“Ο Μόνος Δρόμος … Όλοι στο Δρόμο !..”
Γράφει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της Μελβούρνης
Αλφρέδος Κουρής, ΟΑΜ
Προς τι αυτό το αίσχος και όλες αυτές οι απεργίες και οι διαμαρτυρίες και τα γιουχαρίσματα των επισήμων στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας ανήμερα του “OXI”? ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΜΑΥΡΩΣΑΝΕ ΤΟ «ΟΧΙ»!
Το έκαναν γιά τη βοήθεια των συγγενών μας και συμπατριωτών μας? Ασφαλώς ΟΧΙ!
Πιστεύω ακράδαντα αγαπητά αδέλφια, ότι οι ολέθριες αυτές απεργίες και ξενόφερτες εκδηλώσεις των δήθεν “αγανακτησμένων πολιτών” θα βλάψουν τους εργαζόμενους στην πραγματικότητα, τους συνταξιούχους και τους ανέργους, κι’ όχι τους πλούσιους εφοπλιστές, βιομήχανους, τραπεζίτες και τοκογλύφους, που από το 1981 επί 30 χρόνια με κάθε τρόπο -σαν ειδεχθή τροκτικά- τρώνε την Ελλάδα ποικιλοτρόπως, την ξεφτιλίζουν, ενώ ταυτόχρονα τα κέρδη και περιουσίες τους διατηρούν στο εξωτερικό!..
Το αίσχος των απεργιών συνεχίστηκε με τη 48ωρη απεργία υπαλλήλων των Τραπεζών, των γιατρών του Ι.Κ.Α. και δεκαήμερη απεργία ξεκινούν την Δευτέρα οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εσωτερικών και Οικονομικών και όχι μόνοι !.. Το αίσχος των απεργιών συνεχίζεται με τους καθηγητές και δασκάλους, που τους προτρέπουν οι «εργατοπατέρες» τους του Υπουργ. Παιδείας να κάνουν στάσεις εργασίας την ερχόμενη εβδομάδα που θα κάνει απεργία και η ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ, ΟΜΕ- ΟΤΕ, ώστε να παραλύσει όλη η Ελλάδα τελείως ! ΜΕΓΑΛΟ ΑΙΣΧΟΣ και αυτό!..
Και το χειρότερο, την 28η Οκτωβρίου – οι μαθητές των Σχολείων που συμμετείχαν στην παρέλαση, με απόφαση της Ομοσπονδίας των καθηγητών τους, είχαν μαύρη κορδέλλα στο μπράτσο τους, και γύριζαν τα μούτρα τους στους επισήμους!.. ΚΡΙΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑ!..
Κι’ όλα αυτά σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας, γιά τα μέτρα που παίρνει η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, την οποία στο κάτω-κάτω, εψήφισε η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού πριν δύο χρόνια, γιά να αντιμετωπίσει τα σκληρά οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, τη φοροδιαφυγή, τις μίζες, τις απάτες και τη διαφθρορά και πρέπει να την αφήσουμε να το κάνει δημοκρατικά, μέχρι το τέλος της θητείας της, που ορίζει το Σύνταγμα της Έλλάδος!..
Είναι ολοφάνερο αγαπητά μας αδέλφια, ότι αυτή η συνωμοσία δυσφήμισης της Ελλάδας, ήτανε από πολλούς εχθρούς μας ενορχηστρωμένη, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής, γιά να γκρεμίσουν τις Τράπεζές μας (π.χ. οι μετοχές της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 2009 ήτανε 24,7 ευρώ και τώρα 1,80 ευρώ !.. Μάλιστα !.. Τα ίδια χάλια έχουν και οι μετοχές και τα ομόλογα των περισσοτέρων χωρών της Ευρωζώνης και της Αμερικής. Μάλιστα! Πλήρης καταστροφή!
Όλοι αυτοί οι εχθροί της Ε.Ε. και των ΗΠΑ στοχεύουν, να ξεφτυλίσουν τις αξίες των μετοχών τους και των ομολόγων τους, να διαμελίσουν τις βιομηχανίες τους και τα ορυχεία τους, να δεκαπλασιάσουνε τους ανέργους τους, γιά να μας πούνε τελικά πομπωδώς, ότι εμείς φταίμε γιά όλα, κι’ όχι η δαιμονισμένη και πειναλέα Παγκοσμιοποίηση!..»
Ευτυχώς όμως, που ξεσηκώθηκαν οι χιλιάδες Φιλέλληνες των χωρών της Ε.Ε., των Η.Π.Α. και της Αυστραλίας και εζήτησαν από τους ιθύνοντες της Τρόϊκας, και της Ευρωζώνης να διευκολύνουν την Ελλάδα οικονομικά, ώστε «γιά άλλη μιά φορά η Ελλάδα να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του αγώνα γιά το μέλλον όχι μόνο το δικό της αλλά όλόκληρης της Ανθρωπότητας!..»
Αυτά γράφει μάλιστα, σ’ ένα καταπληκτικό άρθρο του υπέρ της Ελλάδας, ο Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ Prof. MARK MAZAOYER, στην εφημερίδα “New York Times”, που μ’ ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά και με τίτλο: “Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, συγκλονίζει τον πλανήτη” γράφει τα εξής:
«Εχθές, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Έλλάδα, καθώς το κοινοβούλιό της, εψήφισε ένα πακέτο διχαστικό μέτρων λιτότητας, που θα μπορούσε νάχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα !.. Ίσως σας προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονή σου των Βαλκανίων, συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα, ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με τη πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά, που γιά να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στηνΑθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στη πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στή δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα γιά την ανεξαρτησία απ’ την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρωϊμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας.
Γιά τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της, αποτελούσε τον πιό ευγενή αγώνα.
“Στο μεγάλο πρωϊνό του κόσμου” έγραψε ο Σέλεϊ στο ποίημά του “Ελλάς”- «το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε!»
Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας, όχι μόνο επί των Τούρκων, αλλά και επί όλων των δυναστών, που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί, και Αμερικανοί, έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, γιά χάρη της δημοκρατίας και μέσα σε μιά δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.
Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού, που ενσάρκωσε η Ελλάδα, εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην “ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη” στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν 3 αυτοκρατορίες, η οθωμανική, εκείνη των Αψβούργων και η Ρωσική, κατάρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο γιά το μέλλον της Ευρώπης, μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας, που βγήκε στο προσκήνιο.
Σε ένα κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες, όπως ο μουσουλμανικός, ο πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας, ήταν μιά συνταγή γιά διεθνή αστάθεια.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς & μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.
Η ελληνο-τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών, ήτανε η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο, που οι ναζιστές και άλλοι, θα το επικαλούσαν αργότερα γιά να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.
Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές.
Το χειμώνα του 1940-41, ήτο η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα, και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα, όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος, σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με ένα φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα, που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει!..
Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας !..
Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση τής χώρας σε ένα εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.
Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα, γιά να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων, γιά αγώνες κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.
Ανυψωμένη ξαφνικά σε ένα διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μιά πολύ διαφορετική Ευρώπη, μιά Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940, ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγτον.
Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους Έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ, έκαιγαν τα ελληνικά βουνά, καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.
Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης, υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου, και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιάς νέας φάσης στην ιστορία της Ευρώπης. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με την μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.
Έτσι έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την όρεξη γιά διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή γιά ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία ξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή, και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του ’90 και με μία νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα, ως χώρας που θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα θέσει το ερώτημα: Ποιό θάναι το μέλλον της ηπείρου; Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μιά κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μιά ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή …
Είναι ίσως ταιριαστό, που ένα από τα αρχαιότερα και πιό δημοκρατικά έθνη-κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν σε αμφιβολία όλα αυτά τα επιτεύγματα, γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και γιά άλλη μιά φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα γιά το μέλλον!..»
PROF. ΜΑΡΚ ΜΑΖΑΟΥΕΡ
Βρετανός Ιστορικός και συγγραφέας, Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ
