Φρανκφούρτη: Συνέντευξη στον συγγραφέα και ανταποκριτή της Ε.Γ. Αλέξανδρο Ιβανίδη.
Αποκλειστική συνέντευξη παραχωρεί στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, ο Πρωτοπρεσβύτερος, Καθηγητής Πανεπιστημίου στον Ελληνορθόδοξο Ναό Αγίου Γεωργίου Φρανκφούρτης Δρ. Φίλιππος Σαββόπουλος.
-Πόσα χρόνια λειτουργεί η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και πόσα χρόνια είστε κληρικός Της;
“Απόστολο Αντρέα τον Αύγουστο του 1982. Έκτοτε, ο Ναός λειτουργούσε με το παλιό παρεκκλήσι του Απόστολου Αντρέα, όσοι το θυμούνται από τους πα- λιούς, που είχε γίνει το 1957 από τους τότε Έλληνες και ήταν υπό την διοίκηση της κοινότητας, στον οποίο τελέσαμε την τελευταία Λειτουργία στη γιορτή Του Αγίο υΝικολάου στις 6 Δεκεμβρίου του 1992. Από εκεί και πέρα και για δύο χρόνια λειτουργούμεθα στην Grempstrase 9 σ’ έναν Ευαγγελικό Ναό και είχαν αρχίσει εδώ οι κατεδαφίσεις. Ο λόγος ήταν ότι λόγω υποχώρησης του εδάφους το παρεκκλήσι είχε υποστεί ζημιές και έπρεπε να ανακαινιστεί. Υπήρχε όμως ένα ιστορικό βάση του οποίου αλλάξαμε το όνομα, και είναι μέσα στην παράδοση της εκκλησίας μας, όχι, μόνο όταν κτίζεται ένας και-νούργιος ναός να του δίνεται ένα άλλο όνομα, αλλά και παλιοί υπάρχοντες ναοί που είχαν εγκαινιαστεί με κάποιο άλλο όνομα να το αλλάζουν έπειτα. Το κλασικό παράδειγμα, η Ροτόντα στη Θεσσαλονίκη, αυτός ο περίφημος ναός δίπλα από τις καμάρες. Αρχικά είχε εγκαινιαστεί και αφιερωθεί στους Αρχάγγελους, αργότερα όμως επί Τουρκοκρατίας, μετονομάστηκε και αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο.
Καθυστερήσαμε, βέβαια, με την ανέγερση, διότι συναντήσαμε πάρα πολλές δυσκολίες από τις διάφορες αρχές, για τις οποίες πιστεύω ότι δύο βιβλία αν γραφότανε δεν θα έφταναν να τις παρουσιάσουν. Ήταν πάρα πολλές, αφάνταστα πολλές. Αυτή η ταπεινωτική εμπειρία μας σφυρηλάτησε το πείσμα και μας ξύπνησε την περηφάνια για να αποκτήσουμε κάτι δικό μας. Αυτό που στερηθήκαμε εμείς στα νιάτα μας ήταν ανάγκη να το εξασφαλίσουμε οπωσδήποτε στα παιδιά μας. Τον πρώτο χρόνο μαζευτήκανε χρήματα κυρίως από χήρες, ανέργους, επιχορηγουμένους της κοινωνικής πρόνοιας, κουμπαράδες παιδιών, λογίες από κάλαντα και χοροεσπερίδες. Σ’ αυτό το σημείο οφείλουμε να εξομολογηθούμε τη μεγάλη μας δοκιμασία και την έντονη συνειδησιακή κρίση, στην οποία περιήλθαμε βλέποντας τον αγώνα και το έργο μας να το στηρίζουν σχεδόν αποκλειστικά οι φτωχότεροι των φτωχών. Έτσι είχαμε πάρει την απόφαση, αφού είχαν εξαντληθεί όλες μας οι εκκλήσεις για οικονομική ενίσχυση στις ευπορότερες οικογένειες της παροικίας μας, να επιστρέψουμε τα συγκεντρωμένα χρήματα πίσω στους πολλούς ευλογημένους δωρητές μας. Δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε το έργο αυτό με αυτές τις συνθήκες, με το να βλέπουμε να μας ενισχύουν άρρωστοι από νοσοκομεία, υπερήλικες από γηροκομεία, μαθητές από κατηχητικά σχολεία και να μας βοηθούν άνθρωποι, που αυτοί θα έπρεπε να βοηθηθούν από εμάς και να μας συμπαραστέκονται ψυχές που χρειάζονταν οι ίδιες άμεση οικονομική βοήθεια. Και έτσι απευθυνθήκαμε στον κ. Λεωνίδα Παπαγεωργίου, ο οποίος με άκουσε και τελικά μου είπε. Πάτερ, τα παιδιά μας και ο ελληνισμός της παροικίας μας χρειάζονται πρώτα και πάνω απ’ όλα Εκκλησία, έναν Ορθόδοξο βυζαντινό ναό. Και τελικά ανέλαβε το ζεύγος κ. Σουζάνα και κ. Λεωνίδας Παπαγεωργίου το μεγαλύτερο κόστος κατασκευής.
Όχι, μόνο τη σκέπασε αλλά τη χρύσωσε κυριολεκτικά με 27.500 φύλλα 24 καρατιών χρυσού. Την επίπλωσε με τα καλυτέρα υλικά, δρύινα τέμπλα, δε-σποτικό, στασίδια, σκαλιστές πόρτες, δρύινα παράθυρα, σκαλιστά μάρμαρα, πολύτιμα κρύσταλλα, χειροποίητους παραδοσιακούς πολυέλεους, αλλά και με θαυμάσια μνημειακή ζωγραφική ανιστόρηση από τα χέρια παγκοσμίου φήμης καλλιτεχνών και αγιογράφων. Επίσης την εξόπλισε με την τελευταία λέξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, ψηφιακά κομπιούτερ ξενάγησης με ήχο και φως, μικροφωνικές, ηλεκτροδότηση και θέρμανση, κλιματισμό, με ειδικό ασανσέρ για τους αδελφούς μας με ειδικές ανάγκες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά την προικοδότησε και μ’ ένα εκατομμύριο γερμανικά μάρκα, για να τελεί απρόσκοπτα το λειτουργικό, ποιμαντικό, αγιαστικό και πνευματικό της έργο. Θεού θέλοντος, λοιπόν, από το τέλος του 1994 που είχε αρχίσει η ανοικοδόμηση του Αγίου Γεωργίου, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες και έγιναν τα εγκαίνιά του το 1998. Έτσι μέχρι σήμερα λειτουργεί αυτός ο ορθόδοξος ναός- μνημείο που διεκδικεί την πρώτη θέση καλλιτεχνίας και έκφρασης πολιτισμού στην καρδιά της οικονομικής μητρόπολης της Ευρώπης. Εδώ δεν πρέπει να λησμονήσουμε και ν’ αναφέρουμε ότι όλοι οι ενορίτες μας, άλλοι από το υστέρημά τους και άλλοι από το περίσσευμα συνέβαλαν στη ωραιοποίηση του ναού κάνοντας και μια αγιογραφία”.
-Θα ήθελα ν’ αναφερθούμε σε μια μεγάλη εθνική επέτειο, την 25η Μάρτιου. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι μια μεγάλη- γιορτή. Ποιο είναι το μήνυμα που μπορούμε να στείλουμε σε όλους τους Έλληνες;
“Σίγουρα θα θυμάστε, οι Έλληνες ανέκαθεν συνέδεαν την Πιστή τους με την Ελευθερία τους και όταν κλονιζόταν αυτή πάντοτε πίστευαν στην Ανάσταση, στην Ανάσταση της Ελευθερίας και αυτό έγινε το 1821, αλλά και το 1912 με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε τότε με τη διπλή Πασχαλιά που έπεσε το Πάσχα, η Λαμπρή, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Σίγουρα η μεγάλη κρίση που
περνάει σήμερα ο τόπος μας, πιστεύω ότι είναι και μια μεγάλη ευκαιρία για να βρούμε τον εαυτό μας. Στην κρίση μπορεί να δει κανείς μια μεγάλη ευκαιρία, τα χρήματα χάνονται, φεύγουν και ξανάρχονται. Κάποιες άλλες όμως αρχές και αξίες όταν χαθούνε, όταν λησμονηθούνε, όταν δεν βιώνονται και δεν μεταλαμπαδεύονται στα παιδιά και στην επόμενη γενιά, τότε αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη απώλεια. Οι πρόγονοί μας πέρασαν από πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες απ’ ότι περνάμε σήμερα. Αυτή η δυσκολία και η απειλή της οικονομικής χρεωκοπίας στην πατρίδα μας δεν είναι τίποτα μπροστά στα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας. Δεν είναι τίποτα μπροστά στα τέσσερα-πέντε χρόνια που πέρασε κάτω από την Κατοχή του ’40 που ξεκληρίστηκαν ολόκληρα χωριά. Δεν είναι τίποτα μπροστά σε άλλες δυσκολίες που αντιμετώπισε ο λαός μας. Εάν πραγματικά είμαστε ενωμένοι με Πίστη Στον Χριστό και Την Παναγία και από τις αξίες που απορρέουν από αυτήν την Πίστη είμαισίγουρος ότι θα βγούμε εμπλουτισμένοι, θα βγούμε κερδισμένοι, διότι αν χάσουμε τις αξίες και τα ιδανικά μας τότε θα χρεοκοπήσουμε, τότε θα διαλυθούμε, τότε θα εξαφανιστούμε. Και νομίζω πως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, η ευκαιρία που μας δίνεται τώρα να διαπιστώσουμε που οδηγούμαστε χωρίς αρχές και αξίες. Θα μας ποδοπατήσουν. Θα μας εξοντώσουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ανά τον κόσμο εάν δεν κρατήσουμε τις αντιστάσεις οι οποίες πραγματικά μας ανάδειξαν τρομερούς, ικανούς και φοβερούς σε όλους τους εχθρούς που διάβηκαν από την πατρίδα μας. Αυτό το οποίο έχουμε εμείς και δεν έχει κανένας άλλος λαός είναι η Ορθοδοξία και η Αλήθεια. Αυτή η Ορθοδοξία και αυτή η Αλήθεια τρέφουνε τις γενιές μας ακόμα και όταν δεν έχουμε χρήματα δίνοντάς μας τέτοιες δυνάμεις που δεν μπορούνε να μας δώσουνε οι πιστολήπτες και οι δανειστές. Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα, έρχονται και παρέρχονται. Αυτό το οποίο είναι πρωτεύον είναι η Πίστη μας. Με αυτήν την Πίστη μπορούμε να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες”.
-Πείτε μας για τη γιορτή που πραγματοποιήθηκε τις μέρες του Πάσχα στο χώρο των εκδηλώσεων της Εκκλησίας.
“Αυτή η γιορτή είναι σίγουρα ένα μικρό Πάσχα για όλους εμάς του Ορθοδόξους, διότι το μήνυμα του Αγγέλου είναι ότι Ο Χριστός έρχεται να σαρκωθεί για να Λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Η Σάρκωση Του Θεού που γίνεται άνθρωπος σημαίνει ότι μας δίνει τη δυνατότητα να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Αυτό σημαίνει αντιστρόφως ανάλογα ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να θεοποιήσει τον άνθρωπο, δηλαδή, θεοποιώντας τον άνθρωπο καταργεί τον θάνατο.
Τον μεγαλύτερο εχθρό όλων των ανθρώπων. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία. Ακόμα και εάν κερδίσει ένας άνθρωπος όλον τον κόσμο και όλα τα υλικά αγαθά αλλά χάσει την ψυχή του, τότε τα έχει χάσει όλα. Ο κόσμος είναι προσωρινός. Η Αθανασία είναι αυτό το κλειδί με το οποίο ξεκλειδώνει κανείς την Αιώνια Ζωή. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που δεν μπορούσε να μας προσφέρει κανείς πάρα μόνο Ο Δημιουργός, και Ο Δημιουργός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μήνυμα, η μεγαλύτερη χαρά που βγαίνει μέσα από αυτήν την εορτή. Το ‘πόθεν μοι τούτο’ που είπε Η Παναγία σίγουρα μπορεί να ήταν Η Αγιότερη Των Αγίων, όλων των εποχών, αλλά και πάλι δεν άξιζε αυτή τη Μεγάλη Χάρη. Ούτε και εμείς οι άνθρωποι αξίζαμε αυτήν τη Μεγάλη Χάρη. Είμαστε και εμείς ανάξιοι αλλά επειδή Ο Θεός είναι πολύ εύσπλαχνος γι’ αυτό και μας χάρισε αυτή την Ευλογία της Σάρκωσης και αργότερα Την Ανάσταση. Την Ανάσταση του ανθρώπου δια του Ιησού Χριστού στην Αιωνιότητα. Είναι η πρώτη Ανάσταση, θα έλεγε κανείς, της Σάρκωσης του Θεού κάτω στον κόσμο. Η Αθανασία που πηγάζει από Αυτόν Τον Ευαγγελισμό. Γι’ αυτό είναι ευχάριστη η αγγελία. Ευαγγελισμός! Δεν είναι τυχαίο που την ημέρα αυτή, της 25ης Μαρτίου – του Ευαγγελισμού- διάλεξαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες και κήρυξαν την επανάσταση εναντίον των Τούρκων με το σύνθημα ελευθερία ή θάνατος και κατάφεραν με την πίστη στον Χριστό και στην Παναγία μετά από πολλούς αγώνες ν’ απελευθερωθούν στέλνοντας σε όλον τον κόσμο το δικό τους μήνυμα της ανδρείας και της λεβεντιάς. Αυτά τα δύο γεγονότα γιορτάσαμε σήμερα εδώ στην ενορία μας με τα νέα παιδιά μας. Για να μην ξεχάσουμε την ιστορία μας, διότι όποιος λαός ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να πεθάνει”.
