Λαθρεπιβάτες της ιστορίας. Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας, δημοσιογράφος.
Δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι, διασκορπισμένοι σ’ όλη την Ευρώπη, περιθωριοποιημένοι από τις κοινωνίες, χωρίς δικαίωμα στη στέγαση, την εκπαίδευση και την υγεία, οι Ρομά έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια μόνιμος στόχος ρατσιστικής βίας, μίσους και δολοφονικών ενεργειών, όχι μόνο από ακροδεξιά στοιχεία, αλλά και από εκπροσώπου κυβερνήσεων και τοπικών αρχόντων.
Του λόγου το αληθές αποδεικνύει έρευνα του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία επισημαίνεται ότι η βία αυτή τροφοδοτείται από τον λαϊκισμό των πολιτικών και τις φραστικές επιθέσεις των ΜΜΕ ενώ, σε πολλές περιπτώσεις, οι Ρομά είναι τα εξιλαστήρια θύματα για τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα που γέννησε η οικονομική κρίση.
Στην Ουγγαρία, τα δυο τελευταία χρόνια, τουλάχιστον έξι Ρομά δολοφονήθηκαν, δεκάδες τραυματίστηκαν και πάνω από 15 οικισμοί τους καταστράφηκαν, ύστερα από ρατσιστικές επιθέσεις ομάδων με βόμβες μολότοφ και πυροβόλα όπλα.
Ανελέητο πογκρόμ
Στην Ιταλία, το σήμα για το ανελέητο πογκρόμ που ακολουθείται εναντίον τους, το έδωσε τον Μάιο του 2008 ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας, Ρομπέρτο Μαρόνι, διακηρύσσοντας ότι «οι καταυλισμοί των Τσιγγάνων θα πρέπει να διαλυθούν αμέσως και οι ίδιοι να απελαθούν ή να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης». Το πρωτοφανές κύμα των εναντίον τους ρατσιστικών επιθέσεων είχε αποτέλεσμα να εκκενωθούν διά της βίας ολόκληροι καταυλισμοί Ρομά, να πυρποληθούν σπίτια υπό τους αλαλαγμούς του πλήθους και, δύο περιπτώσεις, να καούν ζωντανά δύο νεαρά άτομα.
Στη Ρουμανία, ο δήμαρχος της πόλης Μπράσοβ ύψωσε, τείχη, για να διαχωρίσει τους Ρομά από τους δημότες του, ενώ παρόμοιο τείχος έκτισε και ο δήμαρχος της Μπέζα στην Πορτογαλία.
Στη Ρωσία, το έργο εξόντωσης των Ρομά ανέλαβαν μασκοφόροι που, στις 10 Σεπτεμβρίου 2007, σκότωσαν εν ψυχρώ τον πατέρα και τους δύο γιους μιας οικογένειας Ρομά στην Ινγκουσετία, ενώ δυο χρόνια νωρίτερα έκαψαν ζωντανούς μια μάνα και το επτάχρονο παιδί της.
Στη Σερβία, που επανειλημμένα έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση της νομοθεσίας περί απαγόρευσης εξευτελιστικής μεταχείρισης εναντίον Ρομά, αστυνομικές δυνάμεις διέλυσαν έναν καταυλισμό Τσιγγάνων στο Νέο Βελιγράδι και εξεδίωξαν βίαια διαμένοντες.
Εξευτελισμός ανηλίκων
Στη Σλοβακία, τον Απρίλιο του 2009 αστυνομικοί υποχρέωσαν έξι ανήλικους Ρομά, ηλικίας από 11 έως 16 ετών, να γδυθούν και να φιλιούνται μεταξύ τους, ενώ βιντεοσκοπούσαν τα κατορθώματα τους. Στην Ελβετία πληθαίνουν τα κείμενα μίσους κατά των Ρομά, που ενισχύονται από τη στάση τοπικών και εθνικών αρχόντων.
Στο Νότιο Μπέλφαστ της Αγγλίας, τον Ιούνιο του 2009 ύστερα από επιθέσεις οργανωμένων συμμοριών, πάνω από 100 Ρομά εκδιώχθηκαν βιαίως από τα σπίτια τους, αποτέλεσμα να χάσουν όλα υπάρχοντα τους. Σ‘ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, υπογραμμίζει η έκθεση, όπουείναι διεσπαρμένοι οι Ρομά, χωρίς καμία κρατική ή άλλη υποστήριξη, στερούνται το δικαίωμα της στέγασης και της πρόσβασης στην υγεία, ενώ τα παιδιά τους παραμένουν αποκλεισμένα από την εκπαίδευση. Αυτό που προκαλεί μεγάλη ανησυχία, καταλήγει η έκθεση, είναι ότι εξτρεμιστικές ομάδες εκμεταλλευόμενες την ευάλωτη θέση των Ρομά στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τους προβάλλουν συχνά ως αποδιοπομπαίους τράγους, εξομοιώνοντας τους, μέσω εμπρηστικών σύνθημα των, με τους κοινούς εγκληματίες.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΞΕΣΠΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΡΟΜΑ!
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ «ΓΕΝΝΗΣΕ» ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ. ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟΧΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ & ΜΙΣΟΥΣ
Χρειάστηκε να βάλουν μπρος οι μπουλντόζες του Σαρκοζί και να απελαθούν περισσότεροι από 10 χιλιάδες άνθρωποι από τη Γαλλία μέσα σ’ ένα χρόνο για να αποκτήσουν ξανά μορφή, αυτοί που για χρόνια κινούνταν στη σφαίρα του «αόρατου» ή του «ανεπιθύμητου». Ζώντας πάντα στο περιθώριο των πόλεων, της κοινωνίας και της ιστορίας οι Ρομά απασχολούν φευγαλέα τη δημόσια ατζέντα, πάντα ως αντικείμενα διακρίσεων και διώξεων και ποτέ ως υποκείμενα δικαιωμάτων. Η πιο πρόσφατη αφορμή δόθηκε στη Γαλλία με τις μαζικές διώξεις των Ρομά, που φτάνουν μέχρι και την αναβίωση πρακτικών που εφαρμόστηκαν από το δωσίλογο καθεστώς Βισί κατά τη ναζιστική κατοχή, όπως η στέρηση της γαλλικής ιθαγένειας σε περίπτωση διάπραξης εγκλημάτων. Πίσω, όμως, από τις επικοινωνιακές αψιμαχίες των Ευρωπαίων ηγετών υπάρχει μια υπέρμετρη υποκρισία για το τραυματισμένο δημοκρατικό προσωπείο της Δύσης. Ανάλογες νομοθεσίες έχει υιοθετήσει η Βρετανία, 12 χιλιάδες Ρομά σχεδιάζει να απελάσει στο Κόσσοβο η Γερμανία, ενώ στην Ουγγαρία οκτώ Ρομά έχουν χάσει τη ζωή τους από ρατσιστικές επιθέσεις. Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde, εξάλλου, ένας στους τέσσερις Ρομά έχει δεχθεί επίθεση ή παρενόχληση.
ΙΣΠΑΝΙΑ
Η Ενκαρναθιόν Μπαστάντε, ιδιοκτήτρια ινστιτούτου καλλονής στη Μαδρίτη, διστακτικά αποδέχτηκε τη συμμετοχή σε κυβερνητικό πρόγραμμα για την επαγγελματική εκπαίδευση των Τσιγγάνων. Εβδομάδες αργότερα δήλωνε ενθουσιασμένη με τις Τσιγγάνες μαθήτριές της και στο τέλος τη$ εκπαίδευσα τους πρόσφερε εργασία.
Το 92% των Ρομά της Ισπανίας, που αγγίζουν σε σύνολο το ένα εκατ., ζει σε σπίτια και όχι σε καταυλισμούς το 50% είναι μάλιστα ιδιοκτήτες. Σχεδόν 350.000 εργάζονται νομίμου και τα παιδιά τους τελειώνουν τουλάχιστον το δημοτικό. Ο δρόμος για την κοινωνική τους ενσωμάτωση μοιάζει πιο εύκολος στην Ισπανία σε σύγκριση με άλλες χώρες τns Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες αρχίζουν πλέον και μελετούν το ισπανικό μοντέλο επιτυχίας.
Εδώ και 30 χρόνια, όλες οι ισπανικές κυβερνήσεις εφαρμόζουν προγράμματα για τους Τσιγγάνους διαθέτοντας τα περισσότερα κονδύλια από κάθε άλλη χώρα της E.E. Σύμφωνα με στοιχεία του Fundacion Secretariado Gitano (FSG), ιδρύματος στον πυρήνα των προγραμμάτων, από το 2007 μέχρι και το 2013 η ισπανική κυβέρνηση θα διαθέσει περισσότερα από 130.000 εκατ. δολάρια -τα 60 εκατ. από κονδύλια της E.E.
Στην Ισπανία του Φράνκο, οι Τσιγγάνοι ζούσαν με το φόβο της Guardia Civil, της στρατιωτικής αστυνομίας που διέλυε τους καταυλισμούς τους. Με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, η Ισπανία αγκάλιασε τη διαφορετικότητα. Από το 1980, μέλη της Guardia Civil προστατεύοντα παιδιά των Τσιγγάνων στα σχολεία ώστε να μην έχουν προβλήματα με γονείς που δεν τα ήθελαν στις ίδιες τάξεις με τα παιδιά τους.
Τα ισπανικά προγράμματα επικεντρώνονται σε πρακτικά θέματα, όπως η εγκατάσταση τους σε κατοικία και οι ευκαιρίες μέσω της επαγγελματικής εκπαίδευσης για εργασία. «Η βελτίωση του επιπέδου ζωής του -αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας στην Ισπανία. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες επικεντρώνονται περισσότερο σε θέματα προκατάληψης, υποστηρίζουν Ευρωπαίοι ειδικοί σε θέματα ενσωμάτωσης.