Άλωση σημαντικών αρθρώσεων του κράτους, κυριαρχία στον κεντροαριστερό χώρο,νέα διαπλοκή και καλές σχέσεις με ΗΠΑ και Ισραήλ, είναι οι στόχοι του Αλέξη Τσίπρα και μιας μικρής ομάδας που τον στηρίζει.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
——- . ——-
Υπάρχει μια συμπαθητική ταβερνούλα στο Νέο Ψυχικό που θεωρείται ότι έχει προοδευτικό πρόσημο και ως εκ τούτου τη συχνάζουν κάποιοι επώνυμοι συριζαίοι, υπουργοί και άλλοι. Εκεί λοιπόν, πριν λίγες μέρες, άθελά μου παρακολούθησα μια πολύ ενδιαφέρουσα …συζήτηση σημαντικού υπουργού της κυβέρνησης που απευθυνόταν, ενόψει ευρωεκλογών, σε τοπικά στελέχη του Σύριζα, τα οποία όπως φάνηκε από τη συνομιλια ήσαν μάλλον απογοητευμένα από τα κυβερνητικά έργα.
Πολύ εύστοχα όμως, ο υπουργός έβαλε πολλά πράγματα στη θέση τους.
Πριν απ’ όλα εξήγησε στους συνομιλητές του ότι το 2015 ο Σύριζα δεν κέρδισε τις εκλογές και δεν έγινε κυβέρνηση για να τα παρατήσει πέντε η εξάμηνες μετά.
«…Αφού είδαμε στην πράξη αρκετά πράγματα και τα αναλύσαμε καταλάβαμε ότι οι Ευρωπαίοι περίμεναν πότε και πώς να κάνουμε αυτά που ήθελε ο Σόϊμπλε, για να μας δείξουν την πόρτα της Ένωσης. Στην περίπτωση αυτή, η χώρα θα έμπαινε σε πολύ μεγάλες περιπέτειες και μεις θα φεύγαμε νύχτα από την κυβέρνηση. Η πολιτική μας ζωή θα είχε τελειώσει άδοξα και για πάντα. Παράλληλα όμως θα είχε τελειώσει και η αριστερά η οποία θα συνέδεε το όνομά της με μια νέα τραγωδία. Αυτό ήθελαν και κάποιοι ανεγκέφαλοι μέσα στον σύριζα, που νόμιζαν ότι θα τρέξουν να μας βοηθήσουν Ρώσοι και Κινέζοι. Οι άνθρωποι δεν είχαν καταλάβει τίποτε από την περίπτωση της Κύπρου. Αντίθετα ο Τσίπρας το χειρίστηκε άψογα το όλο θέμα και άνοιξε την πόρτα για την παραμονή της αριστεράς πολλά χρόνια στην εξουσία. Αυτό το βλέπουν και οι δανειστές μας και γι’ αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις που για μας ήσαν σοβαρές, κλείσανε τα μάτια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι χάρη στο τρίτο μνημόνιο, ο Σύριζα δεν είναι πλέον μια οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Μέσω του προγράμματος, σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας έχουμε πλέον τις δικές μας αρθρώσεις και αυτό σημαίνει άποκτηση εξουσίας…». Αυτά περίπου ειπε ο υπουργός και τόνισε ότι στην παρούσα φάση, οι παραχωρήσεις της κυβέρνησης στους εταίρους δανειστές της, επιτρέπουν στο εσωτερικό να κάνει κινήσεις που διευκολύνουν την εγκατάσταση των δικών της ανθρώπων στις αρθρώσεις της εξουσίας. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν είπε ο Συριζαίος υπουργός, η σημερινή κυβέρνηση, που έχει πλέον απαλλαγεί και από το βαρίδι των ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, «…δεν περιορίζεται μόνον στην υλοποίηση των φιλολαϊκών μέτρων που είχε προαναγγείλει (επίδομα στέγασης παράταση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, ρυθμίσεις οφειλών κλπ.) ή των μαζικών προσλήψεων που δεν υπόκεινται στο Α.Σ.Ε.Π. (συμβασιούχων, εποχικών, ειδικών κατηγοριών) αλλά σχεδιάζει να δεσμεύσει και νομοθετικά την επόμενη κυβέρνηση τόσο ως προς τη διενέργεια δεκάδων χιλιάδων νέων προσλήψεων, κυρίως στην υγεία και την παιδεία, όσο και ως προς τη χορήγηση από τα τέλη του 2019 ή εντός του 2020 επιπλέον παροχών στους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα (αυξήσεων μισθών, επαναφορά δώρων) αλλά και αυξημένων επιδομάτων σε ασθενέστερους…».
Παράλληλα δε επιβεβαίωσε τις 60.000 προσλήψεις στο δημόσιο που είχε καταγγείλει σε πρόσφατη δημόσια ομιλία του ο κ.Παν. Καρκατσούλης, πρώην βουλευτής Επικρατείας του «Ποταμιού».
Πολύ απλά λοιπόν, από αυτά που προηγούνται, προκύπτει ότι η σημερινή Κυβέρνηση όχι μόνον δημιουργεί αρθρώσεις εξουσίας, αλλά διαβρώνει και το έδαφος της νέας κυβέρνησης αν ο Σύριζα χάσει τις εθνικές εκλογές.
Προετοιμάζει με αυτό τον τρόπο το έδαφος όχι τόσο για να κερδίσει τις εκλογές, αλλά για να αναβαπτισθεί πολιτικά και να ανακτήσει κατά τους τελευταίους μήνες της θητείας της τα απαραίτητα αριστερά προσχήματα που απώλεσε κατά την κυβερνητική τετραετία με τη σκληρή μνημονιακή πολιτική που και η ίδια ακολούθησε.Με τον τρόπο αυτόν,θα νομιμοποιείται εκ νέου το κυβερνών κόμμα να ασκήσει μετά τις εκλογές μία μαχητική αντιπολίτευση, εμφανιζόμενο ως προστάτης των αδύναμων στρωμάτων, με στόχο τη σύντομη επιστροφή του στην κυβέρνηση.
Επιστροφή βέβαια που ο Αλέξης Τσίπρας «οραματίζεται» να πραγματοποιήσει πλέον ως κυρίαρχος ηγέτης της Κεντροαριστεράς, μετά από την επιδιωκόμενη εκ μέρους του διάλυση του ΚΙΝΑΛ. Και πάνω στο σενάριο αυτό,όπως έμαθα από επίσημα χείλη, ο Αλ. Τσίπρας θα ρίξει μεγάλο βάρος, γιατί θέλει να αποδείξει και προς τα έξω ότι στην Ελλάδα είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος του Κεντροαριστερού χώρου.
Και το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτό που πιστεύει ο σημερινός πρωθυπουργός το μοιράζονται και άλλοι.Τοσο μέσα στο κόμμα του,που γινεται βέβαια όλο και πιο προσωποπαγές,όσο και έξω από αυτό,στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο?
