Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ’ όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών και οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων ισπανική εφημερίδα δημοσιεύει στην ηλεκτρονική της έκδοση, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά, όσα ζητούν οι Μέρκελ και Ε.Ε. από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισεκατομμύρια ευρώ, την συνδιάσκεψη του 1953 για την διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως την συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για την μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Σύμφωνα με τον Ισπανό καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισεκατομμύρια ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσό, που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ποσό, που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του και ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη». Ο ίδιος επισημαίνει τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.
«Με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα, όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα»
«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Ποσό, που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκατομμύρια ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές, πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα, όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής.
Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη, που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισεκατομμύρια ευρώ αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».
Αναφορικά με την δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για την μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό, που «τόλμησε» ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης στο Βερολίνο, με την κατάσταση, που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει, πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα».
«Τα ψίχουλα, που έδωσε η Γερμανία ως πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση, εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά την (γερμανική) ενοποίηση»
Ο Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει, πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη συμφωνία, ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ», που τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που, όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του “London School of Economics” Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο “Der Spiegel” το 2011), καθιστά την Γερμανία τον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεωκοπίες».
Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της “à la Γερμανικά”, υπογραμμίζοντας, πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για την σημερινή ανάπτυξή της. Καταλήγοντας, σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα, που επωφελήθηκε, όσο καμμία άλλη από την Ε.Ε., συνεπώς είναι εκείνη, που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλον οφείλει να φροντίσει γι’ αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα, που έδωσε η Γερμανία οιωνεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση. Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την σημερινή της αμνησία».
