Συνέντευξη στον Γιάννη Θεμ. Καμπούρη.IMG_8744

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931. Φοίτησε στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1958 ως το 1965 εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης. Παράλληλα το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το περιοδικό “Διαγώνιος”, που κυκλοφόρησε ως το 1983 με ολιγόχρονες παύσεις. Το 1962 δημιούργησε τις “Εκδόσεις της Διαγωνίου” και από το 1965 εργάστηκε ως διορθωτής και επιμελητής. Το 1974 ίδρυσε τη Μικρή Πινακοθήκη της Διαγωνίου που έχει ως στόχο την προβολή νέων καλλιτεχνών της συμπρωτεύουσας, με στενούς συνεργάτες του Κάρολο Τσίζεκ και Νίκο Νικολαΐδη. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1949 με τη δημοσίευση του ποιήματος “Βιογραφία” στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης “Μορφές”. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο “Εποχή των ισχνών αγελάδων”. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος τοποθετείται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της ομάδας που είναι γνωστή ως “Κύκλος της Διαγωνίου” και κινήθηκε στο πλαίσιο του ομώνυμου περιοδικού που ο ίδιος ίδρυσε (Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Γιώργος Ιωάννου, Τάσος Κόρφης, Βασίλης Καραβίτης, κ.α.). Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έντονα ερωτική διάθεση και επιρροές από το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη.

 

Κύριε Χριστιανόπουλε,πόσο επηρεάζει στην καθημερινότητα σας η αναγνωρισιμότητα;

Αν με τη λέξη «αναγνωρισιμότητα» εννοείτε το να με γνωρίζουν οι άνθρωποι στο δρόμο ξέροντας το έργο μου, θα έλεγα ότι αυτό δεν με επηρεάζει αλλά με συγκινεί. Δεν θα ξεχάσω ένα Ρωσσοπόντιο και ένα Κύπριο που με συνάντησαν μία φορά στο δρόμο και καταλαβαίνοντας ότι είμαι ο Χριστιανόπουλος (που κάποτε έγραψα ένα ποίημα υπέρ των Ρωσσοποντίων και ένα ποίημα εναντίον του Κίσινγκερ) έσκυψαν και μου φίλησαν το χέριο. Τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας με συγκινούν πολύ.

Λίγοι άνθρωποι βλέπουν τους στόχους τους και τα σχέδιά τους να υλοποιούνται. Είσθε ευχαριστημένος απ’ το δικό σας έργο;

Είμαι αρκετά ευχαριστημένος από το έργο μου. Έχω γράψει 350 ποιήματα, 40 διηγήματα και 50 ποιητικές μεταφράσεις που με το πέρασμα του χρόνου επιμένουν να αντιστέκονται. Είναι καλό σημάδι ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

Σε πόσες γλώσσες έχουν μεταφρασθεί οι ποιητικές σας συλλογές;

Μεταφράστηκαν σε 16 γλώσσες μέχρι στιγμής, αλλά μόνο σε τέσσερεις γλώσσες η μετάφραση βγήκε σε ξεχωριστό βιβλίο. Πρέπει ακόμη να περιμένω πολύ.

Ο Σεφέρης έλεγε, ότι οι ξένοι δεν μπορούν να μεταφράσουν την ελληνική ποίηση, γιατί δεν είναι «συνένοχοι στο υπονοούμενο» Συμφωνείτε;

Δεν ξέρω τη ρήση του Σεφέρη και δεν μπορώ να έχω γνώμη. Συνήθως οι μεγάλοι λένε μεγάλα λόγια.

Τι μετράει περισσότερο: Η γαλήνη, η ηρεμία ή η αγωνία της ψυχής;

Η αγωνία της ψυχής βοηθάει στη δημιουργία έργου. Ενώ η γαλήνη της ψυχής βοηθάει να ζήσουμε.

Σε ποιον θα προτιμούσατε να συναντηθείτε και να συζητήσετε μαζί του στην μεταθάνατο ζωή;

Μη ρωτάτε πράγματα που δεν πέρασαν ποτέ από το νου.  Πάντως θα ήθελα να είχα συναντήσει τον Γκάντι.

Έχει ουσιαστικό αντίκρισμα ο ποιητικός λόγος στην εποχή του απολύτου κυνισμού;

Ουσιαστικό αντίκρισμα μπορεί να μην έχει, αλλά πάντως ο ποιητικός λόγος είναι που κλονίζει κάθε τι το απόλυτο.

Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον θέαμα που έχετε δει στη ζωή σας; Κάτι που αν παθαίνετε αμνησία, δεν θα θέλατε ποτέ να ξεχάσετε;

Μη ρωτάτε παράλογα πράγματα . Πάντως με συγκινεί πάρα πολύ το πώς ανοίγει σιγά σιγά ένα μπουμπούκι.

Θα μπορούσατε να σκεφθείτε τον εαυτό σας εγκλωβισμένο σε ένα γάμο;

Όχι βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο.

Ο Ίψεν περιγράφει σε όλα του τα έργα τα αδιέξοδα και τα δράματα που πηγάζουν από τις ερωτικές και συναισθηματικές σχέσεις. Αυτό πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σημερινός δυτικός άνθρωπος.Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον άλλο;

Για τον Ίψεν και τις ιδέες του συμφωνώ

Ο Σοφός Πασκάλ λέει: «Σχεδόν όλες οι δυστυχίες μας, μας έρχονται από το ότι δεν μάθαμε να μένουμε στο δωμάτιο μας» Ο μεταφραστής του Θεοφράστου, Λα Μπρυγιερ, λέει: «Τι μεγάλη δυστυχία να μη μπορείς να σαι μόνος!..»Η έμπνευση απαιτεί μοναξιά;

Έχουν δίκαιο ο Πασκάλ και ο Λα Μπρυγιερ. Εγώ γενικεύοντας θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου είναι ο αχαλίνωτος εγωϊσμός του.

Ως άνθρωπος, ποια είναι τα πράγματα που σας ευχαριστούν;

Ό,τι  με ευχαριστεί, μου κάνει κακό

Πιστεύετε ότι η τέχνη είναι μια απάντηση στο θάνατο;

Η τέχνη είναι μια απάντηση στο θάνατο, αλλά πάντως μεταθανάτια.

Κοιτάζοντας πίσω στη μακροχρόνια γόνιμη πορεία σας, τι είναι αυτό που μένει τελικά; Ικανοποίηση, μετάνοια για τυχόν λάθος επιλογές, απωθημένα ίσως;

Η πορεία μου θα ήταν πιο γόνιμη αν είχα αγαπήσει περισσότερο το Θεό και λιγότερο τους ανθρώπους.

Ποια είναι η παρούσα πνευματική σας κατάσταση;

Προσπαθώ να μετριάζω τα ελλείμματα της ζωής μου.

                                               

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ