Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, που τάσσεται εδώ και αρκετό διάστημα υπέρ μιας Ευρώπης με πιο κοινωνικό πρόσωπο, θέλει εκτός των άλλων να δράσει προκειμένου να μην κυλήσει άλλο νερό στον μύλο των λαϊκιστών και των πολεμίων της ΕΕ. «Για να πετύχει η Ευρώπη δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη στους εργαζόμενους», σχολίασε πρόσφατα. Η ΕΕ βιώνει εντάσεις μεταξύ φτωχών και πλουσίων, Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης. Σε ό,τι αφορά την οικονομική ισχύ, το κόστος εργασίας, την αγοραστική δύναμη και την κοινωνική πρόνοια οι αντιθέσεις εντός Ευρώπης είναι εντονότατες. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία το μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα στην ΕΕ το 2016 ήταν 29.000 ευρώ. Στο Λουξεμβούργο ωστόσο ήταν υπερδιπλάσιο, ενώ στη Βουλγαρία μικρότερο από το μισό. Παρόμοια μεγάλο είναι το χάσμα και στο πεδίο της ανεργίας μεταξύ των χωρών-μελών.
Η ΕΕ δίνει το πλαίσιο
Αρχικά την Κοινωνική Σύνοδο Κορυφής του Γκέτεμποργκ επρόκειτο να απασχολήσει ο νέος Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων, ο οποίος επρόκειτο να συζητηθεί επίσης με συνδικαλιστές και άλλους θιγόμενους και εμπλεκόμενους σε ένα είδος workshop. Οι διοργανωτές πρόσθεσαν σε αυτά την τελευταία στιγμή και ένα είδος εκπαιδευτικής πρωτοβουλίας ως θέμα συζήτησης μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών κατά το μεσημεριανό τους γεύμα.
Γνώσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών, εκμάθηση τουλάχιστον δύο ξένων γλωσσών στο σχολείο, πτυχία με πανευρωπαϊκή αναγνώριση και ισχύ, περισσότερες ανταλλαγές – όλα αυτά θέματα στα οποία η Κομισιόν θέλει να εναρμονίσει τις προδιαγραφές μεταξύ των κρατών-μελών. Ωστόσο, οι Βρυξέλλες δεν είναι αρμόδιες για τη νομοθεσία ούτε στο εκπαιδευτικό πεδίου αλλά ούτε και στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Στα περισσότερα ζητήματα η ΕΕ μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να υποβάλει ένα πλαίσιο ασκώντας πιέσεις στα κράτη-μέλη.
Β. Σμιτ-Ρόσμαν-Τ. Μυνχ (dpa) / Άρης Καλτιριμτζής
