Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

Από σήμερα, Κυριακή πρώτη μέρα του Αύγουστου μπαίνουμε στην εορταστική περίοδο του Δεκαπενταύγουστου. Από σήμερα στις Εκκλησίες μας θα τελούμε και θα ψάλλουμε την Ιερά Παράκληση, Μικρή και Μεγάλη, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού ημών, θα ψάλλουμε κατανυκτικά τους θαυμάσιους αυτούς ύμνους που εμπνευσμένοι υμνογράφοι συνέταξαν για να δοξολογήσουν το όνομα της Παναγίας. Τουτους δε τους ύμνους φωτισμένοι μουσικοί και ψάλτες εμελοποίησαν ιεροπρεπώς για να τιμήσουν το θεοτίμητο πρόσωπο της Παναγίας, η οποία είναι αντικείμενο βαθύτατης αγάπης και σεβασμού και ιερού στοχασμού από τους Χριστιανούς τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, όπως επιγραμματικά ψάλλει ο υμνωδός της Εκκλησίας. Οπωσδήποτε σε τούτο το γράμμα δεν θέλω να τονίσω μόνον την μοναδικότητα της προσφοράς της Παναγίας, Κόρης της Ναζαρέτ, η οποία συνυπούργησε στο κεφάλαιο της Θείας Οικονομίας για την σωτηρία του Ανθρωπίνου Γένους. Γι’ αυτά τα Ιερά Γεγονότα γράφει, στοχάζεται θεολογεί φιλοσοφικά και μουσικά, η λατρεύουσα και προσευχόμενη Εκκλησία από τους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού, όπως μας υπενθυμίζει ο Ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς. Γράφει χαρακτηριστικά για την Παναγία, όταν Εκείνη πήγε να επισκεφθεί την συγγενή της Ελισάβετ ύστερα από τον Ευαγγελισμό της από τον Αρχάγγελον Γαβριήλ «Η Ελισάβετ ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν: ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου», η δε Κυρία Θεοτόκος εσυμπλήρωσε «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί της ταπείνωσιν της δούλης αυτού από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί των Εθνών» (Λουκάς ΚεφΑ 42-48).

Γι’ αυτό οι Χριστιανοί κάθε εποχής εξυμνούν την Παναγία και με ποικίλους τρόπους τιμούν το πρόσωπό της, και καθημερινά όλοι μας ζητούμε την βοήθεια και μεσιτεία της. Στο στόμα του καθενός μας βρίσκεται το όνομα της Παναγίας σαν «προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντη και μεσιτεία αμετάθετη». Πιστεύουμε δηλαδή ακράδαντα ότι ακούει τις προσευχές μας, είναι συμπαθής στα κλάμματα, δέχεται τις παρακλήσεις μας, γι’ αυτό Βασιλείς και Άρχοντες ζήτησαν την βοήθειά της καταφεύγοντας κοντά της, και ο απλός κόσμος την θεωρεί δική του. Η Παναγία είναι έτοιμη να ακούσει τους στεναγμούς της καρδιάς μας, να μας συμπαρασταθεί, να μας ελαφρύνει τους πόνους και τις δυσκολίες σε ώρες πειρασμού και περιστάσεων και συμφορών του βίου. Στις παρακλήσεις του Δεκαπενταυγούστου βρίσκουμε ύμνους υψηλής ποιητικής αξίας και θεολογικού βάθους, γεμάτους ανθρωπιά και παρηγοριά. Στο νόημα και το πνεύμα των ύμνων καθρεπτίζονται, αποτυπώνονται τα δικά μας προβλήματα και οι δικοί μας εσωτερικοί φόβοι και οι δοκιμασίες, αλλά συγχρόνως και οι ιερές ελπίδες και προσδοκίες ότι θα έχομεν ανταπόκριση στα αιτήματά μας προς τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν και Λυτρωτή των ψυχών ημών.

Επαναλαμβάνω ότι οι παρακλήσεις είναι ποιητικές προσευχές, καλλιτεχνήματα γεμάτα πίστη και χάριν, εμπνέουν την ιερήν ειρήνην και ησυχία των ψυχών—είναι διαποτισμένα από την μακάριαν ελπίδα, η οποία σαν σταθερή άγκυρα μας αγκυροβολεί στο γαλήνιο λιμάνι της πίστεως και της εμπιστοσύνης εις τον εν Τριάδι Θεόν. Οι προσευχές αναφέρονται στην Παναγία γιατί αυτή είναι «η Σκηνή του Λόγου, «η Χώρα του Αχώρητου», είναι «το Ιερόν Παλάτιον της δόξας του Θεού» και η. Είναι η κιβωτός, «επουράνιος κλίμαξ», που εσκήνωσεν εν ημίν ο Υιός και Λόγος του Θεού και μας έδωσε την μοναδική, θεόσδοτη ευκαιρίαν να συμμετάσχουμε στη δόξα και στη Θεότητά Του. Να μπορούμε να ανεβούμε στους ουρανούς, και να γίνουμε κληρονόμοι και μέτοχοι της Βασιλείας Του, όπως χαρακτηριστικά μας διδάσκει ο Ευαγγελιστής «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 114). Αυτήν την αλήθεια διακηρύσσουν οι αμέτρητοι ύμνοι, που έγραψαν διαμέσου των αιώνων και συνεχίσουν και γράφουν μέχρι σήμερα οι Χριστιανοί υμνογράφοι κάθε και γλώσσας και φυλής. Αυτές τις θαυμάσιες προσευχές η Εκκλησία μας αποθησαύρισεν και τις ψάλλει με ευλάβεια και χαρά αυτές τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου που ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την Κοίμηση, την εις τους ουρανούς μετάσταση της Κυρίας Θεοτόκου και σταθεράς πρεσβείας μας στον Θρόνο του Θεού.

Γι’ αυτό μην αμελείτε να παρακολουθείτε τις Παρακλήσεις. Να τις ψάλλετε και κατά μόνας και στην Εκκλησία μαζί με τους Ιερείς και τους ψάλτες, Μην λησμονείτε ότι οι Παρακλήσεις είναι ιερά φάρμακα και όπλα πνευματικά που μας βοηθούν να επικοινωνούμε με τον Χριστό για να προσευχόμαστε πιό τακτικά, πιό ευλαβικά και αδιάλειπτα όπως έκαμναν οι Άγιοι του Θεού άνθρωποι πριν από μας. Ο Δεσπότης Χριστός κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής του μας αφήκε μνημείον αιώνιον την Κυριακή Προσευχή, το «Πάτερ ημών εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γής» (Ματθ. Κεφ 6, 9-13). Ο δε Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος μας υπενθυμίζει την αξία, την δύναμη και την μοναδικότητα της προσευχής και επικοινωνίας με τον Θεόν. Λέγει χαρακτηριστικά: «Ηλίας άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν, και προσευχή προσηύξατο του μη βρέξαι, και ουκ έβρεξεν επί της γης ενιαυτούς τρείς και μήνας εξ˙ και πάλι προσηύξατο, και ο ουρανός υετόν έδωκε και η γή εβλάστησε τον καρπόν αυτής» (Ιάκ. Κεφ Ε 17).

Μαζί με τη Παράκληση μας προς την Θεοτόκο Μαρία να νηστεύσουμε και να προετοιμάστουμε για να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωή αιώνιον. Γι’ αυτό με τον ποιητή της Εκκλησίας επαναλαμβάνουμε: «Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως. Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ και Λόγε του Θεού και Σωτήρα του Κόσμου, ελέησε και σώσε τον Κόσμον ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός. Αμήν.

Λονδίνο, Δεκαπενταύγουστος 2010

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ