Ἐπίσκοπος Ἀριανζοῦ Βαρθολομαῖος. “Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνος του.”
+ + +

Σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί!

Ὁ καθένας μας γνωρίζει τὴν προσευχὴ ποὺ μᾶς ἔχει κληροδοτήσει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Γι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε ὀνομάζεται τὸ Πάτερ ἡμῶν καὶ Κυριακὴ προσευχή. Αὐτὸ ποὺ εἶναι ἐκπληκτικὸ σ᾽ αὐτὴ τὴν προσευχή, εἶναι ὅτι πάντοτε, ἀκόμα καὶ ὅταν τὴ λέμε μόνοι μας, λέμε «Πάτερ ἡμῶν», δηλαδὴ χρησιμοποιοῦμε τὸν πληθυντικὸ ἀριθμό. Σύμφωνα μὲ τὴ διήγηση τοῦ κατὰ Λουκᾶν εὐαγγελίου ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἦταν ἐκεῖνος ποὺ εἶπε: «Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ». Κι ὁ Ἰησοῦς εἶπε τότε: “ὅταν προσεύχησθε, λέγετε: Πάτερ ἡμῶν”! Ὅ,τι ἴσχυε γιὰ τοὺς μαθητές του Κυρίου, ἰσχύει καὶ γιὰ μᾶς. mitropolis Germanias

Πράγματι, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βλέπουμε ἀπομονωμένα τὴν προσευχὴ τοῦ καθενός μας. Φυσικὰ προσεύχεται καθένας μας, φυσικὰ ἔχει καθένας μας τὰ δικά του ἰδιαίτερα θέματα καὶ τοὺς δικούς του λόγους νὰ εὐχαριστήσει τὸν Θεὸ γιὰ κάτι ἢ νὰ Τὸν παρακαλέσει γιὰ κάτι. Ἀπὸ τὴ στιγμή, ὅμως, ποὺ ξεχωρίσουμε τὴ δική μας προσωπικὴ προσευχὴ ἀπὸ αὐτὴ τῶν ἄλλων, ἐγκαταλείπουμε δύο πράγματα: τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Παρεμπιπτόντως, καὶ τὰ δύο εἶναι ἐπίσης ἄρρηκτα συνδεδεμένα.

Ἄν λοιπὸν ἀντὶ τοῦ “Πάτερ ἡμῶν” λέγαμε “Πάτερ μου”, ἀκόμη καὶ ἂν ἔκαναν τὸ ἴδιο ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, θὰ ἤμασταν ὅλοι χαμένοι, διότι θὰ εἴχαμε ἐγκαταλείψει τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καὶ τὴν Ἐκκλησία. Διότι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σώσει τὸν ἑαυτό του καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνος του. Αὐτὸς ὁ λόγος ἰσχύει ἰδιαιτέρως γιὰ μᾶς τοὺς κληρικούς, ποὺ διακονοῦμε στὴν Ἐκκλησία, καθὼς ἐκτιθέμεθα συχνὰ καὶ μὲ διάφορους τρόπους στὸν ΛΟΓΙΣΜΟ, στὴν παραπλανητικὴ σκέψη, νὰ θέλουμε νὰ διαχειριστοῦμε τὶς ὑποθέσεις τῆς Ἐκκλησίας μας μόνοι. Μ᾽ αὐτὴ τὴ σκέψη ἀπέχουμε μόνο ἕνα βῆμα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς περιφρόνησης τῶν ἀδελφῶν μας χριστιανῶν, τοὐτέστιν τῶν ἐνοριτῶν μας, τῶν ἀδελφῶν συλλειτουργῶν μας καὶ τῶν ἐπισκόπων μας.

Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνος του. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὀφείλουμε καὶ πρέπει νὰ ἀναζητοῦμε τὴν εὐεργετικὴ συνύπαρξη: καὶ ἡ σημερινὴ Ἱερατικὴ Σύναξη εἶναι ἕνα μέρος αὐτῆς τῆς ἀναζήτησης κοινῆς μαρτυρίας. Ἐπίσης ἡ ἵδρυση καὶ ἡ ὕπαρξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεώς μας στὴ Γερμανία ἀνήκει κατὰ τὴ γνώμη μου σ᾽ αὐτὴν τὴν πορεία.

Δὲν πρόκειται λοιπὸν σήμερα γιὰ μία ὀργανωτικὴ συνάντηση, δὲν μᾶς ἀπασχολοῦν συμμαχίες καὶ προγραμματισμοί· μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, τὴν ὁποία ἀναζητοῦμε στὴν κοινή μας πίστη καὶ τὴν ὁποία, ἀπομονωμένοι ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐπιτύχουμε. Τὸ λέω αὐτό, ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ μία ἐποχή, γιὰ τὴν ὁποία ἔχει λεχθεῖ ὅτι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημά της εἶναι ἡ ἀπομόνωση καὶ ἡ μοναξιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Πολλὰ φαινόμενα τῆς ἐποχῆς μας, λένε, ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐπικοινωνία μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων δὲν λειτουργεῖ πλέον. Καὶ ποιά εἶναι ἡ ὀρθόδοξη ἀπάντησή μας σ᾽ αὐτὴ τὴν πρόκληση; Εἶναι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ κοινὴ μαρτυρία ποὺ γιὰ μᾶς εἶναι ἕνα δῶρο, μία δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες γιορτάσαμε τὴν ἑορτὴ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· γιορτάσαμε τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἀπόστολοι ἔλαβαν “δύναμιν ἐξ ὕψους”. Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἀναρωτηθήκατε ἄραγε ποτὲ γιατί αὐτὸ τὸ γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς ἔλαβε χώρα μὲ τὸν συγκεκριμένο τρόπο; Καθένας ξεχωριστὰ ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους ἔλαβε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ τοῦτο συνέβη μόνο τότε καὶ ἐκεῖ, ὅπου ἦταν ὅλοι ἀπὸ κοινοῦ συγκεντρωμένοι. Ἐκείνη τὴ στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία ἔκαναν τὸ βῆμα ἀπὸ τὴν ἀτομικότητα στὴ συλλογικότητα, ἔγιναν Ἐκκλησία πλήρης Πνεύματος Ἁγίου.

Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνος του. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος “ἀγάπη ἐστίν”, ὅτι ὁ Θεός μας ποὺ εἶναι κοινωνία, ἕνας Θεὸς σὲ τρεῖς ὑποστάσεις, ἀναμένει ἀπὸ μᾶς, τοὺς κατ᾽ «εἰκόνα καὶ ὁμοίωσή Του», νὰ ὑπάρχουμε, ἐπίσης, ἐν ἀγάπῃ καὶ κοινωνίᾳ. Καὶ αὐτὸ ἰσχύει σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξής μας: στὴν οἰκογένεια, στὴν ἐνορία, στὴν κοινωνία.

Ἂς κάνουμε ὅμως λίγες σκέψεις περὶ τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ὁποία ὀφείλουμε τὴ σημερινή μας σύναξη. Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι τὴ στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία κάνουμε τὸ ἅλμα ἀπὸ τὸ “Πάτερ μου” στὸ “Πάτερ ἡμῶν”, ἡ Ἐκκλησία γίνεται πραγματικότητα. Ἡ ἀποστολή μας ὡς ἱερέων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ μεταφέρουμε τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος ἕνωσε τὰ διεστῶτα, μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε μάρτυρες και κήρυκες τῆς ἀγάπης Του στὸν κόσμο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ ποὺ ἀνέλαβαν οἱ ἀπόστολοι τὴν Πεντηκοστή· αὐτὴ δίνουμε περαιτέρω ὡς ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου, καθένας μας ἀτομικὰ κι ὅμως πάντοτε στὴν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ γιορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τοὺς Ἁγίους Πάντες καὶ γιορτάζει ἔτσι τὴν ποικιλία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι᾽ αὐτὸ ψάλλουμε ἐκείνη τὴν ἡμέρα: «Δεῦτε ἅπαντες, πνευματικῶς εὐφρανθῶμεν, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων· ἰδοὺ γὰρ παραγέγονε, πλουτοποιὰ ἡμῖν χαρίσματα κομίζουσα· διὸ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως, καὶ καθαρῷ συνειδότι, ἀναβοήσωμεν λέγοντες· Χαίρετε Προφητῶν ὁ σύλλογος, οἱ τὴν ἔλευσιν Χριστοῦ τῷ κόσμῳ κηρύξαντες, καὶ τὰ πόρρω ἐγγὺς προβλέποντες. Χαίρετε Ἀποστόλων ὁ χορός, οἱ τῶν ἐθνῶν σαγηνευταί, καὶ ἁλιεῖς τῶν ἀνθρώπων. Χαίρετε Μαρτύρων ὁ δῆμος, οἱ ἐκ περάτων γῆς συναθροισθέντες εἰς μίαν πίστιν (…). Χαίρετε Πατέρων ὁ μελισσών, οἱ τὰ ἑαυτῶν σώματα τῇ ἀσκήσει κατατήξαντες (…)»

Ὁποιαδήποτε μορφὴ ἀνθρώπινης ἁγιότητας εἶναι, λοιπόν, χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ στὴν ποικιλία τῶν χαρισμάτων συνίσταται ὁ πλοῦτος τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι οἱ ἅγιοι μαζὶ συνιστοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ μέσῳ τῆς ἰδιαιτερότητάς τους ὁ καθένας συμβάλλει στὴν πληρότητα καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἕνα παράδειγμα: Ἀρκεῖ νὰ ρίξουμε μιὰ ματιὰ στὸ Συναξάριο τῆς ἡμέρας, ἀνεξαρτήτως ἂν ἀκολουθοῦμε τὸ παλαιὸ ἢ τὸ νέο ἡμερολόγιο. Στὶς 6 Ἰουνίου βρίσκουμε ἐκεῖ ἕνα πατέρα τῆς ἐρήμου, ἀκόμα τὸν ἡγούμενο μιᾶς μονῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, τρεῖς γυναῖκες μάρτυρες ἀπὸ τὴ Ρώμη, ἕνα πατριάρχη Ἀλεξανδρείας, πολλοὺς μάρτυρες ἀπὸ τὴ Σκυθία, ἕνα ἐπίσκοπο ἀπὸ τὴ Ρωσσία, πέντε ὁσιοπαρθενομάρτυρες ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη. Καὶ στὶς 19 Ἰουνίου ὁμοίως: ὑπάρχουν ἅγιοι ἀπὸ πολλὰ ἔθνη καὶ περιοχὲς τῆς γῆς, ἀπὸ ὅλους τοὺς αἰῶνες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ἀπὸ τὸν ἅγιο ἀπόστολο Ἰούδα, τὸν ἀδελφὸ τοῦ Κυρίου, μέχρι τὸν ἅγιο Ἰωάννη Μαξίμοβιτς τῆς Σαγκάης, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη τὸ 1966.

Παρ᾽ ὅλη τὴν διαφορετικότητά τους καὶ παρ᾽ ὅλες τὶς διαφορετικὲς ἐποχὲς ποὺ ἔζησαν, αὐτὸ ποὺ τοὺς ἑνώνει εἶναι ἡ ἐγγύτητά τους στὸν Χριστὸ καὶ ἡ συνείδηση ὅτι ὅλοι ​​μαζὶ ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία Του. Γιορτάζουμε αὐτὴ τὴν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας σὲ κάθε θεία Λειτουργία, τὴν ὁποία ἐπιτελοῦμε “ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου”. Τὴν εἰκονίζουμε πάνω στὸ ἅγιο δισκάριο, ὅπου ὅλοι οἱ ἅγιοι περιβάλλουν τὸν Ἀμνό. Ἐλπίζω δὲ νὰ τὴν εἰκονίζουμε καὶ στὴν καθημερινή μας ζωή, στὴ «λειτουργία μετὰ τὴ Λειτουργία», ποὺ εἶναι ἡ ἀντιστοιχία καὶ ἡ ἐφαρμογὴ ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ ναοῦ, αὐτοῦ ποὺ τελοῦμε ἐντός του.

Σὲ πολλὲς ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες τοπικὲς Ἐκκλησίες μας γιορτάζουμε τὴν ἑπόμενη Κυριακή, οὕτως εἰπεῖν ὡς ἐπέκταση τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων, καὶ πάλι ὅλως ἰδιαιτέρως τοὺς ἁγίους ἄνδρες καὶ γυναῖκες κάθε χώρας ἢ περιοχῆς ξεχωριστά. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ὄμορφο καὶ εὐλογημένο ἔθιμο, ὅσο δὲν λησμονοῦμε ὅτι πρόσφατα γιορτάσαμε αὐτὸ ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἁγίους καὶ ὅτι ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ τοὺς διαχωρίζουμε καὶ πάλι τεχνητά.

Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνος του. Γι᾽ αὐτὸ προσευχόμαστε στὴ θεία Λειτουργία μας, ὄχι μόνο γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ γιὰ ὅλους: τοὺς ταξιδιῶτες, τοὺς φυλακισμένους, τοὺς ἀρρώστους, τοὺς μοναχικοὺς καὶ ἐγκαταλελειμμένους, “ὑπὲρ τῶν μισούντων καὶ τῶν ἀγαπώντων ἡμᾶς καὶ ὑπὲρ τῶν ἐντειλαμένων ἡμῖν τοῖς ἀναξίοις εὔχεσθαι ὑπὲρ αὐτῶν”, καὶ γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους.

Ἔτσι, μνημονεύσαμε σήμερα ἰδιαιτέρως τὸν ἐν Ντύσσελντορφ ἀδελφό μας, Ἀρχιεπίσκοπο Κλὶν Λογγῖνο, ὁ ὁποῖος θὰ ἤθελε πολὺ νὰ ἦταν σήμερα ἐδῶ γιὰ νὰ τελέσει τὴ Λειτουργία, ἀλλὰ λόγῳ τῆς ἀσθενείας του ἔπρεπε νὰ ματαιώσει τὴν ἔλευσή του. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, εἴθε νὰ τοῦ χαρίσει ὑγεία καὶ δύναμη γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ὡς Ὀρθόδοξη Ἐπισκοπικὴ Συνέλευση ἔχουμε λόγο γιὰ εὐχαριστήρια προσευχή. Χαιρόμαστε γιὰ τρία νέα ἐπισκοπικὰ μέλη τῆς Συνελεύσεώς μας, τρεῖς νέους ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι προβλέπεται νὰ ἀσκήσουν τὰ καθήκοντά τους στὴ Γερμανία ἢ γιὰ τὴ Γερμανία καὶ τὴ συνεργασία τῶν ὁποίων ἤδη προσδοκοῦμε. Οἱ νέοι ἐπίσκοποι, κατὰ χρονολογικὴ σειρὰ μὲ βάση τὴν χειροτονία τους, εἶναι:
– ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ Ἰώβ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπεύθυνος τῆς Ἐξαρχίας Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσσικῆς Παραδόσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως,
– ὁ Ἐπίσκοπος Λάζαρος, ὁ ὁποῖος θὰ ἡγηθεῖ τῆς νεοσυσταθείσης Ἐπισκοπῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας στὴν Αὐστρία καὶ τὴ Γερμανία, καὶ τέλος
– ὁ μελλοντικὸς ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας γιὰ τὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη Σέργιος, ὁ ὁποῖος θὰ χειροτονηθεῖ εἰς ἐπίσκοπον στὶς 26 Ἰουλίου καὶ στὶς 7 Σεπτεμβρίου θὰ γίνει ἡ ἐνθρόνισή του.

Αὐτὲς τὶς μέρες βρίσκεται στὴ Γερμανία ὁ Πατριάρχης Σερβίας Εἰρηναῖος, ὁ ὁποῖος ἦταν μέχρι τώρα τοποτηρητὴς αὐτῆς τῆς ἐπισκοπῆς, γιὰ νὰ προετοιμάσει τὶς σχετικὲς ἐπίσημες ἐκδηλώσεις. Τὸν χαιρετοῦμε ἀπὸ αὐτὸν ἐδῶ τὸν τόπο καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν εὐκαιρία νὰ πραγματοποιήσουμε τὴν Πανορθόδοξη Ἱερατικὴ Σύναξη ἐδῶ στὸ Ντύσσελντορφ. Ἐξίσου, φυσικά, θὰ θέλαμε νὰ εὐχαριστήσουμε τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς πιστοὺς αὐτῆς τῆς ἐνορίας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑποδέχθηκαν σήμερα τόσο φιλικά.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνος του. Αὐτὸ ἰσχύει, ὅπως εἶπα, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τοῦ χριστιανικοῦ βίου καὶ τῆς ἱερατικῆς διακονίας μας. Γιὰ τὴν ἰδιαίτερη κατάστασή μας στὴ Γερμανία, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴν «πολυτέλεια» νὰ βρίσκονται ἁπλὰ οἱ ἐνορίες μας καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι παράλληλα ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλο, ὁ καθένας μὲ τὴ διαφορετικὴ γλῶσσα καὶ καταγωγή του. Καὶ ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτὸ δὲν τὸ ἐννοῶ στὰ πλαίσια μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς ἢ διπλωματίας, ἀλλὰ σωτηριολογικά. Ἂν δὲν προσέχουμε τὴν καταγωγὴ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὴν πίστη τους, ὅπως ἔκανε ὁ Κύριός μας στὴν περίπτωση τῆς Χαναναίας, εἴμαστε στὸ “δρόμο τῆς σωτηρίας”. Αὐτὴ ἡ σωτηρία, ἡ ὁποία δὲν κάνει διάκριση μεταξὺ “Ἑβραίων καὶ Ἑλλήνων, δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν”, εἶναι τὸ ἔργο μας ὡς βαπτισμένων χριστιανῶν καὶ ὡς ἐργατῶν στὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου. Εἴθε ἡ σημερινὴ μέρα νὰ μᾶς βοηθήσει πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Ἀμήν.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Γερμανίας

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ