Έκκληση Μάξιμου Χαρακόπουλου στην Υπουργό Παιδείας:
«Αν πονάει το χέρι δεν το κόβεις, αλλά το θεραπεύεις. Αναβάθμιση χρειάζονται τα ελληνικά σχολεία στο εξωτερικό και όχι κατάργηση. Μετεξέλιξη σε ποιοτικά, δίγλωσσα σχολεία, αναγνωρισμένα και από τη χώρα διαμονής των ελληνοπαίδων, που θα διατηρούν τους δεσμούς με την πατρίδα και θα δίνουν ευκαιρίες κοινωνικής εξέλιξης στη χώρα διαμονής των ομογενών». Τα παραπάνω τόνισε ο Μάξιμος Χαρακόπουλος μιλώντας στην Ολομέλεια της βουλής στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό.
Ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Λαρίσης στην αγόρευσή του υπογράμμισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Σήμερα που δοκιμάζεται η εθνική μας αξιοπρέπεια είναι επίκαιρος όσο ποτέ, ο λόγος του εθνικού μας ποιητή «μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα». Λυπούμαι διότι αυτή η παραίνεση, δεν φαίνεται να διατρέχει το πνεύμα του νομοσχεδίου που συζητούμε.
Ήμουν αρχές του χρόνου στη Γερμανία, στο Μόναχο και έγινα αποδέκτης της έντονης ανησυχίας των ομογενών για τα σχέδια κατάργησης των ελληνικών σχολείων. Φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο σήμερα, που ξαναφουντώνει το μεταναστευτικό κύμα, που η ανεργία ξαναπιάνει τα ποσοστά του 1960. Σαν να ζούμε ένα ριμέικ εκείνης της εποχής. Και εσείς αποφασίζετε χωρίς διάλογο ούτε με την ομογένεια, ούτε με την ορθόδοξη εκκλησία, που είναι παράγοντας ενότητας και διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων της διασποράς, να κλείσετε τα ελληνικά σχολεία.
Η εποχή μας απαιτεί την ενίσχυση και όχι την αναδίπλωση της εκπαιδευτικής μας παρουσίας στο εξωτερικό. Στόχος μας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, κάθε εθνικής προέλευσης, να μάθουν ελληνικά, να μυηθούν στον ελληνικό πολιτισμό.
Ο απόδημος ελληνισμός έχει τεράστιο, ανεκμετάλλευτο πλούτο σε ανθρώπινο δυναμικό. Οφείλει η πατρίδα να τον θέσει στην υπηρεσία του έθνους και όχι να τον περιθωριοποιεί. Κατανοούμε ότι η οικονομική συγκυρία είναι αρνητική. Συμφωνούμε ότι απαιτούνται μέτρα αναδιάρθρωσης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Μην βάζετε όμως στην κλίνη του Προκρούστη τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού. Αναβάθμιση και μετεξέλιξη σε ποιοτικά, δίγλωσσα σχολεία, αναγνωρισμένα από τις χώρες που διαμένουν οι ομογενείς χρειαζόμαστε και όχι τη διαγραφή τους με μια μονοκονδυλιά».
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του κ. Χαρακόπουλου:
Ομιλία Μάξιμου Χαρακόπουλου στην Ολομέλεια της βουλής στη συζήτηση του νομοσχεδίου «Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό»,
Αθήνα, 25 Οκτωβρίου 2011
«Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Το νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό» έρχεται σε μια ιστορική στιγμή για τη χώρα, καθώς αναμένουμε, με κομμένη την ανάσα, τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες. Δυστυχώς, η κυβέρνηση είναι απούσα, παρατηρητής του δράματος. Αναμένει ως θεατής τη λύση που θα δοθεί για εμάς χωρίς εμάς, όταν το αύριο προβάλει πλέον απειλητικό για την κοινωνική συνοχή.
Πέρα από τις ευθύνες για την καταστροφή και την κριτική για τις διαδοχικές αποτυχίες, τις δήθεν σωτήριες αποφάσεις της διετίας, ορθώνεται μπροστά μας το υπέρτατο καθήκον να κρατήσουμε όρθιο ο,τιδήποτε στηρίζει την ελληνική κοινωνία, στη δύσκολη αυτή περίοδο.
Μπορεί οι επαΐοντες των οικονομικών επιστημών να προβλέπουν ότι το βιοτικό επίπεδο, με αυτή την αδιέξοδη πολιτική, θα επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του 1960 ή ακόμη και του 1950, οφείλουμε, όμως να μην ξεχνούμε ότι ένας έθνος δεν στηρίζεται μόνο στην οικονομία. Η συνοχή, το ηθικό, η αποφασιστικότητά του βασίζονται πάνω και σε άλλους πυλώνες. Σε αρχές, σε αξίες, στη πολύτιμη κληρονομία του. Και νομίζω ότι σήμερα που δοκιμάζεται η εθνική μας αξιοπρέπεια είναι επίκαιρος όσο ποτέ, ο λόγος του εθνικού μας ποιητή «μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα».
Λυπούμαι διότι αυτή η παραίνεση, δεν φαίνεται να διατρέχει το πνεύμα του νομοσχεδίου που συζητούμε. Γιατί τι σημαίνουν αυτά τα «κορακίστικα» στην αιτιολογική έκθεση για «επιτακτική ανάγκη εκ νέου απεύθυνσης της ελληνικής παιδείας και πολιτισμού στους πολίτες του κόσμου με όρους προώθησης της ειρηνικής συμβίωσης…».
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Ότι έως σήμερα η ελληνική εκπαίδευση προωθούσε την εχθρότητα και την αντιπαλότητα με τους άλλους λαούς; Ότι σήμερα δεν απαιτείται η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, γιατί τέλος πάντων σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης τι σημασία έχει να μιλάς ελληνικά, γερμανικά, σουαχίλι ή ό,τι άλλο θέλει ο καθένας; Με τέτοια ιδεολογήματα μπορεί να υπηρετηθεί ο στόχος της ενίσχυσης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό;
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Ήμουν αρχές του χρόνου στη Γερμανία, στο Μόναχο και έγινα αποδέκτης της έντονης ανησυχίας των ομογενών για τα σχέδια κατάργησης των ελληνικών σχολείων.
Γιατί, όμως θέλει η κυβέρνηση να καταργήσει τα αμιγή ελληνικά σχολεία του εξωτερικού; Η αναπληρωτής Υπουργός κ. Γεννηματά υποστήριξε στην Επιτροπή ότι «το Ελληνικό Κράτος δεν μπορεί να συντηρεί σχολεία στο εξωτερικό που δεν επιτρέπουν την κινητικότητα των μαθητών στις επόμενες βαθμίδες εκπαίδευσης».
Έρχεται, όμως η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας και σας διαψεύδει πανηγυρικά. Διαβάζω χαρακτηριστικά: «Η πρόσβαση στα γερμανικά ΑΕΙ είναι κατά τον ίδιο τρόπο δυνατή όπως και για τους αποφοίτους των ελληνικών λυκείων στην ημεδαπή. Υπάρχει πλήθος αποδήμων, που μετά από επιτυχή συμμετοχή τους στις πανελλήνιες εξετάσεις, έγιναν δεκτοί σε γερμανικά πανεπιστήμια». Καταθέτω στα πρακτικά την τοποθέτηση της Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων επί του νομοσχεδίου.
Επίσης η κα υπουργός για να αιτιολογήσει τη χαμηλή ποιότητα των σχολείων της Διασποράς επικαλείται στατιστικά στοιχεία από τις ειδικές εξετάσεις του 2009 και 2010. Όπως αναφέρει: «Το 54% των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από αυτά τα λύκεια δεν έπιασαν τη βάση του 10, με αποτέλεσμα 2321 θέσεις σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. να μείνουν ακάλυπτες».
Λησμονείτε κα υπουργέ ότι, Πρώτον: οι θέσεις που προβλέπονται για τους ομογενείς αποτελούν μια πολιτική θετικής διάκρισης και είναι επιπρόσθετες από τις θέσεις για τους αποφοίτους των ελλαδικών σχολείων. Άρα, η μη πλήρωσή τους από ομογενείς δεν στερεί θέσεις από υποψηφίους των πανελληνίων εξετάσεων και δεν δημιουργούν πρόσθετο κόστος. Επίσης, αντίστοιχο φαινόμενο υπάρχει και στην άλλη ειδική κατηγορία υποψηφίων, των μουσουλμανοπαίδων της Δυτικής Θράκης, χωρίς αυτό να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της κατάργησης της θετικής διάκρισης.
Δεύτερον: η επίκληση των χαμηλών επιδόσεων των ομογενών αποτελεί προσβολή για αυτά τα παιδιά, που όντας σε ξένες κοινωνίες παλεύουν να διατηρήσουν την ελληνικότητά τους και να σπουδάσουν στην πατρίδα μας. Και σίγουρα συνιστά απέραντη υποκρισία του ΠΑΣΟΚ που κατήργησε τη βάση του 10, με την ακριβώς αντίστροφη επιχειρηματολογία από αυτή που χρησιμοποιεί σήμερα η κυβέρνηση για τα παιδιά των ομογενών. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι από τους 85.600 υποψήφιους στις φετινές πανελλαδικές, οι 30.409 (ποσοστό 35,5%) έδωσαν γραπτά με βαθμολογίες κάτω από τη βάση.
Και τρίτον: αν πονάει το χέρι δεν το κόβεις, αλλά το θεραπεύεις. Αναβάθμιση και μετεξέλιξη χρειάζονται τα σχολεία και όχι κατάργηση. Σχολεία που θα διατηρούν τους δεσμούς με την Ελλάδα αλλά θα δίνουν ευκαιρίες κοινωνικής εξέλιξης στη χώρα διαμονής. Ποιοτικά σχολεία, δίγλωσσα, αναγνωρισμένα και από τη χώρα διαμονής των ελληνοπαίδων.
Φέρνετε, λοιπόν, αυτό το νομοσχέδιο σήμερα, που ξαναφουντώνει το μεταναστευτικό κύμα, που η ανεργία ξαναπιάνει τα ποσοστά του 1960. Σαν να ζούμε ένα ριμέικ εκείνης της εποχής. Και εσείς αποφασίζετε χωρίς διάλογο ούτε με την ομογένεια, ούτε με την ορθόδοξη εκκλησία, που είναι παράγοντας ενότητας και διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων της διασποράς, να κλείσετε τα ελληνικά σχολεία.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η εποχή μας απαιτεί την ενίσχυση και όχι την αναδίπλωση της εκπαιδευτικής μας παρουσίας στο εξωτερικό. Στόχος μας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, κάθε εθνικής προέλευσης, να μάθουν ελληνικά, να μυηθούν στον ελληνικό πολιτισμό.
Ο απόδημος ελληνισμός έχει τεράστιο, ανεκμετάλλευτο πλούτο σε ανθρώπινο δυναμικό. Οφείλει η πατρίδα να τον θέσει στην υπηρεσία του έθνους και όχι να τον περιθωριοποιεί. Κατανοούμε ότι η οικονομική συγκυρία είναι αρνητική. Συμφωνούμε ότι απαιτούνται μέτρα αναδιάρθρωσης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Μην βάζετε όμως στην κλίνη του Προκρούστη τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού. Αναβάθμιση και μετεξέλιξη σε ποιοτικά, δίγλωσσα σχολεία, αναγνωρισμένα από τις χώρες που διαμένουν οι ομογενείς χρειαζόμαστε και όχι τη διαγραφή τους με μια μονοκονδυλιά».
