Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου,
iliop@otenet.gr.

Φράϊμπουργκ Γερμανίας. Καθώς όλο και περισσότεροι νέοι, κυρίως επιστήμονες, τεχνικοί και τεχνοκράτες, προσπαθούν να φύγουν από την Ελλάδα, αποζητώντας μια καλύτερη τύχη σε μια άλλη χώρα, η Ευρώπη είναι εκείνη που αποτελεί τον πιο συχνό προορισμό. Έχοντας την ευχέρεια της επαφής ως απεσταλμένη του Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων Ελλάδος και συνομιλώντας με τα νέα αυτά παιδιά, πληροφορούμαι ποια είναι η βαθύτερη και οδυνηρή αιτία της νέας φυγής από την Πατρίδα: Η απογοήτευση. Η απογοήτευση που μετατρέπεται σε απόγνωση. Η απόγνωση που καταλήγει σε ένα αεροπορικό εισιτήριο για μια ελπιδοφόρο δύσκολη αναζήτηση. Είναι ο φόβος της απαξίωσης του να μείνεις στην Ελλάδα. Όλα αυτά συμβαίνουν διότι δεν γίνεται σχεδόν τίποτα το ουσιαστικό που να εμπνευσθεί, να εμπιστευθεί και να αφοσιωθεί ένα νέος άνθρωπος σε ένα επαγγελματικό στόχο, που θα προσφέρει ούτε σε μια κοινωνία, που δεν τον κρατάει κοντά της, ούτε στον εαυτό του, που του αφαιρούν την αυτοπεποίθηση και του σβήνουν τα όνειρα. Όνειρα, με οσηδήποτε εντονότητα χρωμάτων και αν είναι ζωγραφισμένα στην ψυχή του. Παρότι φαίνεται καθαρά πως είναι αποφασισμένος να ξεπατρισθεί, καθένας με αυτούς που συνομιλώ, σε μια περιδιάβασή μου στη Γερμανία, διακρίνω στην έμφυτη και βαθιά θεμελιωμένη ισχυρή πατριωτική συνείδησή του, την τόσο δυνατή που δεν υστερεί καθόλου από εκείνη των Επαναστατών του 1821 και των υπερασπιστών του 1940, φαίνεται επίσης καθαρά ότι κανείς δεν θα ήθελε να αφήσει το πατρικό του. Όλοι τους «αναθεματίζουν» κάποιους που τους διώχνουν μακριά από τον Τόπο τους. Και όλοι τους καταλήγουν στην ίδια θλιβερή επωδό: «Το μόνο που ακούμε στην Ελλάδα είναι ομόφωνες μεγαλόστομες ψεύτικες υποσχέσεις και ανόητες σκέψεις κάποιων επαγγελματιών, που ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ: Καταπολεμηθεί η διαφθορά, η πολυνομία, η απάτη, η φοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία, η πελατειακή σχέση πολίτη-πολιτικού, η κλεψιά, η αδικία, η συνδιαλλαγή, η κακοδιαχείριση, η τεμπελιά, η διαπλοκή, η ανοργανωσιά…χίλιες απερίγραπτες αισχρότητες και εγκληματικές παρανομίες. ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ εξυγιανθεί η δημόσια ζωή, να λειτουργήσει η αξιοκρατία, η Δημοκρατία. Μας τα λένε αυτά ποιοί; Αυτοί που είναι οι «καθ ’ ύλην», αρμόδιοι, υπεύθυνοι, εκλεγμένοι ή διορισμένοι, αυτοί που έχουν τη δύναμη, αν ήθελαν, αυτοί που είναι υποχρεωμένοι να κάμουν αυτά που αόριστα δεκαετίες πολλές επαναλαμβάνουν. Μα τα λένε αλλά δεν τα κάνουν. Μια αέναη συντεταγμένη φρασεολογική κοροϊδολογία, αοριστολογία και ψευδολογία σε έναν ολόκληρο λαό που τον υποτιμούν, τον καταδυναστεύουν και τον λεηλατούν από γενιά σε γενιά. Αυτή είναι η αιτία που η Ελλάδα αντικαθίσταται σιωπηρώς σε πληθυσμό, σε κατοίκους, σε πολίτες. Ηθελημένα, εσκεμμένα, μελετημένα ή τυχαία;».

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ