Τώρα που όλα γύρω μας αλλάζουν …
Του Άντρου Μιχαηλίδη.
Από τις πολλές τηλεοπτικές συζητήσεις των τελευταίων ημερών γύρω από την ελεύθερη πτώση, αλλά και τις προοπτικές της οικονομίας μας, θεωρώ ότι η πιο ενδιαφέρουσα ήταν εκείνη μεταξύ διακεκριμένων επιχειρηματιών στο ΡΙΚ-1. Πρώτα απ’ όλα έλειπαν οι κοκορομαχίες, πράγμα πολύ σημαντικό για τους τηλεθεατές, που σε μια τόσο δύσκολη περίοδο θέλουν να ακούνε σοβαρές και υπεύθυνες θέσεις, χωρίς να κρύβονται πίσω τους κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες. Ακόμη, έλειπε η προσπάθεια γνωστών άλλων δημοσιογράφων να μονοπωλήσουν την προσοχή του τηλεθεατή, ως εάν το ζητούμενο να είναι οι δικές τους απόψεις ή και η αίσθηση που προκαλεί η φιγούρα τους, παρά οι απόψεις και οι θέσεις των φιλοξενουμένων τους.
Οι εν λόγω επιχειρηματίες, όπως σίγουρα και αρκετοί άλλοι που διαπρέπουν στο τομέα τους, έδειξαν ότι έχουν απόψεις οι οποίες μπορεί να δώσουν απαντήσεις σε πολλά από τα δύσκολα ερωτήματα και τις προκλήσεις των ημερών. Με δεδομένο ότι η προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας μας θα στηριχθεί εν πολλοίς στον ιδιωτικό τομέα, καθώς η συγκράτηση του κύματος των ανέργων ή ο περιορισμός του όγκου τους είναι το πρώτο που ενδιαφέρει, είμαι της γνώμης πως η κυβέρνηση, κοντά στις άλλες ενέργειες που προγραμματίζει, θα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρο τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τους προβληματισμούς τους, και σε συνεργασία μαζί τους να ωθήσει την οικονομία μας προς την ανάπτυξη και την όσο το δυνατό πιο σύντομη απεξάρτηση μας από την ασφυκτική πίεση της τρόϊκας. Αν δεν αξιοποιηθούν καινούργιες ιδέες και δεν προωθηθούν σχέδια αναγέννησης της οικονομικής δραστηριότητας με την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η πίεση της τρόϊκας θα καθίσταται βαθμηδόν εντονότερη και το ένα μνημόνιο θα διαδέχεται το άλλο. Και όλα αυτά, χωρίς καμία προοπτική εξόδου από την κρίση.
Στα πολλά που άκουσα κατά τη συζήτηση είναι και κάτι, εν πρώτοις αστείο, που, όμως, θα ήθελα να σχολιάσω ιδιαιτέρως. Τόνισε ένας από τους επιχειρηματίες πως θα πρέπει να σκεφτούμε και τις δικές μας συνήθειες. Έδωσε το παράδειγμα ενός υπαίθριου πωλητή… λουκουμάδων στην περιοχή, όπου βρίσκεται το εργοστάσιο του, παρατηρώντας πως είναι απαράδεκτο να ζητούνται από τους διερχομένους 5 ευρώ για 10 λουκουμάδες. Κι αυτό, εκμεταλλευόμενος, προφανώς, την αδηφαγία ορισμένων συμπατριωτών μας ή, και το πιθανότερο, το αίσθημα της εκδρομικής ευωχίας, που κατακυριεύει τους εγκλείστους των πόλεων!
Τώρα που όλα γύρω μας αλλάζουν και, που όσο θα περνούν οι μέρες, αυτό θα το αντιλαμβανόμαστε ολοένα και περισσότερο, καθώς θα βλέπουμε όλο και πιο πολλούς συμπολίτες μας να βυθίζονται στη δυστυχία, ναι, τα πέντε ευρώ για την πραμάτεια του υπαίθριου επιχειρηματία είναι πρόκληση! Όπως και πέντε ευρώ για ένα καφέ, ενάμισι για ένα λίτρο γάλα και το ίδιο περίπου για ένα συνηθισμένο ψωμί. Γράφοντας τις γραμμές αυτές θυμήθηκα ένα περιστατικό πρόσφατα στην Αθήνα. ΄Ενας 40χρονος που όλα πάνω του «φώναζαν» πως ήταν άνεργος και πεινασμένος, κοντοστάθηκε μπροστά μας ενώ καθόμασταν σε ανοιχτό καφέ-μπαρ και ρώτησε με ύφος που έλεγε πολλά: «Πέντε τόσα ευρώ δεν κάνει η μπύρα;». Και προχώρησε χωρίς να περιμένει απάντηση. Αισθάνθηκα την ερώτηση του κυριολεκτικά σαν μια επίθεση στην οποία δεν μπορούσα να αμυνθώ. Σιώπησα μόνο. Δεν βρισκόμουν στα μπουζούκια ή σε ένα πολυτελές εστιατόριο, απλώς έπινα μια μπύρα. Με πέντε όμως ευρώ ο άνθρωπος μπορούσε να πάρει φαγητό στο σπίτι του και να θρέψει τα παιδιά του. Όταν πέρασαν κάποιες στιγμές, σχολιάσαμε μεταξύ μας «πού έφτασε η Ελλάδα!». Το σημειώνω αυτό και κουνώ το κεφάλι μου. Πού έφτασε η Κύπρος! Θέλω όμως να είμαι αισιόδοξος. Απαραίτητη προϋπόθεση, να ανασυντάξουμε πρώτα απ’ όλα τα μυαλά μας. Είτε ο λουκουματζής να ζητά 1 ή 2 ευρώ για 10 λοκμάδες, καθώς μάλιστα δεν πληρώνει ενοίκιο, είτε να μην σταματάμε καθόλου στο υπαίθριο «κατάστημα» του. Να αντιδράσουμε ως καταναλωτές κοντά και στα τόσα άλλα. Πληροφορήθηκα από ρεπορτάζ ότι η ζωή είναι πολύ φθηνή στη Γερμανία από την οποία έχουμε τόσα και τόσα παράπονα για το βίαιο τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να μας «διορθώσει». Συγκράτησα πως το γάλα εκεί είναι κατά τα 2/3 φθηνότερο, ενώ το φαγητό σε ένα εστιατόριο «της σειράς», επίσης φθηνότερο κατά το ήμισι. Από μόνοι μας μπορούμε να διορθώσουμε πολλά. Ο Πρόεδρος και οι υπουργοί «κούρεψαν» τους μισθούς τους. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι μισθοί στο δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα που πρέπει να «κουρευτούν». Όχι των μικρών κλιμάκων. Και στις τράπεζες. Όταν διαλύεται η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα και εξαφανίζονται διαμιάς καταθέσεις μιας ζωής, δεν μπορεί παρά να έρθουν περικοπές και στις ψηλές απολαβές που είναι αταίριαστες με το σήμερα. Οι Κυπριακές Αερογραμμές «κούρεψαν» μετά από συνεννόηση με τις συντεχνίες τους μισθούς όλων των υπαλλήλων κατά 30%. Αυτό και πολλά άλλα έπρεπε να γίνουν στον εθνικό μεταφορέα από καιρό για να διασωθούν. Τώρα δεν ξέρω. Δόθηκε όμως ένα ισχυρό μήνυμα με καλές προθέσεις. Πολύ καλό μήνυμα δόθηκε και από τη Cyta με την ανακοίνωση για δωρεάν τηλεφωνήματα από σταθερό για τον Απρίλιο, όπως βέβαια και με την μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 9,5%. Μπορούν να ακολουθήσουν και πολλά άλλα. Με τον κατήφορο που πήραμε, αναδεικνύονται παραφωνίες που θα πρέπει να τερματιστούν. Το ζήτημα είναι να επικρατήσουν πλέον λογικές που θα μας καταστήσουν πιο έτοιμους για το αύριο.
