Η Ειρήνη Φραγκάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σητεία της Κρήτης το 1976. Τα τελευταία  χρόνια, ζει στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό της και τα 4 παιδιά της. Από την γενιά της μητέρας της είναι απόγονος του μεγάλου κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου.

Η συγγραφή πεζών διηγημάτων και ποιημάτων ξεκίνησε για εκείνη ως ένα χόμπι το οποίο ηρεμούσε το μυαλό της και την βοηθούσε να διαχειρίζεται τα συναισθήματα της. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, κρατάει στο χέρι της ένα μολύβι κι ένα χαρτί. Είτε είναι για γράψιμο είτε για ζωγραφική. Πλέον αυτά έχουν γίνει ένα με την ανάσα της! Δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της ότι θα καταπιέζει τις σκέψεις και τις εικόνες μέσα της. Η εξωτερίκευση των συναισθημάτων της κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι για εκείνη η απόλυτη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!

Χωρίς να κατατάσσει τη γραφή της σε κάποιο συγκεκριμένο είδος και χωρίς να βάζει την ταμπέλα του συγγραφέα στην ίδια, ομολογεί ότι αυτό που κάνει είναι αυτό που αγαπά! Όπως κι αν λέγεται ο καθένας που γράφει, γραφιάς ή συγγραφέας, παραμυθάς ή στοχαστής, εκείνη θέλει να ελπίζει ότι η δικιά σας κριτική θα είναι αυτή που θα χαρακτηρίσει την δικιά της κατάθεση ψυχής!

Στην Αθήνα εργάστηκε σε δίκτυο εφημερίδων της Δυτικής Αττικής έως ότου έμεινε έγκυος στο 3ο της παιδί και επέλεξε να εργάζεται μόνο ως δακτυλογράφος χειρόγραφων και ν’ αφοσιωθεί στην συγγραφή και στα παιδιά της.

“Η αγάπη πουvivlio άνθισε στην ψυχή μου” είναι το πρώτο συγγραφικό της πόνημα, με θέμα το διαζύγιο και κυκλοφορεί από την ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.  Το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Η πεταλούδα της νύχτας”  που καταπιάνεται με επίσης κοινωνικό θέμα, κυκλοφορεί τον Μάρτιο του 2013 από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία.

Οι στίχοι στο τραγούδι Αλήθειες Ζωής που τραγουδάει ο Χρήστος Ρενιέρης είναι η πρώτη της επαφή με το μουσικό χώρο καθώς ακολουθούν κι άλλες συνεργασίες στιχουργικά.

-Θέλετε να μας μιλήσετε για το τελευταίο σας βιβλίο “Η πεταλούδα της νύχτας”;

«Είναι το τελευταίο μου πνευματικό παιδί. Ένα βιβλίο κοινωνικό και αληθινό μιας και βασίζεται πάνω σε αληθινή ιστορία. Πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα κάποιες έρευνες για να γράψω ένα βιβλίο με θέμα την πορνεία. Οι έρευνες αυτές με οδήγησαν στην γνωριμία μου με μία τραγική φιγούρα. Την «Μάγδα». Για ευνόητους λόγους καταλαβαίνετε ότι το όνομα δεν είναι πραγματικό. Η τραγική ιστορία αυτής της κοπέλας αλλά και η ακόμα πιο τραγική κατάληξή της ήταν η έμπνευση γι αυτό το βιβλίο. Προσπάθησα όσο το δυνατόν να αποδώσω ρεαλιστικότερα τους χαρακτήρες της ιστορίας χωρίς ταυτόχρονα να θέλω να τρομάξω τον αναγνώστη με τη σκληρότητα του κόσμου των σκιών. Ως μητέρα, το συστήνω να το διαβάσουν όλες οι μάνες αλλά κυρίως τα κορίτσια που διανύουν την εφηβεία. Είδα κι έμαθα πράγματα τα οποία και μετέφερα στο βιβλίο, που πραγματικά φαντάζουν βγαλμένα από σκηνές τρόμου».

-Τι περιμένετε να μείνει ή να σκεφτεί ο αναγνώστης διαβάζοντας το; Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

«Η ηθική και η ανηθικότητα είναι έννοιες που σε μία πουριτανική κοινωνία όπως η Ελληνική θεωρούνται ξεκάθαρες στο μυαλό μας. Οι αληθινές ιστορίες όμως της ζωής και ο τρόπος που αυτές πλέκουν τον ιστό τους γύρω μας, κάνουν πολλές φορές τα όρια αυτά δυσδιάκριτα. Αυτό ακριβώς θέλω να μείνει στον αναγνώστη. Η δυνατότητα να μπορεί να ξεχωρίσει μέσα σε θολές καταστάσεις μεταξύ λυκόφωτος και λυκαυγές».

-Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράφετε; Αν σας απαγορεύανε να γράφετε με τι θα ασχολούσασταν;

«Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι με ένα μολύβι κι ένα τεφτέρι στο χέρι να γράφω σκέψεις. Να τις αναπτύσσω, να τις αναλύω, να ταξιδεύω και να ονειρεύομαι μαζί τους. Δεν θα τολμήσω να πω ότι είναι κάποιο χάρισμα αλλά σίγουρα είναι μια εσωτερική μου ανάγκη. Αν πάραυτα ποτέ, μου απαγόρευαν το γράψιμο, τότε εγώ η ήσυχη νοικοκυρά, μητέρα τεσσάρων τέκνων, θα έβγαινα στην … «παρανομία».

-Η εποχή που βιώνουμε δεν είναι και η καλύτερη από κάθε άποψη… Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;

«Κάθε εποχή έχει τα δικά της κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και ηθικά προβλήματα. Ειδικά στην Ελλάδα. Εμείς οφείλουμε να αγωνιζόμαστε να λύσουμε αυτά τα προβλήματα όπως αγωνίστηκαν οι προηγούμενες γενεές και θα αγωνιστούν και οι επόμενες. Η μεμψιμοιρία και η δειλία, του να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα της γενιάς σου, δεν είναι λύση. Δυστυχώς η ηθική και πνευματική αποχαύνωση μεγάλου μέρους της γενιάς μας και της νεολαίας μας, μας κάνει να βλέπουμε τα προβλήματα αυτά αβυσσαλέα και άλυτα. Ο Θεός όμως δεν μας δίνει ποτέ(!), τίποτα περισσότερο από αυτό που μπορούμε ν’ αντέξουμε. Έτσι κι εγώ με κόπο, με πόνο αλλά και στωικότητα, αγωνίζομαι καθημερινά από το δικό μου μετερίζι για τη λύση αυτών των προβλημάτων και ταυτόχρονα προχωρώ κάνοντας και τα βήματά μου προς τα μπρος. Η ζωή συνεχίζεται. Ο ήλιος ότι και να γίνει θα βγει και αύριο το πρωί να ζεστάνει τα πρόσωπά μας».

-Υπάρχει κάποιο βιβλίο που θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;

«Θα μπορούσα να αναφέρω πάρα πολλά παραδείγματα βιβλίων και συγγραφέων, κατά βάση Ελλήνων μιας και αποτελούν την πλειονότητα των ινδαλμάτων και των δασκάλων μου στη λογοτεχνία. Ποιος δεν θα ζήλευε να ‘χε γράψει τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη ή τον Κατήφορο του Ξενόπουλου. Αλλά μια τέτοια αναφορά θα αδικούσε πάρα πολλά έργα. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να πω ότι το βιβλίο που θα ‘θελα να έχω γράψει είναι αυτό που… δεν έχει γραφτεί ακόμα. Που οι σελίδες του είναι λευκές και περιμένουν μια νέα έμπνευση μέσα από την ψυχή του συγγραφέα, να τις γεμίσει με μελάνι και να μεταφέρει τα συναισθήματα στην ψυχή του αναγνώστη».

-Εκτιμάτε ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι μόνο οικονομική ή και σε μεγάλο βαθμό ηθική; Ο ελληνικός λαός έχει τη δύναμη να ξεπεράσει και αυτή την κρίση; ή τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά και πιο δύσκολα;Τι έχετε να πείτε;

«Πιστεύω ότι ο μεγαλύτερος λόγος που έχουμε οδηγηθεί σε αυτή την οικονομική κρίση είναι η κατάπτωση βασικών αξιών που είχανε γαλουχήσει την Ελληνική κοινωνία από την αρχαιότητα. Όπως η οικογένεια, η πίστη, τα ιδανικά του Έθνους ή ίσως ακόμα ακόμα και αυτή η υστεροφημία. Τέτοιες αξίες, τείνουν να γίνονται σπάνιες πλέον και να θεωρούνται από πολλούς από γραφικές έως γελοίες. Και μόνες «αξίες» πλέον να θεωρούνται η διασημότητα, το χρήμα, η καλοπέραση και ο υπερ-καταναλωτισμός. Όταν λοιπόν τέτοιες «αξίες» έχουν γεμίσει τα όνειρα, τα θέλω και τις ψυχές των ανθρώπων απ’ τη μεταπολίτευση έως σήμερα θα ήταν βλακωειδές για κάποιον να πιστεύει ότι η κρίση οφείλεται καθαρά και μόνο σε οικονομικούς παράγοντες. Όταν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αρχίσουν να ενώνονται πάλι με τα πραγματικά δεσμά της οικογένειας, όταν αρχίσουν να βλέπουν την σημαία τους να κυματίζει νιώθοντας ρίγη στα στήθη τους και δάκρυα περηφάνιας να σκαρφαλώνουν στα μάτια τους, τότε και μόνο τότε θα είναι πραγματικά άξιοι και δυνατοί να επαναφέρουν τα πάντα στο ύψος που αρμόζουν σε αυτήν εδώ την χώρα. Οι καναπεδάκηδες, οι βολεψάκηδες, οι ωχαδερφιστές κι οι τυχοδιώκτες, δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτα περισσότερο από το να χειροτερέψουν ακόμα πιότερο τα πράγματα. Και μην ξεχνάτε, όπως λέει και ο Δάντης στην Θεία Κωμωδία: «η κόλαση, πάντα κρατάει τις πιο σκοτεινές γωνιές της, γι’ αυτούς που παραμένουν ουδέτεροι σε περιόδους ηθικής κρίσης».

-Εκτός από τα βιβλία «Η πεταλούδα της νύχτας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και «Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου» από τις Εκδόσεις Δυάς, υπάρχει κάτι καινούριο που ετοιμάζεται;

«Αν και είχα προαποφασίσει λόγω της έντονης συγκινησιακής φόρτισης που αντιμετώπισα με την γραφή της «Πεταλούδας της νύχτας», να κάνω ένα ολιγόμηνο διάλειμμα, ο οίστρος και η έμπνευση δεν μου επέτρεψαν να ξαποστάσω παραπάνω από λίγες ώρες ώστε ν’ αρχίσω την πρώτη σελίδα του νέου βιβλίου. Πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Πρόκειται για μία ερωτική περιπέτεια που εξελίσσεται πριν 800 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα. Ένα σπάνιο χειρόγραφο, μια ερωτική επιστολή, της οποίας έγινα αναγνώστης σε μία ιδιωτική συλλογή, ήταν η έμπνευση για νέα έρευνα σε μία ιστορικά πολύ δύσκολη εποχή, με λίγες ιστορικές αναφορές τεκμηριωμένες.

Ένα αμύθητης αξίας ιστορικό κειμήλιο εξαφανισμένο εδώ και αιώνες, μαζί με τον έρωτα δύο νέων της εποχής, γίνονται η αφορμή για ένα μαγικό ταξίδι στο σκλαβωμένο από τους Φράγκους Βυζάντιο αλλά και στις περιοχές που διατηρούσαν ακόμα την  αυτονομία τους και αγωνίζονταν για ελευθερία. Αυτό το βιβλίο από τις πρώτες στιγμές που το ξεκίνησα έχει στοιχειώσει τη ζωή μου και τα όνειρά μου. Οι χαρακτήρες, φανταστικοί αλλά και πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, γίνονται ένα με την πραγματικότητά μου και αποζητούν ο καθένας, τη δική του λύτρωση μέσα από τις γραμμές αυτού του βιβλίου. Είναι το μεγαλύτερο συγγραφικό στοίχημα που έχω βάλει στη ζωή μου. Τίποτα δεν θα έχει όριο, τίποτα δεν θα είναι λιγότερο αλλά και τίποτα περίσσιο. Ταυτόχρονα με αυτό ετοιμάζω ένα ερωτικό δράμα που εξελίσσεται στην σύγχρονη Ρόδο, ένα εφηβικό μυθιστόρημα και δύο παιδικά παραμύθια».

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Κι εκεί που είχα πιστέψει ότι ο πνευματικός κόσμος αυτής της χώρας είναι στον πάτο εμφανίζεται μια νέα λογοτέχνης που λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Μιλάει για ηθική και αξίες που κοντεύουν να ξεχαστούν.
    Συγχαρητήρια κυρία Φραγκάκη παρότι δεν σας γνωρίζω προσωπικά ούτε εσάς ούτε το έργο σας αλλά η συνέντευξη αυτή μ’ έκανε να πιστέψω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα.

  2. Γνωρίζω την Ειρήνη μέσω facebook και αυτό που με έχει κερδίσει είναι η αλήθεια, η γλυκύτητα και η καλοσύνη της.
    Κάθε φορά που διαβάζω τα γραφόμενά της, μ’ ένα μαγικό τρόπο με κάνει να σκέφτομαι και να αναθεωρώ πράγματα και καταστάσεις. Έχει αυτήν την μεγάλη και σημαντική ικανότητα να μαγνητίζει τους αναγνώστες της αλλά και να θέτει προβληματισμούς την στιγμή που εμείς βρισκόμαστε πάνω στα ωραία μας συννεφάκια.
    Είναι ένας άνθρωπος που έχω θαυμάσει για πολλούς λόγους. Δεν μασάει τα λόγια της, μεγαλώνει με δύναμη και πίστη τα τέσσερα παιδιά της, έχει ήθος και σεμνότητα.
    Συγχαρητήρια ακόμα μια φορά Ειρήνη. Τα λόγια σου είναι τροφή νου και ψυχής.
    Συγχαρητήρια και στην Ελληνική Γνώμη που επέλεξε αυτήν την σημαντική γυναίκα για να μας την παρουσιάσει.
    Με όλη μου την εκτίμηση.
    Φωτεινή

  3. Πολύ όμορφο και γεμάτο βιογραφικό, υπέροχος και ορθός λόγος.
    Συγχαρητήρια σε αυτό το νέο κορίτσι που παρά τις πολλές του δραστηριότητες δεν σταματά να νοιάζεται και να “πονάει” τον τόπο του.
    Φαίνεται αξιόλογος άνθρωπος.Θα ψάξω και θα γνωρίσω το έργο της.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ