Ένας από τους μεγαλύτερους εργοδότες της περιοχής είναι η γερμανική κλωστοϋφαντουργία Pirintex. Καθημερινά από τις έξι η ώρα το πρωί πιάνουν δουλειά χιλιάδες εργάτες στο εργοστάσιο που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Εργάζονται διπλοβάρδιες για να καλύψουν τις ανάγκες σε παραγγελίες σε ανδρικά και γυναικεία ρούχα. Ο γερμανός επιχειρηματίας Μπέρτραμ Ρόλμαν αναζητούσε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ένα νέο χώρο για να μεταφέρει την επιχείρησή του. Το εργοστάσιο λειτουργούσε προηγουμένως στην Ελλάδα ωστόσο η Βουλγαρία και η Ρουμανία προσέφεραν πιο ελκυστικούς όρους. Χαμηλότερους μισθούς και συντομότερους δρόμους μέχρι τη δυτική Ευρώπη.
Ο γερμανός εργοδότης αμείβει τους 3.000 εργαζόμενους με έως και 350 ευρώ το μήνα. Ποσό μεγαλύτερο από το μέσο όρο. «Πληρώνουμε πάνω από το μέσο όρο γιατί ζητάμε περισσότερα από τους εργαζόμενούς μας» δηλώνει ο Μπέρτραμ Ρόλμαν και όπως τονίζει ζητάει, κυρίως, μεγάλη ευελιξία.
Και αυτή ακριβώς η ευελιξία είναι το μεγάλο πρόβλημα, δηλώνει η Μαρία Βανατόλα, η οποία εργάζεται πάνω από δέκα χρόνια στην Pirintex. Πολύ συχνά οι εργαζόμενοι δουλεύουν και τα Σάββατα και εάν δεν βγει ένας ορισμένος αριθμός δουλειάς παίρνουν μόνο ένα μέρος του μισθού τους και όχι ολόκληρο το ποσό.
Μόνο οι μεγάλες εταιρείες μπορούν να ασκήσουν ουσιαστικές πιέσεις
«Αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό» λέει η Μπετίνα Μουσιολέκ από την εκστρατεία «clean clothes campaign». Η μη κυβερνητική οργάνωση παρακολουθεί σε όλο τον κόσμο τις συνθήκες εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία. Στις 25 Σεπτεμβρίου δημοσιεύθηκε μια έκθεση όπου η οργάνωση συνέκρινε τις συνθήκες εργασίας στην Ινδία, την Τουρκία, την Καμπότζη και τη Βουλγαρία. «Το σοκαριστικό για μένα ήταν όταν διαπίστωσα ότι οι χειρότερες συνθήκες εργασίας είναι στη Βουλγαρία. Σε κάποια εργοστάσια οι άνθρωποι δουλεύουν εφτά ημέρες την εβδομάδα και δώδεκα ώρες την ημέρα» τονίζει η Μπετίνα Μουσιολέκ. Η κατάσταση στη Βουλγαρία είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με την Ασία. Σε αυτές τις άθλιες συνθήκες έρχονται να προστεθούν και οι πενιχροί μισθοί.
Όπως λέει η Μαρία Βανάτοβα, οι φίλοι της προσπαθούν να βρουν δουλειά στη γειτονική Ελλάδα ή να μεταναστεύσουν στην Κύπρο. Η ίδια έμεινε στη Βουλγαρία εξαιτίας της οικογένειας ωστόσο θα συμβούλευε τα παιδιά της να μεταναστεύσουν.
Η μόνη λύση είναι οι μεγάλες εταιρείες, όπως η σουηδική H&M, να πιέσουν τους πελάτες τους στη Βουλγαρία ώστε να αυξήσουν τους μισθούς και να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας και παράλληλα να αυξηθούν οι τιμές των ρούχων. Μόνο μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να αποφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.
Γιούλια Χένριχμαν / Μαρία Ρηγούτσου