«Πηγαίνω συχνά σε αυτή την εκκλησία στον αυτοκινητόδρομο του Ζίγκερλαντ. Είναι κάτι ιδιαίτερο για μένα. Αισθάνομαι ασφαλής, ίσως και λόγω αυτής της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής. Έρχομαι πάντα όταν κάτι με απασχολεί γιατί για μένα εδώ είναι ένα καταφύγιο που δεν μπορεί να μου συμβεί τίποτα κακό» λέει η Καταρίνα Σουλτς.
Η εκκλησία στο Ζίγκερλαντ χτίστηκε το 2013 στον αυτοκινητόδρομο Α45. Ένα μέρος που μπορεί κανείς να ησυχάσει από το θόρυβο του δρόμου. Γύρω στους 2.000 ανθρώπους επισκέπτονται την εκκλησία κάθε μήνα. Εκει υπάρχουν κάποια βιβλία, στα οποία μπορούν να γράφουν τις ανησυχίες, τις επιθυμίες, τις προσευχές τους.
«Είχα ακούσει για αυτές τις εκκλησίες συχνά. Ήρθα μια φορά, αλλά όχι για τη λειτουργία. Έτσι, απλά ήρθα πριν από έξι μήνες και αυτό με συνεπήρε. Εδώ δεν ξέρει κανείς ποιος έρχεται. Εάν είναι Καθολικός, Ευαγγελικός, άθεος», σημειώνει ο Γκέρχαρντ Ζάουερ.
Εκκλησίες με ιδιωτική πρωτοβουλία
Η πρώτη εκκλησία πάνω σε αυτοκινητόδρομο χτίστηκε το 1958 στον αυτοκινητόδρομο Α8 στο Αντελσρίντ της Βαυαρίας. Εν τω μεταξύ ο αριθμός τους έχει φτάσει τις 47 και υπάρχουν επίσης και στην Ελβετία και την Αυστρία.
Η πίεση για την κατασκευή αυτών των εκκλησιών έρχεται από τον κόσμο, μια και δεν υπάρχει κάποια κεντρική υπηρεσία που να αποφασίζει. Ιδιώτες και ενώσεις πολιτών είναι αυτοί που παίρνουν κυρίως την πρωτοβουλία για να χτιστούν οι εκκλησίες. Σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Εκκλησιαστικών Κοινωνικών Ερευνών στο Φράιμπουργκ, τις εκκλησίες αυτές επισκέπτονται κυρίως άνδρες, παντρεμένοι, άνω των 50 ετών και οι οποίοι είναι μέλη εκκλησιών.
Αυτό που κάνει ιδιαίτερα ελκυστικές τις εκκλησίες είναι η ανωνυμία και η δυνατότητα απλά να ανάψουν ένα κερί και να κάνουν μια προσευχή. Ο χρόνος παραμονής δεν ξεπερνά συνήθως τα δέκα λεπτά. Λίγα λεπτά για να αναζητήσεις ένα μικρό καταφύγιο εσωτερικής γαλήνης.
Άστριτ Πράνγκε
Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου
