Συναισθήματα χαράς και συγκίνησης πλημμύρισαν τις καρδιές των Ορθοδόξων του Μιλάνου και της Βορείου Ιταλίας την Τετάρτη 15 Μαῒου, όταν, στις 11.00 το πρωί, ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας αφίχθη στην Ελληνορθόδοξη εκκλησία του Ακαθίστου Ύμνου (SantaMariaPodone), στο κέντρο της πόλης του Μιλάνου, η οποία πρόσφατα παραχωρήθηκε στην Ορθόδοξη Μητρόπολη Ιταλίας και Μελίτης από τη Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή Μεδιολάνων. Την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο, συνοδευόμενο από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γέροντα Δέρκων κ. Απόστολο και τον Αρχιεπίσκοπο Μιλάνου, Καρδινάλιο AngeloScola, υποδέχθηκε, υπό τις επευφημίες εκατοντάδων Ορθοδόξων πιστών και δεκάδων κληρικών, στα προπύλαια της εκκλησίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος, για να τον συνοδεύσει, κατόπιν, στο εσωτερικό της, όπου ο Πατριάρχης του Γένους προσκύνησε τις ιερές εικόνες, άναψε το κερί Του στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και κατευθύνθηκε, υπό τους ύμνους της χορωδίας του κ. Δημητρίου Καλομοίρη, εξ Αχαρνών, στο Ιερό Βήμα, στη συνέχεια δε στην Αρχιερατική Καθέδρα, προκειμένου να τελεσθεί η προς τιμή Αυτού Δοξολογία και να δώσει σε Κλήρο και Λαό του Θεού την ευλογία Του.

 

Ο Ποιμενάρχης κ. Γεννάδιος, βαθύτατα συγκινημένος, προσεφώνησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη και ομογάλακτό του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ο Οποίος αντιφώνησε με τα ανάλογα συναισθήματα (βλέπε αμφότερα τα κείμενα στη συνέχεια).

 

Παρόντες στην Ιερά Δοξολογία ήταν οι πολιτικές, στρατιωτικές και διπλωματικές αρχές της ευρωπαϊκής μεγαλούπολης, με επικεφαλής τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδος κ. Γεώργιο Παπαδόπουλο, καθώς και οι ομογενειακές αρχές της Βορείου Ιταλίας, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας και Πρόεδρο της ιστορικής Κοινότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων Βενετίας, Άρχοντα Ακτουάριο της Μ.Χ.Ε. κ. Νικόλαο Μπάρκα.

 

Χαρακτηριστική ήταν και η μαρτυρία της Πανορθόδοξης Ενότητας που δόθηκε κατά την παρουσία της Κεφαλής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Τελετή και η οποία οφείλεται στον αδιάκοπο αγώνα, επί 52 έτη, του Μητροπολίτη Ιταλίας κ. Γενναδίου και στον συγκεκριμένο ευαίσθητο τομέα: Ιερείς και πολλοί λαϊκοί από όλες σχεδόν τις Ορθόδοξες ενορίες της Βορείου Ιταλίας, Έλληνες, Ρώσοι, Ρουμάνοι, Μολδαβοί, Ιταλοί κ.λ.π. ήρθαν στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Ακαθίστου Ύμνου, εκδήλωσαν την αγάπη και τον σεβασμό τους προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Μητέρα Εκκλησία, και τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας, και έλαβαν την Πατριαρχική Ευχή και Ευλογία!

 

 

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΑ

ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ

ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΤΗΣ

κ. ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

(ΜΙΛΑΝΟ ΙΤΑΛΙΑΣ, 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012)

 

*   *   *

 

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Υἱϊκὰ καὶ ἀνυπόκριτα συναισθήματα εὐγνωμοσύνης καὶ ἐγκάρδια τοιαύτα εὐχαριστίας διακατέχουν τὴν καρδίαν καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ εὐσεβοῦς καὶ ἀφωσιωμένου πρὸς τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καὶ Μελίτης, τὸ ὁποῖον, περισσότερον παντὸς ἄλλου, ἔχει πλουσίαν τὴν εὐλογίαν, νὰ ἔχῃ πλησίον αὐτοῦ, ἐν τῷ μέσῳ αὐτοῦ, τὴν Κορυφὴν τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν Πατριάρχην τοῦ Γένους, ὁ Ὁποῖος ἐνδυναμώνει, στηρίζει, παραδειγματίζει καὶ ἁγιάζει μὲ τὴν μεγαλοπρεπῆ καὶ εὐκλεεστάτην παρουσίαν καὶ παρρησίαν Του.

Τὸν Θεοπρόβλητον καὶ Θεοτίμητον Αὐθέντην καὶ Δεσπότην ἡμῶν, τὸν στοργικὸν Πατέρα καὶ ὑπέρμαχον τῆς Πίστεως τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τόν Σεπτὸν ἡμῶν Ποιμένα τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἐλπίδος, τὸν προστάτην τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ, τὸν Οἰκουμενικὸν ἡμῶν Πατριάρχην κύριον κύριον Βαρθολομαῖον, χαιρετίζομεν μὲ εὐλάβειαν πολλήν καὶ σεβασμὸν βαθύτατον εἰς τὴν ἱστορικὴν καὶ μεγαλώνυμον ἐκκλησίαν τῆς Ss. Maria Podone, τοῦ «Ἀκαθίστου», πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ἀφιερωθεῖσαν, ἀδελφικῶς δέ παραχωρηθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Καρδιναλίου Angelo Scola, Ἀρχιεπισκόπου Μιλάνου, τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Ἰταλίας καὶ Μελίτης.

Κλῆρος καὶ Λαός, Τιμιώτατε καί Σεπτέ Πάτερ καί Δέσποτα, κλείνει πρὸς τὴν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα γόνυ σεβασμοῦ βαθυτάτου καί ἀφοσιώσεως υἱϊκῆς καὶ ἐξαιτεῖται τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν καὶ τάς διαπύρους Αὐτῆς εὐχάς.

Εὐλόγησον, Πάτερ καί Δέσποτα, τὸν Κλῆρον καί τόν Λαόν τῆς Μητροπόλεως ταύτης, ὁ ὁποῖος, εἰς τὴν οὐσίαν, ἀνήκει τῇ Ὑμετέρᾳ Θειοτάτῃ Παναγιότητι καὶ ἑπομένως εἶναι πολυτιμώτατος Αὐτῆς θυσαυρός, ἡ δὲ ταπεινότης μου εἶναι πιστὸς καὶ τίμιος διακονος Αὐτῆς, ἐργαζόμενος ὑπὲρ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ, ὥστε νὰ εἶναι φῶς, ἀλήθεια, ζωή, ἀγάπη καὶ εἰρήνη. Ἐπιδαψιλεύσατε εἰς πάντας ἡμᾶς τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἱησοῦ Χριστοῦ καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τοῦ ἐπιμόχθου ἱεραποστολικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ἔργου τῆς Μητροπόλεως, μέσα εἰς τὴν πολιτισμένην καὶ δημοκρατικὴν αὐτὴν χώραν, μὲ τὴν ὁποίαν τὸ Γένος ἡμῶν ἔχει στενὰς σχέσεις Ἱστορίας καὶ Πολιτισμοῦ.

Παρὰ τὸ πλούσιον καὶ ἐποικοδομητικὸν ἔργον, ὅπερ ἐπιτελεῖ ἡ ἐν Ἰταλίᾳ Πατριαρχικὴ Μητρόπολις, ἀπὸ πλευρᾶς ἐνοριακῆς, λατρευτικῆς καὶ πνευματικῆς ζωῆς, καθ’ ἑκάστην ὥραν καὶ ἡμέραν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πλευρᾶς διεκκλησιαστικῆς καί διαθρησκειακῆς συνεργασίας, καθὼς καὶ μὲ κάθε ἂνθρωπον καλῆς θελήσεως, δὲν περιωρίσθη μόνον εἰς τά ἀνωτέρω, ἀλλὰ προὐνόησε καὶ διὰ τὸ μέλλον τῆς διακονίας αὐτῆς εἰς τὸ σπουδαιότατον αὐτὸν Εὐρωπαϊκὸν χῶρον, τῆς Cultura καὶ τῆς Arte, πρὸς ὠφέλειαν πνευματικὴν, καὶ κοινωνικήν, τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν ἡμῶν, τοὐτέστιν, τὴν πραγματοποίησιν τῆς ἱστορικῆς INTESA (Συμφωνία) μεταξὺ τοῦ Ἰταλικοῦ Κράτους καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καὶ Μελίτης, ἡ ὁποία, μάλιστα, ἀποτελεῖ καὶ τὸ μεγαλύτερο αὐτῆς ἐπίτευγμα, ἐπετεύχθη δέ, κατόπιν κόπων καὶ θυσιῶν, μὲ τακτικὰς συναντήσεις καὶ πολιτιστικὰ συμπόσια, χρησιμοποιήσαντες καθ’ ὅλον τὸ χρονικὸν αὐτὸ διάστημα τῆς προετοιμασίας, τὸ ἰσχυρὸν μέσον τοῦ διαλόγου καὶ συνεργασίας διὰ τὴν ἐπίσπευσιν καὶ πραγματοποίησιν αὐτῆς.

Ἐπιτρέψατέ μοι, Θειώτατε Δέσποτα καὶ Αὐθέντα ἡμῶν, ὅπως ἐπὶ τῇ ἐπισημοτάτῃ ταύτῃ καὶ ἱερωτάτῃ στιγμῇ ἐκφράσω πρὸς τὸν Σεβασμιώτατον Καρδινάλιον Angelo Scola, Ἀρχιεπίσκοπον Μιλάνου, τὰς εὐχαριστίας τῆς Μητροπόλεως διὰ τὴν ἀδελφικὴν κατανόησιν καὶ τὴν δικαίαν ὑπ’ Αὐτοῦ ἐκτίμησιν καὶ ἀξιολόγησιν τῆς αἰτήσεώς μου πρός αὐτόν περί παραχωρήσεως ἐκκλησίας τῇ Μητροπόλει Ἰταλίας καί Μελίτης, πρὸς χαράν καί ἀγαλλίασιν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους εἰς τὴν ἀριστοκρατικὴν καὶ παγκόσμιον αὐτὴν βιομηχανικὴν πόλιν τῆς Εὐρώπης. Μεγάλης σημασίας εἶναι διὰ τὸ Γένος μας ἡ ἀπάντησις τοῦ Καρδιναλίου Angelo Scola πρὸς τὴν ταπεινότητά μου, μὲ ἡμερομηνίαν 9 Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 2011, γράφων μεταξὺ τῶν ἄλλων τὰ ἐξῆς: “perché ilpatrimoniodispiritualità, difede, editestimonianzaevangelicadeifedeliOrtodossi è ungrandedonoancheperlanostraChiesa”.

Τὴν εἰλικρινῆ εὐγνωμοσύνην τῆς Μητροπόλεως Ἰταλίας καὶ Μελίτης ἐκφράζω πρὸς τὴν Ἀμβροσιανὴν Ἐκκλησίαν καὶ χαιρετίζω ὁλόκληρον τὴν ρωμαιοκαθολικὴν Ἀρχιεπισκοπήν, τὸν Κλῆρον καὶ τὸν Λαὸν αὐτῆς, καὶ εὐχαριστῶ διὰ τὴν ἐκδήλωσιν ἀγάπης καὶ συμπαραστάσεως αὐτῆς.

Εἰς τὴν ὅλην ἀγωνιστιστικήν, ἀλλὰ καὶ εὐγενῆ προσπάθειάν μου, στενότατοι συνεργοὶ ἦσαν ὁ Γενικὸς Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἡ Κοινότης, καὶ ὁ Ἀρχιερατικὸς μου Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος, ὁ ὁποῖος ἄριστα μετέφερε τὰ μηνύματά μου πρὸς τὴν Ἀμβροσιανὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἄριστα συνῃργάσθη μετὰ τοῦ Βικαρίου αὐτῆς.

Ἐπιτρέψατέ μοι ὅπως χαιρετίσω μὲ τὸν Πασχάλιον Χαιρετισμὸν «Χριστὸς Ἀνέστη» τὴν τιμίαν Αὐτῆς Συνοδείαν, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Γέροντα Δέρκων κ. Ἀπόστολον.

Ἀσπάζομαι, Παναγιώτατε Πάτερ, τὴν λαμπροτάτην καὶ ἐνδοξοτάτην Δεξιὰν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος καὶ παρακαλῶ ταπεινῶς καὶ θερμῶς Αὐτὴν ὅπως ἔχῃ εἰς τὴν προσευχὴν Της καὶ τὴν ἐλαχιστότητά μου, διά νά ὑμνολογῶ καὶ δοξάζω τὸ Πανάγιον Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ μεταφέρω εἰς τὸν κόσμον τὰ αἰώνια μηνύματα τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.

Χριστὸς Ἀνέστη! Εἰς πολλὰ ἔτη Δέσποτα!

 

ΟΜΙΛΙΑ
ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ


ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗΝ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΝ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

(ΜΙΛΑΝΟ ΙΤΑΛΙΑΣ, 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012)

 

*   *   *

 

ερτατε Μητροπολτα ταλας κα Μελίτης κριε Γεννδιε,

Σεβασμιτατε Καρδινλιε κριε AngeloScola, ρχιεπσκοπε Mιλάνου,

ντιμότατε κύριε Γεώργιε Παπαδόπουλε, Γενικ Πρόξενε τς λλάδος νταθα κα λοιπορχοντες το τόπου,

Ελαβέστατοι κληρικοί,

Τέκνα μν ν Κυρίγαπητ κα πεφιλημένα,

 

Χριστς νέστη!

Τί επωμεν κα τί λαλήσωμεν, ερισκόμενοι σωματικς κα προσευχόμενοι ες τν στορικν τοτον ερν ναόν, τν τιμώμενον π᾿νόματι τς Κυρίας Θεοτόκου Podone, κα εδικώτερον συνδεδεμένον μ τν δραν το καθ’ μς Οκουμενικο Πατριαρχείου, τν Νέαν Ρώμην, τν Κωνσταντινούπολιν, λόγ τς φιερώσεώς του ες τ θαμα τς διασώσεως ατς π τν θέων πιδρομέων, μετ τποον κολούθησεν γνωστ κα λίαν γαπητ ες τος πιστος λονύκτιος εχαριστία πρς τν Θεοτόκον, καθιερωθεσα πλέον ες τν συνείδησιν τς κκλησίας ς “κάθιστος μνος”; γαλλόμενοι, δεόμεθα πρς τν Θεοτόκον νξιώσ πάντας μς, τος σήμερον συναχθέντας ες τν ναόν της, τν φθάρτων κανεκλαλήτων γαθν τς Βασιλείας το Υο της, που καδιος ερίσκεται μετ τοναστημένου κα θεωθέντος σώματος, τποον ξ ατς σπόρως προσέλαβε, κατ τν συγκαταβατικν κα φιλάνθρωπον Θείαν Οκονομίαν.

Διανύοντες δ τν χαρμόσυνον ταύτην περίοδον το εφροσύνου Πεντηκοσταρίου κα πληρούμενοι τς ναστασίμου χαρς, ποία πηγάζει κ το Θεοδέγμονος κα Ζωοποιο Τάφου το Κυρίου μν ησο Χριστο, εχόμεθα, δελφο κα τέκνα, νορτάζητε πάντοτε ατήν «μν ζύμ κακίας κα πονηρίας, λλν ζύμοις ελικρινείας καληθείας, πιστεύοντες ες Πατέρα, Υἱὸν κα Πνεμα τγιον, ες Τριάδα μοούσιον κακτιστον, πιστεύοντες τναστάσει, προσδοκντες τν Κύριον πάλιν ρχόμενον, οκέτι μν ταπεινς, λλ’ νδόξως μετ λαμπρότητος ορανίου, μετ φωτεινν γγέλων, μετ σαλπίγγων κα φόβου κα χαρς» (γίου Θεοδώρου το Στουδίτου, Λόγος ες τν γίαν Κυριακν το Πάσχα, ΕΠΕ 18, 64).

Τν ναστάσιμον ταύτην εφροσύνην αξάνει δι’ μς τ γεγονς τι ερισκόμεθα σήμερον νταθα ες τν κκλησίαν τς Θεοτόκου Podone, ποία ραΐζει κα κοσμε τστορικν κέντρον τς ξ σου στορικωτάτης πόλεως τν Μεδιολάνων. κκλησία ατη προφρόνως δωρήθη ες τν ερν Μητρόπολιν ταλίας π τογαπητομν Σεβασμιωτάτου Καρδιναλίου καρχιεπισκόπου το Μιλάνου κ. AngeloScola, ποος, δι τς εγενος χειρονομίας του ταύτης, νοιξε νέαν σελίδα ες τς σχέσεις μετ το Οκουμενικο Πατριαρχείου, οκοδομήσας ταύτας ες τν μοιβαον σεβασμόν, τν τιμήν, τν φιλίαν κα τν ν Χριστγάπην.

Μεγάλη σαύτως εναι χαρμν διότι ξιούμεθα ν προσκυνήσωμεν τσωτερικ παρεκκλήσια τοερο ναο, τποα λίαν προσφυς φιερώθησαν ες τος γίους οποοι εναι συνδεδεμένοι μ τν τόπον τοτον, τος νθάδε μαρτυρήσαντας πρ τς χριστιανικς πίστεως γίους Σεβαστιανόν, Ναζάριον, Γερβάσιον, Προτάσιον κα Κέλσον, τν κλεινν κα θεόσοφον εράρχην μβρόσιον, πίσκοπον Μεδιολάνων, κα πρ πάντων ες τος διαιτέρως φέτος τιμωμένους σαποστόλους Κωνσταντνον τν Μέγαν καγίαν λένην, ναλογιζόμενοι τι ες τν πόλιν που ερίσκεται κκλησία ατη πρ 1700 τν φιλόχριστος κα εσεβέστατος Βασιλες πέγραψε τ περίφημον «Διάταγμα τν Μεδιολάνων».

ληθς, δι ν δανεισθμεν τος λόγους το λίαν προσφιλος δελφο κα συλλειτουργομν ερωτάτου Μητροπολίτου ταλίας κα Μελίτης κ. Γενναδίου κατ τν τελετν τν Θυρανοιξίων το ναο τούτου, “πόκτησις μέσα ες τν καρδίαν το Μιλάνου δευτέρας κκλησίας” το ν “γεγονς στορικόν” δι τν ερν Μητρόπολιν ταλίας κα Μελίτης, τποον νεθάρρυνε κα πολνίσχυσε τος διακόνους καργάτας ατς, καληθς χαρίσατο ες “τν Μητέρα μας κκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως, παλξιν ζωτικν καλπιδοφόρον, ποία θ διακηρύττλευθέρως, διαλείπτως καρθοδόξως τ αώνια Ατς μηνύματα”.

Ες τ σημεον τοτο, στρέφομεν τν λόγον πρς τν ερώτατον Ποιμενάρχην σας κα λίαν γαπημένον κ τν δράνων τς κατ Χάλκην ερς Θεολογικς Σχολς μογάλακτον δελφόν μας κύριον Γεννάδιον, πρς τν ποον πευθύνομεν ναστάσιμον δελφικν χαιρετισμν κα συγχαίρομεν ατν δι τργον τποον πιτελεπ μακρν σειρν τν ες τν ταλικν χερσόνησον κα τν Μάλταν. πόκτησις το ναο τούτου καλλων ερν ναν κα σύστασις ρθοδόξων νοριν ποτελον προσωπικν ατοπίτευγμα, ποτέλεσμα τν προσπαθειν του, δί δ τν γαθν σχέσεων τς ποίας διατηρε κα καλλιεργε μετ τς Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας, ναπτύσσων τοιουτοτρόπως πνεμα συνεργασίας κα διαλόγου μετ’ ατς, τποον μφότεροι διδάχθημεν π το παραδείγματος το Πατριάρχου τν φοιτητικν μας χρόνων, οιδίμου κ τν προκατόχων μν θηναγόρου, το προβάντος ες τστορικν βμα τς νάρξεως πικοινωνιν κα διαλόγου μεταξ τν κκλησιν ρθοδόξου κα Ρωμαιοκαθολικς.

σαύτως, εναι μεγάλη χαρ κα τιμ ν ερισκώμεθα σήμερον μεταξ τν μελν τς λληνικς Κοινότητος το Μιλάνου, ποία μετ σπουδς κα ζήλου νεργε δι τν καλλιτέραν κα βαθυτέραν γνωριμίαν τοταλικο λαο μετ τς γλωσσικς, πολιτιστικς κα πνευματικς κληρονομίας το εσεβος Γένους μας κα δι τν καλλιέργειαν μοιβαίων σχέσεων συνεργασίας καπικοινωνίας μεταξ τν δύο λαν, εχόμεθα δ πλουσίαν τν παρ τοναστάντος Σωτρος εόδωσιν τς καλς ατς προσπαθείας.

δελφο κα τέκνα ν Κυρίγαπητά,

πιστρέφοντες ες τπ τεσσαρακονθήμερον π τς κκλησίας μν ορταζόμενον γεγονς τς ναστάσεως, παρατηρομεν τι δν εναι παράδοξον ες τν νθρωπίνην λογικήν, τν τοσοτον φοβουμένην κα παντ τρόπποφεύγουσαν κα ατν εσέτι τν λέξιν τοστόσον ναποφεύκτου θανάτου, τι Μήτηρ κκλησία πανηγυρίζει τ γεγονς τοτο το θανάτου, χι μόνον το παθόντος, ταφέντος κα τριημέρου ναστάντος Σωτρος μν, λλ κα τς περαγίας Μητρός Του, τποον νομάζει “θάνατον κοίμησιν”, κα παντς τέρου γίου, ς τν θεοστέπτων Βασιλέων Κωνσταντίνου καλένης, ορτάζουσα ς “γενέθλιον μέραν” τν μέραν τς βιολογικς θανς ατν.

τοιαύτη δογματικ θέσις τς κκλησίας, σον φορ ες τν θάνατον κάστου νθρώπου, πιτείνει κα τ χρέος μν ς μελν το μυστικο Σώματος το Χριστο, ν συνθαπτώμεθα καθημερινς δι τς ζωοποιο νεκρώσεως κα ν σταυρώμεθα, στε νναστηθμεν κα ν ζήσωμεν σν Χριστ, ες τος αἰῶνας.

ς λέγει κ τν ν γίοις προκατόχων μν ες τν Πατριαρχικν Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως ωάννης Χρυσόστομος, “καλ μν παροσα ζωή, πολ δ βελτων μλλουσα. […] φ ο θετης τμετρ φσει συνεκρθη οἷόν τι ζωοποιν κα σωτριον φρμακον, κα πρς φθαρσαν μετεστοιχειθη. Δι κα τν γων θνατος ορτζεται κα ναο ατος γερονται κα εκνες ναγρφονται”.

μως, γαπητοδελφομν κα τέκνα ν Κυρί, ἐὰν δν λάβωμεν ντεθεν περαν τς αωνίου ζως, τν ποίαν μόνον ζσα σχέσις μετ τοκ τάφου νατείλαντος Κυρίου μν παρέχει ληθς, οδέποτε θπαλλαγμεν π το φόβου το θανάτου, βίος μν θ διέλθν συνεχεγωνί καί, κόμη καν εμεθα κοσμικς πιτυχημένοι κα διαπρεπες, πιτάφιος πλξ θ καλύψ τ φθαρτν σαρκίον μας, λήθη το χρόνου τ κοσμικπιτεύγματά μας, ν ψυχ θποφέρ τν αώνιον χωρισμν π το φωτς το Κυρίου, στερημένη ,τι νταθα κουσίως κα πεισματικς ρνήθη ν προσοικειωθ.

Δι τοτο, χοντες πρφθαλμν τπόδειγμα τν ν Μεδιολάνοις γίων, τογίου μβροσίου, στις δν πελόγιζεν νώπιον τς κπληρώσεως τν θείων ντολν κα ατν εσέτι τν ατοκράτορα τν ποον πάντες τρεμον, τν γίων μαρτύρων οποοι κατεπάτησαν τν θάνατον τ θανάτ ατν καγιναν ξιοι μιμητα το Κυρίου, τοπρ μν παθόντος καμν πολιπόντος πογραμμόν (Πέτρου α΄, 21), κα τ παράδειγμα τν εσεβν βασιλέων Κωνσταντίνου καλένης, ς γωνισθμεν δι ν κληρονομήσωμεν τν αώνιον ζων κα βασιλείαν, τις «ο γάρ στιν βασιλεία το Θεο βρσις κα πόσις, λλ δικαιοσύνη κα ερήνη κα χαρν Πνεύματι γί» (Ρωμ. ιδ΄, 17-18). 

Πανήγυρις νομάζεται βασιλεία τν ορανν! Πανήγυρις θάνατος δι τν πιστν χριστιανόν! Κα εναι ντως. ταν συνείδησις μν δν μς καταμαρτυρ, θάνατος δν μς φοβίζει. Διότι το Σωτρος νάστασις κατήργησεν ατόν, νοιξεν μν τν παράδεισον καί “πσιν ατν εσικτν πειργάσατο” (Θεοδώρου το Στουδίτου, .., 50). ταν μως καταλαμβάνμς παράλογος καφύσικος φόβος το θανάτου, τοτο φείλεται κατ τος πατέρας τς κκλησίας μας ες τν παρξιν νεξομολογήτων μαρτιν καφείλομεν ν προστρέξωμεν ες τ μυστήριον τς μετανοίας καξομολογήσεως δι νπαλλαγμεν.

ΠανήγυριςδμεγάληεναιδιτνκκλησίανκακοίμησιςτςφόρουτοπανσέπτουτούτουεροναοσαςμτνπερχιλιετστορίανΚυρίαςκαΔεσποίνηςμνΘεοτόκου, ποίασυνηγάγετοπρςεφροσύνηνπάνταςμς. ςγνήσιατέκνατςΜητρςκκλησίαςκατςΔεσποίνηςΘεοτόκουςνοίξωμεντςψυχάςμαςδινκατοικήσχάριςτοΠαναγίουΠνεύματοςκανμςμεταποιήσεςμυστικςκιβωτοςτοΚυρίου, ςγένετοκαμτνπανύμνητονΚόρηνΜαριάμ, τνστέρατνμφαίνοντατνλιοντςδικαιοσύνηςΧριστόν.

ΔανειζόμενοιδτοςλόγουςτομεγάλουγιορείτουγίουΝικοδήμουπατρικςπροτρέπομενπάνταςνστολίζετετςψυχςσας, καθςΠαρθένος, μκάθερετήν, «ναπιθυμήστοκάλλουςτνψυχνμαςκαλθνοερςεςμς, φέρουσαμαζίτηςκάθεσειρνπνευματικνχαρίτων[…]. Καομόνονατθέλειλθειεςμςδινμςπλουτίσμκάθεοράνιονκαλόν, λλδιπρεσβειντηςθέλεικαταπείσεικατνΜονογεντηςΥἱὸννγέννοικοςεςτςκαρδίαςμαςσντΠατρκατγίΠνεύματι, νανοικονφέροντεςντψυχμαςκατχάριντνγίανΤριάδαδοξάζωμενατνντπαρούσζωκαντμελλούσεςαἰῶναςαώνων. μήν.” (ορτοδρόμιον, τόμ. γ΄, σελ. 373).

Εχαριστοντεςδιτντιμητικνποδοχήνσαςπάντας, εχόμεθακάθεελογίανκτςπεραγίαςΘεοτόκου, δελφογαπητοκατέκναελογημένανΚυρί!

Χριστς νέστη!

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ