Το χωριό μας τα Κύργια

Νομός Δράμας – Το χωριό μας τα Κύργια – Αρχαία Κρίφλα – ιστορική ανασκόπηση.

Του Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη, Κολωνία,
www.kn-megalexandros.gr, konstantin.nalbantis@t-online.de.

Κριτική ανάλυση των Κυργίων.

Τα Κύργια Δράμας, Αρχαία Κρίφλα, με 7 Συνοικισμούς, 17 εκκλησίας και εκκλησάκια έχει κατοικηθεί ολότελα και υποχρεωτικά από πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής μετά το 1922, όπου οι νέοι κάτοικοι υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν σε μια αντιπαραγωγική περιοχή, και στην απασχόληση σε μονοκαλλιέργειες, κυρίως καπνού και στην συνέχεια όμως κατέληξαν στην φτώχεια με τα κατατεμαχισμένα αγροκτήματα.

Τα Κύργια αποτελούνται από επτά Συνοικισμούς, όπου μερικοί Συνοικισμοί αποτελούνται από αξιοθαύμαστες γειτονιές, αξιαγάπητους και καλοκάγαθους κατοίκους, που η προέλευση των προσφύγων είναι από την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Προύσα και από τα Σώκια της Σμύρνης.

Οι αφηγήσεις των προσφύγων της καταστροφής, που κατέφυγαν και υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν στα Κύργια είναι πολυπληθείς και τραγικές και ξεπερνούν στην τραγικότητα των αφηγήσεων άλλων περιοχών, διότι καθένας έχει υποστεί αθεράπευτα ψυχικά τραύματα, αμέτρητες στερήσεις, ταλαιπωρίες, βάσανα και αγωνία και επίσης θανατικές δολοφονίες των συγγενών τους, μάλιστα από το 1911 και το 1922 στις αλησμόνητες Πατρίδες, ως και την εκτέλεση μεγάλου αριθμού πολιτών από την βουλγαρική κατοχή του 1941, που κράτησε από το 1941-1944 και όμως οι κάτοικοι μετά την απελευθέρωση από τη βουλγαρική κατοχή και ως σήμερα έχουν υποστεί τεράστιες στερήσεις και ταλαιπωρίες.

Αρχίζει η έξοδος από τη χώρα για την μετανάστευση.

Η δύσκολη ζωή της μονοκαλλιέργειας καπνού, και η δύσκολη ζωή ύπαρξης και ένεκα της φτώχειας και της ανέχειας, αναγκάστηκαν πολλοί να φύγουν και για να βγάλουν τα εισιτήρια της φυγής στην μετανάστευση δεν είχαν χρήματα και έπρεπε να ξεπουλήσουν τους αγρούς τους, όπου τη δεκαετία του 60 άρχισαν να αναζητούν, όπου δη, τόπο και χώρα, να μεταναστεύσουν, να αναζητήσουν άλλες χώρες και Ηπείρους για μια καλύτερη υπαρξιακή ζωή, κοινωνική και ποιοτική αναβάθμιση, κυρίως προς τη Γερμανία.

Ενώ το σλόγκαν που κυριαρχούσε ήτανε «φύγε για να σωθείς, όσο ακόμα είναι νωρίς», έτσι που σήμερα το μισό χωριό να βρίσκεται στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, αλλά και βλέπουμε, πως τα παιδιά των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής και τα παιδιά των σημερινών Μεταναστών μας, επηρεασμένοι από την φτώχεια των γονιών τους, εμπνεύστηκαν για την αγάπη και γνώση στα γράμματα και τις επιστήμες.

Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε, ότι το χωριό μας έχει επιδείξει έναν σημαντικό αριθμό επιστημόνων σε όλους τους τομείς και σε όλους τους κλάδους, που σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν τουλάχιστον το μίνιμουμ σκέψεων, αλληλεγγύης και έμπρακτης συμμετοχής στο πρώτο χωριό των γονιών τους, που εγκαταστάθηκαν μετά από την τραγική Μικρασιατική καταστροφή.

Θα μπορούσα να έχω κατά νου καλά οργανωμένα και καλά προγραμματισμένα μοντέλα αλληλεγγύης και συμμετοχής κοινής Ωφελείας και κοινής αποδοχής, υπερκομματικά, πολιτικοποιημένα, αδέσμευτα και μετά από επιτόπια κατατοπιστική αντικειμενική εξέταση και ενημέρωση με Λόγο και Αντίλογο, να ξεκινήσουμε πιλοτικά μοντέλα και έργα, όπου μπορούν να δώσουν βοήθεια για αυτοβοήθεια, οραματισμό, χαρά και ελπίδα και να βοηθήσουν στην αναβίβαση της πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής στάθμης του παραμελημένου χωριού των γονιών μας.

Έτσι σήμερα βρίσκεται ο μορφωμένος διασκορπισμένος απανταχού της γης, ενώ εκείνοι που παρέμειναν στο τόπο μας, και προωθήθηκαν στις τοπικές μας αυτοδιοικήσεις, οφείλουν την κοινωνική, και πολιτική και οικονομική τους αναβίβαση στην ευδιάκριτη απουσία του πιο υγιέστερου πληθυσμού της μετανάστευσης και των δραστήριων και ενεργών πολιτών.

Εκείνοι, οι λίγοι, και οι μερικοί επιλεγμένοι, γνήσιοι και ειλικρινείς, τοπικοί παράγοντες, που ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μπορούν ενίοτε να χαρακτηριστούν σαν ήρωες ή και μερικοί εξ αυτών αιτία της «ληθαργικότητας» και της γένεσης και απαρχής της διαφθοράς και της αλληλοεξυπηρέτησης, διότι και με την προσωπική τους αυτοπροβολή και προσωπικό τους υπεράνω όλων συμφέρον, προσπάθησαν να βοηθήσουν με τα φτωχά μέσα της Τ.Α. και να θέσουν τις προϋποθέσεις για να συγκρατήσουν τον πληθυσμό στον τόπο μας, και ενώ χρόνια τώρα έφτανε στο χωριό εκατομμύρια συνάλλαγμα, όμως ξανάφευγε στις μεγαλουπόλεις και το εξωτερικό για την αγορά πρώτων υλών και ειδών διατροφής, ενώ το χωριό συνεχιζότανε να ερημώνεται και να μαραζώνει κοινωνικά, πολιτιστικά και πνευματικά.

Ας θυμηθούμε, ότι την περίοδο 1967-1974 που η Πατρίδα μας βρισκότανε κάτω από τη βουβαμάρα του Νεκροταφείου, συμβουλάτορες των τραπεζών έλεγαν στους μετανάστες, βάλτε τα λεφτά σας σε ελληνική τράπεζα, γιατί τι θα τα κάνετε τα λεφτά, χωρίς Πατρίδα.

Και τι να πρωτοθυμηθούμε από εκείνη την εποχή των αντιμαχόμενων θέσεων, της δράσης, των διαλέξεων, των διαμαρτυριών, διαδηλώσεων κατά της χούντας, της συμμετοχής σε οργανώσεις και οργανώσεις και διακηρύξεις που ο καθένας μας στο εξωτερικό και σύμφωνα με το επίπεδο επιρροής και μόρφωσής του συνέβαλε υψώνοντας τη φωνή του και ενεργά ενάντια στην αρνητική δικτατορική κατοχή και του Νεκροταφείου της σιωπής της Πατρίδας μας, έτσι που μια ολόκληρη χρονική διάρκεια της δικτατορικής κατοχής, αρκετοί δεν μπορούσαν πλέον να εμφανιστούν στην Ελλάδα.

Και όταν έπεσε η χούντα, με την προδοσία της Κύπρου, όλοι μας ελπίζαμε πλέον σε μια καλύτερη δημοκρατική ανταπόκριση, σταθερότερη και μακροχρόνια πολιτική, πολιτιστική και οικονομική αναβάθμιση και ευημερία.

Φαίνεται όμως, ότι πολιτικοί, περιφερειακοί και τοπικοί άρχοντες, εφάρμοσαν το «βάστα με να σε βαστώ ν’ ανεβούμε το ψηλό βουνό», όπου βλέπουμε να επιστρέφει το απαρχαιωμένο αρνητικό σύστημα και να είναι μπλεγμένοι και πάλι στο πλοκάμια του νεποτισμού, της αλληλοεξυπηρέτησης των κλίκων και διασυνδέσεων, της αυτοπροβολής, με αισθητή γέννηση της διαφθοράς, φαινόμενα που δεν επιδιώκαμε, εμείς του εξωτερικού, ούτε φανταζόμασταν, αλλά και δεν χρειαζόμασταν πλέον στη χώρα μας.

Άρχισαν να λαβαίνουν χώρα αυτο- εξυπηρετήσεις, αλληλοσυνδέσεις, με το πάρε δώσε, με βάση της κατάφορης παραβίασης των θεσμών και της συνταγματικής νόμιμης, ισότιμης και ισόνομης τάξης της Πολιτείας δικαίου. Και ένα σωρό γραφειοκρατικά παρατράγουδα. Και όταν πλέον άρχισαν να επιστρέφουν περισσότεροι μετανάστες μας της Γερμανίας στα χωριά μας και για να πραγματοποιούν την πατροπαράδοτη επιθυμία του κάθε Έλληνα για ένα σπιτάκι για τον ίδιο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τότε στη διαδρομή πραγματοποίησης του ονείρου του δεν έφταναν πλέον τα χρήματά του και από την απογοήτευση και απελπισία υποχρεωνότανε να πέσει θύμα της μεγαλύτερης κατάρας του τόπου μας, από τους αισχροκερδείς, καιροσκόπους, αντικοινωνικούς και «ψευτο» – συμβούλους και να αρχίσει να ξεπουλά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα της γυναίκας του, που κατέβαλε εργαζόμενη στο εξωτερικό και που τα εργατικά συνδικάτα κατόρθωσαν να διαπεράσουν για χάρη των εργαζόμενων, επιτυχώς μετά από μακροχρόνιους αγώνες, και είχαν γράψει γι’ αυτά την επιτυχή τους ιστορία.

Άνοιξε αμέσως ο λανθασμένος δρόμος της απάτης και εξαπάτησης απέναντι στη γυναίκα για το αβάστακτο γλίστρημα στην κοινωνική πρόνοια και την συνεχή διαιώνιση της άνισης μεταχείρισης.

Δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά το διαφθαρμένο δημιουργούμενο καθεστώς με τους ύποπτους «ψευτο» συμβούλους «δικηγόρους» και άλλους διέδιδε, ότι σε στις ακριτικές περιοχές, λόγω της βουλγαρικής κατοχής, και το κάψιμο των αρχείων, υπάρχει η δυνατότητα με δυο μάρτυρες να επιλέξει ο μετανάστης της παλιννόστησης και να αιτηθεί γραπτώς με αλλαγμένη ημερομηνία, ότι στην πραγματικότητα ήτανε από 5-15 ετών γηραιότερος για να υποβάλλει τα νέα πιστοποιητικά στην ασφαλιστική ασφάλεια γήρατος, στο εξωτερικό, για πρόωρη σύνταξη λόγω συμπλήρωσης της ηλικίας του. Από αυτό το νέο συνταγμένο πιστοποιητικό της απάτης, εξαπάτησης σε βάρος του παλιννοστούντα και του εξευτελισμού της Πολιτείας μας στο εξωτερικό, όφελος και αισχροκέρδεια είχαν μόνο και μόνο, άμεσα ή έμμεσα, εκτός των «δικηγόρων» και άνθρωποι του οικογενειακού περιβάλλοντος και άνθρωποι που ασχολήθηκαν με τις τοπικές και νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και είναι αιτία και γένεση της απαρχής της αδιάκοπης και συνεχούς διαφθοράς, του νεποτισμού και της εξαπάτησης σε βάρος ανθρώπων από άνθρωπο και σε βάρος των θεσμών της Πολιτείας και του τόπου μας.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα η Ελληνική Πολιτεία δεν ερεύνησε για ιστορικούς λόγους στα Ειρηνοδικεία της χώρας, το μέγεθος της απάτης και του εξευτελισμού της χώρας μας, σε βάρος των θεσμών και Νόμων, του εξευτελισμού ανθρώπων και Πολιτείας, και είναι συνέχιση και διαιώνιση σε βάρος του πιο γνήσιου μεταναστευτικού μας δυναμικού και του παλιννοστούντα και ούτε ψηφίστηκε Νόμος μέχρι σήμερα για τους «δικηγόρους» και την υποχρεωτική τους ασφάλεια έναντι τρίτων, ώστε ψευδείς δηλώσεις, υποσχέσεις, παραλείψεις προς τους πολίτες, και πελάτες, από μια αρνητική έκβαση της υπόθεσης να επιβάλλεται η ασφάλεια του δικηγόρου να αποζημιώνει τους παθόντες, όπως ισχύει η υποχρεωτική ασφάλιση δικηγόρων έναντι τρίτων σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Ιστορία από το 1922 και μετά.

Το προσφυγικό χωριό μας, τα Κύργια – Αρχαία Κρίφλα, από κοινότητα Κυργίων, που ήτανε από την Μικρασιατική καταστροφή και μετά, με μια εθελούσια συνένωση Κυργίων, και κοινοτήτων Πηγαδίων και Αγοράς, το έτος 1994, εξελίχθηκε σε Δήμο Μεγάλου Αλεξάνδρου, με έδρα τα Κύργια, που κράτησε ως Δήμος Μεγάλου Αλεξάνδρου ως το 1998, εκείνον τον καιρό αρκετοί κάτοικοι βρισκότανε ακόμα στην μετανάστευση, ή και αλλά και αρκετοί είχαν επιστρέψει με ενεργή δραστηριότητα για ένα όραμα της πατροπαράδοτης επιθυμίας του Έλληνα για ένα σπιτάκι στο χωριουδάκι του.

Όλα εκείνα τα πρώτα χρόνια της επιστροφής, και χρόνια δύσκολης προσαρμογής στην Πατρίδα, άρχισαν και συνεχίστηκαν οι μηχανορραφίες, εξαπατήσεις σε βάρος του, κυρίως για τα συνταξιοδοτικά, αλλά και υπέφερε από το ασταμάτητο μικρο- ρουσφέτι, αλληλοεξυπηρέτηση, γραφειοκρατική ταλαιπωρία, αλισβερίσι- πάρε δώσε, για κάθε του, εξυπηρέτηση στην Πατρίδα.

Ας αφήσουμε όμως το Δήμο Μεγάλου Αλεξάνδρου, με 11 Συνοικισμούς και έναν απέραντο ημιορεινό και ορεινό αμφιθεατρικό όγκο για άλλη επεξεργασία και ας έλθουμε στην εποχή του 1998.

Η Καποδίστρια συνένωση Δήμων Δοξάτου και Μεγάλου Αλεξάνδρου και κοινοτήτων Αγίου Αθανασίου και Κεφαλαρίου

Μπροστά από δώδεκα χρόνια έγινε η Καποδίστρια συνένωση μεταξύ του Δήμου Δοξάτου και Μεγάλου Αλεξάνδρου και άλλων, με το όνομα Δήμος Δοξάτου.

Μια συνένωση όμως που αποδείχθηκε ως συνένωση ύποπτης «απάτης», «περιφρόνησης» και παράβασης των θεσμών του κράτους δικαίου, κατά την άποψη των κατοίκων.

Η διευρυμένη έδρα καθιερώθηκε στα Κύργια (Βαθύσπηλον). Όλοι τους, όμως, Δήμαρχοι, υπηρεσίες και φορείς και προσωπικά, ο εκάστοτε Δήμαρχος, τα τελευταία δώδεκα χρόνια, έβλεπαν την έδρα του διευρυμένου Δήμου, στα Κύργια (Βαθύσπηλον) από πολύ μακριά και μόνο με κιάλια και σπάνια επίσκεψη τους στην θεσμικά κατοχυρωμένη έδρα.

Ενώ, πάλι, λένε οι κάτοικοι, από σκόπιμη παρεμπόδιση, κωλυσιεργία των εργασιών διεκπεραίωσης της επέκτασης του Δημαρχείου στα Κύργια, κράτησε δώδεκα ολόκληρα χρόνια, μόλις τελείωσε όμως η επέκταση το 2010 στα Κύργια και έπρεπε να μεταφερθούν όλες οι υπηρεσίες εκεί στη δωδεκαετή έδρα της ύποπτης «απάτης» και «περιφρόνησης» των εξαπατημένων, κατοίκων, μεταφέρθηκε όμως ο Καλλικράτειος, διευρυμένος Δήμος, με το όνομα Δήμος Δοξάτου στο Καλαμπάκι.

Τώρα πλέον, τωρινοί φορείς, προσωπικό, Δήμαρχος και υπηρεσίες πράττουν αυτό που δεν θέλησαν να πράξουν δώδεκα ολόκληρα χρόνια, στα Κύργια, δηλαδή δεν εφαρμόζουν την κατάφορη παραβίαση και άρνηση των θεσμών, και τώρα μεταφέρουν συνολικά την έδρα σε απόσταση 15 χιλιομέτρων, και είθε και είθε να βλέπουν τα τεθέντα, υποσχόμενα και υπάρχοντα ερεθίσματα και προβλήματα προς λύση, δορυφορικά πλέον, και μην ξεχνούν ποτέ τον τόπο των «εξαπατημένων», στα Κύργια, που είναι τόπος και χώρος που ευνοεί την αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη, καθώς και την «πιλοτική ενσωμάτωση των τριών γενεών» και ακόμα και τον πράσινο τουρισμό, όμως με πολλές επιμέρους βελτιώσεις.

Από το 2011 αποχώρησε η Καποδίστρια έδρα από τη δωδεκαετή «δήθεν» έδρας στα Κύργια, της αναπτυσσόμενης «ληθαργικότητας», «απογοητευτικής στασιμότητας» και «απελπισίας» και τώρα μεταφέρθηκε στην έδρα Καλλικράτη, στο Καλαμπάκι, όπου βέβαια τους ευχόμαστε καλύτερη τύχη, οραματισμένη προβληματική, καλύτερη δημοκρατική και κοινωνική ανταπόκριση και επαρκή και ισότιμη συνταγματική τάξη, διορατικότητα και ευελιξία.

Ασφαλώς έχουν τεθεί στην Τ.Α. πολλαπλά θέματα, και πολλές φορές έχουμε την εντύπωση, τι κρίμα, ότι κάνουμε διάλογο με κωφούς, αν σκεφθεί κανείς δώδεκα ολόκληρα χρόνια η έδρα παρέμεινε σε απραξία, χωρίς όλες τις υπηρεσίες εκεί, στο παραμελημένο και υποβαθμισμένο χωριό μας, αλλά βοήθησε μόνο στην στερέωση της «ληθαργικότητας» και στασιμότητας της δήθεν έδρας, με παράβαση θεσμών, αντίθετα με το τι συνέβαινε με άλλους Δήμους της χώρας.

Εκτός των πολλαπλών άλλων τεθέντων ερεθισμάτων, επαναλαμβάνω και πάλι μόνο τα επείγοντα:

• Την κατεπείγουσα προτεραιότητα ασφαλτόστρωση της αρτηρίας δρόμου της συντόμευσης και αποσυμφόρησης Δοξάτο – Κύργια, που καθυστερεί «προκλητικά» για δεκαετίες, και άρχισε με επιχωμάτωση, χωρίς ποτέ να τελειώσει και να ασφαλτοστρωθεί από το Δοξάτο ως τους για εδώ και χρόνια «εξαπατημένους» κατοίκους του χωριού μας, στα Κύργια.
• Ετούτη η ασφαλτόστρωση της αρτηρίας συντόμευσης και αποσυμφόρησης, μπορεί να συνεχιστεί περαιτέρω από Αγορά προς Λατομεία Αγοράς και εκείθεν πρόσβαση προς το Δήμο Παρανεστίου.
• Κατεπείγουσα ασφαλτόστρωση, όμως απαιτείται και παραπλεύρως του σταδίου Κυργίων ως το Μικρό πευκοδάσος Βαθυχωρίου και συνέχεια τέρμα στους οικισμούς των Ρωσο προσφύγων για το Πευκοδάσος και με νέες απαραίτητες προσβάσεις προς το Πευκοδάσος για πεζούς.
• Απαραίτητη πρόσβαση προς τα φυτώρια και το Πευκοδάσος από τον Συνοικισμό Υψηλό, οίκημα Χαριτωνίδη, και σύνδεση με τους Συνοικισμούς Βαθυχώρι και Πηγάδια
• Στην κεντρική Πλατεία, απαραίτητα είναι τα αισθητικά και ομοιόμορφα πεζοδρόμια, διαπλάτυνση του Πεζοδρομίου στη στάση και φύτευση πλατύφυλλων δένδρων και τοποθέτηση ενός παγκάκι για τους επιβάτες.
• Απαραίτητες ομβροδεξαμενές στο Υψηλό Πευκοδάσος, 2 γκιόλες, και παραπλεύρως του Πευκοδάσους μικρά φράγματα, καθώς επίσης και μέσα στο Πευκοδάσος, πλούσια νερά, για παιδιά με σιντριβάνι και τόσα άλλα για τη βλάστηση. Απαιτείται μέρος αναδάσωσης πλατύφυλλων δένδρων.
• Νερό για πολλαπλές παιδικές χαρές, νερά για παίξιμο παιδιών και σιντριβάνι στο Πευκοδάσος Κυργίων και εκεί νερά, νερά, και δεν καταλαβαίνουμε, τροφοδοτούμε με νερό από τις πηγές Πουνάρπασι του διαμερίσματος Κυργίων, όλον τον κάμπο, το Καλλικράτειο Δήμο και την Καβάλα και αφήνουμε το Πευκοδάσος στην κόλαση,και ξηρασία, χωρίς γούρνες με νερά σιντριβάνι και με καμένα εδάφη, χωρίς δενδρύλλια, λουλούδια και βλάστηση, που δεν τολμούμε να χρησιμοποιήσουμε ούτε τα δικά μας νερά.
• Πιλοτικό «μοντέλο ενσωμάτωσης των τριών γενεών» στο Πευκοδάσος Κυργίων, εδώ η πρότασή μας είναι να προωθηθεί ένα «Πιλοτικό Μοντέλο ενσωμάτωσης των τριών γενεών», όπου μπορούν να προωθηθούν αλληλέγγυα έργα από τα Υπουργεία: Παιδείας. Άθλησης και Υγείας, Γεωργίας και Τουρισμού και να υποστηριχθούν από τα προγράμματα της ΕΕ, αφού προηγουμένως αιτηθούν από το Δήμο Δοξάτου, τα προγράμματα του Νομού Δράμας και της Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης. Σχετικό σχέδιο 8 σελίδων έχει αποσταλεί στις ανωτέρω διευθύνσεις και θα ακολουθήσει και πάλι προσεχώς.
• Σε άγονη, αμφιθεατρική θέση του Πευκοδάσους απαιτείται κατεπειγόντως ένα ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με φόντο το Παγγαίο, σχετικά θα υποβληθούν ξανά ειδικές Αιτήσεις και στα υπουργεία, Δήμο Δοξάτου, προγράμματα Ν. Δράμας και Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.

Επίλογος.

Η περιοχή του αναπνευστικού πνεύμονα του Πευκοδάσους Κυργίων, είναι μια κατάλληλη περιοχή για την αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη καθώς επίσης και ενός προτεινόμενου μοντέλου ενσωμάτωσης των τριών γενεών με Αιτήσεις των αναφερόμενων στο Νο. 9 των υπηρεσιών με επιχορηγήσεις προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού όμως προηγουμένως έχουν συμπεριληφθεί στα επιδοτούμενα προγράμματα.

Έχουμε κάνει προτάσεις και προτάσεις και εναλλακτικές προτάσεις τα τελευταία χρόνια, ενώ η ΤΑ, μας απαντά, ότι με τις προτάσεις μας γινήκαμε βαρετοί, κανείς μα κανείς από τις Τ.Α. δεν βρέθηκε να τις ακολουθήσει, φαίνεται δεν μπορούν να τις φιλοσοφήσουν και να τις κατανοήσουν, να τις αξιολογήσουν και να τις συλλάβουν, γιατί μας λένε οι τοπικές επιτροπές αδρανούν, δεν έχουν προτάσεις, δεν μπορούν να γεννηθούν προτάσεις, δεν μπορούν να διατυπωθούν προτάσεις και κανείς μα κανείς δεν είναι σε θέση να τους βοηθήσει αφιλοκερδώς για τον τόπο μας – αλλά και μια αντιπολίτευση δεν κάνει εποικοδομητικές προτάσεις, αναμένει μόνο να γκρεμιστεί η Τ.Α., με τα λάθη της, και ερωτάμε, ποιος και πότε θα ενδιαφερθεί, ο κάποιος, ώστε κάποτε να τεθούν οι βάσεις και οι προϋποθέσεις για να ξεπηδήσει ο τόπος μας από την μακρόχρονη ληθαργία που μας βαρύνει, χωρίς διακοπή και μας δημιουργεί τον τραγικό τοπικισμό, το μίσος, την οργή και την απογοήτευση;

Εδώ εφαρμόζεται κατά τα φαινόμενα, ναι, και καλά, και τι κρίμα όμως, το πατροπαράδοτο πνεύμα άρνησης και αντιλογίας, ακόμα και σε βάρος επειγόντων λύσεων προβλημάτων του λαού μας

Τα λάθη της Πατρίδας μας, είναι ευδιάκριτα και σύμφωνα με τον Friedrich Nietzsche: «Ένας πολιτικός διαχωρίζει την ανθρωπότητα σε δύο τάξεις: σε εργαλεία και εχθρούς. Αυτό θα πει με άλλα λόγια, ότι αυτός γνωρίζει μόνο μία τάξη: τους εχθρούς».

Η πολυετή άρνηση και περιφρόνηση όμως των τεθέντων προτάσεων, ερεθισμάτων, παροτρύνσεων των πολιτικοποιημένων υπερκομματικά σκεπτόμενων πολιτών, και ενεργών πολιτών, με φιλοπατρία, είναι όπως και να το κάνουμε από την Τ.Α. ετούτη η αναφορά μας και η άρνηση, «διαφθορά», που μπορεί και να σημάνει και τον «πυροβολισμό» και»δολοφονία» της συνταγματικά ελεύθερης άποψης, γνώμης», που περαιτέρω θα μπορέσει σημάνει η βουβαμάρα του Νεκροταφείου, που όλοι μας πρέπει να αποφεύγουμε, αν πιστεύουμε σε δημοκρατικές και κοινωνικές ανταποκρίσεις. Συμπολίτευση, αντιπολίτευση, σύμβουλοι συμπολίτευσης και σύμβουλοι της αντιπολίτευσης και υπεύθυνοι, όλοι στο δικό μας Δημοτικό Διαμέρισμα, στα Κύργια, χρόνια τώρα φρόντιζαν, ο καθένας για περιορισμένο μόνο χρόνο και για τη δική του αυτοπροβολή και το προσωπικό του συμφέρον και μόνο, με το σύστημα της αναμονής και σιωπής, προ του γκρεμού, και την αναμονή του διαίρει και βασίλευε για θέσεις αμοιβής, και έχουν πάθει και συνεχίζεται από τα τελευταία χρόνια μια σχετική ληθαργικότητα.

Είθε να μπορέσουμε να δεσμεύσουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ τους νέους της ΤΑ της νέας έδρας Καλλικράτη, στο Καλαμπάκι, 15 χιλιόμετρα μακριά από την τελευταία δωδεκαετή έδρα των Κυργίων, του Δήμου Δοξάτου, για νέους οραματισμούς, με βοήθεια για αυτοβοήθεια, για να υλοποιήσουμε τους πραγματικούς στόχους των περιοχών μας, και να συνειδητοποιήσουμε, ότι θα εργαστούμε αλληλέγγυα για την πραγματοποίηση των ισοσκελισμένων στόχων και μάλιστα με το νέο πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ» με συγκεκριμένες αξιώσεις, με εποικοδομητικές προτάσεις και εναλλακτικών λύσεων προβλημάτων.

Και είθε να ανασύρουμε όλους τους προεκλογικούς λόγους, υποσχέσεις και αλληλοεξυπηρετήσεις για να τους καλέσουμε το 2011, ώστε να τους ωθήσουμε σε νέους οραματισμούς και να τους βοηθήσουμε για τον κοινό στόχο αλληλεπίδρασης για τον τόπο μας, (που μέχρι σήμερα προκλητικά παραμέλησαν), για ανταπόκριση των προεκλογικών υποσχέσεών τους, που μέχρι σήμερα μάλιστα αθέτησαν πολλές ΤΑ., και είθε να μπορέσουμε πρωταρχικά να προωθήσουμε τους υπερκομματικούς πολίτες και ενεργούς πολιτικοποιημένους πολίτες για συνεχή δραστηριοποίηση και οραματισμό και όχι μόνο για «κομματικοποιημένες», κοντόφθαλμες αλληλοεξυπηρετήσεις και «καιροσκοπικές» θέσεις και θεσούλες με αμοιβή με το διαίρει και βασίλευε.

Η αληθινή επιτυχία βασίζεται σε μια ατομική νότα και ένα δυναμικό όραμα ανάπτυξης και συμπεριλαμβάνει στις διαπραγματεύσεις, όχι μόνο την προσωπική μας ευημερία, παρά επίσης και τις ανάγκες του περιβάλλοντος, άλλους ανθρώπους και την πανίδα και χλωρίδα. Αναγκαίες, όσο ποτέ άλλοτε, είναι εδώ και τώρα, Πρωτοβουλίες ενεργών πολιτών, υπερκομματικών με φιλοπατρία για νέους οραματισμούς, κοινούς, αλληλέγγυους και δραστήριους στόχους, ώστε να θέσουμε τις βάσεις για προϋποθέσεις βελτίωσης σε όλους τους τομείς, και όπου αναμένουμε εδώ και τώρα και από άλλους και τα πολλαπλά περαιτέρω ερεθίσματα και τις εναλλακτικές προτάσεις.

Πηγή: Διασκευή του άρθρου που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά: www.kn-megalexandros.gr, www.asxetos.gr.

Ευπρόσδεκτος σε κάθε Αντίλογο: 
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, k-nalbantis@hotmail.de, www.kn-megalexandros.gr, info@kn-megalexandros.gr.