Σχεδόν 20 χρόνια λειτουργεί τώρα το Cassambalis. Πρόκειται για ένα εστιατόριο που όχι μόνο ικανοποιεί υψηλές γαστρονομικές απαιτήσεις αλλά και καλλιτεχνικές ευαισθησίες. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με πίνακες. Ανάμεσά τους διακρίνει κανείς έργα του Christo και της Jeanne-Claude, του Markus Lüpertz, του Martin Kippenperger αλλά και του Γιάννη Ψυχοπαίδη, του Αλέξη Ακριθάκη και του Χρήστου Μπουρονίκου.
Ο δρόμος προς το Βερολίνο
Ο Κώστας Κασάμπαλης γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Όπως επισημαίνει με περισσή ικανοποίηση, πρόκειται για την «καλύτερη χρονιά του κόκκινου κρασιού Bordeaux στον 20ό αιώνα.» Με τη μητέρα του μετακομίζουν στη Θεσσαλονίκη όπου ζούσε η οικογένειά της. Όπως υποστηρίζει, «για να με προσέχουν επειδή ήμουν άτακτος». Ακολουθούν σπουδές Graphic Design στις Σχολές Δοξιάδη στο Κολωνάκι και οι άκαρπες προσπάθειες να λειτουργήσει ντισκοτέκ στην Ίο. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος ο Κ. Κατσάμπαλης έρχεται το 1972 στο Δυτικό Βερολίνο. Το τείχος που περιστοίχιζε τότε την πόλη, η φοιτητική εξέγερση, η σεξουαλική επανάσταση, η καλλιτεχνική αβανγκάρντ, όλα αυτά είχαν δημιουργήσει μια ιδιόμορφη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο Κώστας Κασάμπαλης κυριολεκτικά αφομοιώνει αυτόν τον ρυθμό ζωής του Βερολίνου.
Στην αρχή εργάζεται σε μπαρ που έχουν αφήσει εποχή στην ιστορία της νυχτερινής ζωής της πόλης: Το Exil στο Κρόιτσμπεργκ, το Αχ Βαχ στο Σαρλότενμπουργκ, το Μικρό στην πλατεία Σαβινύ. Οι θαμώνες τους ήταν ένα παράξενο και μοναδικό για όλη τη Γερμανία μείγμα από καλλιτέχνες, φοιτητές, πολιτικούς, μποέμ. Το 1976 ο Κώστας Κασάμπαλης ανοίγει με την Φώφη Ακριθάκη και τον Βασίλη Κουράφαλη το περίφημο Εστιατόριον – πιο γνωστό ως Fofi' s. Για τα επόμενα 20 χρόνια θα είναι πόλος έλξης για τους σελέμπριτι – από τους ηθοποιούς Ρίτσαρντ Μπάρτον και Ρόμπερτ ντε Νίρο, ως τον ιταλό μεγαλοεπιχειρηματία Τζίανι Ανιέλι και τον καλλιτέχνη Άντι Γουόρχολ.
Η τιμή του ουίσκι
Ένα χρόνο αφότου έκλεισε το Fofi' s ο Κώστας Κασάμπαλης άνοιξε το δικό του εστιατόριο, το Cassambalis. Το σκεπτικό ήταν εξαρχής να συνδυάσει τη γαστρονομία με την τέχνη. Η ιδέα να εκθέσει στους χώρους του εστιατορίου πίνακες προέκυψε από ένα ταξίδι στην Ελβετία: «Το είχα δει πρώτη φορά στη Ζυρίχη σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί με πολύ ωραία τέχνη. Είχε πίνακες του Πικάσο, του Μιρό, του Ζωρζ Μπρακ».
Ο Κώστας Κασάμπαλης διαθέτει μεγάλο αριθμό έργων τέχνης. Συλλέγει από τότε που έχει έρθει στο Βερολίνο. Στην αρχή οι πίνακες ήταν προϊόν μιας ιδιότυπης ανταλλαγής. Πολλοί από τους καλλιτέχνες που πήγαιναν στα μπαρ όπου εργαζόταν ο Κ. Κατσάμπαλης δεν είχαν τη φήμη που έχουν σήμερα και ούτε κέρδιζαν πολλά χρήματα από την πώληση των έργων τους. Οπότε αντί να πληρώσουν το μπουκάλι ουίσκι με χρήματα, έδιναν έναν πίνακα. Πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να είναι και σήμερα πελάτες του.
Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο
