Της Σοφίας Ελευθεριάδου και της Ειρήνης Παξιμαδάκη.

Στο Κέντρο Μεσογειακών Ψηφιδωτών Δίου, την Κυριακή 4 Αυγούστου,  δύο αφηγήτριες παραμυθιών, η Σύλβια Βενιζελέα από τη  Ελλάδα και η Sara Brigitte  Øfsti   από τη Νορβηγία, αφηγήθηκαν  παραδοσιακά παραμύθια των χωρών τους με τη συνοδεία της μουσικού Λουκίας Κωνσταντάτου. Οι μικροί φίλοι του φεστιβάλ, κυρίως παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, καθισμένοι στο γρασίδι παρακολουθούσαν απορροφημένοι την αφήγηση-αναπαράσταση των παραμυθιών, συμμετέχοντας μάλιστα κάποιες φορές ενεργά.

Η Σύλβια Βενιζελέα διάλεξε να αφηγηθεί ένα από τα πιο διαδεδομένα παραμύθια  στην Ευρώπη και την Ασία, «Η κουκιά κι η γριά». Ανήκει στον κύκλο των παραμυθιών όπου γίνεται λόγος για τρία μαγικά αντικείμενα (εδώ μαντίλι, ταψάκι, ραβδί), που ο ήρωας τα αποκτά, στη συνέχεια του τα κλέβουν (ανταγωνιστής εδώ είναι ο βασιλιάς), αλλά καταφέρνει να τα πάρει πίσω.

Η ελληνίδα αφηγήτρια, μετά το τέλος της εκδήλωσης, μας είπε πως είναι τυχερή που μεγάλωσε με αγράμματους παππούδες και γιαγιάδες, γιατί όπου δεν υπήρχε βιβλίο υπήρχε πλούσιος προφορικός λόγος. Είναι ηθοποιός, έχει κάνει Θεατρικές Σπουδές, είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Μελετών Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών και ασχολείται επαγγελματικά με την αφήγηση παραμυθιών.

Η Sara Brigitte  Øfsti αφηγήθηκε στα νορβηγικά και τα αγγλικά ένα παραδοσιακό παραμύθι της χώρας της, ενώ ταυτόχρονα το παρουσίαζε στα ελληνικά η Σύλβια Βενιζελέα. Η ξενόγλωσση αφήγηση γινόταν ασυνείδητα κατανοητή από μικρούς και μεγάλους, γιατί τελικά η γλώσσα των παραμυθιών και του σώματος είναι κοινή.  Στο νορβηγικό παραμύθι, «Τρολλς και ασημόπαπιες»,  πρωταγωνιστής είναι ο τρίτος και μικρότερος αδερφός που παλεύει με τον ανταγωνιστή (τα τρολλς) και φέρνει τρία ποθητά αντικείμενα στον βασιλιά (ασημόπαπιες, πάπλωμα, χρυσή άρπα). Τρολλς ονομάζονται τα τρομακτικά όντα της Νορβηγικής μυθολογίας, άσχημα, γιγάντια, ανθρωποφάγα κι όχι ιδιαίτερα έξυπνα.

Η Sara Brigitte  Øfsti είναι μία από τις πιο έμπειρες και γνωστές αφηγήτριες παραμυθιών της Νορβηγίας. Εργάζεται ως επαγγελματίας αφηγήτρια παραμυθιών σε πολιτιστικά προγράμματα στη Νορβηγία και είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια του νορβηγικού φεστιβάλ αφήγησης. Οι δύο αφηγήτριες γνωρίστηκαν σε διεθνή συνέδρια αφήγησης παραμυθιών και συνεργάστηκαν μέσω της νορβηγικής πρεσβείας, καθώς η Νορβηγία είναι η τιμώμενη χώρα στο Φεστιβάλ Ολύμπου για το 2013.

Δύο χώρες, δύο πολιτισμοί και δύο παραδόσεις παρουσιάστηκαν από δύο γυναίκες με ένα αποτέλεσμα, την επικοινωνία. Τελικά η διαφορετική γλώσσα δε στάθηκε καθόλου εμπόδιο στο να μας ταξιδέψουν οι δυο κυρίες στη βραδιά από την Ελλάδα στη Νορβηγία και πάλι πίσω με τόση ευκολία. Γιατί, και στα δύο παραμύθια υπάρχουν στοιχεία της φύσης, μοτίβα, επαναλήψεις, σύντομοι διάλογοι, η πάλη του καλού με το κακό και οι λειτουργίες του Προπ. Η μέθοδος και των δύο αφηγητριών ήταν θεατρική, διαδραστική και επικοινωνιακή, καθώς τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά, τραγουδούσαν, απαντούσαν, επαναλάμβαναν.

Την αφήγηση συνόδευε η  μουσική, μιας και τα δύο παραμύθια έδεναν αρμονικά οι ήχοι των παραδοσιακών μουσικών οργάνων που έπαιζε η Λουκία Κωνσταντάτου. Ακούστηκαν: κανονάκι (ανατολικής μεσογείου), στάμνα (παραδοσιακό αφρικάνικο), singing bowl (τελετουργικό μουσικό όργανο του Θιβέτ), άρπα στόματος, spring drum, καλίμπα, μουσική ξύστρα και τυμπανάκι.

Επιπλέον, η επιλογή του Κέντρου Μεσογειακών Ψηφιδωτών Δίου για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εκδήλωσης ήταν επιτυχής, γιατί γονείς και παιδιά είχαν έτσι την ευκαιρία, με την καθοδήγηση και τη ζεστή φιλοξενία των εθελοντών του Φεστιβάλ, να επισκεφθούν τις εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, με κοινή θεματική τη Νορβηγία και την Ελλάδα,  που φιλοξενούνται στις αίθουσες του Κέντρου.

Η συναυλία με τη Χάρις Αλεξίου
 
Της Ευαγγελίας Ράπτου – Στεργιούλα

Το θέατρο του Δίου κατάμεστο. Απ’ άκρη σ’ άκρη δεν έβρισκες γωνιά για να καθίσεις. Ο ένας τόσο κοντά στον άλλον, για να χωρέσουν όλοι. Αυτή την όψη αντίκριζε κανείς το βράδυ της Κυριακής 4 Αυγούστου στη συναυλία που έδωσε η Χαρούλα Αλεξίου με τους NouvelleSextette στα πλαίσια του 42ου Φεστιβάλ Ολύμπου.
Η ζεστή φωνή της, τα συγκινητικά της τραγούδια, η απαλή χροιά της ταξίδεψαν το κοινό σε ταξιδάκια ερωτικά μέσα στης νύχτας της αυγουστιάτικης την ομορφιά.
Ακούσαμε τραγούδια παλιά και καινούργια. Κάποια από την τελευταία της δισκογραφική δουλειά με τίτλο Τρίπλα σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη, όπως Το δεδομένο, Αγάπη σημαίνει, Οι στιγμές, Η πρώτη αγάπη, άλλα κλασικά, όπως Πίστα από φώσφορο, Πανσέληνος, Η μπαλάντα της Ιφιγένειας, Ψυχές και Σώματα, Δι’ ευχών, 13 φωτιές και άλλα που δεν ερμηνεύει και τόσο συχνά, όπως Η Βλάχα, Μανούλα μου, Όνειρο Ήτανε, παραδοσιακά κομμάτια που έδειξαν την αγάπη του κοινού για την παραδοσιακή ελληνική μουσική, τραγούδια που σ’ έκαναν να αναρωτηθείς: τα τραγουδάει αυτά ο ελληνικός λαός; Ίδιος είναι ο δημοτικός μας στίχος; Εκεί στο δεύτερο μέρος που ζωντάνεψε το κοινό με τα χειροκροτήματα.
Μέσα στο κατακόκκινο φόρεμά της η «Θεά» του ελληνικού τραγουδιού συγκίνησε με αναφορές στην προσωπική και οικογενειακή της ζωή, στον πατέρα της, τον αδερφό της. Αυτός ο διάλογος με το κοινό την έκανε ακόμα πιο οικεία, πιο δικιά μας. Και μάλιστα όταν αναφέρθηκε πως ήταν και αυτή παιδί αγροτικής οικογένειας, καταχειροκροτήθηκε για τη σεβαστή ειλικρίνειά της, τον προσγειωμένο χαρακτήρα της. Συγκίνησε και συγκινήθηκε με τη ανάμνηση των οικογενειακών της στιγμών τότε που δούλευαν όλοι μαζί στα χωράφια, τότε που ήταν ακόμα η Χαρίκλεια.

Με το δικό της ξεχωριστό τρόπο κατάφερε να συγκινήσει, να ανοίξει τα στόματα των θεατών  και να σιγοτραγουδήσουν κρυφούς καημούς με τα τραγούδια της. Μάγεψε με την υπέροχη σκηνική της παρουσία. Δεν είναι  η απλή ερμηνεύτρια των τραγουδιών, αλλά ο άνθρωπος που άγγιξε τις καρδιές και μίλησε μαζί τους.

Με την υπέροχη παρέα των «Nouvelle Sextette», των μουσικών που συνθέτουν και συνεργάζονται μαζί της με όρεξη, μεράκι, διάθεση να δώσουν και να προσφέρουν ό,τι καλύτερο, γιατί το κάνουν με αγάπη. Μάγεψαν και ξεσήκωσαν με τη μουσική τους το κοινό, ακόμα και όταν δεν πρωταγωνιστούσε η φωνή της Χαρούλας, όταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο ανέλαβαν οι μουσικοί. Ήταν ευδιάκριτη η προτίμησή τους και η αγάπη τους για τον Μάνο Χατζιδάκι, τις ιστορίες του Διονύση Σαββόπουλου, την ποίηση της Μαρίας Πολυδούρη. Οι ταλαντούχοι μουσικοί ερμήνευσαν μπαλάντες, δημοτικά, ανατολίτικα, έντεχνα. «Ο Μάνος Χατζιδάκις με είχε καλέσει να παίξω  και μου είπε «κάνε ότι θες, σου προσφέρω την παρέα μου, ελευθερώσου και παίξε αυτά που θες». Και το έκανα τότε. Και το έκανε και φέτος.

Άκρως συγκινημένη, τραγούδησε δυο τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, το ΚΥΡΙΕ και το ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ