Στόχος αυτού του φεστιβάλ αλλά και άλλων παρόμοιων που διοργανώνονται σε Βερολίνο και Μόναχο είναι να κάνουν γνωστούς τους Κύπριους καλλιτέχνες στη Γερμανία: «Οι περισσότεροι καλλιτέχνες τα καταφέρνουν μέχρι την Ελλάδα, ίσως και λόγω γλώσσας αλλά κάπου εκεί σταματάνε τα σύνορα. Έτσι είπα να ανοίξουμε πιο πολύ τα σύνορα, να βγούμε πιο πολύ έξω και ταυτόχρονα οι Γερμανοί να μας γνωρίσουν καλύτερα σαν κουλτούρα, σαν λαό. Για μένα έχει πάντα να κάνει και με το πολιτικό πρόβλημα. Ίσως να ασχοληθούν λίγο παραπάνω μαζί μας αλλά όχι να μας βλέπουν σαν μια χώρα μόνο με ένα πολιτικό πρόβλημα. Αυτό υπάρχει αλλά είμαστε μια χώρα που έχει επίσης τέχνη, καλλιτέχνες και είμαστε επίσης Ευρωπαίοι».
Καλλιεργώντας την έθνικ τζαζ
Η Γιώργα Σολομώντος κατάγεται από την Αμμόχωστο, όπως εξάλλου και ο Ανδρέας Γεωργίου, ο συνθέτης και μουσικός ο οποίος εγκαινίασε το φεστιβάλ την περασμένη Παρασκευή στο παλιό Ενεχυροδανειστήριο της Κολωνίας. Μαζί με τους Ρόδο Παναγιώτου στα ντραμς, τον Ροντρίκο Κασέρες στο μπάσο και την Παυλίνα Κωνσταντοπούλου στα φωνητικά άνοιξαν το φεστιβάλ με τη συναυλία τους που είχε τίτλο Let the spirit flower. Παρουσιάστηκαν συνθέσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων αλλά και τέσσερις πιο πρόσφατες του Ανδρέα Γεωργίου.
Το πρόγραμμα επελέγη με βάση τους συντελεστές, οι οποίοι είναι ανεξάρτητοι και παίζουν σε δικά τους σχήματα. Αυτό που ενώνει όμως και τους τέσσερις είναι ότι αγαπούν την έθνικ τζαζ και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό: «Ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο επέλεξα αυτό το πρόγραμμα είναι ότι περιέχει στοιχεία από την ελληνική κουλτούρα, από την ελληνική μουσική κουλτούρα, παραδοσιακά θέματα, κάποια θέματα τα οποία έχω γράψει εμπνεόμενος από την παράδοσή μας, τόσο ρυθμολογικά όσο και μελωδικά. Και σκοπός μας είναι να εκφράσουμε τη δική μας τζαζ, αυτό που έκαναν οι Αφροαμερικάνοι. Εμείς το κάνουμε με τη δική μας μουσική που είναι η παραδοσιακή μας μουσική».
Η ζωγραφική και η μουσική
Ο Ανδρέας Γεωργίου δεν αγαπά μόνο τη μουσική αλλά και τη ζωγραφική από την οποία εμπνέεται. Ο Νταλί, ο Μονέ, ο Μανέ, ο ντε Κίρικο, ο Κλέε είναι κάποιοι από τους ζωγράφους που του αρέσουν. Η ζωγραφική σε μεγάλο βαθμό εμπεριέχει το στοιχείο του τυχαίου αλλά και του αυτοσχεδιασμού.
«Η μουσική θα πρέπει να είναι ζωντανή δημιουργικά, εν τω γίγνεσθαι, και θα πρέπει να έχει κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Θα πρέπει να τοποθετείται ο καλλιτέχνης και να δημιουργεί τις διαστάσεις που αντιστοιχούν στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να συμβαίνει. Να αναμασάμε τα ίδια τραγουδάκια επειδή είναι της μόδας ή επειδή τα σπουδάσαμε δεν είναι τέχνη» τονίζει ο Ανδρέας Γεωργίου.
Jua a Furara, Άνθος πορφυρόν, Γιασεμίν και Κωνστάντια είναι κάποια από τα κομμάτια που ακούστηκαν και καταχειροκροτήθηκαν στην κατάμεστη αίθουσα. Το τελευταίο ήταν αφιερωμένο στην Αμμόχωστο. Ένα θέμα που πονάει ακόμα πολύ τον Ανδρέα Γεωργίου και μιλάει με συγκίνηση μια και έζησε τον πόλεμο και ο ίδιος είναι πρόσφυγας όπως λέει. Την Αμμόχωστο δεν θα την πάρουμε όμως πίσω, παραδέχεται με πικρία γιατί αφέθηκε στη λήθη των πολιτικών αλλά και των Κυπρίων.
Μιλάει όμως για αυτήν μέσα από τη μουσική του. Οι Κυπριακές Στιγμές ολοκληρώνονται στις 29 Νοεμβρίου στη Βόννη.
Μαρία Ρηγούτσου
