Η μεγάλη αύξηση των ενοικίων στη Γερμανία κάνει επιτακτική την υλοποίηση προγραμμάτων όπως αυτό στο Κιέλο. Φοιτητές προσφέρουν αντί για την καταβολή ενοικίου λίγες ώρες βοήθεια στο σπίτι.Ώρα για τσάι. Η 76χρονη Αντέλ Ρέεζε πίνει το τσάι της με τον νεαρό φοιτητή από το Καζακστάν Γκενάντι Γκαρμάς σε ένα χωριουδάκι κοντά στο Κίελο. Η ηλικιωμένη έχασε ξαφνικά το σύζυγό της. 46 ολόκληρα χρόνια ήταν μαζί και τώρα έπρεπε να ζήσει μόνη της. Ήταν πολύ δύσκολο. Κάποια στιγμή μια φίλη τής μίλησε για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι έναντι ενοικίου», και τότε η Αντέλ Ρέεζε θέλησε να δοκιμάσει:

«Έγραψα τότε στους αρμόδιους ότι θα ήθελα ένα φοιτητή από τον ισπανόφωνο χώρο γιατί μαθαίνω λίγο ισπανικά ή κάποιον από την Κίνα διότι είχαμε επισκεφθεί συχνά με τον άντρα μου την Κίνα και διότι είναι πολύ επιμελείς ή κάποιον από τον Βιετνάμ. Είναι επίσης πολύ επιμελείς και θα μπορούσαμε να μαγειρεύουμε μαζί. Στο τέλος βρήκα κάποιον από το Καζακστάν» λέει γελώντας.

Σχεδόν οι μισοί φοιτητές, τους οποίους προωθεί η Φοιτητική Ένωση του Κιέλου σε ιδιώτες που προσφέρουν δωρεάν διαμονή είναι αλλοδαποί. Και όπως λέει η πρόεδρος της ένωσης Αλεξάνδρα Ντρέιμπαχ είναι πιο δύσκολο για τους ξένους να βρουν ένα σπίτι. Η δραματική αύξηση των ενοικίων στη Γερμανία λόγω έλλειψης κατοικιών κάνει τέτοιου είδους προγράμματα κάτι παραπάνω από αναγκαία. Στο Κίελο το πρόγραμμα λειτουργεί εδώ και πέντε χρόνια ενώ σε ολόκληρη τη Γερμανία η ιδέα υπάρχει εδώ και δύο δεκαετίες και λειτουργεί σε 40 περίπου πόλεις.

Σαν μια οικογένεια

Η ιδέα είναι πολύ απλή. Εργασία ενάντι ενοικίου. Οι εργασίες που κάνουν είναι απλές. Μπορεί να είναι βοήθεια στον κήπο, τα ψώνια, μικρές επιδιορθώσεις. Ο Γκενάντι Γκαρμάς βγάζει το σκύλο μια ώρα την ημέρα βόλτα.

«Ήταν πολύ δύσκολο με τα χρήματα. Πρέπει να δουλεύω πού και πού για να πληρώνω την ασφάλειά μου και γενικά όλα τα έξοδα. Τότε δεν μου μένει πολύς χρόνος για διάβασμα και έχω και τις εξετάσεις. Στο Καζακστάν έχω μόνο τη μητέρα μου και αυτή δεν έχει δουλειά και τώρα δεν μπορεί να με βοηθήσει».

Το πρόγραμμα λοιπόν ήταν η ιδανική λύση για τον νεαρό φοιτητή. Ο Γκενάντι σπουδάζει ηλεκτροτεχνία. Το χωριό που μένει, με τα παραδοσιακά σπίτια με τα κόκκινα τούβλα, του αρέσει. Έχει ησυχία, που την χρειάζεται όπως λέει για το διάβασμα. Του αρέσει και η δουλειά που κάνει στο σπίτι.

«Από την αρχή έπρεπε να ασχοληθώ με τη σκυλίτσα, την Ουίσκι και να πηγαίνουμε βόλτα. Όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνεις, λέω πάω βόλτα με το σκύλο. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο» λέει γελώντας.

Η ηλικιωμένη Αντέλ και ο Γκενάντι έχουν γίνει εν τω μεταξύ οικογένεια. Η επαφή μεταξύ τους είναι απλή και όμορφη. Σε ένα χρόνο όμως τελειώνει τις σπουδές του και θα πρέπει να φύγει. Κανείς από τους δύο δεν μπορεί να φανταστεί προς το παρόν κάτι τέτοιο.

Ζανίν Άλμπρεχτ / Μαρία Ρηγούτσου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ