Leonberg. Ο Ελληνισμός του Λέονμπεργκ έγινε φτωχότερος, από τον αιφνίδιο και απροσδόκητο θάνατο του εκλεκτού μας συμπατριώτη Γιάννη Τουμπίδη, από την Δράμα. Ο δίδυμος αδελφό του ύπνου, που ποιητικά θεωρούσε τον θάνατο ο Όμηρος, μας πήρε από κοντά μας αυτόν τον λεβέντη των σαράντα εφτά ετών. Τον πήρε σε ένα μακρινό ταξίδι χωρίς επιστροφή, αλλά εμείς θα τον θυμόμαστε για πάντα και θα ζει στην καρδιά μας.

Το δυσάρεστο αυτό γεγονός έπεσε στην πόλη μας σαν κεραυνό εν αίθρια, συγκλονίζοντας ολόκληρη την ελληνική παροικία. Ο εδώ ελληνισμός ακούγοντας την απώλεια ενός ή μιας συμπατριώτισσάς μας, θλίβεται και λυπάται βαθύτατα. Αυτό είναι φυσικό να μεγαλώνει περισσότερο τον πόνο, όταν το θλιβερό μαντάτο έχει να κάνει με την απώλεια ενός νεότατου ανθρώπου. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε. Τη μοίρα και το ριζικό μας το καθορίζει άλλος, Αυτός ο άλλος είναι Ο Θεός. Αυτός καθορίζει να φύγει και να χαθεί για πάντα ο καθένας μας από τον μάταιο και προσωρινό τούτο κόσμο. Η κηδεία του αξέχαστου Γιάννη έγινε στο Κοιμητήριο Walt Fuhrtorf του Leonberg και στην τελευταία του κατοικία τον κατεβόδισαν και τον αποχαιρέτισαν, όχι μόνο οι δικοί του άνθρωποι, αλλά και ένα μεγάλο πλήθος από συμπατριώτες, επώνυμους και μη. Από γνωστούς και φίλους και σχεδόν απ` όλους τους Έλληνες της πόλεως Leonberg και μη, οι οποίοι ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν για υστάτη φορά.

Αβάσταχτος ο πόνος του πατέρα, της συζύγου, των προσφιλών παιδιών του, της αδελφής του, του αδελφού του και άλλων συγγενείς του, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν το κακό που τους βρήκε. Άκρως συγκινητική στιγμή ήταν όταν δύο παλικάρια με το παραδοσιακό ποντιακό τους όργανο τη Λίρα, έπαιξαν ένα ποντιακό λυπητερό κομμάτι, συνοδεύοντας τον Γιάννη στην τελευταία του κατοικία. Ο Γιάννης ήταν ένας εύρωστος νέος με πολλά σωματικά χαρίσματα,. Ήταν αγαπητός, ειλικρινής, εργατικός, αγωνιστής και πεισματάρης αλλά και πολύ μα πάρα πολύ φιλότιμος. Στη μνήμη του η Ελληνική Κοινότητα Leonberg, αντί για στεφάνι έκανε έρανό. Η ανταπόκριση των ελλήνων ήτα μεγάλη και συγκινητική. Το ίδιο έκανε και μια ομάδα νέων καθώς και οι συνάδελφοί του στην εταιρία που εργαζόταν.

Το παλικάρι αυτό για μας δεν πέθανε, πεθαίνει κάποιος μόνο όταν τον ξεχάσεις. Οι φίλοι και ο ελληνισμός του Leonberg όχι μόνο δεν θα τον ξεχάσουν, αλλά θα ζει στις καρδιές όλων μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε. Αιωνία του η μνήμη.

Ζάκκας Αχιλλέας

Επίτιμο μέλος της Ε.Κ Leonberg

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ