(c) elliniki-gnomi.eu

Κρίση αντιμετωπίζουν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Κρίση αντιμετωπίζουν οι συμβασιούχοι, τα νοικοκυριά που αναγκάζονται να πληρώνουν μεγάλο μέρος του οικογενειακού τους προϋπολογισμού στα φροντιστήρια για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, που βλέπουν τις τιμές στα ράφια να ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα.

Αυτοί αντιμετωπίζουν κρίση. Ενώ κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να ζουν όπως και πριν την οικονομική κρίση.

Μόνο τα τελευταία χρόνια το 20% των πιο πλούσιων στη χώρα μας, έχει 6 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων. Χρήματα λοιπόν υπάρχουν … Μόνο που ανήκουν πάντα στους ίδιους, στις ίδιες οικογένειες που με επιτυχία τα αυξάνουν ακόμα και σε αυτή την αρνητική συγκυρία για το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού…

Και οι κυβερνήσεις, αντί να πάρουν το μήνυμα, αντί να ακούσουν τους διαδηλωτές που φωνάζουν και τη κοινή γνώμη που δυσφορεί και διαμαρτύρεται, συνεχίζουν την ίδια αδιέξοδη πολιτική η οποία αποτελεί μια πιστοποίηση της απόστασης που χωρίζει την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από την εφαρμογή κάθε φορά των ίδιων μέτρων απέναντι στις ίδιες ομάδες.

Το πιο τραγικό πάντως κομμάτι αυτής της σκληρής πραγματικότητας ειδικά για τη χώρα μας, είναι πως το συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό μοντέλο λειτουργίας της συνεχίζει να μιλάει για την μη ύπαρξη πλούτου και όχι για πλούτο που είναι άνισα κατανεμημένος.

Γιατί όχι μόνον είναι άνισα κατανεμημένος ο πλούτος, αλλά και η εισπρακτική πολιτική που ακολουθείται στοχεύει στη διατήρηση αυτής της ανισότητας, της αδικίας απέναντι σε κοινωνικές τάξεις που βρίσκονται προ των πυλών της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ