Μιλά ο κ. Δημήτριος Μπουραντάς πρώην καθηγητής του Μάνατζμεντ, Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρύτανης σήμερα στο New York College στην Αθήνα.

Ο Δημήτρης Μπουραντάς έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό άρθρων για τα πιο έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Έχει συγγράψει 10 βιβλία, εκ των οποίων έχουν γίνει best seller τα παρακάτω: «Μάνατζμεντ» (ΜΠΕΝΟΣ), « Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού» (ΜΠΕΝΟΣ), «Ηγεσία: Ο δρόμος της διαρκούς επιτυχίας» (ΚΡΙΤΙΚΗ). To μυθιστόρημα «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη», (ΠΑΤΑΚΗΣ) κέρδισε το βραβείο Αναγνωστών και βρέθηκε για τέσσερα χρόνια στις λίστες των ευπώλητων. Επίσης έχει επιβλέψει διδακτορικές διατριβές στις οποίες έχουν απονεμηθεί το πρώτο και το δεύτερο Ευρωπαϊκό βραβείο. Διαθέτει πολύχρονη επαγγελματική εμπειρία έχοντας εργαστεί ως στέλεχος, σύμβουλος και εκπαιδευτής για Ελληνικούς και διεθνείς Οργανισμούς και για μεγάλο αριθμό ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων. Κάθε χρόνο δίνει περισσότερες από 60 διαλέξεις χωρίς αμοιβή σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Ο Δημήτρης Μπουραντάς εξειδικεύεται στην ανάπτυξη ηγετικών στελεχών και ομάδων, στη διοίκηση των αλλαγών, στη διοίκηση της εταιρικής κουλτούρας και στη στρατηγική ευθυγράμμιση των επιχειρήσεων και οργανισμών. Έχει βραβευθεί, επανειλημμένα, με τον «Τίτλο Υψηλής Διδακτικής Επίδοσης» από το Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μεγάλος αριθμός συνεντεύξεών του έχει φιλοξενηθεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, καθώς και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Νew York Times, Diezeit, Γερμανική Ραδιοφωνία, Φιλανδική τηλεόραση κ.α.). Σήμερα είναι πρύτανης στο New York College στην Αθήνα.

 

Η συνέντευξη

-Σε ποιον κόσμο ζούμε;  Είμαστε όλοι αποτέλεσμα των επιλογών μας;

«Είναι αναμφισβήτητο ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο γεμάτο περιορισμούς και λάθος φτιαγμένο. Όμως δεδομένων αυτών έχουμε αρκετούς βαθμούς ελευθερίας να κάνουμε  τις επιλογές μας, να καθορίσουμε το ποιοι είμαστε, το που και πως θα πάμε, το πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας. Άλλωστε και δικές μας επιλογές συμβάλλουν στο να υπάρχουν οι περιορισμοί του περιβάλλοντός μας. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι δεν αξιοποιούν την ελευθερία των επιλογών τους, διότι όπως ισχυρίζεται ο Έριχ Φρομ, τη φοβούνται αφού αυτό σημαίνει ανάληψη προσωπικής ευθύνης. Έτσι βολεύονται στην ευκολία να αφήνουν να επιλέγουν οι άλλοι γ’ αυτούς».

– Οι διοικητικές, και ηγετικές ικανότητες  είναι ζήτημα έμφυτων χαρισμάτων ή γονιδίων, ή  αναπτύσσονται μέσω της εμπειρίας αλλά και της εκπαίδευσης;

«Το μάνατζμεντ και η ηγεσία που αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την οικονομική και κοινωνική αποτελεσματικότητα όλων των οργανισμών (ιδιωτικών, δημόσιων και κοινωνικών), ακόμη και συνίσταται τόσο σε ικανότητες, όσο και σε αξίες, η κουλτούρα (νοοτροπία) που πρέπει να διαθέτουν τα στελέχη όλων των ιεραρχικών επιπέδων. Τόσο οι διοικητικές, όσο και οι ηγετικές, δεν είναι ζήτημα έμφυτων χαρισμάτων ή γονιδίων, αλλά αναπτύσσονται μέσω εμπειρίας αλλά και της εκπαίδευσης. Σήμερα διαθέτουμε ιδιαίτερα αποτελεσματικές μεθόδους για την ανάπτυξη αυτών των ικανοτήτων, προαπαιτείται όμως η ισχυρή θέληση και η δέσμευση των όσων επιθυμούν να τις αναπτύξουν. Οι επιστήμες που μας προσφέρουν γνώση στο μάνατζμεντ και την ηγεσία, είναι αρκετές. Η ψυχολογία και η φιλοσοφία, αποτελούν κύριες βασικές επιστήμες αφού οι οργανισμοί υπάρχουν από τους ανθρώπους και για τους ανθρώπους. Δεδομένων των μεγάλων υπαρξιακών ζητημάτων που αντιμετωπίζει την ανθρωπότητα εκτιμώ ότι η φιλοσοφία θα ενισχύεται όλο και περισσότερο ως πηγή άντλησης γνώσεων και ιδεών για τη Διοικητική Επιστήμη».

-Το να κάνουμε σωστές επιλογές, απαιτεί θετική σκέψη και αξιοποίηση του μυαλού που όλοι διαθέτουμε;

«Το να κάνουμε σωστές επιλογές, απαιτεί θετική σκέψη και αξιοποίηση του μυαλού που όλοι διαθέτουμε. Απαιτεί να σκεφτόμαστε δημιουργικά έξω από τα στερεότυπα, να αμφισβητούμε το καταστημένο, να βρίσκουμε και να αξιολογούμε περισσότερες εναλλακτικές επιλογές για κάθε πρόβλημα ή απόφαση. Θετική σκέψη επίσης, σημαίνει να μην αφήνουμε να μας συμπαρασύρουν οι λογικές και οι πρακτικές που οι άλλοι και το σύστημα θέλουν να μας επιβάλλουν για δικά τους συμφέροντα. Αυτό είναι προϋπόθεση να μην παραιτούμαστε και να διεκδικούμε ως μέλη της κοινωνίας το ατομικό και το κοινό καλό με την έννοια του Αριστοτέλη. Αν ως πολίτες το είχαμε κάνει, δεν θα αφήναμε να οδηγηθεί η πατρίδα μας στην πολιτική και οικονομική χρεοκοπία που ζούμε σήμερα».

-Σε τι διαφέρει ένας μάνατζερ από έναν ηγέτη;

«Μάνατζερ είναι αυτός που κατέχει και ασκεί εξουσία, προγραμματίζει, οργανώνει, συντονίζει, διαχειρίζεται, δίνει εντολές και ελέγχει με στόχο να επιτυγχάνει αποτελέσματα μέσω άλλων ανθρώπων αξιοποιώντας αποτελεσματικά τους πόρους. Ο ηγέτης ασκεί επιρροή στους ανθρώπους μέσω του οράματος, της εμπιστοσύνης, των αξιών και τους οδηγεί σε πρόοδο υλοποιώντας συνεχώς βελτιωτικές αλλαγές. Ο ηγέτης αμφισβητεί το κατεστημένο και ανοίγει νέους ορίζοντες. Ο μάνατζερ ασκεί την εξουσία ενώ ο ηγέτης εμπνέει μιλώντας στη ψυχή, το μυαλό και την καρδιά των ανθρώπων. Ο μάνατζερ αξιοποιεί τους ανθρώπους, ενώ ο ηγέτης τους κερδίζει, τους αναπτύσσει, τους υπηρετεί και τους κάνει να πραγματώνουν τις δυνατότητες τους ατομικά, ομαδικά και κοινωνικά. Ο Μάνατζερ διορίζεται, ενώ ο Ηγέτης αναδεικνύεται λόγω των ηγετικών του ικανοτήτων, της εμπιστοσύνης και της συνεισφοράς του στο «κοινό καλό».

-Και μια τελευταία ερώτηση. Ποιο είναι το θεμελιώδες γνώρισμα ενός ηγέτη; Υπάρχουν σήμερα ηγέτες όπως τους έχουμε γνωρίσει άλλες εποχές ή απλά υπάρχουν διαχειριστές του συστήματος;

«Δυστυχώς σήμερα στην πολιτική – και εν γένει στα κοινά- κυριαρχούν διαχειριστές της εξουσίας και όχι ηγέτες με την ουσιαστική έννοια του όρου, δηλαδή άνθρωποι ικανοί να κερδίζουν την εμπιστοσύνη, να εμπνέουν μέσω οράματος και αξιών, να εξασφαλίζουν το κοινό καλό, την πρόοδο και ν’ αφήνουν κληρονομιά έναν καλλίτερο κόσμο. Αυτό οφείλεται στην κυριαρχία των μεγάλων συμφερόντων αλλά και στην ατομική ευθύνη των πολιτών που τους επιλέγουν χωρίς να τους αξιολογούν με κριτήρια ουσιαστικά όπως οι ηγετικές ικανότητες, η ακεραιότητα και η αποτελεσματικότητα, αλλά με κριτήρια που το πολιτικό μάρκετινγκ επιβάλλουν».

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ