Γράφει ο Ίταμος. Από κατάθλιψη, ανησυχία και έναν συνεχή προβληματισμό για το μέλλον του, πάσχει ο σύγχρονος νεοέλληνας, πέντε περίπου χρόνια μετά την εφαρμογή των μνημονίων.

Η πολιτική και κυρίως το τι θα γίνει ακόμα και στο ενδεχόμενο νέων εθνικών εκλογών, αφήνει αδιάφορο το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας, όπως αποτυπώνεται
άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις, εκτιμούν πως η πολιτική χαρακτηρίζεται από απουσία ηγετών, όπου δυστυχώς τα κόμματα κινούνται ξεκάθαρα πλέον για τα δικά τους το καθένα συμφέροντα και φυσικά για τις οικογένειες που κινούνται γύρω και μέσα σε αυτά.

Η πολιτική στην Ελλάδα, δυστυχώς ακόμα και σήμερα, στην εποχή της μιζέριας και της ισοπέδωσης των πάντων,  δεν μπορεί να ξεφύγει από τους κομματάρχες, από αυτούς που παίρνουν αγκαλιά έναν υποψήφιο και τον γυροφέρνουν από καφενείο σε καφενείο και σε κάθε χωριό. Δεν είναι σε θέση πλέον να δώσει ελπίδα στους πολίτες μιας χώρας που δεν θα ήθελαν να ενημερωθούν  από το δελτίο των 8.00 για ακόμα πιο σκληρά και επώδυνα μέτρα, μέτρα που απευθύνονται πάντα στις ίδιες κοινωνικά τάξεις. Και τα οποία είναι θέμα ημερών να πάρουν σάρκα και οστά.

Έτσι, ενώ όλα αλλάζουν γύρω μας δύσκολα σήμερα ο Έλληνας μπορεί να κατανοήσει αυτές τις αλλαγές, ή μάλλον τι πρόκειται να συμβεί για αυτόν χωρίς αυτόν… Κυρίως όμως δεν είναι σε θέση να ενημερωθεί επακριβώς για
το τι συμβαίνει γύρω του.

Απλά, σιγά-σιγά αρχίζει και κατανοεί πως από την εποχή της κυριαρχίας του δήθεν στιλ και της «μαγκιάς» όπου σταθερά υποτιμούσε εν γνώσει του το περιεχόμενο, έχει φτάσει στην παντελή έλλειψη χαμόγελου, χαράς και αισιοδοξίας. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει νέες δυσάρεστες εξελίξεις και καταστάσεις, στο άμεσο μάλιστα μέλλον.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ