Γιάννης Δελόγλου

Γράφει ο Γιάννης Δελόγλου,
j.deloglou@elliniki-gnomi.eu.

Θεσσαλονίκη. Συπτώματα απώλειας επαφής με την πραγματικότητα παρουσιάζουν κάποιοι οπαδοί του καναπέ και τσανακογλείφτες της εξουσίας. Τους γνωρίσαμε ως κλαίουσες ιτιές, τους είδαμε ως μεταξεταστέους μάγους και τους ακούμε να υποστηρίζουν την φαλκονέρα, που ψάχνει να καταπιεί παντελονάτα ψάρια. Όμως η ιστορία των πέντε δακαετιών των Ελλήνων στην Κεντρική Ευρώπη γράφτηκε στον καιρό της και κάθε μέρα γράφεται από όλους εκείνους που θέλουν τον Ελληνισμό να κατακτά δικαιώματα με αγνούς, με πατριωτικούς αγώνες. Τα πρόσωπα και η προσφορά τους μας άφησαν μια χρυσή κληρονομιά, μια χρυσή ελπίδα και ένα φανταχτερό μέλλον. Είναι αυτοί που με αγώνες ανέδειξαν όλα τα προβλήματα των ξενιτεμένων Ελλήνων. Είναι αυτοί που έκλεισαν τα αφτιά τους σε κάθε άνωθεν και όπισθεν κολλητό τής προεδρικής αυλής, που αναζητούσε δεκανίκια κομματικού μπάζου. Μπορεί κι αυτοί να είχαν την πολύχρωμη, τη μονόχρωμη ή την άχρωμη ταυτότητα αλλά είχαν κορνίζα την ταυτότητα τής καρδιάς τους, την ΕΛΛΑΔΑ. Άφησαν τις κλαίουσες ιτιές να τραβήξουν από τα αζήτητα την περίφημη „Ζίνα“, για να τους οδηγήσει με χαμόγελα στο κρεβάτι του Προκρούστη. Τυφλωμένοι από τις οδηγίες κάποιας “άπλυτης δημοσιογραφικής ρόμπας“ ξέχασαν τις υποχρεώσεις τους στα Ελληνόπουλα που δεν χρωστούν τίποτα, για να πληρώσουν από το υστέρημά τους εισιτήριο, για να θαυμάσουν την λυσσώδη μάχη των „βουβαλιών“ πάνω στη λάσπη με τα „βατράχια“ και χρησιμοποίησαν μεθόδους που μόνο ένας μωροφιλόδοξος θα είχε σκεφτεί. Για να επικρατήσει η άποψή τους διατήρησαν κατά καιρούς εκτροφεία βίας, απειλές και μεθόδους ανωμαλίας με άτομα που δεν είχαν καν παιδιά στα σχολεία. Ήταν τόσα τα φορτία λάσπης και αδικίας εναντίον αγνών αγωνιστών των συμφερόντων του Ελληνισμού που πέρασαν μεν ατελώνιστα και αφορολόγητα στην κοινωνία αλλά η ΘΕΜΙΣ παραμόνευε και τους τσάκιζε τα κόκκαλα.

Εμείς σταθήκαμε, όλα αυτά τα χρόνια στο ύψος των περιστάσεων, με στενή παρακολούθηση των γεγονότων, με αντικειμενική δημοσιογραφική δεοντολογία και καταγράφαμε τα δρώμενα όπως αυτά κυλούσαν. Δεν είμασταν πάντα αρεστοί και δεν επιδιώξαμε την εύνοια ούτε των Αρχών της εξουσίας, ούτε των εκπαιδευτικών, ούτε των παραγόντων και προπάντων ούτε των πολιτικάντηδων, που κατέβαιναν κατά καιρούς από τα πατάρια, για να ανταμώσουν τους φίλους  τους μέσα σε παράγκες που ονόμαζαν κέντρα αποφάσεων. Σταθήκαμε διακριτικά δίπλα σε όλους και προωθήσαμε τις αγωνίες τους. Αυτός άλλωστε ήταν και είναι ο ρόλος της αντικειμενικής δημοσιογραφίας, αυτή είναι και η αποστολή μας. Αυτούς που ντύνονται με γούνα ποντικού και παρουσιάζονται ως ταβανόπροκες του ουρανού, τους χαρίζουμε στη „Ζίνα“.

Σε μια γαλήνη σιωπής κρατάμε την υπομονή, δίνουμε κάρβουνα αναμένα για να πέσουν ψηθούν όσοι γουστάρουν και δίνουμε δωρεάν οδηγίες για ολοκληρωτική απολύμανση και εξυγίανση.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ