Γράφει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Σιδέρης.
Τώρα που ο θόρυβος γύρω από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ έχει καταλαγιάσει, τώρα που η ελληνική κυβέρνηση έχει υποταχθεί πλήρως στην πολιτική του Βερολίνου και τις απαιτήσεις της Τρόικας, αναδύεται διεθνώς η πραγματικότητα:ότι όλη αυτή η φιλολογία για την πτώχευση της χώρας και την έξοδο από το ευρώ την κατασκεύασαν κέντρα των Βρυξελλών και του Βερολίνου γιατί σήμερα παραδέχονται ότι πιθανή επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή θα σήμαινε διάλυση της ευρωζώνης, διάχυση της κρίσης και μια ανεξέλεκτη κρίση στην παγκόσμια οικονομία.
Βαρύνουσα πολιτική σημασία έχει η παρέμβαση της Κίνας χθες και μάλιστα ενώπιον της Α. Μέρκελ κατά τη συνάντησή τους στο Πεκίνο ο κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Τζιμπάο έθεσε ανοιχτά το ελληνικό ζήτημα και έλαβε διαβεβαιώσεις από την γερμανίδα καγκελάριο ότι διαθέτει πολιτική βούληση για την αποκατάσταση της ισχύος του ευρώ.
Ο κ. Τζιαμπάο δήλωσε ότι «η ευρωπαϊκή κρίση χρέους συνέχισε πρόσφατα να επιδεινώνεται, προκαλώντας μεγάλες ανησυχίες στη διεθνή κοινότητα. Ειλικρινά, είμαι κι εγώ ανήσυχος» και πρόσθεσε ότι<< υπάρχουν δύο κύριες ανησυχίες: κατ΄αρχάς αν η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Και κατόπιν, αν η Ιταλία και η Ισπανία θα λάβουν ολοκληρωμένα μέτρα ανάκαμψης»Ο κινέζος ηγέτης συμπλήρωσε αμέσως, αναφερόμενος στην κ. Μέρκελ ότι <<ακούγοντάς την ενισχύθηκε η εμπιστοσύνη μου. Αλλά οφείλω να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι η εφαρμογή αυτών των μέτρων δεν θα είναι ένα μακρύ ήρεμο ποτάμι» .
Ως αναδυόμενη υπερδύναμη η Κίνα έδειξε καθαρά την βούλησή της να κάνει παιχνίδι σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη,καθώς ο κ. Τζιαμπάο μίλησε για συνεργασία της χώρας του με την Γερμανία για την αντιμετώπιση της κρίσης. Είναι προφανές ότι το Βερολίνο είναι ευάλωτο στην κριτική του Πεκίνου καθώς η μεταξύ τους συνεργασία εχει στρατηγικη σημασία για τις οικονομίες τους, ενώ η Μέρκελ είχε μαζί της την μεγαλύτερη αντιπροσωπεία που είχε ποτέ σε επίσκεψή της σε ξένη χώρα, ενώ την συνόδευαν και 100 επιχειρηματίες!
Το γεγονός αυτό δείχνει το εγκληματικό πολιτικό λάθος που διέπραξε η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς αντί να σχεδιάσει μια στρατηγική συμμαχιών για την αντιμετώπιση της κρίσης, παραδόθηκε στις ορέξεις του ΔΝΤ και της Γερμανίας, ενώ το ίδιο το Βερολίνο αναπτύσσει στρατηγικής σημασίας σχέσεις με το Πεκίνο ή τη Μόσχα.
Αν η Ελλάδα από την αρχή της κρίσης ζητούσε την συνεργασία της Κίνας, της Ρωσίας, των ΗΠΑ και άλλων μεγάλων χωρών, πιθανότατα η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική σήμερα.
Αλλωστε όπως σημειώνει ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς στο βιβλίο του<<η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στον 21ο αιώνα>> που καλό θα ήταν να διδάσκεται την διπλωματική ακαδημία για να μαθαίνουν οι νέοι διπλωμάτες πως υπερασπίζεται μια χώρα τα συμφέροντά της, παρά το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση θεωρείται από τους εχθρούς της ως περιοριστική της εθνικής κυριαρχίας, εν τούτοις παράλληλα,υπάρχουν και νέες δυνατότητες για την άσκηση μιάς ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής και η πορεία της Κίνας στο παγκόσμιο στερέωμα είναι αξία που η Ελλάδα οφείλει να λάβει υπόψη της. Ο κ. Κοτζιάς σημειώνει τις αλλαγές που συντελούνται στους πολιτικούς συσχετισμούς παγκοσμίως, ιδιαίτερα ως προς τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις, όπως είναι η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία και η Βραζιλία (BRIC). Δείχνει τις επιπτώσεις που έχουν οι παγκόσμιες αλλαγές στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και με βάση αυτές τις αλλαγές, σημειώνει ότι αυξάνονται τα περιθώρια άσκησης μιας δημοκρατικής και περισσότερο αυτόνομης-ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής. Αναλύει το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν θετικά οι νέες δυνατότητες για την Ελλάδα και τη θέση της στο παγκόσμιο σύστημα και πώς μπορεί η χώρα να χειριστεί τους επερχόμενους κινδύνους. Ό,τι δηλαδή καταγράφηκε χθες, κατά την επίσκεψη της Μέρκελ στο Πεκίνο για την Ελλάδα, εν αγνοία της Ελλάδας!Αυτό ονομάζεται παθητική πολιτική, τουλάχιστον..
Όμως η παρέμβαση της Κίνας δεν ήταν η μοναδική προς αυτή την κατεύθυνση. Νεότερα είχαμε και από τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί ο ποίος σε δηλώσεις του στην οικονομική εφημερίδα «Les Echos», είπε ότι δεν πρέπει να υποβαθμίζεται ο κίνδυνος που θα προκαλούσε στο σύνολο της Ευρωζώνης ενδεχόμενη ελληνική έξοδος.Πρόσθεσε δε ότι είναι «βέβαιος ότι η αποχώρηση μέλους από την Ευρωζώνη συνιστά μία απειλή για το σύνολό της, συνοδευόμενη μάλιστα από την αρνητική επίπτωση της δυνητικής διάχυσης του φαινόμενου».Ακόμη πιο πειστικός ήταν ο Γάλλος αξιωματούχος όταν τόνισε ότι «δεν πρέπει να ελαχιστοποιείται το σημαντικό σοκ που αντιπροσωπεύει τυχόν ελληνική έξοδος από την Ευρωζώνη».
Η τρίτη φωνή προήλθε από την ίδια τη Γερμανία. Ειδικότερα ο Λαρς Φελντ, ένας από τους <<πέντε σοφούς>> συμβούλους της γερμανικής κυβέρνησης, δήλωσε χθες ότι το το ενδεχόμενο πλήρους διάλυσης της Ευρωζώνης θα κόστιζε στη Γερμανία μέχρι και το 10% του ΑΕΠ της, λέγοντας επίσης πως ακόμη και μόνο η ελληνική έξοδος θα είχε σημαντικό κόστος. «Όποιος νομίζει ότι τότε θα περνούσαν όλα, κάνει λάθος» , είπε ο κ. Φελντ αναφερόμενος στην έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα υπήρχε το φαινόμενο του ντόμινο.
Σε περίπτωση , πάνατως που κριθεί απαραίτητο ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, η ΕΚΤ θα μπορούσε να συμμετέχει με τα ελληνικά ομόλογα που διακρατε,είπε ο κ. Φέλντ ενισχύοντας έτσι το κλίμα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, αλλά με μεγάλο εθνικό κόστος.
Μελετώντας στοιχειωδώς αυτές τις παρεμβάσεις επιβεβαιώνεται η θέση της αντιπολίτευσης, αλλά και η αίσθηση όλων των Ελλήνων, ότι η Ελλάδα δεν διαρπαγματεύθηκε ποτέ τα τρία τελευταία χρόνια, ούτε δείχνει διάθεση να το κάνει τώρα. Το αντίθετο μάλιστα…
