Γράφει ο Σωτήριος Οικονόμου δάσκαλος – συγγραφέας.
«Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού! Και… τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού! Βούλγαροι, Βούλγαροι, Χανούμισσες, Βαζέλες! Όλο το έθνος προσκυνάει σώβρακα και φανέλες!» Αυτά έλεγε σε ένα παλιό του τραγούδι ο προσφάτως εκλιπών από την ζωή σατιρικός τραγουδοποιός Τζίμης Πανούσης, προσπαθώντας να απογυμνώσει την «Σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία», της οποίας οι χειραγωγοί της δημιουργούσαν εκ του μη όντος αοράτους εχθρούς οπαδικού χαρακτήρα, καλλιεργώντας το «διαίρει και βασίλευε» μεταβάλλοντας την ζωή σε γήπεδο και αποπροσανατολίζοντας τους υπηκόους από τα πολύ σοβαρά της θέματα. Το τραγικό στοιχείο όμως της υπόθεσης είναι ότι για αυτό το ζήτημα οι ίδιοι κατηγορούσαν τους δικτάτορες της χούντας! Ότι δηλαδή αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο, δείχνοντας κάθε Κυριακή ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση, με αποτέλεσμα να τον εκτροχιάζουν από την οδό που θα τον οδηγούσε προς την δημοκρατία. Και…η πολυπόθητη δημοκρατία ήλθε! Ήλθε συγχρόνως με την εκχώρηση σημαντικού τμήματος της Κύπρου στους Τούρκους και διατηρείται αγωνιζομένη διαρκώς για τα αυτονοήτως κεκτημένα, δηλαδή την κατάληψη της καρέκλας και του πλούτου υπό των επιτηδείων! Πού είναι η ΑΙΔΩΣ; Πού η ΔΙΚΗ; Πού η ΠΑΙΔΕΙΑ; Πού η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ; Δυστυχώς, πουθενά! Άρα, λοιπόν, απουσιάζει η ίδια η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Και….στην θέση της τι υπάρχει; Υπάρχει ένα μόρφωμα κατ’ επίφασιν δημοκρατικό, το οποίο ισχυροποιεί την θέση των ολίγων κατόχων του πλούτου, οι οποίοι κινούνται στα παρασκήνια, εκπροσωπούμενοι επάξια υπό των αδρά αμειβομένων εντολοδόχων τους. Ο άνθρωπος τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο ελέγχεται απόλυτα και μάλιστα από δύο αόρατες δυνάμεις. Από τους «ΘΕΟΥΣ», οι οποίοι εξουσιάζουν την συνείδησή του, με την καλλιέργεια ύπαρξης φόβου, ενοχής, απατηλής ελπίδας για το μέλλον και κατάλυσης του αυτεξουσίου και από τις «ΑΓΟΡΕΣ», οι οποίες εξουσιάζουν την τσέπη του. Και οι δύο αυτές αόρατες δυνάμεις είναι δημιουργήματα ολίγων επιτηδείων. Διαχρονικά και συγχρόνως τα μέλη της κάστας τους επιδίδονται στην δημιουργία ανθρωπίνων μαζών – ποιμνίων, έχοντας ως κύριο λόγο την εξάρτησή τους, η οποία φυσιολογικά επέρχεται με τον απόλυτο έλεγχο της συνείδησης και της τσέπης. Τον έλεγχο που αποτρέπει την ολοκληρωμένη και ελεύθερη προσωπικότητα, υποβιβάζει την ποιότητα ζωής του υπηκόου και που του την στερεί με την πείνα, την αρρώστια, τον φόνο ή τον πόλεμο, όποτε κρίνεται σκόπιμο σύμφωνα με τα ιδιοτελή συμφέροντά της κάστας. Με γοργό ρυθμό λοιπόν αποδομείται η προσωπικότητα, αποσυντίθεται η φυλή ή το έθνος, που είναι πυρήνες συνοχής και ιστορικής συνέχειας και δημιουργείται η απρόσωπη κοινωνία της παγκοσμιοποίησης, μέσα στην οποία το άτομο λειτουργεί ως απόλυτα εξαρτημένος υπήκοος και όχι ως ενεργός πολίτης. Η μία δύναμη τον επιθυμεί στρατευμένο πιστό ενώ η άλλη αποστρατευμένο πολίτη. Καθοριστικό ρόλο στην όλη υπόθεση παίζουν τα πρόσωπα της εξουσίας, τα οποία, ενώ αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των προαναφερθέντων αοράτων δυνάμεων με τους υπηκόους τους, δεν αγωνίζονται για αυτούς, αλλά για όσους συμφέρει η ποιμνιοποίησή τους. Λένε ότι αγωνίζονται για την λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά στην ουσία την αποδομούν. Λένε ότι αγωνίζονται για το καλό του ανθρώπου, αλλά τον ωθούν προς την καταστροφή. Ισχυρίζονται ότι θέλουν και παλεύουν να σώσουν τόσο την τσέπη όσο και την ψυχή του, δημιουργώντας τους την αναγκαία πληρότητα, αλλά τις αδειάζουν. Χρησιμοποιούν την εκπαίδευση για τον έλεγχο της συνείδησης και για βιοπορισμό και όχι για την καλλιέργεια προσωπικότητας με την προσφορά παιδείας. Όλα είναι ρηχά, ψεύτικα και υποκριτικά. Τον κόσμο τον καταστρέφουν οι παραμορφωμένοι με τα πολλά και σπουδαία πτυχία υπό την ανοχήν των πνευματικών ταγών, συνεπικουρούμενοι υπό των αδιστάκτων κερδοσκόπων. Σε τοπικό επίπεδο καλλιεργούν τον φόβο και την ανωμαλία με την οικονομική – επαγγελματική αναστάτωση ή την αδιαφορία για τις επιθέσεις «αγνώστων» κουκουλοφόρων και οπλοφόρων ληστών σε κατοικίες και άλλους χώρους , ενώ σε παγκόσμιο δημιουργούν εστίες πολέμου κυρίως σε Ασία και Αφρική, τάχα για να φέρουν την δημοκρατία (αρπάζοντας τις πρώτες ύλες) ή κάνουν οικονομικό πόλεμο σε χώρες της Δύσης. Ανακατεύουν όλες της φυλές του κόσμου, δημιουργώντας ένα αδύναμο και απρόσωπο μωσαϊκό, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις αυτής τους της ενέργειας. Τους αρκεί ο απόλυτος έλεγχός του και η αύξηση των κερδών. Και… ο κόσμος; Τι κάνει ο κόσμος; Αντί να ασχοληθεί με το παιδί του, ασχολείται με το σκυλί του. Εκεί τον έφτασε ο «πολιτισμός» του.
