Γράφει ο Σωτήριος Οικονόμου
Δάσκαλος – Συγγραφέας
17η Νοέμβρη του 2018. Είναι η 45η επέτειος μνήμης από την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου της Αθήνας εναντίον της ξενοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Ημέρα άρνησης υπακοής και προσφοράς υπηρεσίας προς τους αυτόκλητους σωτήρες του έθνους. Ημέρα άρνησης σύμπλευσης του καθενός με οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, η οποία δεν τον θεωρεί πολίτη αλλά εξαρτημένο υπήκοο, δεν τον σέβεται, δεν τον υπηρετεί ως λειτουργός αλλά τον εξουσιάζει ως απόλυτος άρχοντας, ενώ παράλληλα τον χρησιμοποιεί ως όργανο, ελέγχοντας πλήρως την συνείδησή του, ώστε να υλοποιεί τις ιδιοτελείς της επιδιώξεις. Να, λοιπόν, τι είπε τότε ο εξεγερθείς φοιτητής και να τι μπορεί να ειπεί σήμερα ο κάθε νοήμων και ενεργός πολίτης σε ανάλογη περίπτωση, ο οποίος έχει μνήμη και κριτική ικανότητα, όταν ο εαυτός του τον καλεί να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του.
Αρνούμαι να πλεύσω μες στο σκοτάδι,
να κάνω τη μέρα παράνομο βράδυ,
λαθραία να ζήσω μες στη σκιά σας,
να γονατίσω με φόβο μπροστά σας!
Αρνούμαι στον μύλο νερό να σας ρίξω!
Τα δόντια μου τ’ άσπρα εγώ θα σας δείξω!
Ελεύθερη σκέψη χωρίς χαλινάρι,
θα έχω με όψη γεμάτη καμάρι!
Δεν θέλω δεσμά, δεν θέλω προστάτες
και ελεγχόμενες όλες τις στράτες!
Νέμεση*, τίση* στην ανομία!
Αγώνας διάρκειας για ευνομία!
Μικρή η ζωή, μεγάλη η πράξη,
σαν νιώθω πως είμαι μ’ εμένα εντάξει!
Στο άρμα πορεύομαι της λογικής μου!
Του νου ευτελή δεν θα ’σαι κριτής μου!
*εκδίκηση, τιμωρία.