«…Εάν ημπορούσε τις, θα έμενε σιωπηλός, με ασκεπή και κύπτουσαν την κεφαλήν, προ της τραγωδίας και της ανδρείας της Ελλάδος».
(«The New York Times», 24 Απριλίου 1941).

Του Χρήστου Μαλασπίνα

Συγγνώμη, είμαι Έλληνας!

Την ώρα που μερίδα του διεθνούς Τύπου και ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες «ξιφουλκούν» εναντίον της Ελλάδας, επειδή σήμερα η πατρίδα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, την οποία, εντελώς υποκριτικά, «χρεώνουν» στην «τεμπελιά» των Ελλήνων και στο «διεφθαρμένο» κράτος, μολονότι η αλήθεια είναι ότι η Ελλάς, ως ο «αδύναμος κρίκος» της ΕΕ, πέραν από τα εσωγενή της πολλά προβλήματα, πληρώνει και τα «σπασμένα» της Αμερικανικής (περίπου) χρεοκοπίας που έπληξε γενικότερα την Ευρώπη (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία ενώ Γερμανία και Γαλλία βρίσκονται στη ζώνη του Λυκόφωτος) είναι αναγκαίο να θυμηθούμε τι έλεγαν και τι έγραφαν για τη χώρα μας, οι πιο σημαντικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, αλλά και όλοι οι διάσημοι δημοσιογράφοι της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Συγγνώμη, είμαι Έλληνας!

Να δούμε πώς περιέγραφαν και πώς αξιολογούσαν την προσφορά της Ελλάδος στην ανθρωπότητα, την τραγικά κρίσιμη εκείνη περίοδο της εφιαλτικής απειλής. Την περίοδο που ο γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός του Χίτλερ και ο ιταλικός φασισμός του Μουσολίνι απειλούσαν να καθυποτάξουν τα Βαλκάνια και την Ευρώπη ολόκληρη και να καταστούν κοσμοκράτορες. Είναι αναγκαίο να τα θυμηθούμε, όχι για να ζητήσουμε να μας χαρίσουν σήμερα οι σύμμαχοι οτιδήποτε. Αλλά -όπως έγραψε πρόσφατα η Huffington Post- για να πάψουν «…Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι να πυροβολούν την Ελλάδα, να σκεφτούν τι αντιπροσωπεύει η χώρα αυτή και πως μπορούν να βοηθήσουν όλες εκείνες τις δημιουργικές δυνάμεις για να βγει η Ελλάδα από την κρίση». Διαφορετικά, οι Ευρωπαίοι λαοί και οι ηγέτες τους θα διαπράξουν το μεγαλύτερο αμάρτημα, που είναι το αμάρτημα της αγνωμοσύνης.

Συγγνώμη, είμαι Έλληνας!

Είναι αναμφισβήτητο πως όλες σχεδόν οι φυλές του κόσμου έχουν συμβάλει στην δημιουργία του σημερινού πολιτισμού μας, ο οποίος είναι ο ανώτερος που ποτέ υπήρξε επί της γης. Την μεγαλύτερη μερίδα συμβολής έχει, όμως, αναντίρρητα, η ελληνική φυλή. Τίποτε δεν θα ήταν σήμερα ίδιο στον κόσμο, χωρίς την προσφορά της Ελλάδος. Χωρίς το πνευματικό, πολιτικό και πολιτισμικό φως, το οποίο συνεχώς γένναγε τούτη η χώρα από το 500 π. Χ μέχρι και το 1453, όπου απώλεσε την ελευθερία της. Χαρακτηριστική είναι η φράση της Αμερικανίδος Mary Crovatt Hambridge: «‘Η Ελλάς, η μήτηρ της Δημοκρατίας, μας έδωσε τα θεμέλια επί των οποίων στηρίζεται ο πολιτισμός μας. Αι επιστήμαι μας, αι τέχναι μας, η φιλοσοφία μας, η ποίησις μας, η δραματική μας, επήγασαν από την γην της Ελλάδος. Είναι χώρα μικρά εις μέγεθος, αλλά μεγάλη εις πνεύμα».

Μετά την υποδούλωση από τους Οθωμανούς, διακεκριμένα τέκνα εγκατέλειψαν την πατρίδα και εγκαταστάθηκαν σε διάφορες -κυρίως ευρωπαϊκές- χώρες, όπου μεταλαμπάδευσαν ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό. Μετά τη σύσταση του ελληνικού κράτους (1826) οι λεύτεροι, πλέον, Έλληνες, έχτισαν και δημιούργησαν κρατώντας και πάλι ψηλά στη συνείδηση του κόσμου το ελληνικό όνομα.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940) η προσφορά της Ελλάδος στην ανθρωπότητα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αξίζει να δούμε πως περιέγραψαν και αποτίμησαν την ελληνική αντίσταση στα φασιστικά σχέδια του Μουσολίνι και του Χίτλερ, οι σημαντικότεροι από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες της εποχής, αλλά και ο διεθνής Τύπος. Τα όσα θα παρατεθούν εδώ έχουν την αξία της «ζώσας μαρτυρίας», αφού προέρχονται όχι από την πέννα ενός ιστορικού, αλλά από τα χείλη ανθρώπων που έζησαν τα συνταρακτικά γεγονότα και, μάλιστα, διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄ αυτά.

Ο Γερουσιαστής Σμάηλ Μπρίτζες μιλώντας στην ολομέλεια της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής τόνισε: «Κύριε Πρόεδρε, Την στιγμήν όπου ο κόσμος όλος έβλεπε κατάπληκτος τα έθνη να πίπτουν το έν μετά το άλλο θύματα της επιδρομής και της διαρπαγής των στρατιωτικών μαζών και μηχανών συναθροισθεισών με απαισίαν προμελέτην και διαβολικήν πονηρίαν, την στιγμήν εκείνην, μόνη μεταξύ των μικροτέρων Εθνών η Ελλάς εκράτησε υψηλά τον πυρσόν του θάρρους! Σύμβολον ενός κόσμου ανορθουμένου δια να απωθήση, με την ισχύ του δικαίου, την πλήμμυραν της καταστροφής, της ερημώσεως και της υποδουλώσεως».

Δίνοντας το ειδικό βάρος της ελληνικής προσφοράς, ο Αμερικανός Γερουσιαστής πρόσθεσε: «Όταν η Νορβηγία, η Δανία, το Βέλγιον, το Λουξεμβούργον, η Ολλανδία, η Γαλλία ελογχίσθησαν υπό του επιδρομέως μέχρι θανάτου, όταν οι Άγγλοι ερρίφθησαν, μέσα εις βροχήν θανάτου και φλογών, από τας ακτάς της Ευρώπης, η Ελλάς πολέμησε δια να διαφυλάξη εις τον κόσμον τας ελπίδας, ότι θα συνεχισθή η εποχή όπου τα Έθνη είναι ανεξάρτητα και τα άτομα χαίρουν της ελευθερίας».

Εμπνευσμένη από το ελληνικό θαύμα, αλλά και από τις ανάγκες τις οποίες αντιμετώπιζε η αγωνιζόμενη «με πλίνθους τον παγερόν χάλυβα» του Άξονα, η Αμερικανίδα ποιήτρια, Dorothy Randolph, δημοσιογραφούσε: «Βοήθεια προς την Ελλάδα κατά την κρίσιμον ταύτην περίοδον που απειλείται ο πολιτισμός, πρέπει να είναι η μόνη απάντησης της Δημοκρατίας».

Για το μέγεθος του ηρωισμού των Ελλήνων, είναι χαρακτηριστική η αποστροφή δημοσιεύματος των New York Times με υπογραφή A. Sedwick, ο οποίος παρακολουθούσε την άφιξη των πρώτων τραυματιών στρατιωτών από το μέτωπο στην Αθήνα. ‘Έγραφε: «Καμμία έκφρασις ευγωμοσύνης δεν είναι ικανή ν’ ανταποκριθή στο μέγεθος της αυτοθυσίας των».

Το μεγάλο εικονογραφημένο περιοδικό «Look» φιλοξενούσε ανταπόκριση από το Αλβανικό μέτωπο του δημοσιογράφου Λήλανδ Στόου: «Είναι εύκολον πράγμα να ρητορεύη κανείς περί ελευθερίας, αλλά οι Έλληνες είναι εκ των σπανίων εκείνων λαών που ξεύρουν να αποθνήσκουν για την ελευθερίαν με το τραγούδι στα χείλη των».

Χαρακτηριστικό της αποφασιστικής σημασίας για την εξέλιξη του πολέμου είναι το σχόλιο του ραδιοφωνικού σχολιαστή Burnett Hershey: «Η μικρά Ελλάς έδωσε θάρρος εις τους τρομοκρατιμένους λαούς και δεν αποκλείεται να είναι ο ηρωϊσμός της μικράς ταύτης χώρας η αρχή του τέλους του φασισμού».

Αλλά και έτερος σχολιαστής, ο Raymond Swing μετέδιδε: «Οι ελληνικές νίκες θα έχουν παντού μεγίστην επίδρασιν. Οι Έλληνες με την γενναιότητά τους ίσως αλλάξουν την όψιν του πολέμου, ίσως γίνουν αφορμή να συντριβούν τα όνειρα των δικτατόρων. Τους ανήκει κάθε τιμή».

Το ίδιο ένθερμοι και με εκφράσεις θαυμασμού για την Ελλάδα υπήρξαν και οι πολιτικοί της διεθνούς σκηνής. Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Γουίνστον Τσώρτσιλλ τηλεγραφούσε στις 5 Νοεμβρίου του 1940 προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος: «Εμπνεόμεθα όλοι από τον Ελληνικόν ηρωισμόν εναντίον εχθρού τόσον υπερτέρου εις αριθμόν και εφοδιασμόν, ηρωισμόν που υπενθυμίζει την κλασσικήν περίοδον της Ελλάδος» Και κατέληγε με την φράση, γραμμένη στην ελληνική γλώσσα και με κεφαλαία: «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ».

Σε επιστολή του, εξάλλου, προς τον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος ο «πατέρας της νίκης» έγραφε: «Κατά την μοιραίαν αυτήν επέτειον του Μουσσολίνι επιθυμώ δια της υμετέρας εξοχότητος να εκφράσω την ευγνωμοσύνην του Βρετανικού Λαού εις τους ‘Έλληνας δι’ όσα έπραξαν και πράττουν υπέρ του Συμμαχικού αγώνος». Και παρακάτω: «Η ωργανωμένη αντίστασις κατά της Γερμανικής και Ιταλικής τυραννίας η οποία λαμβάνει χώραν εντός της Ελλάδος και αι πολεμικαί επιχειρήσεις τας οποίας θα αναλάβουν αι Ελληνικαί δυνάμεις εις την Μέσην Ανατολήν, όταν αι προετοιμασίαι των συντελεσθούν, αποδεικνύουν ότι η φλόγα του Ελληνικού πνεύματος δεν θα σβύσει ποτέ». Και πρόσθετε ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Γουίνστον Τσώρτσιλλ: Η δόξα της Ελλάδος λάμπει όχι μόνον με το φως της αρχαιότητος αλλά έτι περισσότερον με την λάμψιν των τραγικών τούτων ετών».

Αλλά και ο Υπουργός Στρατιωτικών Χόαρ Μπελίσα τόνιζε στην Βουλή των Κοινοτήτων την 5η Νοεμβρίου 1940: «Δεν είμεθα ημείς που προεκλήθημεν να βοηθήσωμεν την Ελλάδα την στιγμή αυτήν, αλλ΄η Ελλάς βοηθεί ημάς…».

Από την πλευρά του ο στρατηγός Ντε Γκωλ, σε τηλεγράφημά του προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό (3 Νοεμβρίου) αντιπροσωπεύοντας όλους τους Γάλλους, και εκείνους που πολεμούσαν και εκείνους που ήσαν προσωρινά υπόδουλοι, επεσήμαινε: «…υπερασπίζοντες άπαξ έτι την ανεξαρτησίαν των οι Έλληνες δίδουν εις τον κόσμον παράδειγμα άξιον των αρχαίων παραδόσεών των. Μαζύ με τους Συμμάχους θα νικήσωμεν τον κοινό εχθρό».

Ο Αυτοκράτωρ της Αιθιοπίας Χάιλε Σελάσιε, τόνιζε προς τον Έλληνα Βασιλέα : «επιθυμώ να εκφράσω την βαθυτάτην λατρείαν του λαού μου δια την ηρωϊκήν πάλην που διεξάγουν εναντίον του αυτού κατακτητή».

Ο Άγγλος Υπουργός των Ινδιών, Άμερυ σε ραδιοφωνικό του λόγο προς τον ελληνικό λαό (29 Νοεμβρίου 1940) έλεγε, μεταξύ άλλων πως: « Ανατρέψατε τα σχέδια του Χίτλερ δια την καταστροφή του Ρωσσικού στρατού προ του χειμώνος».

Ο Υπουργός των Εξωτερικών Αντ. Ήντεν, ομιλών στην Βουλή των Κοινοτήτων στις 24 Οκτωβρίου 1941 παραδέχονταν πως η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων «εδημιούργησε μία κατάστασιν υπό την οποία επιβραδύνθη η επίθεσις της Γερμανίας κατά της Ρωσσίας δι’ εξ μήνας τουλάχιστον».

Ο ίδιος, σε τηλεγράφημά του προς την ελληνική συγκέντρωση στο Λονδίνο στις 30 Οκτωβρίου 1941, έλεγε: «Η Ελλάς κατάφερε τρομερόν πλήγμα υπέρ της ελευθερίας και η ώθησις ην έδωκεν εις τον Συμμαχικόν αγώνα ήτο σημαντική και εις το έπακρον αποτελεσματική».

Ο εργατικός βουλευτής Φίλιπ Νόελ Μπαίκερ, σε ραδιοφωνική του ομιλία στο Λονδίνο: «Το έργο μας εδώ πρωτίστως έγκειται εις το να καταστήσωμεν βέβαιον το ότι ουδείς θα λησμονήση πόσα οφείλουμε προς τους Έλληνες που πολέμησαν κατά του Άξονος με τοιαύτην ανυπέρβλητον και πρωτοφανή ανδρείαν, εις την Μακεδονίαν, την Αλβανίαν και την Κρήτη. Η συμβολή των ουδέποτε θα λησμονηθεί.»

«Η Ελλάς είναι αξία καλλιτέρας τύχης. Μας έδειξε τον δρόμον της τιμής και έχω πεποίθησιν εις το μέλλον της». Τα λόγια αυτά, που είναι απόσπασμα από διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου Ρούσβελτ, το οποίο δημοσιεύθηκε σε όλες τις αμερικανικές εφημερίδες, αποτελούν την μόνη αρμόζουσα απάντηση στην προπέτεια των σημερινών Ευρωπαίων «τεχνοκρατών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) να «αξιώνουν» με τρόπο ιταμό από τους Έλληνες πολιτικούς να εγγυηθούν με την υπογραφή τους ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους!

Οι Times του Λονδίνου: «Οι Γερμανοί ωμολόγησαν ότι εν αναλογία προς τας αντιπάλους δυνάμεις υπέστησαν τας μεγαλειτέρας απωλείας εν τη ηπειρωτική Ελλάδι». Και πιο κάτω: «Η οφειλή μας προς τον γενναίον και ιπποτικόν Ελληνικόν λαόν είναι μεγάλη, διότι δεν είναι φίλος εν καιρώ ευτυχίας, αλλά πιστός σύμμαχος και εν καιρώ δυστυχίας».

Η εφημερίδα «Ημερήσιος Τηλέγραφος» έγραφε στις 2 Νοεμβρίου 1941: «Δια τον ανεκτίμητον χρόνον που έδωσαν οι Έλληνες με τον μεγαλειώδη αγώνα των, ημείς και η Ρωσσία θα είμεθα εσαεί προς αυτούς ευγώμωνες».

Και άλλη αναγνώριση της καθοριστικής συμβολής της Ελλάδος στην εξέλιξη του Πολέμου, έρχεται από την εφημερίδα «’Ηβνιγκ Στάρνταρτ: «Η υπηρεσία της Ελλάδος προς τον Ουαίηβελ εν Λιβύη ήτο ανεκτίμητος. Μεγάλη εδόθη ευκαιρία εις τον Ναύαρχον Κώνιγχαμ να συντρίψη τον Ιταλικόν στόλον εις τον Τάραντα και το Ταίναρον. Χάρις εις τον εκ της Ελλάδος δοθέντα ανεκτίμητον χρόνον η Συρία και το Ιράκ ευρίσκονται εις Αγγλικάς χείρας και ανεβλήθη η επίθεσις κατά της Ρωσσίας, πράγμα που ίσως καταστή ο αποφασιστικός παράγων του όλου πολέμου».

Τηλεγράφημα εκ Λονδίνου υπογεγραμμένο υπό του δημοσιογράφου Χρυσανθόπουλου, που δημοσιεύθηκε στην ομογενειακή εφημερίδα «Ατλαντίς», επισημαίνει: «η άρνησις των Ελλήνων να υποκύψουν εις τους εκβιασμούς του Άξονος και η επακολουθήσασα ηρωϊκήν των αντίστασις, ήτις προκάλεσε τον θαυμασμό σύμπαντος του κόσμου έσχεν ως αποτέλεσμα την ανατροπήν των σχεδίων της Γερμανίας, αναγκασθέντος του Χίτλερ να αλλάξη την τακτικήν του τελείως».

Φυλάξαμε για το τέλος ένα ακόμη σημείωμα των New York Times. Έχει ημερομηνία 6 Ιουνίου, 1941. Μας χωρίζουν ακριβώς 70 χρόνια από όταν εγράφη. Μοιάζει, όμως, τόσο επίκαιρο! «Όταν η Ελλάς αναστηθεί και πάλιν όπως ανεστήθη και κατά το παρελθόν, οι απανταχού ελεύθεροι άνθρωποι θα ενθυμηθούν το χρέος των προς το μικρόν αυτό έθνος, το οποίον έρριψεν εαυτό εις τον δρόμο των δύο δικτατόρων και εδημιούργησε νέαν μεγαλειότητα την στιγμή της ήττης του».

Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε. Α, ναι, και συγγνώμη, είμαι Έλληνας! Και είμαι υπερήφανος.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ