Για την Εκκλησία, από θεολογικής και ποιμαντικής σκοπιάς, η βάπτιση προσφύγων και μεταναστών, σε χριστιανούς, είναι ένα ευτυχές γεγονός, που συμβαδίζει με τις αρχές της πίστης, αλλά για κάποιους από αυτούς, ο ασπασμός της χριστιανικής θρησκείας δεν έχει βαθύτερα θρησκευτικά κίνητρα, αλλά είναι απλώς η οδός για να λάβουν πιο γρήγορα άσυλο στην Ευρώπη!

Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.

Όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πηγές από την Γερμανία, περισσότεροι από 600 πρόσφυγες και μετανάστες, προερχόμενοι από την Συρία, το Ιράκ, το Πακιστάν και το Ιράν, βαπτίστηκαν χριστιανοί τον τελευταίο χρόνο στο Αμβούργο, με την ευλογία πάστορα. Ο οικειοθελής εκχριστιανισμός μουσουλμάνων προσφύγων αποτελεί, πλέον, μια διαδεδομένη πρακτική, την οποία ακολουθούν αρκετοί μουσουλμάνοι, για πολλούς λόγους, όχι μόνον στο Αμβούργο, αλλά σε όλη την Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.koln
Ανάλογη είναι η εικόνα και στο Βερολίνο, όπου και εκεί, ολοένα και περισσότεροι μουσουλμάνοι πρόσφυγες θέλουν να αλλάξουν θρήσκευμα. Μέχρι στιγμής, στην Κοινότητα της Αγίας Τριάδας της γερμανικής πρωτεύουσας 185 πρόσφυγες έχουν ασπαστεί τον χριστιανισμό και παρακολουθούν μαθήματα χριστιανικής κατήχησης.
Σύμφωνα με τον πάστορα, Αλβέρτο Μπαμπαγιάν, πολλοί είναι οι λόγοι, που οδηγούν τους πρόσφυγες να αλλάξουν θρήσκευμα. «Πολλοί λένε, ότι είναι απογοητευμένοι από το Ισλάμ», λέει χαρακτηριστικά ο πάστορας.

Για κάποιους μετανάστες, ο ασπασμός της χριστιανικής θρησκείας δεν έχει βαθύτερα θρησκευτικά κίνητρα, αλλά είναι απλώς η οδός για να λάβουν πιο γρήγορα άσυλο στην Ευρώπη

Σε δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, ο Βενιαμίν, ένας 25χρονος Ιρανός, που βαφτίστηκε χριστιανός, αναφέρει:
«Ήδη από την εποχή, που ζούσα στο Ιράν, είχα αρχίσει να ενδιαφέρομαι για άλλες θρησκείες. Και κάπου διερωτήθηκα: Γιατί ως μουσουλμάνος πρέπει να ζω συνεχώς με φόβο;» Για άλλους μετανάστες, πάντως, ο ασπασμός της χριστιανικής θρησκείας δεν έχει βαθύτερα θρησκευτικά κίνητρα, αλλά είναι απλώς η οδός για να λάβουν πιο γρήγορα άσυλο στην Ευρώπη, όταν, μάλιστα, ενώπιον των αρμόδιων Αρχών επικαλούνται, ότι η άρνηση της μουσουλμανικής θρησκείας στις πατρίδες τους μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο. Πράγματι, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μετανάστευσης και Χορήγησης Ασύλου, (BAMF) η επίκληση, από τον αιτούντα, του κινδύνου να υποστεί ποινική δίωξη στην χώρα του, εξαιτίας του θρησκεύματός του, συνεκτιμάται από την αρμόδια επιτροπή και οδηγεί στην παροχή ασύλου.

Για την Εκκλησία, από θεολογικής και ποιμαντικής σκοπιάς, η βάπτιση προσφύγων και μεταναστών, σε χριστιανούς, είναι ένα ευτυχές γεγονός, που συμβαδίζει με τις αρχές της πίστης. Μετά, όμως, από μια τέτοια βάπτιση, η Εκκλησία αναλαμβάνει μια επιπρόσθετη ευθύνη έναντι της γερμανικής διοίκησης

Συχνά, λοιπόν, ανακύπτει το ερώτημα: Η βάπτιση μουσουλμάνων προσφύγων σε χριστιανούς γίνεται πράγματι για λόγους πίστης, ή, μήπως, για την επίσπευση της διαδικασίας παροχής ασύλου; Οι απόψεις στο ερώτημα αυτό διίστανται!
Για την Εκκλησία, από θεολογικής και ποιμαντικής σκοπιάς, η βάπτιση προσφύγων και μεταναστών, σε χριστιανούς, είναι ένα ευτυχές γεγονός, που συμβαδίζει με τις αρχές της πίστης. Μετά, όμως, από μια τέτοια βάπτιση η Εκκλησία αναλαμβάνει, επίσης, και μια επιπρόσθετη ευθύνη έναντι της γερμανικής διοίκησης. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, πολύ συχνά, στις ακροάσεις παροχής ασύλου είναι δυνατό να ζητηθεί από τους πάστορες, που βάπτισαν τον εκάστοτε αιτούντα να παραστούν ως μάρτυρες ενώπιον των αρμόδιων Αρχών.

Οι Γερμανοί ιερωμένοι καλούνται από τις γερμανικές Αρχές να δώσουν κάποιες βασικές πληροφορίες για τους αιτούντες άσυλο εκχριστιανισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, όπως για παράδειγμα, πόσο συχνά συμμετέχουν στις δραστηριότητες της ενορίας τους, αν είναι ενεργά μέλη, αλλά και αν γνωρίζουν σημαντικά στοιχεία, που αφορούν την χριστιανική ζωή

Οι Γερμανοί ιερωμένοι καλούνται να δώσουν κάποιες βασικές πληροφορίες για τους αιτούντες άσυλο, όπως για παράδειγμα, πόσο συχνά συμμετέχουν στις δραστηριότητες της ενορίας τους, αν είναι ενεργά μέλη, αλλά και αν γνωρίζουν σημαντικά στοιχεία, που αφορούν την χριστιανική ζωή.
Οι ιερωμένοι, όμως, συχνά αισθάνονται υπό πίεση, αφού δεν νιώθουν την υποχρέωση να «λογοδοτήσουν» τρόπον τινά για θέματα, που αφορούν το ποίμνιο, αλλά και την δραστηριότητα της Εκκλησίας, αυτή καθεαυτή. Όπως λένε πολλοί ιερωμένοι, αυτού του είδους τα «τεστ πίστεως» από τις διοικητικές Αρχές θα πρέπει να σταματήσουν. Ο πάστορας, Αλβέρτος Μπαμπαγιάν, υπογραμμίζει, μάλιστα, σε σχετικό ρεπορτάζ, πως εν τέλει πρόκειται για θέματα, που αφορούν την ψυχή του ανθρώπου και ως τέτοια δεν θα πρέπει να εξετάζονται διοικητικά. Άλλωστε, και στην πράξη, όπως λέει, όσοι πρόσφυγες βαφτίζονται, παραμένουν και μετά ενεργά μέλη των ενοριών τους.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ