“Nullum Poema sine legum”
Του Σεραφείμ Κυκκώτη
Η παραπάνω βασική νομική αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου, «καμιά ποινή χωρίς νόμο», αποτελεί υγιές στοιχείο της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών μιας κοινωνίας. Εκεί που απουσιάζει η αρχή αυτή όλα επιτρέπονται με τον άμεσο ορατόν κίνδυνο του διχασμού.
Γι’ αυτό εκεί που αγανακτισμένοι πολίτες παίρνουν το νόμο στα χέρια τους αποτελούν απειλή για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας και το ολίσθημα μας στη πολιτική βία και τρομοκρατία.
Τα πρόσφατα ξεσπάσματα των αγανακτισμένων στην Αθήνα και στο Λονδίνο δεν αποτελούν ιδανικά παραδείγματα δημοκρατικής λειτουργίας μιας κοινωνίας, αλλά μιας βαρβάροτητας που οδηγεί σε πολιτική βία με ανθρώπινα θύματα και καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας αθώων πολιτών, αλλά και δημόσιας που τις ζημιές πληρώνουμε όλοι μας.
Η χειρότερη μορφή κυριαρχίας των αγανακτισμένων είναι ό,τι συμβαίνει στη Σομαλία, όπου από το 1991 δεν μπορεί να λειτουργήσει μια Δημοκρατική Κυβέρνηση με αποτέλεσμα την Πειρατεία, την βία, την τρομοκρατία, που σε συνδυασμό και με την ξηρασία, ο εσωτερικός διχασμός οδηγεί σε χιλιάδες θανάτους μικρών παιδιών και ανυπεράσπιστων γυναικών.
Τελικά η διεκδίκηση των δικαίων σου αδικώντας τον διπλανό σου είναι άδικη και γι’ αυτό καταστροφική για όλους μας. Αυτή είναι κι η φιλοσοφία της σύγχρονης τρομοκρατίας.
Χρειάζεται ένας σοβαρός προβληματισμός με την οργάνωση κάποιου ειδικού συνεδρίου για να προβληματισθούμε όλοι μας με τη συμμετοχή των Κυβερνώντων, Μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων, των Πολιτικών Κομμάτων, της Εκκλησίας, του Δικαστικού Κόσμου, των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, συνδικαλιστικών οργανώσεων, των ΜΜΕ και ΜΚΟ για να δούμε τι συμβαίνει για να προλάβουμε χειρότερα.
Ως Απόδημος περίμενα να ξεσηκωθεί ο κόσμος στη Κύπρο όταν μας επισκέφθηκε παράνομα ο αμετανόητος Τούρκος Πρωθυπουργός δηλώνοντας δημόσια στη κατεχόμενη Κύπρο ότι δεν αναγνωρίζει την Κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πράξη του ήταν μια Τρίτη βάρβαρη τουρκική εισβολή στο χώρο της Ευρώπης και του ΟΗΕ κι όλοι σωπάσαμε.
Είναι γεγονός ότι δίνουμε αφορμές στα μαμμόθρευτα παιδιά μας, αντί να καλλιεργούμε το αθλητικό ιδεώδες στα γήπεδα και την υγιή άμμιλλαν του «καλώς αγωνίζεσθαι», να μας βρίζουν δημόσια με χυδαίες εκφράσεις. Όταν μάλιστα βρίζουν δημόσια τον εκλελεγμένο Πρόεδρο μας, δεν καταλαμβαίνουν οι αθεόφοβοι ότι είναι ως να βρίζουν τον κυρίαρχο Λαό μας που κάνει τη Πολιτική του επιλογή μέσα από Δημοκρατικές εκλογές;
Ίσως οι μεγάλες χρονικές καθυστερήσεις απονομής δικαιοσύνης από τα αρμόδια Δικαστικά όργανα δίνουν λαβή στους αγανακτισμένους να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους.
Σοβαρές υποθέσεις, όπως τα θύματα της αεροπορικής τραγωδίας του Ηλίου και ο στυγερός φόνος του Άντη Χατζηκωστή είναι μερικά παραδείγματα για του λόγου το αληθές, που ψυχολογικά ασυνείδητα οι αγανακτισμένοι είναι έτοιμοι με μίσος και κακία να γίνουν δικαστές για όλους πριν την απόφαση του Δικαστηρίου.
Κι αν αρχίσουν αγανακτισμένοι άλλων πολιτικών κομμάτων να γουχαϊζουν δημόσια άλλους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς αρχηγούς, πως θα σταματήσουμε τη βία; Θα έχουμε πάλι τα ίδια φαινόμενα με την Εόκα Β να βάζουμε βόμβες;
Τότε ισχύει αυτό που λέγεται σ’ ένα από τα αρχαιότερα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ότι «ένας Λαός χωρίς νόμους θα εξαφανισθεί» (Φυλή ανόμων ερημωθήσεται – Σοφία Σειράχ).
Μπορεί τα πολιτικά παιχνίδια της Βουλής από εκκλησιαστικούς κύκλους να μπλόκαραν την επιλογή του πληρώματος της Εκκλησίας της Κύπρου στο Θρόνο του Αποστόλου Βαρνάβα τον Μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρον, δεν παύει όμως σε κρίσιμες στιγμές της πορείας μας να ομιλεί ως Αρχιεπίσκοπος, ιδιαίτερα η δημόσια έκκληση του ενώπιον της Ελεούσας του Κύκκου για εσωτερική ενότητα και ομοψυχία του Λαού μας και της Πολιτικής και Εκκλησιαστικής μας Ηγεσίας, για να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι τη διαβολεμένη Τουρκία που θέλει τον αφανισμό μας από το χάρτη της Ιστορίας.
