Συνέντευξη με τη συγγραφέα παιδικών βιβλίων Μυρσίνη Βιγγοπούλου

Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.

Vas_nikpap@yahoo.gr

 

H Μυρσίνη Βιγγοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε στη Νέα Κρήνη, δίπλα στη θάλασσα. Μαζί της έπαιξε τα καλύτερα παιχνίδια. Τα καλοκαίρια τα περνούσε στην Κασσάνδρα, απ’ όπου κατάγεται η μητέρα της. Ίσως γι’ αυτό το καλύτερό της άρωμα είναι η μυρωδιά της ελιάς και του πεύκου. Κάτω από τον ίσκιο τους περνούσε τις ώρες της διαβάζονwriter_48440τας, καθώς κάποιοι αγαπημένοι της δάσκαλοι της εμφύσησαν την αγάπη για το βιβλίο και το γράψιμο.

Όταν παντρεύτηκε, τη συνεπήρε το μεγάλωμα των δύο παιδιών της, και μόνο σποραδικά δημοσίευε κάποια από τα γραπτά της. Εδώ και αρκετά χρόνια ζει με την οικογένειά της στην εξοχή της Σουρωτής και της Αγίας Παρασκευής, κοντά στο μοναστήρι που πήγαινε ο μακαριστός Γέροντας Παϊσιος. Αυτό στάθηκε αφορμή για να γράψει και το πρώτο της βιβλίο: “Από την Εγώπολη στην Εσύπολη”. Από τότε, το ένα βιβλίο έφερνε το άλλο. Σ’ αυτά καταθέτει αναμνήσεις, βιώματα και αξίες ζωής για να τ’ αφήσει κι αυτή με τη σειρά της κληρονομιά στις νεότερες γενιές. Το έργο της, το οποίο έχει διακριθεί με βραβεία και επαίνους, χαρακτηρίζεται από την αγάπη για την ελληνική γλώσσα, την ιστορία, τη μακραίωνη πνευματική μας παράδοση αλλά και για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Οι ιστορίες της διαβάζονται σε όλον τον κόσμο, καθώς κυκλοφορούν στην Αμερική, Αυστραλία και Αγγλία, στη Ρωσία, στη Γεωργία, στην Ουκρανία και σε αραβόφωνες χώρες.

Πέρα από πολυδιαβασμένη συγγραφέας της σύγχρονης ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας, είναι η αγαπημένη των παιδιών “γιαγιά Μυρσίνη”. Μοιράζεται το χρόνο της ανάμεσα στη συγγραφή και στα παιχνίδια με τα εφτά της εγγόνια.

                     

ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΒΙΓΓΟΠΟΥΛΟΥ

 

     Η κυρα – Παράδοση και η Ορθοδοξία

 Βιβλίο πρώτο: Ταξίδι στους αιώνες

 Βιβλίο δεύτερο: Αναστάσεως Ημέρα

 Βιβλίο τρίτο: Χαίρε, ω χαίρε, λευτεριά

     Από την Εγώπολη στην Εσύπολη

     Μεγαλώνοντας με έναν Άγιο

     Ο Άγιος Δημήτριος και τα προσφυγόπουλα

     Ο Αη-Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία

     Κάθε Γιορτή και μία ιστορία

     Ο Άγιος Βασίλειος στη ζωή μας

     Δημήτριος – Ο Άγιος, ο παππούς και … εγώ!

     Το χέλι ο Γλιστρούλης

     Παίζουμε με τη Γραμματική

     Η Παναγία Σουμελά και η λύρα του Ευγένιου

 

 

Κυρία Βιγγοπούλου, ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή και ιδιαίτερα τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

 

Το γράψιμο ήταν κάτι που με ευχαριστούσε ιδιαίτερα. Από μαθήτρια ακόμη έγραφα ποιήματα κι αργότερα οδοιπορικά και μικρά διηγήματα. Πριν από 20 χρόνια περίπου, είχα την ευλογία να συναντήσω για μία μόνο φορά τον Μακαριστό Γέροντα Παΐσιο και να πάρω την ευχή του. Από τη συνομιλία που είχα μαζί του, κατάλαβα ότι αυτό που πραγματικά γεμίζει την καρδιά μας είναι η αγάπη μας για το Θεό.

Ένα μήνα αργότερα ο Γέροντας έφυγε για το αιώνιο ταξίδι. Θέλοντας να αναπληρώσω την έλλειψή του άρχισα να μελετώ τα βιβλία του. Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν το πόσο πολύ αγαπούσε και νοιαζόνταν για όλα τα παιδιά του κόσμου. Επειδή εν τω μεταξύ είχα γίνει γιαγιά και διηγούμουν στα εγγόνια μου παραμύθια, θέλησα να τα χαρίσω από μικρά, τη σοφία του Γέροντα. Άρχισα, λοιπόν, να πλάθω ιστορίες με τα λόγια και τις συμβουλές του και μ΄ αυτόν τον τρόπο προέκυψε και το πρώτο μου βιβλίο: «Από την Εγώπολη στην Εσύπολη».

 

Τα βιβλία σας έφτασαν μέχρι τη μακρινή Αραβία και έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες του κόσμου. Αν σας ζητούσα να μας πείτε ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει  μέσα από αυτή την περιπλάνηση στον κόσμο, ποια θα ήταν αυτή;  

 

Κάθε στιγμή που ζω με τα παιδιά είναι ιδιαίτερη. Είτε βρίσκονται στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο ή στη Γερμανία. Ωστόσο δεν μπορώ να ξεχάσω την επίσκεψή μου στο Ντόρντμουντ, όταν πήγα πριν 2 χρόνια για να παρακολουθήσω μια θεατρική παράσταση του βιβλίου μου: «Η Παναγία Σουμελά και η λύρα του Ευγένιου». Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα με ομογενείς και η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη. Η αγάπη τους, η φιλοξενία τους,  ο πόθος και η έννοια τους για τη πατρίδα μας, θα μου μείνουν αξέχαστα.

 

Ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων, τι είναι αυτό που κερδίσατε από τη  σχέση σας με τα παιδιά που ίσως δεν θα κερδίζατε ακολουθώντας μια άλλη επαγγελματική διαδρομή;

 

  με ποικίλους τρόπους, όπως μια ζεστή αγκαλιά, ένα τηλεφώνημα ή ένα τρυφερό  τους γράμμα. Παράλληλα, παραμένουν για μένα ένα κίνητρο και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Πώς, λοιπόν, μπορούσα να αδιαφορήσω στην επιθυμία τους, όταν επίμονα μου ζητούσαν να συνεχίσω την ιστορία της Εγώπολης; Έτσι, χωρίς να το καταλάβω, μετά από 10 χρόνια, έγραψα και το δεύτερο βιβλίο με τίτλο: «Από την Εσύπολη στην Ουρανούπολη».

Αυτή  την αγάπη νομίζω ότι  δεν θα μπορούσα να την είχα μέσα από κάποιο άλλο επάγγελμα.

 

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον των παιδιών μας;

 

Εάν φροντίσουμε ως γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι κ2203αι πνευματικοί άνθρωποι, να εφοδιάσουμε τα παιδιά μας, εκτός από τα υλικά αγαθά, με αξίες διαχρονικές, τότε είμαι αισιόδοξη. Γιατί με τον τρόπο αυτό, θα μπορέσουν στη συνέχεια να ξεπεράσουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες που θα συναντήσουν στη ζωή τους. Κι αν μάλιστα, η εμπιστοσύνη στο Χριστό μας γίνει η βάση στην καθημερινότητά τους, τότε το αποτέλεσμα θα είναι πραγματικά ελπιδοφόρο.  

 

Με αφορμή τα βιβλία σας έχετε ταξιδέψει σε πάρα πολλά μέρη και έχετε γνωρίσει πολύ κόσμο. Κατά τη γνώμη σας ποια στοιχεία ενώνουν   τους ανθρώπους;

 

Κατ΄ αρχήν όλοι οι άνθρωποι πάνω απ΄ όλα έχουμε ανάγκη από αγάπη και συμπαράσταση. Όσο μεγάλα πράγματα και να μας χωρίζουν όπως: φυλή, γλώσσα, θρησκεία, όταν γνωρίσουμε τον συνάνθρωπό μας και πονέσουμε για τον αγώνα που κάνει στη ζωή του, τότε δεν μένουμε στις διαφορές αλλά στα πράγματα που μας ενώνουν.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι στις δύσκολες ώρες, αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι η αλληλοκατανόηση κι ένα στοργικό χέρι στον ώμο.

 

Είστε και η ίδια μητέρα δύο παιδιών. Με ποιες κινήσεις οι νέες μητέρες μπορούν να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους στα παιδιά τους, χωρίς ενδεχομένως να τα ‘’πνίγουν’’.

 

 Πιστεύω ότι πάνω απ΄ όλα τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς δίπλα τους. Να νιώθουν ότι τα αγαπούν και τα χαίρονται χωρίς συνεχώς να τα ελέγχουν και να τα κριτικάρουν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι γονείς δεν θα πρέπει να βάζουν όρια και κανόνες, οι οποίοι παραπέμπουν σε μια υγιή πειθαρχία και αλληλοσεβασμό.  Είναι επίσης σημαντικό το παιδί να μάθει να συμμετέχει στην όλη ζωή της οικογένειας. Να περνούν μαζί καλά μέσα από απλά καθημερινά πράγματα, όπως η προετοιμασία του φαγητού, το στρώσιμο του τραπεζιού, το διάβασμα ενός βιβλίου και τόσα άλλα. Επίσης καλό είναι  τις χαρές και τις λύπες, να  τις περνάει η οικογένεια ενωμένη, ο ένας κοντά στον άλλον. 

Ας μην συγκεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο στην ακαδημαϊκή τους πρόοδο γιατί αυτό τα κουράζει. Μπορεί τότε να βρουν ως δικαιολογία ότι ασχολούνται με τα μαθήματά τους ενώ στην πραγματικότητα απομονώνονται χρησιμοποιώντας την τεχνολογία και φτάνουν πολλές φορές στα άκρα.

 

Είστε ένα άτομο θρησκευόμενο και μάλιστα η γνωριμία και η συνάντησή σας με τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο στάθηκε σταθμός στη ζωή σας. Η προσευχή τι ρόλο παίζει στη ζωή και στην καθημερινότητά σας.

 

Τον πρωταρχικό. Έτσι ξεκινώ την ημέρα μου κι έτσι την τελειώνω. Νιώθω ασφάλεια και ειρήνη όταν εμπιστεύομαι τη ζωή μου στο Θεό. Και βέβαια πιστεύω  ότι αυτός με οδήγησε στη συγγραφή παιδικών  βιβλίων και  μπορούμε να μιλάμε σήμερα για το συγγραφικό μου έργο.

 

Φαίνεσθε ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που ασχολείται μόνο  με το έργο του. Υπάρχουν αθέατες πλευρές της προσωπικότητάς σας που δεν γνωρίζει το αναγνωστικό σας κοινό;

 

Εκτός από το να μαγειρεύω ιστορίες πρέπει να με δείτε όταν έχω να μαγειρέψω για τα 8 εγγόνια μου! Απολαμβάνω την προετοιμασία του φαγητού, ως μαμά και γιαγιά, αλλά είναι κι ένας τρόπος να τους ευχαριστήσω όλους όπως μπορώ καλύτερα. Παράλληλα, γύρω από το τραπέζι, μέσα από τις κουβέντες,  τις διηγήσεις και την κριτική τους ξεπηδούν καινούργιες ιδέες και ιστορίες. Σκαρώνουμε διάφορα παραμύθια και νομίζω πως εκκολάπτονται και νέοι παραμυθάδες. 

 

Ποια χαρακτηριστικά εκτιμάτε στους άλλους ανθρώπους;

 

Την ειλικρίνεια, την ηρεμία, το φιλότιμο και την καλή προαίρεση για να κατανοήσουν τον συνάνθρωπό τους χωρίς να προβάλουν συνεχώς το εγώ τους. 

 

 

Κλείνοντας,  κυρία Βιγγοπούλου θα ήθελα να μας πείτε, τι σας κάνει χαρούμενη;

 

Χαρούμενη με κάνουν απλά καθημερινά πράγματα. Η ανατολή του ήλιου, ένα αγριολούλουδο, ένας περίπατος δίπλα στη θάλασσα, ένα εξωκλήσι στο βουνό, μια καλή φιλική συντροφιά και τόσα άλλα.

Άλλωστε, γι αυτό μας τα χάρισε ο Θεός. Άσχετα αν εμείς τα προσπερνούμε. Πιστεύω ότι όλη η ουσία της ζωής βρίσκεται σ΄ αυτά τα μικρά πράγματα. Ακόμα κι αυτή η συνομιλία μας,  με κάνει να χαίρομαι αληθινά, που μπορώ και επικοινωνώ μαζί σας και με όλους τους ομογενείς μας.

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ