Μακροπρόθεσμες επενδύσεις της ΕΕ στην οικονομία της χώρας θα αποβούν προς όφελος όλων των μελών, ιδιαιτέρως δε και της Γερμανίας

Του Πάνου Δροσινάκη

Η παρούσα οικονομική κρίση και η κρίση χρέους στην Ελλάδα αποτελούν μεταξύ άλλων το αποτέλεσμα μιας βαθιάς πολιτικής κρίσης, η οποία ανάγεται στην λανθασμένη πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας. Στη Γερμανία αμφισβητούν κάποιοι το γεγονός ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση και πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι Έλληνες έχουν καταλάβει πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση και αν τα μέτρα που καθιερώθηκαν είναι αρκετά για να αντιμετωπίσουν την κρίση, κυρίως όμως αν οι Έλληνες θα τα καταφέρουν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους.

Είναι πραγματικότητα το γεγονός ότι η κυβέρνηση τους τελευταίους 20 μήνες επέβαλε πολλές αλλαγές και καταπολέμησε αδικίες, που όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών δεν ήταν σε θέση να κάνουν. Συγκριτικά: Η μείωση του ελλείμματος σε ποσοστό περισσότερο του 5% μόνο για το 2010 θα σήμαινε για τη Γερμανία ότι το κράτος θα έπρεπε να προβεί σε μέτρα λιτότητας ύψους περίπου 125 δις ευρώ από τη μια μέρα στην άλλη εντός ενός έτους. Όπως παραδέχθηκε ο πρώην Υπουργός Οικονομικών Hans Eichel, το γεγονός αυτό είναι πρακτικά αδύνατο για τα γερμανικά δεδομένα.

Με την προϋπόθεση ότι οι χώρες της Ευρωζώνης θα συνεχίσουν να βοηθούν την Ελλάδα, θα πρέπει να υπενθυμίσει κανείς τη νοοτροπία των Ελλήνων. Εκεί αντιμετωπίζονται τα προβλήματα λίγο πριν να είναι πολύ αργά. Ακόμη την άνοιξη του 2004 ζητούσαν γερμανοί δημοσιογράφοι την απόσυρση της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Ελλάδα, επειδή οι αθλητικές εγκαταστάσεις λίγους μήνες πριν την έναρξη των αγώνων δεν ήταν έτοιμες. Ωστόσο οι Έλληνες τα κατάφεραν και σύμφωνα με τον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Jacques Rogge οργάνωσαν τους πλέον επιτυχημένους αγώνες όλων των εποχών!

Είναι απολύτως σωστό ότι σήμερα οι Ευρωπαίοι ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση τη συγκρότηση ενός αποτελεσματικού και αποδοτικού φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Αλλά οι στόχοι που έχουν τεθεί δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς ανάπτυξη και απασχόληση. Η ανεργία μεταξύ των νέων αγγίζει στο μεταξύ το 40%, ενώ σήμερα γίνεται λόγος ήδη για μια «χαμένη γενιά». Το ΑΕΠ μειώθηκε τα προηγούμενα δέκα χρόνια σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10%. Αλλά είναι αδύνατη η είσπραξη φόρων από πολίτες, οι οποίοι πλέον δεν έχουν κανένα εισόδημα. Ποιος εκπλήσσεται, λοιπόν, από το γεγονός ότι οι στόχοι λιτότητας το 2011 δεν επιτεύχθηκαν;

Δίνεται η εντύπωση ότι η επιβεβλημένη πολιτική λιτότητας, η οποία οξύνει μόνο την ύφεση, ελήφθη ως πρωτοβουλία από το εξωτερικό για την τιμωρία του ελληνικού λαού. Σ’ αυτό προστίθεται η πεποίθηση των απλών ανθρώπων στην Ελλάδα, ότι η κυβέρνηση κάνει πολύ λίγα για να τιμωρήσει εκείνους, οι οποίοι για πολλά χρόνια φοροδιέφευγαν τεράστια ποσά. Επιτέλους, εδώ θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος! Θα πρέπει να ενεργοποιηθεί πάλι η ανάπτυξη! Η ελληνική οικονομία πρέπει να ξαναγίνει ανταγωνιστική. Ιδιαίτερα οι μικρές επιχειρήσεις έχουν μεγάλες δυνατότητες. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός ευρωπαϊκού επενδυτικού ταμείου για την Ελλάδα και ενός οργάνου, που θα ιδρυθεί από κοινού, το οποίο θα σχεδιάζει, θα πραγματοποιεί και θα ελέγχει τις επενδύσεις. Αυτές οι κοινές επενδύσεις θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν στους τομείς των υποδομών, των τεχνολογιών πληροφορικής, του τουρισμού, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας καθώς και της «πράσινης ανάπτυξης». Νέες αναπτυξιακές προδιαγραφές, αναδιοργάνωση της παραγωγικής και καταναλωτικής βάσης, επενδύσεις στον τομέα του κλίματος και της ενέργειας αποτελούν μόνο μερικά παραδείγματα, τα οποία διασαφηνίζουν τις πιθανές δυνατότητες.

Αυτές οι επενδύσεις θα μπορούσαν να γίνουν προϊόν κοινής εκμετάλλευσης για μερικές δεκαετίες, πράγμα από το οποίο θα επωφελούνταν τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι Γερμανοί. Ένα μεγάλο μέρος των κερδών θα εισέρεε πίσω στα ίδια τα κράτη. Ταυτόχρονα στην Ελλάδα αυτό θα γινόταν κατανοητό ως μια ένδειξη, ότι οι Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν τις μέχρι τώρα επίπονες προσπάθειες και τις επιτυχίες.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, στο δημόσιο τομέα και στην κοινωνία είναι τόσο σοβαρές, που στην ουσία συνιστούν μια ειρηνική επανάσταση. Στους Έλληνες θα πρέπει κυρίως να δοθεί ένα πράγμα: Χρόνος! Και η εμπιστοσύνη, ότι θα τα καταφέρουν. Θα πρέπει να γνωρίζει κανείς, ότι καμία κοινωνία και καμία οικονομία δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά από τη μια μέρα στην άλλη κατόπιν διαταγής!

* Το άρθρο αυτό έχει διμοσιευτεί στη γερμανική γλώσσα στην εφημερίδα „Hamburger Abendblatt“ (σελ. 2) από 17.10.2011

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ