Στις 24 και 25 Απριλίου διοργανώθηκαν δύο εκδηλώσεις στη Φρανκφούρτη του Μάϊν της Γερμανίας με θέμα την Κρίση στην Ευρώπη και στην Ελλάδα ειδικότερα με ομιλητές τον Γερμανό διανοούμενο, γιατρό, ιστορικό και διευθυντή του Ιδρύματος Μελέτης της Κοινωνικής Ιστορίας του 20. Αιώνα με έδρα τη Βρέμη  Δρ. Καρλ Ηάϊντς Ροτ, συγγραφέα του βιβλίου «Η Ελλάδα και η Κρίση. Τι έγινε και τη μπορεί να γίνει» (εκδόσεις Νησίδες/Θεσσαλονίκη 2013) και τον συμπατριώτη μας ομότιμο καθηγητή του Τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ζήση Δ. Παπαδημητρίου. Τις εκδηλώσεις  διοργάνωσαν το διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης (Institut für Sozialforschung), γνωστό και ως «Κριτική Σχολή της Φρανκφούρτης»(KritischeFrankfurterSchule), όπου ο κ. Παπαδημητρίου εργάστηκε για δώδεκα χρόνια ως υπεύθυνος για την έρευνα τεχνολογίας στη γερμανική βιομηχανία και στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα και  από το Γερμανικό Ίδρυμα της Έσσης για τη Μελέτη Αποφυγής των Συγκρούσεων και Διατήρησης της Ειρήνης( HessischeStiftungfürKonflikundFriedebsforschung). Η πρώτη εκδήλωση έγινε στην κατάμεστη αίθουσα διδασκαλίας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και η δεύτερη σε κλειστό κύκλο επιφανών Γερμανών επιστημόνων στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας. Μιλήσαμε με τον κ. Παπαδημητρίου για το περιεχόμενο των ομιλιών και για τις αντιδράσεις του γερμανικού ακροατηρίου. Σημειωτέον ότι αποσπάσματα από τις ομιλίες των δύο εισηγητών δημοσιεύτηκαν από τα γερμανικά ΜΜΕ.

Ερώτηση : κ. Παπαδημητρίου, τί σας εξώθησε να συμμετάσχετε σε αυτές τις εκδηλώσεις ;

Απάντηση : Όντας γνωστός στους γερμανικούς επιστημονικούς κύκλους και δεδομένης της αρνητικής προβολής της χώρας μας από τον κίτρινο τύπο της Γερμανίας, με κάλεσαν για να ακουστεί και μια άλλη άποψη, καθότι η γερμανική κοινή γνώμη είναι ιδιαίτερα προβληματισμένη σχετικά με την πολιτική λιτότητας που προωθεί και επιβάλλει η γερμανική κυβέρνηση στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Ερώτηση : Ποιο ήταν ο αντικείμενο της δικής σας ομιλίας ;

Απάντηση : Επισήμανα καταρχήν ότι τα αίτια της κρίσης θα πρέπει να αναζητηθούν στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και ειδικότερα στο γεγονός ότι από τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 παρατηρήθηκε σημαντική πτώση του ποσοστού κέρδους του κεφαλαίου, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να μετακινηθεί το επενδυτικό ενδιαφέρον από την πραγματική οικονομία στο χρηματοπιστωτικό τομέα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και να εξασφαλιστεί εύκολο και υψηλό κέρδος. Η συνειδητή αυτή επιλογή του πολυεθνικού κεφαλαίου οδήγησε στην «υπερ-χρηματιστηριοποίηση» της οικονομίας με κυρίαρχο το τραπεζικό σύστημα,  τους οίκους αξιολόγησης και το κερδοσκοπικό κεφάλαιο, αρχής γενομένης με την κατάργηση της μεταπολεμικής Συμφωνίας του Μπρέτον Γούντς (1944) στις 15. Αυγούστου του 1971 από την τότε κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον που όριζε, ως γνωστόν, διεθνώς το αμερικανικό δολάριο ως κυρίαρχο νόμισμα συναλλαγών, συνδεδεμένο όμως με τα αποθέματα χρυσού της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ. Η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων, χωρίς περιοριστικούς κανόνες, άνοιξε τους «Ασκούς του Αιόλου», καθώς οι τράπεζες ενέκριναν παντός είδους δάνεια (επενδυτικά, στεγαστικά, καταναλωτικά κλπ.), τα οποία τελικά οι οφειλέτες δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν και έτσι  «έσπασε η φούσκα», πρώτα στην Αμερική και στη συνέχεια και στην Ευρώπη, με θύματα κυρίως τις  προβληματικές οικονομίες των χωρών-μελών της Ε.Ε. του ευρωπαϊκού Νότου. Αρκεί να σας αναφέρω ότι σήμερα το συνολικό ακαθάριστο  παγκόσμιο κοινωνικό προϊόν ανέρχεται στα 63,3 τρις δολάρια, ενώ το πλασματικό χρήμα, χωρίς αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία, που κυκλοφορεί διεθνώς, τουτέστιν «κοπανιστός αέρας», ανέρχεται στα 663 τρις δολάρια, είναι δηλαδή  δέκα φορές μεγαλύτερο.

 

Ερώτηση :  Υπήρξαν αντιδράσεις σε ό,τι αφορά τις απόψεις σας για την κρίση;

Απάντηση : Βέβαια. Τόνισα, ωστόσο, στους ακροατές ότι η χώρα μας λειτούργησε,  λόγω των θεσμικών αλλά και των δομικών αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ως ο αδύναμος κρίκος  στους κόλπους της Ε.Ε., για να εξελιχθεί, με την εμφάνιση της «Τρόϊκα» και των  Μνημονίων, σε πειραματόζωο στο όνομα της υλοποίησης του περιώνυμου Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας. Όχι, βέβαια, πως δεν  φέρνει μεγάλη ευθύνη το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο, από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν φρόντισε να εκσυγχρονίσει τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές της χώρας, αλλά, προώθησε τη λογική της ευημερίας με δανεικά, ενσωματώνοντας έτσι τους πολίτες στο πνεύμα της ανεξέλεγκτης μαζικής κατανάλωσης, προκειμένου να εξασφαλίσουν οι πολιτικές ελίτ την επανεκλογή τους  στην υπηρεσία πάντα του οικογενειοκρατούμενου και διεφθαρμένου μέχρι το κόκαλο σύστημα εξουσίας. Στην ομιλία μου, ανάφερα, μεταξύ άλλων, ότι η πολιτική που προωθεί επιβάλλει  η γερμανική κυβέρνηση στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, θυμίζει τις πολιτικές αποπληθωρισμού και λιτότητας των γερμανικών κυβερνήσεων Μπριούνιγκ στα τέλη της δεκαετίας του ’20, με αφορμή την κρίση του 1929, γεγονός που οδήγησε στην εξαθλίωση το 40% του γερμανικού λαού, ρίχνοντάς το, κυριολεκτικά, στην αγκαλιά των Ναζί του Αδόλφου Χίτλερ. Η άποψή μου αυτή δημοσιοποιήθηκε από τα γερμανικά ΜΜΕ, γεγονός που προκάλεσε και προκαλεί, από ό,τι μου είπαν, ευρείες συζητήσεις. 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πώς εκτιμάτε τη στάση της γερμανικής κοινής γνώμης στο θέμα της Ελλάδας ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Καταρχήν θέλω να σας πω, πως το ακροατήριο διψούσε κυριολεκτικά να μάθει τα σχετικά με τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη ζωή και στην καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών. Τους περιέγραψα με αντικειμενικό τρόπο ότι οι επιπτώσεις της κρίσης στα λαϊκά καθώς πλέον και στα μεσαία κοινωνικά στρώματα  είναι τραγικές, καθότι το ήμισυ περίπου του ελληνικού πληθυσμού υποφέρει. Αναφέρθηκα με στοιχεία στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας γενικά και ειδικότερα των νέων, στην συνεχή μείωση μισθών και συντάξεων, στην πλήρη αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων, στην εξαθλίωση ευρύτατων κοινωνικών ομάδων, στη μη δυνατότητα των νοικοκυριών να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις κλπ. (δυσβάστακτοι φόροι, ΔΕΗ, εξυπηρέτηση δανείων κλπ.). Η αντίδραση ήταν καταπληκτική. Το αίσθημα αλληλεγγύης με τους/τις Έλληνες/ίδες κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στους κόλπους της γερμανικής κοινωνίας, ιδιαίτερα των μορφωμένων ανθρώπων, σε αντίθεση με αυτά που ακούμε καθημερινά από τα ελληνικά ΜΜΕ. Όπως και στη χώρα μας υπάρχει ένα 15-20% του πληθυσμού, αποτελούμενο από νεοναζί, αστοιχείωτους και όργανα του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου που δυσφημίζουν τη χώρα μας και το λαό μας συλλήβδην, όμως αυτό δεν εκφράζει τη γερμανική κοινωνία στο σύνολό της. Αρκεί να σας πως στη διάρκεια της συζήτησης πολλά άτομα που πήραν το λόγο επισήμαναν πως είναι έγκλημα να θεωρούνται οι Έλληνες/ίδες λαός τεμπέληδων κλπ.., καθότι από το 1960 και μετά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες/ίδες μετανάστες/στριες συνέβαλαν με τη δουλειά τους στο περίφημο μεταπολεμικό γερμανικό «οικονομικό θαύμα», ενώ σήμερα δεν υπάρχει εργασιακός ή κοινωνικός χώρος όπου δεν διαπρέπουν οι Έλληνες/ίδες που ζουν και εργάζονται στη Γερμανία (διευθυντές/τριες μεγάλων νοσοκομείων, ηγετικά στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, πολιτικών κομμάτων, πολιτιστικών οργανώσεων κλπ., μηδέ εξαιρουμένων των πολυτελέστατων εστιατορίων που κοσμούν πολλές πόλεις της Γερμανίας). Μόνον τα δύο τελευταία χρόνια μετανάστευσαν στη Γερμανία κοντά τρις χιλιάδες Έλληνες/ίδες γιατροί που χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης για την υψηλή τους επιστημονική κατάρτιση και την εργατικότητά τους. Και κάτι άλλο : Στη Γλυπτοθήκη της Φρανκφούρτης „LIEBIG-ΗAUS“ υπάρχει αυτή την εποχή μια έκθεση με τίτλο «Επιστροφή στη Κλασσική Τέχνη», όπου εξυμνείται η διαχρονική συμβολή της Ελλάδας στην εξέλιξη της τέχνης του δυτικού κόσμου. Οφείλω να ομολογήσω ότι με συγκίνησε βαθύτατα ο θαυμασμός που δείχνουν οι άνθρωποι και αισθάνθηκα περήφανος γα την ελληνικότητά μου ! Αξίζει,  νομίζω, να σημειωθεί ότι τούτο το καλοκαίρι 15% περισσότεροι Γερμανοί τουρίστες θα επισκεφτούν τη χώρα μας. Δεν πας σε μια χώρα να περάσεις τις διακοπές σου, όταν απεχθάνεσαι τα λαό της…Ας σταματήσουν τα φερέφωνα της εξουσίας να χειραγωγούν προπαγανδιστικά τους λαούς και να τους ρίχνουν τον ένα ενάντια στον άλλο, προκειμένου να ξεπλύνουν τις δικές τους αμαρτίες…

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιο ήταν το περιεχόμενο της ομιλίας του Γερμανού συναδέρφου σας Καρλ Χάϊντς Ροτ ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Έκανε μια άκρως εμπεριστατωμένη ανάλυση των αιτίων της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ε.Ε., ασκώντας δριμύτατη κριτική στην «νέο-μερκαντιλιστική» και «νέο-ιμπεριαλιστική» πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης, επισημαίνοντας τους κινδύνους τόσο γα την Ευρώπη όσο και για την ίδια τη Γερμανία που συνεπάγεται αυτή η τυχοδιωκτική  πολιτική. Στη συνέχεια παρουσίασε τη φιλοσοφία και τα βασικά σημεία ενός Κειμένου 130 περίπου σελίδων που επεξεργαστήκαμε από κοινού τον τελευταίο χρόνο με τίτλο «Να αποφύγουμε την καταστροφή : Μανιφέστο για μια Ευρώπη της Ισότητας», το οποίο και θα κυκλοφορήσει σε όλες τις γλώσσες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και φυσικά και στα ελληνικά (εκδ. Νησίδες/Θεσσαλονίκη) και απευθύνεται στην οργανική και στην κριτική ευρωπαϊκή  διανόηση και την καλεί να δράσει, για να κτίσουμε όλοι μαζί μια δημοκρατική ομοσπονδιακή Ευρώπη της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Δικαιοσύνης, απαλλαγμένη από τη λογική των εθνικών κρατών, τους εθνικισμούς και τους ρατσισμούς που μόνον το οικονομικό, πολιτικό και εξουσιαστικό κατεστημένο εξυπηρετούν. Με βάση αυτό το «Μανιφέστο»  κυκλοφορεί ήδη ανά την Ευρώπη μια διακήρυξη, την οποία και υπογράφουν μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής διανόησης, ενώ  καλούνται όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης που νιώθουν Ευρωπαίοι Πολίτες να την συνυπογράψουν.

Κύριε καθηγητά, σας ευχαριστώ.

frankf

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ