Τι είναι, πως προκαλούνται και πως αντιμετωπίζονται. Γράφει ο Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα χαρακτηρίζονται σήμερα ως η μεγαλύτερη μάστιγα του 20ου και του 21ου αιώνα. Μπορεί να εξαλείφθηκαν φοβερές ασθένειες του παρελθόντος, όπως είναι η πανώλη, η φυματίωση, η λέπρα και η χολέρα, που προκάλεσαν τους περασμένους αιώνες τον θάνατο σε πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, αλλά, φαίνεται, ότι ποτέ δεν εξαλείφθηκε η πραγματική αιτία, που τις δημιούργησε, επειδή η γενεσιουργός αιτία όλων αυτών των ασθενειών βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, στον ίδιο του τον ψυχισμό.
Η γενεσιουργός αιτία κάθε πιθανής ασθένειας βρίσκεται στην ψυχολογία του ατόμου και κατ’ επέκταση στην εσωτερική του κατάσταση. Αν και εξαλείφθηκαν, λοιπόν, όλες οι παραπάνω φοβερές ασθένειες, στην θέση τους δημιουργήθηκαν άλλες! Και όσο εμείς συνεχίζουμε να καταπολεμούμε τα συμπτώματά τους και να αποφεύγουμε να βλέπουμε και να θεραπεύουμε την αιτία τους, τόσο και αυτές θα εξελίσσονται και θα μεταλλάσσονται μαζί με την φαρμακολογία.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ασθένειες, που προκύπτουν γιατί το σώμα μας επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα. Ένας στους δέκα πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάσχει σήμερα από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, που είναι η κύρια αιτία χρόνιων ασθενειών και επηρεάζει την υγεία περισσότερων ανθρώπων από ότι τα καρδιακά νοσήματα ή ο καρκίνος.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων, πενήντα εκατομμύρια Αμερικανοί, δηλαδή ένας στους πέντε, πάσχουν σήμερα από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.
Ασθένειες, όπως η Σκλήρυνση κατά πλάκας, ο Διαβήτης,η Ρευματοειδής αρθρίτιδα, η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η Ψωρίαση, η Ελκώδης κολίτιδα, η Νόσος του Crohn, ο Ερυθηματώδης λύκος, η Σκληροδερμία και άλλες Δερματίτιδες, η Μυασθένεια, η ALS και άλλες
ανήκουν στη κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων και αυξάνονται δραματικά τα τελευταία 15 χρόνια. Είναι χρόνια νοσήματα, για τα οποία το άτομο που πάσχει, πρέπει να λαμβάνει πολύπλοκα φαρμακευτικά σχήματα για την υπόλοιπη ζωή του.

Πού οφείλεται η ραγδαία εξάπλωση των αυτοάνοσων νοσημάτων

Σύμφωνα με νέες μελέτες, όσο υψηλότερο είναι το βιωτικό μας επίπεδο, τόσο μεγαλύτερη είναι και η εξάπλωση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Είναι το τίμημα, που πληρώνουμε για έναν τρόπο ζωής, που συνεχώς απομακρύνεται από το φυσιολογικό.
Για να κατανοήσουμε, τι ακριβώς συμβαίνει, θα πρέπει να εξετάσουμε το πρόβλημα εκεί, που προκύπτει, δηλαδή σε επίπεδο κυττάρων.
Τα κύτταρά μας είναι οι βιολογικές μονάδες, από τις οποίες αποτελείται ο οργανισμός μας. Αποικίες κυττάρων με κοινά χαρακτηριστικά συναθροίζονται και σχηματίζουν όργανα και τελικά ένα ανθρώπινο σώμα.
Η κατάσταση λειτουργίας των κυττάρων μας αντικατοπτρίζει την γενική κατάσταση της υγείας μας.
Ένα κύτταρο αποτελείται από δομικά στοιχεία, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί και κάποια άλλα για να λειτουργήσει. Πρόκειται για συστατικά, που προσλαμβάνουμε μέσα από την διατροφή και είναι απαραίτητα για να υπάρχουν και να λειτουργούν σωστά τα κύτταρα μας. Τέτοια είναι τα μεταλλικά στοιχεία, τα αμινοξέα, οι πρωτεΐνες, οι βιταμίνες, τα ένζυμα, τα λίπη και οι υδατάνθρακες.
Μπορούν, όμως, οι σημερινές τροφές να μας παρέχουν τις ενώσεις, που χρειάζεται ένα υγιές σώμα, σε ποσότητα και ποιότητα, ώστε να φτιάξει τους ιστούς του και να επιτελέσει τις απαραίτητες κυτταρικές λειτουργίες που χαρακτηρίζουν τη ζωή;

Οι τροφές μας έχουν υποβαθμιστεί ποιοτικά

Μέσα σε πενήντα μόλις χρόνια η αλλαγή, που έχει υποστεί η διατροφή μας, είναι εντυπωσιακή. Όχι μόνο με την κατανάλωση μεταλλαγμένων και τεχνητώς -με χημικές ουσίες (λιπάσματα, ορμόνες κλπ.) παραγομένων φυτικών και ζωϊκών τροφών, που μακροπρόθεσμα αλλοιώνουν και ανατρέπουν την φυσική ισορροπία του οργανισμού μας, προκαλώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία μας (καρκινογενέσεις κ.α.) αλλά και με την μείωση ή την έλλειψη σημαντικών ουσιών και στοιχείων από την διατροφή μας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια τροφή, όπως είναι τα μαρούλια. Παλαιότερα είχαμε ένα χωράφι και καλλιεργούσαμε σε αυτό εκατό μαρούλια. Σήμερα στο ίδιο χωράφι καλλιεργούνται χίλια μαρούλια. Τα θρεπτικά συστατικά, που έχει το χωράφι, πρέπει να μοιραστούν τώρα σε χίλια μαρούλια, αντί για εκατό, όπως κάποτε.makis
Για να υπάρξει, λοιπόν, οικονομικά συμφέρουσα και ικανοποιητική για τον παραγωγό των μαρουλιών απόδοση της καλλιέργειας, είναι αναπόφευκτη η χρήση λιπασμάτων, που θα αποκαταστήσουν τα απαραίτητα στοιχεία στο έδαφος. Σε καμία, όμως, περίπτωση τα λιπάσματα δεν μπορούν να αποδώσουν τα 92 στοιχεία, που υπάρχουν στην Φύση. Οι συμβατικές καλλιέργειες εμπλουτίζουν το χώμα μόνο με τα τρία βασικά για την ανάπτυξη των φυτών συστατικά (άζωτο, κάλιο και φώσφορο), ενώ οι καλύτερες βιολογικές καλλιέργειες φτάνουν μόλις στα δεκαέξι, δηλαδή περίπου στο ένα έκτο του κανονικού.
Για να προσλάβουμε τα θρεπτικά συστατικά, που μας έδινε ένα μαρούλι πριν από πενήντα μόλις χρόνια, σήμερα πρέπει να καταναλώσουμε δέκα μαρούλια!
Αυτό, όμως, δεν είναι εύκολο, και συνήθως ούτε εφικτό. Το ίδιο συμβαίνει και για τις υπόλοιπες τροφές, που καταναλώνουμε, είτε είναι φυτικές, είτε ζωικές.
Τα κύτταρα μας, λοιπόν, δεν προσλαμβάνουν και δεν έχουν τα στοιχεία, που χρειάζονται για να λειτουργήσουν σωστά. Σιγά-σιγά δημιουργούνται ελλείψεις σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο.
Συστατικά, που θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στο κύτταρο, πλέον απουσιάζουν!
Η ζωή, βέβαια, δεν στηρίζεται ποτέ σε μια μεταβολική οδό. Έχει εναλλακτικές λύσεις. Ποτέ, όμως, η δεύτερη εναλλακτική λύση δεν είναι το ίδιο αποδοτική με την πρώτη.
Καθώς μειώνεται η απόδοση, μειώνεται και η υγεία μας. Δεν νοιώθουμε το ίδιο καλά, όπως κάποτε. Κάθε ημέρα, που περνάει, απομακρυνόμαστε από την βέλτιστη κατάσταση λειτουργίας. Πιστεύουμε πολλές φορές, ότι αυτό οφείλεται στην προχωρημένη ηλικία μας, δηλαδή στα χρόνια, που περνάνε. Δυστυχώς, όμως, παρόμοια προβλήματα, επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο νεότερα άτομα, ακόμη και παιδιά ή βρέφη.
Και το πρόβλημα δεν σταματάει εδώ. Πέρα από τις ελλείψεις, που παρουσιάζουν τα κύτταρα μας, επιβαρύνονται και με τοξικές ουσίες, που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Βαρέα μέταλλα, βιομηχανικά χημικά, φάρμακα και άλλες ενώσεις, ξένες προς την ζωή, εισέρχονται σε κάθε κύτταρό μας (Ξενοβιοτικές Ενώσεις). Είναι, μάλιστα, τραγικό, ότι πολλές φορές η επιβάρυνση του οργανισμού μας με τέτοιες τοξικές ουσίες, που προκαλούν αυτοάνοσα νοσήματα, γίνεται με την λήψη φαρμάκων ή εμβολίων, που μας τα χορηγούν με σκοπό την διασφάλιση της υγείας μας!

Τα κύτταρα μας έχουν αλλάξει

Με το πέρασμα του χρόνου η εικόνα των κυττάρων μας απομακρύνεται σταθερά από την αρχική υγιή κατάσταση.
Απαραίτητα συστατικά, που θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, απουσιάζουν, ενώ άλλες ουσίες, ξένες προς την ζωή, που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, είναι παρούσες και επενεργούν επιβλαβώς στην υγεία μας.
Πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν, ότι η αλλαγή της βιοχημικής σύστασης του εσωτερικού του κυττάρου συνοδεύεται και με την αλλαγή της μεμβράνης και της εξωτερικής εικόνας του κυττάρου.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, το σώμα να μην αναγνωρίζει πλέον αυτά τα κύτταρα ως δικά του και νομίζοντας, ότι είναι ξένοι “εισβολείς”, επιτίθεται εναντίον τους!
Έτσι ο ίδιος ο οργανισμός μας γίνεται ο παράγοντας εκείνος, που καταπολεμά τον εαυτό του, βλάπτονταςτην υγεία μας!
Ανάλογα με την κληρονομικότητα, το περιβάλλον και τις διατροφικές επιλογές, τα κύτταρα που απομακρύνονται περισσότερο από το φυσιολογικό, δέχονται πρώτα την επίθεση του ανοσοποιητικού μηχανισμού του οργανισμού μας. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, το σώμα επιτίθεται σε ένα ή και περισσότερα όργανα ή συστήματα του οργανισμού.
Η ουσιαστική αλλά και μοναδική σωστή λύση είναι να αποκαταστήσουμε την φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού και να διαχειριστούμε την πραγματική αιτία του προβλήματος.

Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα αυτοάνοσα νοσήματα

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα επικρατούσες απόψεις και τις μεθόδους της Κλασσικής Ιατρικής, ο τρόπος αντιμετώπισης των αυτοάνοσων νοσημάτων βασίζεται στην καταστολή της “επίθεσης” του ανοσοποιητικού συστήματος εναντίον των κυττάρων του οργανισμού με την χρήση χημικών φαρμάκων. Αυτή η ανοσοκαταστολή, όμως, δεν καταπολεμά στην ουσία την γενεσιουργό τους αιτία αλλά τα συμπτώματά τους, δημιουργώντας συχνά παρενέργειες και προβλήματα στους ασθενείς, εξαιτίας της δυσανεξίας τους στην εφαρμοζόμενη φαρμακευτική αγωγή.

Από την άλλη πλευρά η Ολιστική Ιατρική αντιμετωπίζει τις νόσους αυτές, προσπαθώντας να εξαλείψει βασικά την γενεσιουργό τους αιτία και επομένως και τα συμπτώματά τους. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αντιλήψεις και τις μεθόδους των ιατρών, που εφαρμόζουν τις αρχές της Ολιστικής Ιατρικής και της Ομοιοπαθητικής, για να βρεθεί η ουσιαστική λύση, που θα αποκαταστήσει την φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού μας, εξαλείφοντας το αυτοάνοσο νόσημα, πρέπει:

1. Ως πρώτο βήμα να προβαίνει ο ασθενής σε ειδικές εξετάσεις μεταβολομικής, που μπορούν να καθοδηγήσουν στην επαναφορά της φυσιολογικής κατάστασης των κυττάρων του οργανισμού του. Σύμφωνα με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, η μεταβολομική είναι σήμερα ο πιο απλός και ακριβής τρόπος αξιολόγησης της κατάστασης υγείας του ατόμου. Η παράλληλη αποκατάσταση των υγιών λειτουργιών με την χρήση της κατάλληλης διατροφής και της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής, όπου αυτή είναι απαραίτητη, αποτελεί ένα πολύ ισχυρό όπλο στην μάχη εναντίον των αυτοάνοσων νοσημάτων.

2. Να βοηθείται ο ασθενής να εντοπίσει και να διαχειριστεί τους στρεσογόνους παράγοντες, που υποκρύπτονται πίσω από το νόσημα. Πρόκειται για ένα κομμάτι, που συχνά περνά απαρατήρητο και μένει αδιαχείριστο. Σχεδόν πάντα τα αυτοάνοσα νοσήματα συνοδεύονται από έντονες αλλαγές στην διάθεση, που ανατροφοδοτούν την νόσο και επιδεινώνουν την εικόνα του ασθενούς.

Είναι αναμφισβήτητο, ότι η βιοχημική αλλοίωση και το στρες, που συνοδεύει το σύγχρονο περιβάλλον, είναι οι βασικοί υπαίτιοι παράγοντες, που κρύβονται πίσω από την έκρηξη των αυτοάνοσων νοσημάτων. Έτσι, η σταδιακή και στοχευμένη αντιμετώπισή τους μπορεί να οδηγήσει σε μια σταθερή βελτίωση της εικόνας, αντί μιας σταθερής επιδείνωσης.

Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι, επειδή το σώμα μας είναι γενετικά προγραμματισμένο να είναι υγιές, καθήκον της Ιατρικής αλλά και δικό μας είναι να το βοηθούμε σε αυτή του την προσπάθεια. Η πρόοδος της Ιατρικής και οι ολοένα εμπλουτιζόμενη επιστημονική γνώση μας, μας επιτρέπει και μας προτρέπει να ακολουθήσουμε και να ενισχύσουμε το έργο της Φύσης.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ