Είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τις δύο γερμανίδες μαίες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η επικοινωνία με τις έγκυες, που πολλές φορές είναι αναλφάβητες. Οι εξετάσεις γίνονται με τη μέγιστη δυνατή διακριτικότητα.Η κωμόπολη Μπαντ Φαλινγκμπόστελ βρίσκεται στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας. Όταν το 2015 και ο τελευταίος βρετανός στρατιώτης εγκατέλειψε τη Γερμανία, το στρατόπεδο μετατράπηκε σε προσφυγικό κέντρο πρώτης υποδοχής. Σε αυτό έχουν βρει καταφύγιο πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράκ, την Τουρκία και το Αφγανιστάν. Ανάμεσά τους και πολλές έγκυες γυναίκες, πόσες ακριβώς κανείς δεν ξέρει. Ένα από τα κτήρια του τεράστιου στρατοπέδου έχει μετατραπεί σε κέντρο υγείας όπου εργάζονται και μαίες.
«Σεβόμαστε τη ιδιωτικότητα των γυναικών»
Λόγω των αυστηρά παραδοσιακών και πατριαρχικών δομών στις οποίες έχουν μεγαλώσει οι γυναίκες, η επαφή των μαιών με τις έγκυες γίνεται με πολύ διακριτικότητα, σεβασμό και προσοχή. «Προσπαθούμε να προσφέρουμε ένα προστατευμένο χώρο», λέει η Καρλότα φον Κλίνκοβστρεμ, «όταν εξετάζουμε, προσέχουμε ώστε να μην μπει κανένας στο δωμάτιο. Σεβόμαστε την ιδιωτικότητα των γυναικών». Οι τακτικές εξετάσεις των εγκύων από μαίες ανήκει στις βασικές προϋποθέσεις που προβλέπει η νομοθεσία για τους αιτούντες άσυλο, λέει η Μπίργκιτ Γκέρντερ, επικεφαλής του κέντρου υποδοχής για πρόσφυγες. Ιδιαίτερα οι μελλοντικές μητέρες χαίρουν ειδικού καθεστώτος απέναντι στους υπόλοιπους και έχουν τη δυνατότητα να κάνουν περισσότερες εξετάσεις.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η επικοινωνία με τις έγκυες, η οποία πολλές φορές είναι περιπετειώδης διότι οι μέλλουσες μητέρες μιλούν διαλέκτους που κανένας μεταφραστής δεν μπορεί να καταλάβει. «Προσπαθούμε με νοήματα να επικοινωνήσουμε», λέει η μαία Γκριτ Βάιζε. «Αγόρασα ειδικά ένα βιβλίο χωρίς λέξεις για να μπορέσω να αποσπάσω ό,τι περισσότερο μπορώ από τις γυναίκες».
«Δεν πρόκειται να τις ξαναδούμε»
Με τις φωτογραφίες του βιβλίου οι μαίες προσπαθούν να εξηγήσουν όλη τη διαδικασία γύρω από την εγκυμοσύνη και τη γέννα. Υπάρχουν επιπλέον και πολύ σύντομα κείμενα σε πολλές γλώσσες, αραβικά για παράδειγμα ή κουρδικά. Το πιο δύσκολο είναι όταν οι γυναίκες είναι αναλφάβητες. Στο κέντρο υποδοχής οι μαίες εξετάζουν τις έγκυες, ακούν τον ήχο της καρδιάς του εμβρύου και εκδίδουν το λεγόμενο «διαβατήριο για μητέρες», στο οποίο καταγράφουν την εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Πιο εξειδικευμένες εξετάσεις, όπως υπερηχογραφήματα, γίνονται σε γυναικολογικά ιατρεία εκτός προσφυγικού καταλύματος.
Η γέννα γίνεται στο κοντινότερο νοσοκομείο. Ενώ οι άλλοι πρόσφυγες δεν μπορούν να παραμείνουν στο κέντρο υποδοχής πάνω από 2 εβδομάδες, για τις λεχώνες γίνεται εξαίρεση διότι θα πρέπει να συνεχιστούν οι εξετάσεις της μητέρας και του βρέφους. Και μόνο όταν και οι δύο είναι καλά στην υγεία τους, τότε μόνο μεταφέρονται σε άλλο κατάλυμα. Το πράσινο φως δίνουν οι μαίες. Και εκεί οι δρόμοι τους χωρίζουν. «Είναι κρίμα», λέει η Καρλότα, «γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε την επαφή με την έγκυο ή τη μητέρα, αλλά ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να τις ξαναδούμε».
Έσθερ Φέλντεν / Ειρήνη Αναστασοπούλου