Γιάννης ΔελόγλουΓράφει ο Γιάννης Δελόγλου
j.deloglou@elliniki-gnomi.eu

Θεσσαλονίκη. Πέρασαν 70 χρόνια από τότε που τα σιδερόφρακτα τμήματα της Ναζιστικής Γερμανίας εισέβαλαν στα ιστορικά και ιερά χώματα της Ελλάδος παρά την ηρωική αντίσταση του Ελληνικού Στρατού στα Οχυρά τής «Γραμμής Μεταξά». Ήταν τα περίφημα οχυρά στο Ρούπελ, που έκανε τους Γερμανούς εισβολείς αλλά και το ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ να ομολογήσουν τη βαθιά τους εκτίμησή τους για τους αγώνες των Ελλήνων.

Με αφορμή αυτών των ιστορικών γεγονότων το Γ’ Σώμα Στρατού και το Μουσείο Φωτογραφίας «Χρήστος Κελεμκερής» του δήμου Καλαμαριάς παρουσιάζουν την έκθεση ιστορικής φωτογραφίας «Η Μάχη των Οχυρών, 6-10 Απριλίου 1941» στη Λέσχη Αξιωματικών Εθνικής Αμύνης 1 στη Θεσσαλονίκη.

6 Απριλίου 1941. Μια ίλη γερμανικών αρμάτων μάχης προωθείται στην κοιλάδα του Στρυμόνα εναντίον του Ρούπελ

Το Ιστορικό Γεγονός

Μεταξύ 6ης και 9ης Απριλίου 1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν ταυτόχρονα με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις τους σε μια σειρά ελληνικών οχυρών που είχαν ανεγερθεί τα προηγούμενα χρόνια κατά μήκος των βόρειων ελληνικών συνόρων και απάρτιζαν τη λεγόμενη «Γραμμή Μεταξά».

Οι λιγοστοί έλληνες υπερασπιστές που επάνδρωναν τα οχυρά, με ελάχιστα μέσα και δίχως καμία ουσιαστική βοήθεια από τους συμμάχους Βρετανούς, προβάλλουν ηρωική αντίσταση στα συγκροτήματα της Ροδόπολης, του Ρούπελ, των Παλιουριώνων, του Ιστίμπεη, της Κελκαγιά και του Νευροκοπίου εκπλήσσοντας δυσάρεστα τους Γερμανούς. Πολλές από τις φρουρές των οχυρών παραδόθηκαν μόνο μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης και την υπογραφή συνθηκολόγησης από το ΓΕΣ, όταν ο αγώνας ήταν πλέον ανώφελος λόγω της επικείμενης περικύκλωσης τους από τις γερμανικές δυνάμεις.

Κάρτ-ποστάλ από τις επιχειρήσεις των Γερμανών εναντίον κάποιου ελληνικού οχυρού στις 6 Απριλίου 1941

Σήμερα, η ελληνική αντίσταση στη Μάχη των Οχυρών τον Απρίλιο του 1941 αποτελεί μια σχεδόν άγνωστη σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και η ιστορική αξία της έκθεσης αυτής. Οι περισσότερες  φωτογραφίες είναι πρωτότυπες και αδημοσίευτες και έχουν ληφθεί στην «πρώτη γραμμή» από γερμανούς αξιωματικούς και οπλίτες. Σε αντίθεση με τους επίσημους φωτογράφους της γερμανικής προπαγάνδας, οι ερασιτέχνες αυτοί φωτογράφοι απαθανάτιζαν στιγμιότυπα των μαχών δίχως να ελέγχονται από τη λογοκρισία, καθώς τις προόριζαν ως ενθύμια για τα προσωπικά τους λευκώματα. 

Οι επισκέπτες της έκθεσης θα ενημερωθούν για το ιστορικό της κατασκευής των οχυρών, που θεωρήθηκαν ένα εξαιρετικό τεχνικό και στρατιωτικό επίτευγμα, θα «ζήσουν» από την πρώτη γραμμή τις ημέρες των πολεμικών συγκρούσεων γνωρίζοντας άγνωστες πτυχές της ελληνογερμανικής σύρραξης, αλλά και τις τοποθεσίες, τα μέσα που διέθεταν οι δύο αντίπαλοι, τους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, που πρωταγωνίστησαν στις μάχες και αντιμετώπισαν με μοναδική αυταπάρνηση και αυτοθυσία την τελειότερη πολεμική μηχανή που είχε δει έως τότε η ανθρωπότητα.

10 Απριλίου 1941. Η σβάστικα υψώνεται στο οχυρό Παλιουριώνες. Σύμφωνα με ελληνικές πηγές οι Γερμανοί ανάρτησαν τη σημαία τους μόνο μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Έλληνα στρατιώτη από το οχυρό
Oμάδα γερμανών καταδρομέων ανεβαίνει ένα ύψωμα στον υποτομέα Θύλακος, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ελληνικό πολυβολείο ή πυροβολείο που έχει ήδη καταληφθεί από γερμανικές δυνάμεις
Γερμανός στρατιώτης στέκεται με περισυλλογή πίσω από τους τάφους έξι συναδέλφων του σε γερμανικό νεκροταφείο στο Νευροκόπι
10 Απριλίου 1941. Στρατιώτες της φρουράς του Ρούπελ αποχωρούν συντεταγμένα από το οχυρό, μετά την παράδοσή του. Η περηφάνια στα πρόσωπά τους καταδεικνύει στους παριστάμενους Γερμανούς ότι δεν ηττήθηκαν

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ