Ο Κρίστοφερ Χίτσενς δεν είναι πια ανάμεσά μας.


Αν ο Χίτσενς δεν υπήρχε, δεν θα μπορούσαμε να τον επινοήσουμε.

Ίαν ΜακΓιούαν, συγγραφέας




Έφυγε χθες μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης κουλτούρας, ο βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς σε ηλικία 62 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Πέθανε στο νοσοκομείο του Τέξας από πνευμονία, μια επιπλοκή που προκάλεσε ο καρκίνος του οισοφάγου που τον ταλαιπωρούσε από την άνοιξη του 2010 και εμφανίστηκε αμέσως μετά την έκδοση της αυτοβιογραφίας του με τίτλο Hitch-22, η οποία κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

Οργισμένο παιδί του ’68, αντιρρησίας από επιλογή, εχθρός των συμβάσεων και πολέμιος της κοινοτοπίας, ο Κρίστοφερ Χίτσενς ήταν ένας από τους πιο τολμηρούς και αμφιλεγόμενους δημόσιους διανοούμενους του καιρού μας και ένας από τους διασημότερους αμφισβητίες στον κόσμο.

Στο εξαιρετικό memoir Hitch – 22, Αμφισβητίας εκ πεποιθήσεως (μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος), έντονα πολιτικό, γραμμένο μερικές φορές με ξεκαρδιστικό χιούμορ μιλάει για την πορεία ενός παιδιού του 1968 που ποτέ δεν έπαψε να αναθεωρεί απόψεις, να γίνεται βλάσφημος και ενοχλητικός, να υπερασπίζεται τις συχνά αιρετικές του θέσεις με επιμονή, να μην μετανιώνει για το παρελθόν και το παρόν του και να διατηρεί πεισματικά το θάρρος της γνώμης του. Στην αυτοβιογραφία του ξετυλίγει τον μίτο μιας ζωής ανήσυχης και μιας ταραγμένης πολιτικής διαδρομής: από τα κολέγια της Οξφόρδης στην Αθήνα των συνταγματαρχών, από την Κούβα του Κάστρο στην Πορτογαλία του Καρβάλιο, από τη σπαραγμένη από τον Εμφύλιο Ιρλανδία πλάι στους Κούρδους μαχητές, και από τον τροτσκισμό των νιάτων του στην ανεπιφύλακτη υποστήριξη του πολέμου στο Ιράκ. Αιρετικός και βλάσφημος, δεν θα διστάσει να τα βάλει με τον Χένρι Κίσινγκερ, τον Μπιλ Κλίντον και τη Μητέρα Τερέζα, να επιτεθεί με σφοδρότητα στη θρησκεία, να κατακρημνίσει προσωπικότητες όπως ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Γκορ Βιντάλ και ο Έντουαρντ Σαΐντ. Παράλληλα, όμως, μιλάει με θέρμη για τις μεγάλες του φιλίες, τον ποιητή Τζέιμς Φέντον και τους πεζογράφους Μάρτιν Έιμις και Σαλμάν Ρούσντι, αναπολεί με τρυφερότητα τους γονείς του, τον «υποπλοίαρχο» και την ωραία Ιβόν που αυτοκτόνησε στην Αθήνα όταν ο ίδιος ήταν 24 ετών, αυτοσαρκάζεται, αναθεωρεί. Ισορροπώντας ανάμεσα στην ευθυμία και τη μελαγχολία, την οξύτητα και τη σοβαρότητα, σκιαγραφεί πενήντα χρόνια πολιτικής και λογοτεχνικής ιστορίας με τη γραφίδα ενός συναρπαστικού λογοτέχνη κι ενός πνεύματος ανήσυχου, όσο και η εποχή μας.

«Δεν γεννήθηκα για να κάνω οποιοδήποτε από τα πράγματα που καταγράφω εδώ, όμως γεννήθηκα για να πεθάνω και τούτη η κατακλείδα πρέπει να είναι η προσπάθειά μου να ενσωματώσω την αφήγησή μου στην κατάληξή της».
 Από το προοίμιο του βιβλίου
.
 Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε κάποιες σελίδες από το βιβλίο.

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΙΤΣΕΝΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο Κρίστοφερ Χίτσενς είναι ένας από τους σημαντικότερους και ευφραδέστερους συζητητές της εποχής μας. Το πνεύμα, το ύφος και η ευρυμάθειά του αποτυπώνονται λαμπρά σ’ αυτήν τη σπινθηροβόλα αυτοβιογραφία. Το Hitch-22 είναι γεμάτο με αστείες ιστορίες, αξιοθησαύριστους αφορισμούς, πνευματώδεις παρατηρήσεις και δεξιοτεχνικές περιγραφές.
 Sunday Times



Άλλοτε παθιασμένη και απολογητική, άλλοτε αντιρρητική και σαγηνευτική, η αυτοβιογραφία ενός ανθρώπου που στάθηκε αρκετές φορές στο κατώφλι της ιστορίας και ποτέ δεν συναίνεσε σε όσα είδε.
 Independent 



Ελάχιστοι συγγραφείς μπορούν να του παραβγούν σε διανοητικά πυροτεχνήματα και ακόμη λιγότεροι να συναγωνιστούν το ακατάβλητο πνευματικό του σφρίγος. Είναι αδύνατον να μην θαυμάσεις τη λεπτότατη δεξιοτεχνία της πρόζας του.
 Financial Times



Ο Κρίστοφερ Χίτσενς παραµένει η ενοχλητική συνείδηση µιας γενιάς που ονειρεύτηκε να αλλάξει τον κόσµο και κατέληξε να τον εξηγεί, ενίοτε να τον χλευάζει και πάντως να διατηρεί µια σχέση αγάπης-µίσους µαζί του. Με την αυτοβιογραφία του δεν χαρίζεται σε κανέναν – ούτε καν στον εαυτό του, ακόµη και όταν προσπαθεί να τον δικαιολογήσει, όπως όταν υποστήριξε την επέµβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ. Είναι πάντοτε υποκειµενικός και µερικές φορές άδικος, όµως εδώ έγκειται και η γοητεία του. Γιατί αυτοί είναι οι διανοούµενοι που µας χρειάζονται σε µια εποχή κοµφορµισµού.
 ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής



Ισορροπώντας πάνω σε τεντωμένο σκοινί, μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, Ευρώπης και Αμερικής, πολιτικής, δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας, ο Χίτσενς μπορεί να παρηγορηθεί με το ότι έζησε ως τώρα πολλές, πάρα πολλές, ζωές… 
Σταυρούλα Παπασπύρου, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΙΤΣΕΝΣ

Ο βρετανός Κρίστοφερ Χίτσενς υπήρξε μία από τις πιο διάσημες δημοσιογραφικές πένες των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε το 1949 στο Portsmouth και αποφοίτησε από την Οξφόρδη το 1970. Μπον βιβέρ, μανιώδης καπνιστής και πότης, αντιρρησίας καθ’ έξιν, ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα από το βρετανικό New Statesman. Στη συνέχεια μετακόμισε μόνιμα στη Νέα Υόρκη, επιλέγοντας να πολιτογραφηθεί αμερικανός πολίτης και ξεκινώντας από το 1992 τακτική συνεργασία με το Vanity Fair. Από τις πιο προκλητικές φωνές της γενιάς του, έγραψε άρθρα και ρεπορτάζ από όλον τον κόσμο για πολλά περιοδικά. Ήταν επίσης επισκέπτης καθηγητής στο New School της Νέας Υόρκης. Πολυγραφότατος, μεταξύ άλλων στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: Τα δικαιώματα του ανθρώπου (2009), Ο Θεός δεν είναι μεγάλος (2008), Γράμματα σε έναν νέο αντιρρησία (2003), Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ (2002), Μητέρα Τερέζα (2000), Τα ελγίνεια μάρμαρα (1988).

 Σήμερα ο Χίτσενς στην αρχική σελίδα του Vanity Fair http://www.vanityfair.com/

Πηγή: Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ