Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος. Με λαϊκίστικη κοινωνική πολιτική με υπέρμετρο δανεισμό – Ώρα για υπεύθυνη, σώφρονα και μετρημένη πολιτική με ομοψυχία.
«Μηδέν άγαν» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και εμείς οι νεώτεροι το μετατρέψαμε σε «αεί άγαν». Ξοδεύαμε περισσότερα από όσα κερδίζαμε και θέλαμε τα πάντα, ασχέτως αν μας ήταν αντικειμενικά δυνατό, ακόμη και αν μας ήταν αναγκαίο. Κυριάρχησε μια πρωτοφανής βουλιμία. Πέσαμε στην παγίδα που κάποιοι μας έστησαν, με πιστωτικές κάρτες να τις μοιράζουν στο δρόμο, νομίζοντας ότι βρήκαμε θησαυρό, τις χρησιμοποιούσαμε αφειδώς ως εάν δεν θα χρειαζόταν ποτέ να τις εξοφλήσουμε. Μας χορηγούσαν δάνεια αβέρτα κάθε είδους, ακόμη και διακοποδάνεια. Και ξαφνικά ξυπνήσαμε δέσμιοι της επιπολαιότητάς μας, καταχρεωμένοι, ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα χρέη μας.
Φταίμε εμείς οι πολίτες; Ασφαλώς φταίμε, όσο φταίει και ένα παιδί που το φορτώνουν με παιχνίδια κάθε είδους και αξίας, χωρίς να μπορεί να τα χαρεί, μη ξέροντας με ποιο να πρωτοπαίξει. Έτσι και εμείς οι μεγάλοι δεν αποφύγαμε την δυνατότητα που μας έδωσαν να ξοδεύουμε, πέσαμε στην παγίδα και τώρα … διαμαρτυρόμαστε!
Το μεγάλο πρόβλημα όμως, δεν είναι τι κάναμε εμείς τα μεγάλα παιδιά, οι πολίτες, αλλά τι έκαναν οι κυβερνώντες που υπερδανείστηκαν, οι οποίοι εξ αντικειμένου δεν πέφτουν σε τέτοιες παγίδες, αλλά για κάποιους λόγους που θα χρειαστεί ψυχανάλυση για να ερμηνευτεί, εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή, το λένε στην πολιτική γλώσσα, εκτός και αν αφεθεί η ιστορία να δώσει τις απαντήσεις.
Η αμαρτία αυτή ξεκίνησε και φούντωσε την δεκαετία του 80, για δήθεν κοινωνικούς λόγους και αναγκαστικά συνεχίστηκε στη συνέχεια, αφού θα έπρεπε να πληρωθούν τα δάνεια με άλλα δάνεια και ήταν αδύνατο να περικόψουν τις άλογες παροχές και αυξήσεις μισθών που είχαν λαϊκίστικα χορηγηθεί. Ήταν η δεκαετία κατά την οποία το κέρδος των επιχειρήσεων θεωρήθηκε κοινωνικό έγκλημα και η πρωτογενής παραγωγή συρρικνώθηκε στο 5% του ΑΕΠ από το 30% με 35% και έτσι εισάγουμε από λεμόνια μέχρι κρέατα και τόσα άλλα τα οποία παράγαμε εδώ.
Η κοινωνική πολιτική για να έχει αξία και ουσιαστικό αντίκρισμα, απαγορεύεται να γίνεται με δανεικά, διότι πρώτον υπερχρεώνει τη χώρα, με τις συνέπειες που τις ζούμε τώρα στο πετσί μας και δεύτερο τροφοδοτεί τον πληθωρισμό, που αποσβήνει την όποια αύξηση των αποδοχών. Οι αρχιτέκτονες αυτής της πολιτικής, γνωρίζουν ασφαλώς το γεγονός ότι ο απλός πολίτης δεν δύναται να κάνει τέτοιες οικονομικές αναλύσεις και τον ικανοποιεί υποκριτικά η εύνοια των πολιτών.
Ο υγιής δανεισμός είναι μόνο εκείνος που προορίζεται για επενδύσεις, από τις οποίες θα προκύψουν κέρδη για την αποπληρωμή του δανείου αφ’ ενός και την ενίσχυση του πλούτου της χώρας αφ΄ εταίρου. Το όριο του 3% δημοσιονομικού ελλείμματος που … επιτρέπει η Ε.Ε. στα κράτη μέλη, είναι ακόμη μια μικρή αλλά σταθερή παγίδα, διότι η κάλυψή του γίνεται αναπόφευκτα με άλλο δανεισμό και έτσι το δημόσιο χρέος θα αυξάνεται σταθερά. Αυτό είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι λεγόμενες «αγορές», για να κερδοσκοπούν και να χειραγωγούν κράτη και οικονομίες.
Άρα, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει, καλώς δεχτήκαμε το Μνημόνιο και την εξ αυτού λιτότητα; Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Η παγκόσμια οικονομική κρίση, ως επακόλουθο και προγραμματισμένη συνέπεια του εύκολου υπερδανεισμού, που άρχισε το 2008, έπρεπε και μπορούσε να αντιμετωπιστεί με λιγότερο επώδυνο και αποτελεσματικό τρόπο. Όταν η Κυβέρνηση Καραμανλή κατόρθωσε τα δύο τελευταία χρόνια διακυβέρνησής της, να περιορίσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, με χαλαρά και ανώδυνα μέτρα και με πλήρη αντίθεση και αντίδραση ολόκληρης της αντιπολίτευσης και με σθεναρή μέχρι καταστροφική αντίδραση των συνδικαλιστών, παρέδωσε πρόωρα την Κυβέρνηση για τους γνωστούς αντεθνικούς λόγους της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ θα ήταν δυνατό να αντιμετωπιστεί η κρίση, όπως π.χ. η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία και το Βέλγιο. Παρόλα αυτά παρέδωσε την ανεργία στο 7,5%, τα σπρέντ του δανεισμού στο 130, όταν η Γερμανία δανειζόταν με σπρέντ 100, δηλαδή μπορούσαμε να δανειστούμε εύκολα και φθηνά όσα χρειαζόμαστε και το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν κάτω του 8% και ποτέ στο 15,2% το οποίο , όπως αποδείχθηκε χρειαζόταν για να δικαιολογηθεί η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, το Μνημόνιο και όλα τα επακόλουθα, με την σύμπραξη των ξένων αν όχι την προτροπή τους, οι οποίοι ακόμη προστατεύουν τον ένοχο Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ και σε κάθε περίπτωση στο τέλος του έτους. Η εξήγηση και απόδειξη του φουσκωμένου ελλείμματος είναι , ότι στους τρεις τελευταίους μήνες του 2009, με την νέα κυβέρνηση, το έλλειμμα αύξανε κατά 1,5% κάθε μήνα τουλάχιστον, αφού .. λεφτά υπήρχαν και δινόταν και επιδόματα, πλέον του 3% που αποδεδειγμένα διογκώθηκε, το έλλειμμα κατά την παράδοση της κυβέρνησης ήταν 7,7% στη χειρότερη περίπτωση.
Ο τρόπος και ο χώρος αναγγελίας της υπαγωγής μας στο πρόγραμμα στήριξης, την υπογραφή του αμελέτητου και εν πολλοίς απαράδεκτου Μνημονίου, τα σκληρά μέτρα που διέλυσαν την ιδιωτική οικονομία, η οποία τροφοδοτεί το Δημόσιο, μη αγγίζοντας τον δημόσιο τομέα, του οποίου ανήκει το έλλειμμα, μαρτυρεί την σκοπιμότητα αυτής της εξέλιξης που μας έριξε στο μάτι του κυκλώνα και εξαθλίωσε την κοινωνία.
Στο μάτι του κυκλώνα ευρισκόμενοι και σε εξέλιξη του λανθασμένου αυτού προγράμματος, τα περιθώρια διορθώσεως της πορείας είναι από περιορισμένα μέχρι αδύνατα. Σε κάθε περίπτωση, έστω και με αιματηρές θυσίες, φθάσαμε στο σημείο να ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού και να προσδοκούμε άνοδο. Βρισκόμαστε δηλαδή στο πλέον κρίσιμο της πορείας μας προς την ανάκαμψη. Τη στιγμή λοιπόν αυτή που η δίκαιη και δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των πολιτών βρίσκεται στο απόγειο, είναι λάθος κάποιοι να ζητούν εκλογές με κίνδυνο αποσταθεροποίησης και αποτυχίας της προσπάθειας, αλλά και πολιτικά ανέντιμο να εκμεταλλεύεται ένα κόμμα την τρέχουσα δυσαρέσκεια των πολιτών για στενά κομματικά οφέλη. Η Πορτογαλία και Η Ιρλανδία βγήκαν από το Μνημόνιο και προχωρούν στην ανάπτυξη, διότι η αντιπολίτευση συνεργάστηκε με την Κυβέρνηση, δείχνοντας ομοψυχία και δημιούργησαν εμπιστοσύνη στις αγορές. Μήπως είναι ώρα, έστω και τόσο καθυστερημένα, η αντιπολίτευση σύσσωμη, να εγκαταλείψει την άρνηση και να συνεργαστεί με την Κυβέρνηση, διορθώνοντας κατά το δυνατό την ακολουθητέα πολιτική, με ομοψυχία, αποδεικνύοντας έτσι ότι πάνω και πρώτα από όλα είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες; Είθε!

anagnostatosΝίκος Αναγνωστάτος

e-mail: nanagnostatos@gmail.com

Thiakos.blogspot.com

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ