Δουλοκτητικό, δουλοπάροικο και καπιταλιστικό.
Υπήρξε οδυνηρά εκμεταλλευτική, άδικη και σκοταδιστική για τους λαούς.
του Βασίλη Μπουφίδη.
Γενάρης 2013.
Δουλεία : Δούλος είναι ένα πρόσωπο που έχει στερηθεί την ελευθερία του και θεωρείται από νομική άποψη σαν ατομική ιδιοκτησία και συνεπώς υπόκειται στην θέληση και την αυθαιρεσία του κυρίου του.
Η δουλεία γεννήθηκε μέσα στο πρωτόγονο κοινωνικό σύστημα, όταν οι αγώνες αντιπάλων φυλών οδήγησαν στην υποδούλωση τους νικημένους, τους οποίους οι νικητές απασχολούσαν στα χωράφια και στην περιποίηση εξημερωμένων ζώων και από τα οποία έπαιρναν το κρέας και το γάλα για την συντήρησή τους.
Η δουλεία επεκτάθηκε και στους οφειλέτες χρεών και στις οικογένειές τους, ενώ ταυτόχρονα τους παραχωρήθηκαν μερικά δικαιώματα, όπως η δυνατότητα να παντρεύονται ελεύθερες γυναίκες, να έχουν δική του ιδιοκτησία ακόμα και να κάνουν εμπόριο.
Στην Αίγυπτο η συγκέντρωση της γης ήταν στα χέρια των Φαραώ και η υποταγή των μαζών σε αυστηρή πειθαρχία. Στην Ελλάδα των Ομηρικών χρόνων η δουλεία πίεζε περισσότερο τις γυναίκες που εκτελούσαν οικιακές εργασίες και συγχρόνως ήταν ερωμένες του κυρίου τους και των δούλων που εργάζοντο στους αγρούς.
Οι δούλοι δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος στον πόλεμο, ούτε να λάβουν μέρος σε συνελεύσεις που αφορούσαν γενικά θέματα. Τους πουλούσαν και τους αγόραζαν σαν πράγματα.
Όταν μεταξύ του 800 και 600 π.Χ. ο ελληνικός αποικισμός.επεκτάθηκε από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας ως τις ακτές της Δυτικής Μεσογείου, εφευρέθηκαν τα νομίσματα από πολύτιμο μέταλλο και αναπτύχθηκε σημα-ντικά στις μεγάλες πόλεις η βιοτεχνία και η παραγωγή, και η ζήτηση των δούλων αυξήθηκε κατά πολύ.
Οι πειρατές άρπαζαν αιχμαλώτους πολέμου και τους πουλούσαν σε αγορές ανάμεσα στις οποίες ήταν ονομαστή η αγορά της Δήλου. Το 167 π.Χ. με διαταγή της ρωμαϊκής Συγκλήτου μέσα σε μια μέρα πιάστηκαν 150.000 άτομα στις διάφορες πόλεις της Αυτοκρατορίας για να γίνουν δούλοι.
Στην ύπαιθρο η μεταχείριση των δούλων ήταν σκληρή και σημειώ-θηκαν μεγάλες εξεγέρσεις όπως αυτής το 71 π.Χ. με αρχηγό τον Σπάρτακο. Αναφέρεται ότι το 1488 ο καθολικός Φερδινάρδος έστειλε 150 Μαυριτανούς δούλους στον Πάπα Ινοκέντιο τον Η᾿, ο οποίος με τη σειρά του τους μοίρασε στους Καρδινάλιους και στους αριστοκράτες της Ρωμαϊκής αυλής, γι’ αυτό λέμε πως η εκκλησία έχει μεγάλη συνενοχή στο θέμα της δουλείας.
Ο Ισλαμισμός όπως και ο χριστιανισμός ανέχτηκαν και ενεθάρρυναν την τάση της μετατροπής σε δούλους των νικημένων εχθρών.
Κατά τους νεώτερους χρόνους διατηρήθηκε σε πολλές χώρες ένα είδος οικιακής και πατριαρχικής δουλείας. Με τη διάδοση των μεγάλων καλ-λιεργειών στις νέες χώρες της Αμερικής μεταφέρθηκαν με τα γνωστά καράβια των σκλάβων και πουλήθηκαν ως δούλοι οι Μαύροι της Αφρικής.
Έργα όλα των «πολιτισμένων» Ευρωπαίων, Ισπανών , Πορτογάλων και Άγγλων. Μόνον το 1815 οι Ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν να καταρ-γήσουν αυτό το εμπόριο δούλων και να καταδικάσουν τους δουλεμπόρους με άμεση και ολοκληρωτική κατάργηση της δουλείας.
Μόνο με τη σύμβαση του 1926 επικυρώθηκε από 38 χώρες η άμεση και ολοκληρωτική κατάργηση της δουλείας.
Μεσαίωνας
Η περίοδος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας από το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας 476 μ.Χ. μέχρι την ανακάλυψη της Αμερικής το 1492 ονομάζεται Μεσαίωνας. Ο όρος αυτό υιοθετήθηκε κατά τα τέλη του 15ου αιώνα από τους Ουμανιστές, ιστορικούς οι οποίοι πρώτοι θεώρησαν την χιλιετία αυτή μια μακρόχρονη και οδυνηρή μεταβατική περίοδο μεταξύ δύο εποχών υψηλού πολιτισμού, της κλασικής αρχαιότητας και της Αναγέννησης, εποχή που θεωρήθηκε ανάσταση της κλασικής αρχαιότητας. Ο Μεσαίωνας έχει υποτιμηθεί σε σύγκριση με την αρχαία και νεώτερη εποχή. Οι συγγραφείς του διαφωτισμού τον 18ο αιώνα καταδίκασαν την Μεσαιωνική εποχή και την παρουσίασαν σαν μια περίοδο βαρβαρότητας και πνευματικού και ηθικού σκοταδισμού. Την χιλιετία αυτή του Μεσαίωνα υπήρξαν και δείγματα πολιτισμού (Βυζαντινή Αυτοκρατορία), η επικράτηση της ορθοδοξίας και του χριστιανισμού ο οποίος όμως ανέχτηκε και δεν πολέμησε την Δουλοπαροικία όλη αυτή τη χιλιετία.
Η Δουλοπαροικία στον Μεσαίωνα
Οι δουλοπάροικοι είναι Αγροτικό κοινωνικό στρώμα που χαρακτηρίζει ολόκληρη της χιλιετίας του Μεσαίωνα. Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ύστερα με την επιδείνωση της πολιτικής και οικονομικής κρίσης, της Ρωμαϊκής Αυτό-κρατορίας, οι αγοραστές αγρών και μισθωτές, δηλαδή οι ελεύθεροι αγρότες δεσμεύτηκαν με νόμο στα εδάφη που καλλιεργούσαν και υποβιβάστηκαν έτσι σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή των δούλων τη λεγόμενη δουλο-παροικία. Ο ιδιοκτήτης του κτήματος δεν μπορούσε ούτε να τους διώξει ούτε και να τους απελευθερώσει, αλλά ούτε κι αυτοί μπορούσαν να τον εγκαταλείψουν, γιατί και το ένα και το άλλο τα απαγόρευε ο νόμος.
Οι δουλοπάροικοι διέφεραν από τους δούλους γιατί μπορούσαν να συνάψουν νόμιμους γάμους και να έχουν δική τους περιουσία χωρίς όμως να έχουν το δικαίωμα να την διαθέσουν όπως θέλουν Στην δουλοπαροικία για να ενισχυθεί η τάξη των δουλοπαροίκων προστέθηκαν δούλοι και αιχμάλωτοι πολέμου συχνά βάρβαροι.
Η δουλοπαροικία ως οικονομική βάση, είχε την γεωργία και μόνο με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, δηλαδή με την ανακάλυψη του ατμού, του ηλεκτρισμού και της τυπογραφίας δραπέτευαν από τα χωράφια οι δουλοπάροικοι και χρησιμοποιήθηκαν στα νεοϊδρυθέντα εργοστάσια ως ελεύθεροι εργάτες ύστερα από μια χιλιετία. Στους ρωσικούς πληθυσμούς, η δουλοπαροικία καταργήθηκε πολύ αργά, το 1861, όταν το 1827 η Ελλάδα ύστερα από 400 χρόνια Τουρκοκρατίας είχε Σύνταγμα και ελευθερίες. Για τα βάσανα των ρωσικών πληθυσμών θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Κεφαλαιοκρατία ή καπιταλισμός
Όπως ειδαμε στα δύο πολιτικά συστήματα, στο δουλοκτητικό και στο δουλοπάροικο, η ανατροπή τους οφείλονταν στην ανάπτυξη των παραγω-γικών δυνάμεων οι οποίες ήρθαν σε σύγκρουση με τις καθιερωμένες παρα-γωγικές σχέσεις. Οι νέες παραγωγικές δυνάμεις με την ανακάλυψη του ατμού, του ηλεκτρισμού, της τυπογραφίας, των σιδηροδρόμων και των μεγάλων ανακαλύψεων νέων διαμερισμάτων και χωρών της γης, δημιούρ-γησαν νέες σχέσεις παραγωγής και διανομής των παραγομένων αγαθών. Το νέο αυτό σύστημα έχει σαν βάση του το κεφάλαιο (χρήμα) είναι σύστημα παραγωγής και ανταλλαγής που χαρακτηρίζεται από την οικονομία της ελεύθερης αγοράς ή ελεύθερης επιχείρησης κατά την οποία η παραγωγική ενέργεια ανήκει στα άτομα που επιδιώκουν το κέρδος.
Όταν οι επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές η κεφαλαιοκρατία επιτρέπει μια αγορά ελεύθερου ανταγωνισμού. Όταν όμως οι επιχειρήσεις είναι σχετικά λίγες και μεγάλων διαστάσεων έχουμε καθεστώς μονοπωλιακής κεφαλαιο-κρατίας στο οποίο η επικράτηση των μεγάλων παραγωγικών μονάδων δημιουργεί τα μονοπώλια και ολιγοπώλια δηλαδή την άνιση κατανομή του κοινωνικού εισοδήματος και τη πίεση στην εργατική τάξη και στα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Στο καπιταλιστικό σύστημα υπάρχουν δύο ομάδες πληθυσμού, των πλουσίων και πτωχών εργαζομένων και η πρώτη ομάδα αποτελεί τον βρόγχο στο λαιμό της δεύτερης. Στην πρώτη ομάδα ανήκουν οι καπιταλιστές που είναι οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής και ζουν από τα χρήματα των εισοδημάτων τους, και στη δεύτερη εκείνη που ζουν από την χειρονακτική τους εργασία υπό κατώτερες υλικές συνθήκες και κοινωνικά υποταγμένοι. Η πρώτη ομάδα επιβάλλει με την πολιτική και οικονομική παντοδυναμία της την εκμετάλλευση στη δεύτερη γι΄ αυτό υπάρχει αδιάλλακτη σύγκρουση μεταξύ τους που εκφράζεται με την πάλη των τάξεων, δηλαδή την σύγκρουση μεταξύ κεφαλαιοκρατών και των μισθοσυντήρητων.
Το καπιταλιστικό σύστημα υποδουλώνει ποικιλότροπα τον σημερινό άνθρωπο, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά και ηθικά Με τα μέσα που έχει στα χέρια της η άρχουσα τάξη οδηγεί με πολέμους σε αλληλοεξόντωση τους λαούς μόνον για τα συμφέροντά της και όχι για την υπεράσπιση κάποιας πατρίδας.
Σήμερα ο παγκόσμιος κεφαλαιοκρατισμός ετοιμάζει τα απάνθρωπα εργαλεία του για την υποδούλωση όλων των λαών, υποδούλωση πολιτική, πολιτιστική, πνευματική, οικονομική ύστερα από δυο φοβερούς πολέμους που χάθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. Να η εικόνα του καπιταλισμού στο ανώτερο στάδιο του τον ιμπεριαλισμό. Το 50% του προϋπολογισμού στη Βιρμανία πηγαίνει στο στρατό και μόνον το 2% στην παιδεία και την υγεία. Στην Ινδονησία το μεγαλύτερο έσοδο του κράτους προέρχεται από την πορνεία και στη Κολομβία απ’ την καλλιέργεια και εμπορία της κοκαϊνης.
Η μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 – 1933 κράτησε στην Ευρώπη τέσσερα χρόνια, ενώ στην Μητρόπολη του Καπιταλισμού στις Η.Π.Α. έληξε το 1942 όταν βγήκε στον πόλεμο και κινήθηκε η πολεμική της βιομηχανία.
Στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα στεγαστικά δάνεια είναι το 18% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ) στην Ευρωζώνη το 50% και στις ΗΠΑ το 90% δηλαδή και τα δισέγγονα των Αμερικανών είναι υπερχρεωμένα.
Στη «Μεγάλη χώρα της Δημοκρατίας» από στοιχεία του F.B.I. γίνονται χιλιάδες ληστείες και ανθρωποκτονίες, 90 χιλιάδες βιασμοί και 14 εκατομμύρια συλλήψεις και στις ομοσπονδιακές φυλακές κρατούνται 2 εκατ. άτομα δηλαδή το 1% του πληθυσμού βρίσκεται υπό κράτηση. Οι ΗΠΑ είναι η χώρα που δεν έχει κοινωνική ασφάλιση (ΙΚΑ) ενώ οι Αμερικάνοι με νόμο έχουν 250 εκατομμύρια όπλα για να αλληλοσκοτώνονται. Αυτή η χώρα είναι η μήτρα του κακού για όλο τον κόσμο.
Με την επικράτηση της Σοβιετικής επανάστασης στην τσαρική Ρωσία, ο ιμπεριαλισμός έδειξε το φθονερό του πρόσωπο και τα αντιλαϊκά του σχέδια. Οι πληγές από τον δίχρονο εμφύλιο πόλεμο στην Νεαρή Σοβιετική Ένωση έχασκαν ανοικτές, αφού 1 εκατομμύριο μαχητές του κόκκινου στρατού σκοτώ-θηκαν στα διάφορα πολεμικά μέτωπα και 8 εκατομμύρια σοβιετικοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους από πείνα από τις ενέργειες των Λευκοφρουρών και των εισβολέων ιμπεριαλιστών. Οι καταστροφές που προκάλεσε ο ιμπερια-λισμός με την επέμβασή του στη Νεαρή Σοβιετική Ένωση είναι φοβερές αρκεί να αναφερθεί μόνον η καταστροφή μήκους εβδομήντα χιλιάδων (70.000) σιδηροδρομικών γραμμών δηλαδή 140 φορές η σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών – Θεσσαλονίκης που είναι 500 χιλιόμετρα.
Και στις μέρες μας η παντοδυναμία της κεφαλαιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού είναι μεγάλη απειλή για τους λαούς όλου του κόσμου. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η κατοχή του ΙΡΑΚ, η διάλυση του κράτους της Λιβυής, οι αμέτρητες επεμβάσεις σε όλες τις Ηπείρους της Γης φωτογρα-φίζουν τον ιμπεριαλισμό. Και στον οικονομικό τομέα η κεφαλαιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, είναι ένας γίγαντας καταπιεστής των λαών, αφού 200 μόνον μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες χειρίζονται το 80% της βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής και το 70% του τομέα των υπηρεσιών και του εμπορίου.
Με την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης άλλαξαν βίαια τα σύνορα πολλών κρατών, λαοί ανασκολοπίστηκαν, άλλοι γύρισαν πίσω στην δουλεία, δεν επιτρέπεται όχι μόνον η έκφραση και η διατύπωση της σκέψης, αλλά και η παραγωγή της σκέψης, θέλουμε τηλεφωνικούς κοριούς και μικροτσίπς στον κρόταφο να μας ελέγχουν κάθε κίνηση κάθε μας ενέργεια. Θέλουν να μας έχουν ανθρωπάκια ανελεύθερα.
Σήμερα και ο τελευταίος πολίτης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις για να μάθει τι είναι το Δ.Ν.Τ και η χρεοκοπία της Ελλάδας. Τη χρεοκοπία και τη φτώχεια την ζει και θα την ζήσουν και τα εγγόνια του όπως το ομολογούν έμμεσα αυτοί που μας κυβερνούν. Ο λαός μας και όλοι οι λαοί μόνον με τους οργανωμένους και αδιάσπαστους αγώνες θα νικήσουν την κεφαλαιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, μόνον με την πολιτική αφύπνιση θα αλλάξουν προς το καλύτερη τη ζωή τους.
Ο λαός μας δεν πρέπει να διαμαρτύρεται για τα βάσανά του, αφού υπερψηφίζει τους βασανιστές του. Η πραγματικότητα που είναι η φτώχεια και η ανεργία ας αλλάξει την πολιτική του σκέψη, για καλύτερη τύχη ιδιαίτερα των νέων που το 56% είναι χωρίς δουλειά. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Όπως με αγώνες έπεσαν το δουλοκτητικό και δουλοπάροικο σύστημα έτσι και το καπιταλιστικό θα γκρεμισθεί και θα ανθήσει ο ανθρώπινος σοσιαλισμός.
