Κρίστης Χαράκης –  Πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ.

«Ἡ Έλλάς κατακτηθεῖσα ὑπὸ τῶν Ρωμαίων

κατέκτησε μετὰ ταῦτα τὸν ἂγριον νικητήν»

ΟΡΑΤΙΟΣ

Ο Μάρτης, είναι και ο Διεθνής Μήνας των Ποιητών.  Όμως, πάλι, είναι και ο μήνας του Ελληνισμού που με ευλάβεια γιορτάζουν την 25η Μαρτίου όλοι οι Έλληνες ως την πιο σημαντική ημέρα πνευματικού εθνισμού – όχι εθνικισμού, γιατί  η συμβολική ημερομηνία εκφράζει και την ταυτότητα της ελευθερίας ως ιδέα των όπου γης Ελλήνων, θυσίες Ευρωπαίων φιλελλήνων  για τον ξεσηκωμό των σκλάβων της Ελληνικής Επανάστασης (…1821) που, ως πράξη φυσικής δικαιοσύνης, αγκαλιάζει τους υπόδουλους λαούς του κόσμου in extenso.

– Όμως, ακόμη, ο υπαρκτός τεράστιος πλούτος της ανεξίτηλης σύνδεσης της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας με το παγκόσμιο καλλιτεχνικό και γραμματοσυντακτικό γίγνεσθαι του 21ού αιώνα παραμένει στην αθέατη πλευρά των επιλογών της σύγχρονης ευρωπαϊκής και διεθνούς γραμματείας. Η σφαίρα της ηθικής αποτίμησης των τεχνών, των γραμμάτων και των επιστημών παραμένει φτωχότερη από την άποψη ότι ακόμη σιωπά η διεθνής φιλοσοφική διανόηση για την ανακήρυξη μιας Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Αρχαιογνωσίας.

Αυτό το οφειλόμενο χρέος όλων των κριτικών θεωριών της ανθρωπότητας δεοντολογικά το ζητά η διεθνής διανόηση, για να μην στερέψουν οι πηγές των ποταμών των Μουσών που ποτίζουν τη σοφία του ευρωπαϊκού πνεύματος με το χρυσό νερό της καθαρότητας και της αριστείας του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος.  Και, επειδή, η εισήγησή μας, για την καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Αρχαιογνωσίας, πέρασε ως «ψήφισμα» από τη «Βουλή των Ποιητών του Κόσμου», οι υπογραφές των Σέλλεϋ, Νίτσε,  Φάλκε, Ουγκώ, Ρενάν …, μάς οδηγούν προς ένα σκεπτικό που φέρνει μπροστά στο μέλλον την ψυχή του αιώνιου τεχνίτη θεού της κοσμογονίας του «Τιμαίου». Προτείνεται ως καλύτερος μήνας ο Μάρτης των γλυκειών  Ημερών της Ευτυχίας, της Γης, των Ποιητών, του Θεάτρου, των Νερών, της Γαλλοφωνίας του Νορούζ …,  για  να φιλοξενήσει την Παγκόσμια ημέρα της φιλίας του κόσμου προς τη σοφία που ενώνει το αρχαίο πνεύμα με τη σοφία της οικουμένης.  Χρειάζεται το φως μιας ανοιξιάτικης γιορταστικής εποχής του κάθε παρόντος για την εδραίωση της αρχαιογνωσίας από την αθέατη πλευρά του παρόντος σε θεατή πλευρά του μέλλοντος. Η ανακήρυξη της πρώτης εναρκτήριας ημέρας του Μάρτη, ή της τελευταίας  ημέρας του ίδιου Μήνα, ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Αρχαιογνωσίας, συμπληρώνει ένα αίτημα χρέους της ανθρωπότητας προς τον κόσμο του Ομήρου, του Ησίοδου, του Σόλωνα, του Ηράκλειτου, του Ηρόδοτου, του Αισχύλου, του Πρωταγόρα, του Δημόκριτου, του Σωκράτη, του Ευριπίδη, του Θουκυδίδη, του Πλάτωνα, του Αριτοτέλη…

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ