Στη Γερμανία ως πρόσφυγας ο Σύρος ψυχίατρος Τζαλάλ Νοφάλ δεν μπόρεσε να φανεί χρήσιμος στους συμπατριώτες του. Επέστρεψε στην Τουρκία. “Εδώ η ζωή είναι πιο απλή, θέλω να υποστηρίξω ψυχιατρικά τους Σύρους”, λέει.Τα χρόνια που η προσφυγική κρίση διογκώθηκε κι έφτασε στην κεντρική Ευρώπη, υπήρχαν Σύροι πρόσφυγες που ζούσαν ήδη στην Ευρώπη και επέλεξαν να πάρουν τον αντίστροφο δρόμο, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Αυτό δεν ήταν εφικτό λόγω του πολέμου και έτσι προτίμησαν να μείνουν και να εργαστούν στην Τουρκία. Είναι η περίπτωση του Σύρου ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή Τζαλάλ Νοφάλ. Πριν από έξι χρόνια κατάφερε από τη Δαμασκό να φτάσει στη Γερμανί αλλά όταν ξεκίνησαν οι προσφυγικές ροές μέσω της Τουρκίας και της Μεσογείου προς τη Γερμανία, εκείνος αποφάσισε να γυρίσει στην Τουρκία.
«Λιγότερο πολύπλοκη η ζωή από τη Γερμανία»
Εκεί, στην πόλη Γκαζιαντέπ, όχι μακριά από την πατρίδα του τη Συρία, εργάζεται εδώ και τέσσερα χρόνια σε ένα Ψυχιατρικό Κέντρο, στο πλαίσιο προγράμματος της ΕΕ. Στη Γερμανία δεν κατάφερε να φανεί χρήσιμος στους συμπατριώτες του. Όπως ο ίδιος λέει, προσπάθησε πολύ, αποτάθηκε στο γραφείο εύρεσης εργασίας και πρότεινε να προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη στους πρόσφυγες στα αγγλικά και αραβικά, αλλά του απάντησαν ότι δεν υπήρχε ανάγκη. Η εμπειρία του 57χρονου επιστήμονα από τα χρόνια που πέρασε στη Γερμανία δεν ήταν θετική.
«Στη Γερμανία και στην πόλη που ζούσα, πολλοί νόμιζαν ότι πήραμε την προσφυγιά για να γλιτώσουμε από τους ισλαμιστές. Εγώ προσπαθούσα να τους δώσω να καταλάβουν ότι θέλαμε να γλιτώσουμε και από τους ισλαμιστές αλλά και από τους τρομοκράτες του Άσαντ. Όταν εξεγερθήκαμε εναντίον του, ζητούσαμε δημοκρατία, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Τους έλεγα ότι αυτές είναι και δικές σας ευρωπαϊκές αξίες. Προσπαθούσα να ανοίξω διάλογο με ανθρώπους στην εκκλησία και σε διάφορες ομάδες». Ο Τζαλάλ Νοφάλ φαίνεται να βρήκε στην Τουρκία, αυτό που δεν μπόρεσε να βρει στη Γερμανία. Όπως λέει, όλα στην Τουρκία είναι λιγότερο πολύπλοκα.
«Σπατάλη της εμπειρίας μου»
Την επόμενη κιόλας της άφιξής του στη χώρα, συμμετείχε στο πρώτο μίτινγκ και αμέσως ξεκίνησε τη δουλειά. Το ό,τι εγκατέλειψε τη Γερμανία, δεν το μετανιώνει, αν και ήξερε ότι το ταξίδ ιήταν χωρίς επιστροφή. «Ποτέ δεν σχεδίαζα να πάω κάπου αλλού εκτός από τη Συρία όταν θα έρχονταν η ώρα», λέει. «Όσο αυτό δεν μπορεί να συμβεί, θα μένω εδώ στην Τουρκία. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που με χρειάζονται. Να γυρίσω στην Ευρώπη σημαίνει για μένα σπατάλη της εμπειρίας μου. Η θέση μου είναι εδώ, κοντά στους Σύρους».
Ασθενείς του είναι κυρίως άνδρες Σύροι. Έρχονται και του ανοίγουν την καρδιά τους. Συζητούν τα προβλήματά τους και αισθάνονται ξαλαφρωμένοι.
Όμως δεν έρχονται όλοι γιατί δουλεύουν. Κάποιοι ξεσπούν την κούραση και την καταπίεση στη γυναίκα τους που μεταχειρίζονται με βία. «Μερικές γυναίκες ασθενείς έρχονται και με ρωτούν, μα καλά γιατρέ, υπάρχουν γυναίκες που να μην τις δέρνουν οι άντρες τους; Δεν θα πρέπει να το δέχονται;». Αυτή είναι η καθημερινότητα του Σύρου γιατρού. «Αλλά όταν οι Σύροι πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους στην πατρίδα μου και η μεταβατική φάση μπει σε πολιτική διαδικασία τότε θα έρθει η ώρα να φύγω κι από εδώ», λέει.
Κάριν Σενγ / ARD
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
