Μιλά σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ο κ. Κρις Σπύρου,  Πρόεδρος της «Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας» και  Πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στην Ελλάδα

Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη

«Τα εθνικά μας θέματα δεν είναι ζήτημα απαιτήσεων, αλλά σεβασμού των απαράγραπτων δικαιωμάτων μας». Αυτά μεταξύ των άλλων δηλώνει σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ σε αποκλειστική συνέντευξη ο κ. Κρις Σπύρου,  Πρόεδρος της «Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας» και  Πρόεδρος της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης στην Ελλάδα. Ο Κρις Σπύρου έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε κάθε προσπάθεια της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και των Αμερικανών πολιτών για την υποστήριξη των Ελληνικών εθνικών θεμάτων και σκοπών.

Η συνέντευξη

-Η Ελλάδα είναι ο τόπος που γεννηθήκατε και από τον Πειραιά πήρατε  το πλοίο για μετανάστης στην Αμερική σε ηλικία 13 χρόνων. Τι αντιπροσωπεύει για σας η Αμερική και τι η Ελλάδα; Μπορεί να υπάρξει διάκριση  ή είναι κοινές οι αξίες στις δύο αυτές χώρες;

«Η Ελλάδα, είναι η πρώτη μου πατρίδα, η μητέρα μου. Εκεί που γεννήθηκα μεσοπόλεμα, στο χωριό Πορτί Καρδίτσας. Οπως μου έλεγε πολύ αργότερα η μητέρα μου, βρέφος στην αγκαλιά της ήμουν, και οι βόμβες έσκαγαν, τα σπίτια μας γκρεμίζοταν και εμείς είχαμε καταφύγει στις ρεματιές όπου ζούσαμε ξεσπιτωμένοι. Οι Ιταλοί, εν ονόματι των Γερμανών συμμάχων τους, κατόρθωσαν να κάψουν 255 από τα 256 σπίτια στο χωριό μου. Ένα απο αυτά, το σπίτι όπου με γέννησε η μάνα μου και όπως μονολογούσε η μακαρίτισσα, η καταστροφή ήταν τόσο μεγάλη που δεν ξέραμε ποιός να κλάψει τον άλλον. Πράγματι, όπως σημειώνετε στο ερώτημά σας, το 1956 ήμουν 13 ετών, όταν πήρα το καράβι για την ξενιτιά. Ταξίδεψα 12 μέρες μόνος μου. Έφθασα στην Αμερική. Την δεύτερη πατρίδα μου, που με τα χρόνια έγινε η πατρίδα των δύο θυγατέρων μου, της Αφροδίτης και της Σταυρούλας, καρποί του γάμου μου με την Ελληνίδα Μαρία, και των δύο εγγονών μου, του Δημήτρη και της Χριστιάνας. Η Αμερική λοιπόν αντιπροσωπεύει την χώρα όπου μου έδωσε την ευκαιρία, να χορτάσω το φαγητό, να σπουδάσω, να εργαστώ, να πολιτευτώ, και να την υπηρετήσω ως Πολιτειακός Βουλευτής και ως Πρόεδρος της Βουλής του Νιού Χάμσαϊρ για πολλά χρόνια.Όλοι οι απόδημοι πρέπει να πω συναισθηματικά μοιραζόμαστε ανάμεσα στις δύο πατρίδες, που υπεραγαπάμε. Αν επομένως, μιλάτε για τέτοια διάκριση, αυτή δεν υπάρχει. Αν αναφέρεστε σε διάκριση κοινωνική, θα έλεγα δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δύο χώρες. Υπάρχει όμως, κοινή συνισταμένη, ανάμεσα στην Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες: η δημοκρατική αντίληψη, οι αρχές και οι αξίες του Ελληνικού πολιτισμού, πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε στέρεα η Αμερικανική συμπολιτεία».

Έχετε προσφέρει πάρα πολλά μέσα σ’ όλους τους χώρους που έχετε ασχοληθεί, είτε αυτός είναι ο χώρος της πολιτικής στις ΗΠΑ είτε ο χώρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης όπου σήμερα είστε  πρόεδρος. Ειδικά στην πρώτη ενασχόληση τι είναι αυτό που έχει μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη σας; Μπορείτε να μας πείτε;

«Κοιτώντας πίσω τη ζωή, απο τα πρώτα χρόνια που έφτασα στην Αμερική, πολλά έχουν ανεξήτιλα αποτυπωθεί στη μνήμη μου. Θα έλεγα, απο τις κορυφαίες στιγμές ήταν η πρώτη εκλογή μου στη θέση του Πολιτειακού Βουλευτή, το 1970 αλλά και η εκλογή μου το 1992 ως Προέδρου του Σώματος των Εκλεκτόρων που εξέλεξαν τον Μπιλ Κλίντον Πρόεδρο της Αμερικής».

Υπάρχει ελληνικό Lοbby στην Αμερική; Ποια η άποψή σας;

 «Η απάντηση στο ερώτημά σας, εξαρτάται απο την έννοια που αποδίδει κανείς στη λέξη «λόμπυ». Αν με αυτήν εννοείτε οτι υπάρχει μια καλά οργανωμένη δυναμική και διεκδικητική ομάδα που προωθεί τα εθνικά μας θέματα στην Αμερικανική πολιτική σκηνή, θα σας απογοητεύσω.

 

Αν όμως ως «λόμπυ» περιγράφετε τις αντικειμενικές δυνατότητες που έχουν οι ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί πολιτικοί και πολίτες να επηρεάσουν σε προσωπικό επίπεδο Αμερικανούς πολιτικούς, κοινωνικούς φίλους και συνεργάτες για την υποστήριξη των ελληνικών θέσεων, τότε πράγματι μια τέτοια δυνατότητα υπάρχει. Προϋποθέτει όμως να υπάρχει και ένας αποτελεσματικός σχεδιασμός απο το μητροπολιτικό κέντρο.

Ωστόσο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η Ελληνική ομογένεια στην Αμερική, σαν ομάδα άσκησης επιρροής, σαν σώμα προβολής και προώθησης των εθνικών μας δικαίων, έχει μάλλον απομείνει ασυντόνιστη και κατά συνέπεια αναποτελεσματική. Αυτό παρά τις υπάρχουσες, όπως είπαμε, μεγάλες δυνατότητες. Να μην ξεχνάμε ωστόσο, οτι αντικειμενικά, είναι δύσκολο να συντονίσει και να οργανώσει κανείς τους ομογενείς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η τεράστια έκταση, η πολυδιαφορετικότητα, και η πολυ-πολιτισμικότητα, δεν είναι παράγοντες που ευνοούν τις πεοσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή. Για να έχουμε αποτελεσματική ομογένεια, πρέπει πρώτα να την καταγράψουμε. Να την γνωρίσουμε. Να την μελετήσουμε. Η ελληνική πατρίδα, ελάχιστα όμως έχει πραγματικά ενδιαφερθεί για αυτό. Επιφανειακά ναι, ουσιαστικά όχι. Δεν ευνοούν βέβαια και οι σημερινές οικονομικές συνθήκες».

Οι Έλληνες όταν φεύγουν έξω από τα σύνορα της χώρας διαπρέπουν σε όλα τα επίπεδα. Το ίδιο μπορούμε να μιλήσουμε και για την Αμερική;

 «Οι ομογενείς, ιδιαίτερα στην Αμερική, είναι αλήθεια ότι έχουν κατακτήσει επίζηλες θέσεις στην πολιτική, κοινωνική, επαγγελματική, επιχειρηματική και πνευματική ζωή των ΗΠΑ. Έχουν ανέλθει σε υψηλότατες θέσεις στην ιεραρχεία της Αμερικής. Το γεγονός ότι η ελληνική ομογένεια στις ΗΠΑ έρχεται πρώτη στην εκπαίδευση και δεύτερη σε πλούτο ανάμεσα στις διάφορες εθνικές μειονότητες, είναι αφ’εαυτού αποκαλυπτικό και εύγλωττο. Ναι, έχουμε προοδεύσει αρκετά. Μπορούμε και περισσότερο. Προσωπικά δε συμμερίζομαι ότι το καλύτερο είναι εχθρός του καλού. Δίχως την επιδίωξη του καλύτερου δεν θα είχαμε την πρόοδο που έχουμε επιτύχει ως σήμερα».

-Γίνονται σήμερα επενδύσεις των Αμερικανών στην Ελλάδα; Και αν όχι γιατί;

«Το γενικότερο αρνητικό οικονομικό κλίμα, που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και η πατροπαράδοτη, θα έλεγα, γραφειοκρατία, είναι δύο από τους πολλούς παράγοντες που δεν ευνοούν γενικά τις επενδύσεις στην Ελλάδα και όχι μόνο των Αμερικανών. Με την επιχειρούμενη αναδιοργάνωση του κράτους, με την μηχανοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών, και τις θυσίες του ελληνικού λαού, διαμορφώνονται πιστεύω καταλληλότερες συνθήκες για την προσέλκυση επενδύσεων. Ωστόσο, μένουν να γίνουν ακόμη πολλά. Πρέπει οι πολίτες να καταλάβουν οτι αυτοί οι ίδιοι είναι η μοναδική σχεδόν πηγή εσόδων του κράτους.  Αν επομένως όλοι επιλέγουν να ζουν στη νήσω «πάρω» και κανείς στη νήσο «δίνω», τότε μοιραία το σκάφος θα εξωκοίλει. Δύσκολο για έναν πολίτη να θέλει να πληρώνει φόρους, αλλά αναπόφευκτο. Αν δεν πληρώσει φόρους στο ποσοστό που του αναλογεί, δεν είναι πολίτης, αλλά κάτοικος, ο οποίος αρκείται να ζει στη νήσο «πάρω» και να τον συντηρούν οι πολίτες που ζουν στη νήσο «δίνω». Νομίζω ότι τώρα ήρθε η ώρα να κατανοήσουν όλοι πως όπως έχουν εξελλιχθεί τα πράγματα, “no δίνω, no πάρω”. Η κοινή λογική μας λέει ότι δε μπορούμε να ζούμε διαρκώς με δανεικά. Ο παππούς μου έλεγε «καλύτερα να ξυπνήσεις φτωχός παρά χρεωμένος. Γιατί, αν δεν προσέξεις, μπορεί να ξυπνήσεις και φτωχός και χρεωμένος.»

-Εκτιμάτε πώς αυτή η οικονομική κρίση θέτει σε κίνδυνο και τα εθνικά μας θέματα; Μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις σε τέτοια ζητήματα όταν η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας;

«Τα εθνικά μας θέματα δεν είναι ζήτημα απαιτήσεων, αλλά σεβασμού των απαράγραπτων δικαιωμάτων μας.  Για παράδειγμα θα σας αναφέρω την πρόσφατη απόφαση 306 της Ολομέλειας της Επιτροπής Εξωτερικών της Αμερικανικής Γερουσίας με την οποία ζητούν απο τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν να επιστρέψει στους νόμιμους δικαιούχους όλες τις χριστιανικές εκκλησίες και τις περιουσίες τους. Εμείς ως Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας, της οποίας είμαι επίσης Πρόεδρος, εργαστήκαμε για αυτό το ψήφισμα.  Αντιπροσωπεία των ανά τον κόσμο «Αγιασοφιτών» απαιτήσαμε το 2010 να φτάσουμε και να λειτουργηθούμε μέσα στην Αγία Σοφία. Η κυβέρνηση Ερντογάν χαρακτήρισε την επιθυμία μας αυτή, πράξη που – όπως αναφέρει σε επίσημο έγγραφό της προς την «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας» – «υπονομεύει την δημόσια τάξη της Τουρκίας.» Το πως μπορεί η τέλεση χριστιανικής θείας λειτουργίας, στη χριστιανική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, να υπονομεύσει την τάξη στην Τουρκία, ή σε όποια άλλη χώρα, είναι πράγμα που δεν μπορεί να κατανοήσει ο πολίτης του 21ου αιώνα. Επίσης η μαρτυρική Κύπρος, η ονομασία των Σκοπίων είναι ζητήματα που ξεφεύγουν απο την οικονομική συγκυρία και ανάγονται στις συμβατικές υποχρεώσεις των γειτόνων μας, να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ιστορία, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την θρησκευτική ελευθερία των πολιτών εντός και εκτός Τουρκίας. Βεβαίως, όταν μια χώρα έχει να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα επιβίωσης των πολιτών της, είναι φυσικό το ενδιαφέρον της να δίνει προτεραιότητα σε άλλες κατευθύνσεις , όπως είναι η εξασφάλιση συνθηκών αποφυγής μιας ανεξέλεγκτης χρεοκωπίας. Με την έννοια αυτή, πράγματι σε περιόδους οικονομικής κρίσης, φρόνιμο είναι να είμαστε δύο φορές προσεκτικοί στην εξωτερική μας πολιτική, κάτι που πιστεύω ότι έχουν απόλυτα υπόψη τους, αυτοί που κυβερνούν τη γενέτειρα μου».

 

ΧΡΗΣΤΟΣ  «ΚΡΙΣ» ΣΠΥΡΟΥ: Πρωταγωνιστικό και ηγετικό ρόλο σε κάθε κίνηση της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας

Ο Κρις Σπύρου γεννήθηκε στην Πορτή Καρδίτσας, (Θεσσαλία) και μετανάστευσε στην Αμερική το 1956, σε ηλικία 13 ετών. Φοίτησε στο Κολλέγιο St. Anselm στο Μάντσεστερ, Νιου Χάμσαϊρ με μεταπτυχιακές σπουδές στις Κοινωνικές Επιστήμες και τις Κοινωνικές Μεταρρυθμίσεις από το Κολέγιο Γκόνταρντ, στο Βερμόντ.

Ο κύριος Σπύρου έδωσε κύκλο διαλέξεων με θέμα «Διαδικασίες της πρακτικής πολιτικής» σε πολλά Κολέγια και Πανεπιστήμια των ΗΠΑ μεταξύ των οποίων το Harvard University,  Dartmouth College καθώς και ως έκτακτος καθηγητής στο Southern New Hampshire University.

Ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα το 1970 όταν εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων στο Νιού Χάμσαϊρ.

Ανελίχθη γρήγορα στη θέση του αρχηγού της Βουλής, Προέδρου του Δημοκρατικού κόμματος ενώ κέρδισε την υποψηφιότητα για Κυβερνήτης στην Πολιτεία του Νιού Χάμσαϊρ.

Ο Κρις Σπύρου υπήρξε εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα στην Πολιτεία του Νιού Χάμσαϊρ, ιδιαιτέρως δε μέσα στο Δημοκρατικό κόμμα. Η επιρροή που είχε στα τοπικά και εθνικά πολιτικά πράγματα υπογραμμίστηκε ιδιαίτερα όταν ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον τον ετίμησε σε δεξίωση στο Λευκό Οίκο για την σημαντική συμβολή του στην Προεδρική εκλογή του 1992.

Ο Κρις Σπύρου έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε κάθε προσπάθεια της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας και των Αμερικανών πολιτών για την υποστήριξη των Ελληνικών εθνικών θεμάτων και σκοπών. Τα τελευταία 14 χρόνια ως Πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στην Ελλάδα την έχει μεταβάλλει σε κύρια ακαδημαϊκή δύναμη και σε ένα δυναμικό μέσο για την σύσφιγξη των Ελληνο-Αμερικανικών σχέσεων και της επιτυχίας των Ελληνοαμερικανικών ζητημάτων στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

1968 Εξελέγη μέλος και Πρόεδρος της Επιτροπής για την «Πρότυπη Μεταρρύθμιση των Πόλεων» στην πόλη Μάντσεστερ της Πολιτείας του Νιού Χάμσαϊρ (Chairman, Manchester “Model Cities Citizens Council”)

 

1968 Εξελέγη Πρόεδρος της «Ομοσπονδίας Πολιτών» για την «Πρότυπη Μεταρρύθμιση των Πόλεων». «Βορειοανατολική Ομοσπονδία  Πολιτών Πρότυπη Ρύθμιση Πόλεων» (“Northeast Model Cities Citizens Union”)

Η ομοσπονδία εκπροσωπούσε όλες τις ομάδες των πολιτών σε 46 πόλεις στις Βορειανατολικές Πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής μεταξύ των οποίων οι πολιτείες της Νέας Υόρκης, της Νέας Υερσέης, του Κοννέκτικατ, του Ρόντ Άιλαντ, της Μασαχουσέτης, του Νιού Χάμσαϊρ, του Μέιν και του Βερμόντ.

 

1970 Διορίστηκε από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Ρίτσαρντ Νίξον στο Διοικητικό Συμβούλιο του «Εθνικού Κέντρου για την Εθελοντική Δράση» (National Center For Voluntary Action). Το 50μελές Διοικητικό Συμβούλιο περιελάμβανε 8 Υπουργούς της Κυβέρνησης Νίξον και 42 διακεκριμένους πολίτες των ΗΠΑ. Ο Κρις Σπύρου διορίστηκε στο Συμβούλιο ως εθνικά αναγνωρισμένος αρχηγός του κινήματος «Συμμετοχή των Πολιτών».

 

1970 Εξελέγη Βουλευτής στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Νιου Χάμσαϊρ με το Δημοκρατικό Κόμμα. Ορίστηκε και υπηρέτησε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή «Κατανομής των Κονδυλίων» του προϋπολογισμού. Ο πρώτος νεοεκλεγείς Δημοκρατικός που θήτευσε σε αυτήν την ισχυρή επιτροπή από το 1918.

 

1972 Εξελέγη για δεύτερη φορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Νιού Χάμσαϊρ και εξελέγη Αναπληρωτής Αρχηγός της Αντιπολίτευσης, με διαφορά μόνο δύο ψήφων από τον Αρχηγό 61-63.

 

1972 Υπηρέτησε ως Πρόεδρος της προεκλογικής εκστρατείας του Γερουσιαστή Ed Muskie για την Προεδρία των ΗΠΑ, στο Μάντσεστερ του Νιού Χάμσαϊρ.

 

1974 Εξελέγη για τρίτη φορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Νιού Χαμσάϊρ, διεκδίκησε την ηγεσία της αντιπολίτευσης και εξελέγη Αρχηγός με ψήφους 112 -21.

Ο Κρις Σπύρου επανεκλέγεται βουλευτής στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Νιού Χάμσαϊρ και Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και πάλι το 1976, 1978, 1980 και 1982.

 

1980 Υπηρέτησε ως Πρόεδρος στην Προεκλογική εκστρατεία για την επανεκλογή του Προέδρου Jimmy Carter.

 

1984 Υπερίσχυσε 3 Δημοκρατικών αντιπάλων στον προκριματικό γύρο και κέρδισε το Χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την υποψηφιότητα του Κυβερνήτη της Πολιτείας του Νιού Χάμσαϊρ. Ο Κρις Σπύρου είναι ο μοναδικός Ελληνοαμερικανός  γεννημένος στην Ελλάδα που κέρδισε την υποψηφιότητα για Κυβερνήτης, στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

 

1988 Υπηρέτησε ως Συμπροεδρεύων στην προεκλογική εκστρατεία του Μάικλ Δουκάκη για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και εξελέγη εκπρόσωπος του Νιού Χάμσαϊρ για τον Μάϊκλ Δουκάκη στο Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο.

 

1990 Ο Κρις Σπύρου εξελέγη Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στην Πολιτεία του Νιού Χάμσαϊρ.

 

1992 Εξελέγη Αντιπρόσωπος του Μπιλ Κλίντον στο «Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο του 1992».

 

1992 Εξελέγη στην Πολιτεία του Νιού Χάμσαϊρ Πρόεδρος των εκλεκτόρων του νεοεκλεγέντος Πρόεδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπιλ Κλίντον 

 

1994 Εξελέγη Πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στην Αθήνα. Στη θέση αυτή επανεκλέγεται συνεχώς μέχρι σήμερα.

 

1995 Επιλέχθηκε να υπηρετήσει ως πολιτικός σύμβουλος του τότε Προέδρου της Σερβίας και υπήρξε επίσημο μέλος της Γιουγκοσλαβικής Επιτροπής για τις Ειρηνευτικές Διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στη Βοσνία, στο Dayton, Ohio, των Ηνωμένων Πολιτειών.

 

2000 Εξελέγη Αντιπρόσωπος του Al Gore στο «Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο του 2000».

 

2004 Εξελέγη Πρόεδρος του “Hellenic American University”.

Το Hellenic American University είναι Αμερικανικό Πανεπιστήμιο με έδρα την Πολιτεία του Νιού Χάμσαϊρ, με το κύριο κτήριό του (Main Campus) στην Αθήνα. Το

Πανεπιστήμιο εκδίδει πτυχία βάσει της νομοθεσίας της Πολιτείας του Νιού Χάμσαϊρ και

εποπτεύεται από την Επιτροπή Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας της

ίδιας Πολιτείας.

2006 Εξελέγη Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας.

 

 

 

Σε όλη τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του έπαιξε πρωταγωνιστικό και ηγετικό ρόλο σε κάθε κίνηση της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας ή των Αμερικανών πολιτών (με συνεχείς και έντονες επαφές και διαβουλεύσεις με εξέχοντα μέλη της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ αλλά και με πλήθος ανοικτών επιστολών και ομιλιών,)  σχετικά με τα Εθνικά θέματα της Ελλάδας όπως η διατήρηση της αναλογίας 7/10 σε στρατιωτική βοήθεια προς την Ελλάδα και την Τουρκία, οι διαμαρτυρίες και πιέσεις να μην αρθεί το Εμπάργκο προς την Τουρκία, οι πιέσεις για δίκαιη λύση του Κυπριακού, ο αγώνας για την διαφύλαξη του ονόματος της Μακεδονίας κλπ.

 Έδωσε κύκλο διαλέξεων με θέμα «Διαδικασίες της πρακτικής πολιτικής» σε πολλά Κολέγια και Πανεπιστήμια των ΗΠΑ μεταξύ των οποίων το Harvard University,  Dartmouth College καθώς και ως έκτακτος καθηγητής στο Southern New Hampshire University. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ