Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου
Ξαναβρέθηκα για λίγες μέρες στο Βερολίνο. Τη λαμπρή πρωτεύουσα της Γερμανίας. Πού να βρεθεί όμως ο απαραίτητος χρόνος να το περιδιαβεί και να το γνωρίσει κανείς! Πρέπει να γίνει μόνιμος κάτοικός του. Βεβαίως νοιώθει τη μυρωδιά του τί γίνεται εδώ. Προζύμια, αλευρώματα, ζυμώματα, πλασίματα αλλά ούτε φούρνισμα και βεβαίως ούτε ξεφούρνισμα ακόμη. Εννοώ για τα μαγειρέματα στα οικονομικά της Γερμανίας και όλης της Ευρώπης. Η αρχιμαγείρισα με τους συνεργάτες της, η κ. Μέρκελ καλά κρατεί. Και στα ταψιά τα απλωμένα για να μας…χορέψουν ( προτιμότερο από το να μας ψήσουνε) μπροστά-μπροστά είναι το δικό μας, πιο πέρα της Πορτογαλίας – σκοπεύω να επισκεφθώ τη Λισσαβόνα σε λίγες μέρες – κάποια άλλα αλειμμένα με βούτυρο, αναφέρομαι σε όσα βλέπω εδώ σήμερα. Ας πάμε λίγο και στο παρελθόν. Πολύ αρέσκονται οι φίλοι μου οι Γερμανοί να μιλούν και γι ’ αυτό. Εδώ στο Βερολίνο προετοιμάζονται για μια ακόμη επέτειο από την πτώση του Τείχους ( την από λάθος απροσδόκητη βίαιη καταστροφή του στις 9 Νοεμβρίου του 1989) που χώριζε την πόλη και ολόκληρη τη Γερμανία από τις 13 Αυγούστου του 1961. Ακόμη μιλάνε για εκείνο το λάθος που έγινε η αιτία της εν νυκτί καταστροφής του. Και όπως έχω διαβάσει στο διαδίκτυο το εξηγεί καθαρά πώς έγινε αυτό το λάθος ο κ. Νίκος Παπαχελάς, ανταποκριτής στη Γερμανία της έγκριτης αθηναϊκής εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ. Γράφει ο κ. Παπαχελάς: « Ώρα 6.30΄μ.μ. της 9ης Νοεμβρίου 1989, στο Κέντρο Τύπου του Ανατολικού Βερολίνου, ο κ. Σαμπόβσκι, νούμερο τρία στην ηγεσία της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας, ανακοινώνει, ότι το καθεστώς απεφάσισε να αφήσει ελεύθερη τη διακίνηση των πολιτών προς το Δυτικό Βερολίνο. Ένας Ιταλός δημοσιογράφος ρωτάει από πότε ισχύει η απόφαση. Ο κ. Σαμπόβσκι, που δεν είχε προσέξει πως με ψιλά γράμματα η απόφαση έγραφε ότι ισχύει από τις τέσσαρες το πρωί της επόμενης ημέρας, απαντά «από τώρα». Αυτοστιγμεί, οι δημοσιογράφοι εγκαταλείπουν τη αίθουσα, σε ελάχιστα λεπτά το αμερικανικό Πρακτορείο Ειδήσεων Associated press μεταδίδει την είδηση σε όλο τον Κόσμο…. Σε λίγο άρχισε η γενική έξοδος προς το Δυτικό Βερολίνο που διήρκεσε όλη τη νύχτα.. «το μόνο που προσέχαμε, είπε αργότερα ένας αξιωματικός της φρουράς του Τείχους, (που δεν ήξεραν τίποτα αλλά και δεν μπορούσαν να αντιδράσουν), ήταν να προσέχουμε να μην μας κλέψουν τα όπλα». Νεαροί με σφυριά, σμίλες και καλέμια άρχισαν να τρυπάνε το τείχος «ήταν το πιο θορυβώδες πάρτυ που έγινε ποτέ τη νύχτα» γράψανε οι Εφημερίδες». Αυτά γράφει ο κ. Νίκος Παπαχελάς, αυτά μου τα είπαν και εδώ στο Βερολίνο που ήθελαν να με πάνε να το περπατήσω. Ένα λάθος άλλαξε ίσως και τον ρουν της Ιστορίας, μαζί με την κατάρρευση του τείχους κατέρρευσε και ένα σύστημα που είχε επιβληθεί σαράντα χρόνια πριν και χώριζε ένα λαό. Σε μια ανεπτυγμένη Δυτική Γερμανία όπως τη λέγανε ατμομηχανή της οικονομίας της Ευρώπης τότε και μια Ανατολική που οι εγκλωβισμένοι κάτοικοί της δεν ήξεραν ότι υπάρχουν σάντουϊτς. Τώρα, ενωμένη, πάλι η ατμομηχανή της Οικονομίας της Ευρώπης, αναζητεί και νέους μηχανικούς της σύγχρονης τεχνολογίας για να σηκώσει περισσότερα βάρη και να τρέξει περισσότερο. Ελπίζουμε ό,τι αποφασισθεί να μην είναι ένα λάθος.
