Μητροπολίτου Γερμανίας και Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης κ. Αυγουστίνου

«Το θαλασσινό ταξίδι μέσστη νύχτα,
φως πουθενά, ο Χριστός κοιμάται…»

(άγ. Γρηγόριος Θεολόγος)

Αγαπητοί μου Χριστιανοί Ορθόδοξοι της Γερμανίας!

Πρωτοχρονιά σήμερα και, πέρα από την υποδοχή του νέου έτους, τιμούμε πανηγυρικά τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου, του Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ο οικουμενικός αυτός πατέρας και διδάσκαλος διακρίθηκε για το πλούσιο θεολογικό και φιλανθρωπικό έργο του και είναι καμάρι της Εκκλησίας μας στο πέρασμα των αιώνων.

Μετά το θάνατο του Μ. Βασιλείου, ο φίλος του Γρηγόριος ο Θεολόγος, που μοιραζόταν μαζί του τους αγώνες και την αγωνία του για την Εκκλησία, έγραψε μία επιστολή στον ρήτορα Ευδόξιο. Στη σύντομη αυτή επιστολή καταγράφει τον πόνο του με αφορμή διάφορα θλιβερά γεγονότα.

Θρηνεί ο άγιος Γρηγόριος πρώτα για την απώλεια του Μ. Βασιλείου, που ήταν γι᾽ αυτόν πνευματικός αδελφός. Στη συνέχεια αναφέρεται με πόνο στα γηρατειά και στις ασθένειες του σώματός του, αλλά και στις δυσκολίες της ζωής και τις προδοσίες των φίλων. Γράφει ότι η πορεία της ζωής μοιάζει με νυχτερινό ταξίδι στη θάλασσα κι από πουθενά δεν φαίνεται φως. Ο Χριστός κοιμάται, συμπληρώνει ποιητικά, κι αναρωτιέται αν υπάρχει διέξοδος από τις θλίψεις.

Πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του αγίου Γρηγορίου και πόσο βαθιά μιλάνε στην καρδιά μας σήμερα! Όσοι ζήσαμε το θάνατο αγαπημένων ανθρώπων μας, όσοι γευτήκαμε την αδυναμία της ασθένειας, όσοι ταλαιπωρηθήκαμε στη ζωή, όσοι απομείναμε μόνοι, προδομένοι από φίλους και συγγενείς, συμφωνούμε με τον άγιο Γρηγόριο. Όντως η ζωή μοιάζει πολλές φορές με ταξίδι μέσα στο σκοτάδι και είναι στιγμές που νιώθουμε τόσο εγκαταλελειμμένοι στην καθημερινή πάλη, που φτάνουμε μέχρι την απελπισία.

Και σ᾽ όλα αυτά κοντά, η φοβερή εικόνα του Χριστού που κοιμάται! Αυτή η εικόνα συγκεφαλαιώνει το δράμα κάθε ανθρώπου, που νιώθει τον Θεό απόντα και μάλιστα στις πιο δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Μας θυμίζει, ακόμα, τη διήγηση εκείνη του ευαγγελιστή Λουκά, σύμφωνα με την οποία, στη διάρκεια μιας τρικυμίας, ο Χριστός είχε αποκοιμηθεί και οι μαθητές, πάνω στην απελπισία τους, τον ξύπνησαν και του είπαν «χανόμαστε»! Κι εκείνος επανέφερε τη γαλήνη, μάλωσε τους μαθητές του για τη δειλία τους και τους ρώτησε: «πού είναι η πίστη σας;»!

Αυτό το ερώτημα παραμένει επίκαιρο κι αναλλοίωτο στο χρόνο κι απευθύνεται σε όλους εμάς που, όπως είναι μάλλον φυσικό, πολλές φορές δειλιάζουμε, αισθανόμαστε το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας και νιώθουμε απελπιστική τη μοναξιά μας. Ίσως η τραγωδία μας να είναι πως όταν ο Χριστός εργάζεται τη σωτηρία μας, εμείς είμαστε εκείνοι που, τότε ακριβώς, κοιμόμαστε επαναπαυόμενοι στις δυνάμεις και τις εμπνεύσεις των προσωπικών μας σχεδιασμών.

Αν υπάρχει κάτι να μας στηρίζει αληθινά, να δίνει φως στα σκοτάδια, νόημα στις περιπέτειες και προοπτική στις χαρές μας, αυτό είναι το θάρρος που μας δίνει η πίστη· ο σύνδεσμός μας με τον Χριστό. Ο Χριστός δεν θέλει να χαθούμε κι είναι ο μόνος που, παρόλες τις τρικυμίες, μπορεί να επαναφέρει μ᾽ ένα λόγο του τη γαλήνη στον χώρο των μεγάλων μαχών, στις καρδιές μας.

Πού είναι, λοιπόν, η πίστη μας; Αυτό είναι το θεμελιώδες ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει τη νέα χρονιά. Η απάντηση είναι υπόθεση του καθενός μας ξεχωριστά, αλλά ταυτόχρονα κι όλων μαζί, εφόσον όλοι μαζί είμαστε μέλη της Εκκλησίας, του σώματος του Χριστού, όπου ενωνόμαστε μυστηριακά μαζί Του και μεταξύ μας για να σωθούμε όχι ατομικά, αλλ᾽ αδελφικά.

Αυτή είναι, λοιπόν, η πατρική ευχή μου για το έτος 2011 και για πάντα. Να βρούμε θετική απάντηση στο ερώτημα του Χριστού, να αυξάνεται η πίστη μας μέρα τη μέρα και στα σκοτάδια των καιρών μας νά ᾽μαστε για μας και για τους γύρω μας μικρά κεράκια, γεμάτα φως και ζεστασιά.

Βόννη, Πρωτοχρονιά 2011

Με πατρική αγάπη,

ο Μητροπολίτης σας
† ο Γερμανίας Αυγουστίνος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ