Στην εποχή που ζούμε, της σκληρής και μίζερης κατάστασης που έχουμε περιέλθει λόγω αλλεπάλληλων λαθών και παραλήψεων, ιδιαίτερα στην καθημερινότητα, στη ζωή, στην πολιτική, στην Ιστορία, στον πολιτισμό μας και στο θολό ακαθόριστο μέλλον μας,  με λύπη μου  διαπιστώνω ότι, κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι να σπιλώνουν κάθε νεωτεριστική πρωτοβουλία που δημιουργεί κάτι διαφορετικό σ’ ένα αποτελματωμένο κατεστημένο. Το αντιμάχονται αγόγγυστα χωρίς καμία δικαιολογία, ενώ ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν γιατί το κάνουν.     Σύνηθες φαινόμενο.

Κακεντρέχεια ; ζήλια ; φθόνος ; φόβος ; ατολμία ; ασχετοσύνη ;  άραγε τι απ’ όλα ; και καταλήγω στη γνωστή λέξη.  Συμφέροντα. Μεγάλη λέξη. Γι’ αυτό την άφησα τελευταία. Όλοι κινούνται γύρω από αυτά . – Κακόβουλη προσπάθεια -.θα πει άλλος με ηπιότερο χαρακτηρισμό . Καλλή προσπάθεια.

Κάποιοι άλλοι γίνονται κριτές επί παντός θέματος χωρίς να διαθέτουν τα εφόδια που συνθέτουν την ιδιότητα του κριτικού ( Μόρφωση, ειδίκευση επί συγκεκριμένων θεμάτων, κοινωνική βάσανο , αυτογνωσία, ευελιξία, πολιτική, ευρύτητα μελέτης και σκέψης, συγκαταβατικότητα, ευγένεια κ.α).

Κάποιοι  άλλοι τρομάζουν εμπρός στο μέγεθος μιας επιθυμίας και προ παντός μιας πιθανής επιτυχίας, αναμένοντας την αποτυχία για να δικαιολογήσουν  τον τρόμο τους. Εδώ αρχίζει να φαίνεται το – γιατί αυτός ή αυτοί κι όχι εγώ ή εμείς – ειδικότερα όταν πρόκειται περί επιτυχίας.

Άλλοι περιχαρακώνονται μέσα στα στενά μονοπάτια παλαιών εποχών και αντιλήψεων και τους είναι αρκετό, φορώντας παρωπίδες για να μη χάσουν το δρόμο που πάντα ήξεραν και τους βόλευε για να υπάρχουν.

Μερικοί κάνουν γενναίο αγώνα για την προσωπική τους προβολή, χρησιμοποιώντας διάφορα τρικ δήθεν αθώα, τα οποία νομίζουν ότι δεν γίνονται αντιληπτά, και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι με αυτά τα τεχνάσματα, το μόνο που καταφέρνουν είναι να γελοιοποιούνται.

Αυτοί που θα τολμήσουν το κάτι άλλο, είναι καταδικασμένοι από τη μίζερη γενικότερη νοοτροπία, γιατί τάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα.

Δεν είναι όμως υποχρεωμένοι να δέχονται τη λάσπη από οποιονδήποτε προέρχεται. Η λάσπη λερώνει και όταν συσσωρευτεί, γίνεται βούρκος και σε πνίγει στο πρώτο πρωτοβρόχι, ειδικά όταν δεν έχεις κανένα σωσίβιο ή στο ξεφούσκωσαν κατά λάθος ή ήταν ελαττωματικό  από κατασκευής….

 

,,Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι’’

 

Λέγει ο Οδυσσέας  Ελύτης στο ‘’Μονόγραμμά’’ του .

 

Ας ελπίσουμε λοιπόν.

 

Ζαχαρίας  Προδρόμου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ