«Χαίρε, Παράδεισε, κήπε  ολάνθιστε, Μητέρα  του Θεού…». 

 

 

 

Του  Γρηγόρη  Γ.  Καλύβα. 

 

 

kalibas_DCEΌλοι  οι  Έλληνες  τιμούμε  και γιορτάζουμε  την μάνα όλων  μας  , την  Παναγιά  μας,   με  τον  τρόπο  τον  μοναδικό  , τον  βαθύτατα  Ελληνικό  , μέσα  στο  Αυγουστιάτικο   ελληνικό τοπίο  γιομάτο  από  χρώματα κι’  αρώματα  που αυτό  αναδύει  , γιομάτο  από  παράδοση ,  έτσι  όπως  πέρασε  από  γενιά σε γενιά και  συνεχίζει  σαν ολόδροσο  αεράκι  να  φτεροκοπάει  μέσα  στον  χρόνο  δροσίζοντας  τις  αποκαμωμένες  ψυχές  των ανθρώπων  του σήμερα ..

Στις  εκκλησίες,  στα μοναστήρια  και εξωκκλήσια ,  στα  ανταμώματα  των  ανθρώπων   στα  χωριά   ,  στην  παράδοση  , στο τραγούδι,  όλα  αναβλύζουν  από τη χάρη  της  αυτή  τη     μέρα  .  Και  αν   και  μιλάμε  για  την κοίμησή  της  ,  εντούτοις  η εκκλησία  μας  καλεί  σε μια  χαρμολύπη  και σε  ένα   πανηγύρι με  επίκεντρο  την Παναγιά  ,  συνυφασμένη  με  την πίστη  και την παράδοση   .

 

Η Θεοτόκος   λοιπόν  , κατέχει  ιδιαίτερη θέση στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας  αλλά και στην καθημερινότητα  των  Ελλήνων  , καθώς  το όνομά  της  βρίσκεται  πάντα  στο  στόμα και στις  καρδιές  των  ανθρώπων  . Και είναι μεγάλο το ενδιαφέρον των πιστών   το  οποίο  εκφράζουν προς αυτήν  με την ανάλογη τιμή  και σεβασμό  , που  ο λαός  πέρασε  την Παναγιά  σε κάθε  έκφρασή  του  , ατομική  για  συλλογική  .

Η λειτουργική παράδοση δεν περιλαμβάνει μόνο τους ύμνους και το τυπικό  αλλά και την εικονογραφία. Η εικόνα είναι συνυφασμένη με την λειτουργία.

Η τιμή προς το πρόσωπο της Θεομήτορος προάγεται λοιπόν από την εικόνα η οποία υπάρχει στην πίστη των χριστιανών ως Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων και η οποία επηρεάζει τις σχέσεις των πιστών με τον Θεό. Η έκφραση ‘’Μήτηρ Θεού’’ όπως αναγράφεται πάντοτε στις εικόνες αποδεικνύει τους αδιάλυτους δεσμούς των πνευματικών σχέσεων με τους πιστούς.

Η Παναγία ως Μητέρα μέσα στο μυστήριο της θείας οικονομίας ενώνει και συνδέει τον άνθρωπο της κάθε εποχής με το μήνυμα της εν Χριστώ θείας Αποκαλύψεως.

 

Η έννοια της μητρότητας είναι συνυφασμένη με την παρθενία της Παναγίας.

 

Αυτό που κάνει την μητρότητα της Παναγίας ουσιαστικά διαφορετική από την κάθε άλλη που υπάρχει δεν είναι ότι έκανε κάτι περισσότερο από τις άλλες γυναίκες ή κάτι διαφορετικότερο, αλλά ότι το γεννηθέν είναι ο Θεός Λόγος, άρα Θεοτόκος και άρα Μήτηρ Θεού.

Το γεγονός της μητρότητας έδεσε κατά κυριολεξία ζωντανούς και ακατάλυτους δεσμούς. Οι δεσμοί αυτοί με τους πιστούς έχουν τεράστια θεολογική, ηθική και εθνική σημασία. Γι’ αυτό μια εικόνα της Παναγίας δεν αποτελεί ένα θρησκευτικό σύμβολο ή κειμήλιο αλλά δείγμα της εμπιστοσύνης, της αγάπης και της έκφρασης ενός οικογενειακού δεσμού και πράξη εμπιστοσύνης. Ιδιαιτέρως πολλές φορές φανερώνει την ιδιαίτερη παρουσία και θαυματουργία της σε ένα τόπο.

Οι διάφορες ανάγκες και η καθημερινότητα του βίου, ο τρόπος που εικονίζεται η Παναγία, ως Μητέρα που αγκαλιάζει το παιδί της δίνει το έναυσμα για δέηση και ικεσία. Ακριβώς η Μητέρα του Θεού μας αφαιρεί όλες τις δικαιολογίες και τις αστοχίες μας για να μην πλησιάσουμε τον Χριστό.

Αν αισθανόμαστε ανάξιοι, ένοχοι, αν είμαστε ταλαιπωρημένοι και αδικημένοι, αν οι συνθήκες της ζωής μας είναι δύσκολες, η Παναγία μας παρουσιάζει τον Χριστό στην αγκαλιά της ως παιδί της. Οι εικόνες της Παναγίας αποτελούν παραστάσεις που συνδέονται με την ανθρώπινη μοίρα  , τα  ατομικά και συλλογικά βιώματα  , φόβους  και ανησυχίες  .

Εκτός από τις εικόνες της Παναγίας, ιδιαιτέρως τα διάφορα προσκυνήματα, τα θεομητορικά ενδύματα και πανηγύρεις που κοσμούν το εκκλησιαστικό έτος, γίνονται τόποι προσκυνήματος, έκφρασης της αγάπης του λαού του Θεού προς το πρόσωπο της. Ανάσα σε κάθε έναν που την αισθάνεται μάνα του.

Στις παρακλήσεις της Παναγίας καταδεικνύεται πολύ παραστατικά αυτό το γεγονός της ταπεινής μητρότητας που αναμοχλεύει κάθε πιστό: «Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν δεσπότην.

 

Αλλά και με  τα τραγούδια  του  ο  λαός  μας επικαλείται   ή   εξυμνεί   την Παναγιά  μας  με τρόπο  εντελώς  αγνό  , όπως  και η ίδια πάναγνη  είναι   , αληθινό  , όπως  και η ίδια πηγή  αληθείας  είναι   , πηγαίο  , όπως  και η ίδια  πηγή ζωής  και ελέους  είναι  .

 

«Παναγιά μου , παναγιά  μου παρηγόρα  την καρδιά  μου» ,  τραγουδάει  σε ένα  τραγούδι  της  η  Μαρίζα Κώχ , Συννεφιασμένη   Κυριακή  , μοιάζεις  με την καρδιά  μου  , που έχει πάντα συννεφιά  Χριστέ  και Παναγιά  μου…» , «Μάνα  κι’  αγάπη  μου καλή , πάτε κι’  ανάψτε ένα κερί στης  Παναγιάς  τη χάρη …» , «Όπου  πίκρα και ορφάνια  και φτωχολογιά  με τα  μάτια βουρκωμένα , βρίσκεται η Παναγιά …» . Είναι  μερικά  από τους  χιλιάδες στίχους  τραγουδιών  .

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ