Στη Γερμανία πληθαίνουν οι θορυβώδεις αυτοκινητοπομπές στους παραδοσιακούς τουρκικούς γάμους, οι οποίες μάλιστα κάποιες φορές κλείνουν τους δρόμους. Γραφική ατμόσφαιρα ή απλώς παραβατική συμπεριφορά;Στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας ένας γάμος αποτελεί κορυφαίο γεγονός, το οποίο δεν επιτρέπεται να περάσει απαρατήρητο. Τί γίνεται όμως όταν κάποιοι …δεν θέλουν να το παρατηρήσουν; Δεν λείπουν εκείνοι που δυσανασχετούν με τις αυτοκινητοπομπές που συνοδεύονται από κορναρίσματα και μπαλωθιές. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι απλώς μία υπόμνηση της παράδοσης. Σε κάθε περίπτωση, όταν οι παρέες του γαμπρού μπλοκάρουν τους δρόμους ή τις προσβάσεις στον αυτοκινητόδρομο, προκαλώντας κίνδυνο ατυχήματος, τότε η υπομονή εξαντλείται και η αστυνομία επεμβαίνει.

Ο Τσανέρ Αβέρ από το Κέντρο Τουρκικών Σπουδών στο Έσεν της Γερμανίας επιχειρεί να εξηγήσει το φαινόμενο με νηφαλιότητα. "Σύμφωνα με τις τουρκικές παραδόσεις", επισημαίνει, "δίνεται μεγάλη έμφαση σε σημαντικές οικογενειακές στιγμές. Αυτό ισχύει τόσο στα χαρμόσυνα γεγονότα, όπως ο γάμος, όσο και σε μία τραγική περίσταση, σε μία κηδεία για παράδειγμα". Επιπλέον, τονίζει o πολιτικός επιστήμων με καταγωγή από την Τουρκία, "υπάρχει η νοοτροπία ότι στη χαρά, αλλά και στη θλίψη, θα πρέπει να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Όσο πιο πολλοί μοιράζονται αυτές τις στιγμές, τόσο μεγαλύτερο θεωρείται το κύρος της οικογένειας. Είναι σαν να λές: κοιτάξτε, είμαι δημοφιλής, έχω τεράστιο κύκλο".

Όπως παλιά, στο χωριό…

"Οι αυτοκινητοπομπές του γάμου πάντα υπήρχαν στην Τουρκία", επιβεβαιώνει και ο Αχμέτ Τοπράκ, καθηγητής Κοινωνικής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ. "Πριν εφευρεθούν τα κινητά και όλα τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας", λέει, "ήταν πολύ σημαντικό να βγαίνουν τα αυτοκίνητα στους δρόμους, για να βλέπουν όλοι στο χωριό τί συμβαίνει, γι αυτό έπεφταν και οι μπαλωθιές". Στα χωριά η παράδοση θέλει τη νύφη να μεταφέρεται με άλογο, στις πόλεις γίνονται αυτοκινητοπομπές. Και όχι μόνο αυτό: "Όσο αυξάνονται η ευημερία και η κατανάλωση, τόσο πιο μεγάλα και πολυτελή αυτοκίνητα επιστρατεύονται για τη μεγάλη μέρα" λέει η Γκιλιστάν Γκιρμπέι, ερευνήτρια για θέματα μετανάστευσης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. "Το αυτοκίνητο γίνεται σύμβολο κύρους γι αυτό άλλωστε πολλοί νοικιάζουν πολυτελή αυτοκίνητα για τις γαμήλιες εκδηλώσεις".

Αλλά και για τους Γερμανούς όλα αυτά δεν είναι πλέον εντελώς ξένα, επισημαίνει η Γκιλιστάν Γκιρμπέι. "Στη δεκαετία του '60, μαζί με τους Τούρκους γκάσταρμπαιτερ μεταφέρθηκε στη Γερμανία το συγκεκριμένο έθιμο. Και άλλες εθνικότητες- ακόμα και πολλοί Γερμανοί- το υιοθέτησαν γιατί πολύ απλά κατ' αυτόν τον τρόπο προκαλείς την προσοχή και επιπλέον το διασκεδάζεις". Ακόμη και το κλείσιμο του δρόμου έχει μία εξήγηση: σύμφωνα με την παράδοση οι συγγενείς της νύφης μπλοκάρουν το κονβόι του γαμπρού και περιμένουν ένα χρηματικό δώρο για να ανοίξουν πάλι τον δρόμο. Εκείνος έχει προνοήσει, έχει πάρει μαζί του μετρητά και πληρώνει επί τόπου. "Με τα χρήματα αυτά ο γαμπρός παίρνει και τη νύφη από τους γονείς της", λέει η Γκιλιστάν Αρμπέι.

Μία μορφή διαμαρτυρίας

Κάποιοι εκφράζουν ωστόσο διαφορετική άποψη. "Το μπλοκάρισμα των δρόμων δεν έχει καμία σχέση με την παράδοση και δεν υπάρχει στην Τουρκία", λέει ο Τσανέρ Αβέρ. "Αυτοί οι άνθρωποι απλώς προκαλούν χάος. Μπορεί να είναι νέα παιδιά που θέλουν να δοκιμάσουν τα όριά τους". Ο Αχμέτ Τοπράκ πιστεύει ότι αυτές οι συμπεριφορές ίσως αποτελούν μία μορφή διαμαρτυρίας, η οποία σχετίζεται και με την ένταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στις γερμανοτουρκικές σχέσεις. "Είναι σαν να λένε: θα σας αναγκάσουμε να μας προσέξετε. Κλείνουν τους δρόμους και μετά ανεβάζουν φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης", τονίζει.

Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν για να σταματήσουν τα μπλόκα στους δρόμους, υποστηρίζει ο Τσανέρ Αβέρ: "Από τη μία πλευρά η αστυνομία πρέπει να επέμβει και να ασκήσει διώξεις, εννοείται. Αλλά από την άλλη πλευρά πρέπει και η ίδια η τουρκική κοινότητα να ενημερώσει τους πάντες ότι αυτά δεν γίνονται. Να υπάρχει τιμωρία αλλά επίσης να υπάρχει και μία δημοσιότητα που καταδικάζει αυτές τις συμπεριφορές".

Κρίστοφ Ντρίσεν (DPA)

Επιμέλεια: Γιάννης Παπαδημητρίου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ