Μία από αυτές τις οικογένειες είναι και αυτή της Ραμπάα. Μαζί με τα τέσσερα μικρά παιδιά της ζει πλέον στα προάστια της ιορδανικής πρωτεύουσας Αμμάν. Η 40χρονη δεν σκοπεύει να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Χομς της Συρίας, τουλάχιστον όχι άμεσα.
«Ανησυχώ για τον γιό μου (σε περίπτωση που γυρίσουμε). Αν θα τον αναγκάσουν να πάει στρατό ή χάσει με άλλο τρόπο τη ζωή του εκεί. Λες και δεν φτάνει που σκοτώθηκε ο πατέρας του».
«Ο άνδρας μου δε γύρισε ποτέ»
Πριν τον εμφύλιο η Ραμπάα και η οικογένειά της έμεναν σε ιδιόκτητο σπίτι στη Συρία, κοντά στους γονείς και τις αδερφές της. Ο σύζυγός της ήταν ξυλουργός ενώ και η ίδια ενίσχυε με την επεξεργασία βαμβακιού το οικογενειακό ταμείο. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος όλη η οικογένεια κατέφυγε στη γειτονική Ιορδανία, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη Σύροι. Όταν κάποια στιγμή ο σύζυγός της πήγε στη Συρία για να προμηθευτεί ορισμένα έγγραφα που χρειάζονταν, δεν γύρισε ποτέ. «Ο άνδρας μου σκοτώθηκε την ώρα που έπινε τσάι στο σπίτι του ανιψιού του όταν ένας πύραυλος έπληξε το σπίτι».
Έκτοτε έχουν περάσει πέντε χρόνια. Η Φάτιμα και η Μπάσμα, οι μικρότερες κόρες της οικογένειας δεν θυμούνται πλέον τον πατέρα τους. Σε αντίθεση με τη μεγαλύτερη κόρη, Ντοάα που ήταν δέκα όταν σκοτώθηκε ο πατέρας της. «Δεν θέλω να επιστρέψω στη Συρία. Ένας από τους λόγους είναι ότι δεν ζει πλέον ο πατέρας μου. Ένας δεύτερος ότι δεν μπορείς πλέον να ζήσεις στη Συρία».
«Όταν σκέφτομαι τη Συρία κλαίω»
Το σπίτι τους στη Χομς έχει καταστραφεί ολοσχερώς ενώ η υπόλοιπη οικογένεια είναι διασκορπισμένη σε δυο ηπείρους. «Έχω αδέρφια που ζουν στον Λίβανο», λέει η Ραμπάα, «μια αδερφή που μετανάστευσε στη Γερμανία, μια άλλη αδερφή που μετακόμισε από τη Χομς στην Χάμα. Οι δε γονείς μου ζουν στην Τουρκία».
Η 40χρονη έχει φτιάξει πλέον τη ζωή της στην Ιορδανία. Τα μικρότερα παιδιά πάνε εκεί σχολείο ενώ η μεγαλύτερη κόρη έχει παντρευτεί στο Αμμάν. Το κυριότερο όμως είναι ότι η Ραμπάα αισθάνεται ασφαλής στο αραβικό βασίλειο. Όπως και η 58χρονη Χούντα που ζει επίσης με την οικογένειά της στην ιορδανική πρωτεύουσα. «Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στη Συρία καθώς καταστράφηκε το σπίτι μας. Δεν έχουμε πού να μείνουμε. Ο άνδρας μου είναι άρρωστος και δεν μπορεί πλέον να εργαστεί για να βγάζουμε τα έξοδα. Επίσης φοβόμαστε διότι δεν υπάρχει ασφάλεια στη Συρία».
Η συνοικία όπου έμεναν στη Χομς έχει σχεδόν ισοπεδωθεί. Η Χούντα πιστεύει ότι δεν πρόκειται να δει ποτέ ξανά την πατρίδα της. «Όταν σκέφτομαι τη Συρία ξυπνούν μνήμες και ξεσπώ σε κλάματα».
Άννε Άλμελινγκ (ARD) / Κώστας Συμεωνίδης
